LN Zuttomo This Is the Memory Until the Girl Who Said “Please Be My Friend Forever,” Is No Longer My Friend 9.5: ตอนเสริม

Now you are reading LN Zuttomo This Is the Memory Until the Girl Who Said “Please Be My Friend Forever,” Is No Longer My Friend Chapter 9.5: ตอนเสริม at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนเสริม 9.5 ชั้นรู้แล้วว่าความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองก็คือ..

 

ในฝันของยุย เธอกำลังฝันว่ากำลังถูกยูมะกอด

ในหัวรู้สึกเลือนๆ รู้ตัวลางๆว่าฝันอยู่ แต่ด้วยความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นจึงปล่อยตัวตามสบาย

อุ่นดีจัง ยุยซบหัวลงกับอกยูมะ รู้สึกวสบายใจเมื่อได้ยินเสียงหัวใจเต้นของเขา

อยากจะอ้อนยูมะแบบนี้ต่อไปราวกับลูกแมวน้อยอ้อนเจ้าของที่รัก

เพราะว่ายูมะคือเพื่อนที่ชั้นรักที่สุด

รักที่สุด…รักหมดหัวใจ อยากอยู่ใกล้มากกว่านี้ อยากอยู่ด้วยกันตลอดไป เป็นความรู้สึกจากใจที่มีให้แด่คนสำคัญที่สุดของยุย

หลังซบได้สักพัก ยุยเงยหน้ามองยูมะ

ยูมะส่งสายตาอ่อนโยน ลูบหัวเธอ

“แฮะแฮะแฮะ..”

ยุยรู้สึกดีเวลาที่ถูกยูมะลูบหัว มีความสุขมากๆ

ยูมะคือผู้ชายที่ชั้นรักมากที่สุด

อยากอยู่ใกล้ให้นานกว่านี้ อยากรักเขายิ่งกว่านี้ และอยากถูกเขารักให้มากกว่านี้ด้วย

เวลาที่ถูกลูบหัว เป็นความรู้สึกที่อบอุ่นหัวใจ อยากจะอยู่แบบนี้ไปนานเท่านาน

ขณะที่ยูมะกอดยุยอยู่ เขาคลายอ้อมกอดเล็กน้อย หลับตา เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้หน้ายุย

“เอ๋…?..อ๊ะ”

ริมฝีปากทั้งคู่ประกบกัน  เธอถูกยูมะจูบ

“ขอโทษนะ..รังเกียจรึเปล่า”

“ม..ไม่เลย…แค่ตกใจนิดหน่อย…แต่ไม่รังเกียจสักนิดเดียว”

นี่คือความรู้สึกที่กล่าวออกมาจากใจจริง ถึงจะตกใจที่จู่ๆโดนจูบ แต่ถ้าคนที่จุบคือยูมะ เธอไม่รังเกียจเขาเลย

..หลังจากนั้น ยูมะกอดเธอแน่นกว่าเดิม ความรู้สึกเล็กๆที่เรียกว่าความสุข แผ่กระจายไปทั่วร่างยุย 

“…นี่..ยูมะ”

“หือ?”

“คือว่านะ…”

ยุยกล่าวด้วยใบหน้าเขินอาย เงียบไปพักหนึ่งก่อนจะกลั้นใจเอ่ย

“ขอแบบเมื่อกี้…อีกทีได้มั้ย”

ยูมะฟังจบ คลี่รอยยิ้มดีใจส่งให้เธอ

ยุยใจเต้นตึกตัก หลับตาลงอีกครั้ง รอรับการประกบฝีปากจากยูมะ…

 

 

****

 

และแล้วเธอก็ตื่นจากความฝัน…

ยุยลืมตาตื่น ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในอ้อมกอดยูมะ

เธอสะบัดหัวไล่ความมึนงง ค่อยๆนึกว่าตะกี้ฝันว่าอะไรบ้าง พอไล่รายละเอียดความฝันได้ชัดเจน เท่านั้นแหละ

“……….อร๊ายยยยย”

 ยุยขึ้นเสียงสูงเป็นภาษาประหลาดกลบเกลื่อนความเขินอาย

ส่วนยูมะยังคงหลับไม่ตื่น เธอค่อยๆเขยิบตัวห่างจากยูมะเล็กน้อย

(ตะ…ตะกี้..ชั้นฝันแบบนั้นไปได้ไง เอ๋…ฝันแบบนั้น…ไม่อยากจะเชื่อ)

ยุยไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะฝันเห็นภาพแบบนั้น

ฝันว่าตัวเองถูกยูมะจูบ จนหัวใจตอนนี้ยังเต้นรัวไม่หยุด

 

 

 

“…ง..งือ…งือ”

“หือ?”

ยูมะตาปรือตื่นมาเล็กน้อย สายตาทั้งคู่ประสานกัน

“………”

ยุยรู้สึกว่าหน้าตัวเองแดงก่ำร้อนผ่าว รู้สึกว่าหัวใจตัวเองเต้นดังกว่าปกติ

“เอ่อ….เอ่อ….เอ้อ….”

ยุยเปล่งเสียงไม่ออกด้วยความเขินจัด หน้าเลื่กลั่กหันซ้ายขวาไปมา

ในขณะเดียวกัน ทางด้านยูมะเหมือนจะยังงัวเงีย เขาปิดตาลงนอนต่ออีกรอบก่อนจะกรนเบาๆบ่งบอกชัดว่าหลับสนิท

“ยู…ยุมะ”

ยุยลองส่งเสียงเรียกดู แต่ยูมะไม่ตื่น  ต้องบอกว่าโชคดีสินะ

ถึงตอนนี้หัวใจยุยยังคงเต้นแรงไม่หยุด ใบหน้ายังคงแดงแป๊ด ถ้ายูมะตื่นเต็มที่และเห็นสีหน้าเธอตอนนี้เธอคงไม่รู้จะอธิบายยังไง

ตอนนี้ยุยเริ่มสงบใจลงได้อีกครั้ง ทว่า

“เฮ้อ”

“กรี๊ด”

ยูมะละเมอรึเปล่าไม่รู้ แต่ตอนนี้เขาพลิกตัวกอดยุยอีกครั้ง

นี่เป็นครั้งแรกที่ยุยสัมผัสถึงความแข็งกร้าวของร่างกายเด็กผู้ชาย อุณภูมิร่างกายยูมะร้อนกว่ายุย  เธอกังวลว่าเสียงหัวใจเธอจะเต้นดังเกินจนยูมะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา

จู่ๆก็ถูกยูมะกอด ยุยรู้สึกเขินขึ้นมาทว่าเธอไม่รู้สึกรังเกียจแต่อย่างใด ไม่มีความกลัดกลุ้มภายในใจ  สิ่งที่เอ่อล้นจากในจิตใจสัมผัสได้เพียงความสุขเท่านั้น

อยากจะอยู่แบบนี้ตลอดไปจัง

(ท..ที่แท้…ชั้นคิดกับยูมะเป็น…แบบนี้นี่เอง)

ยุยรักยูมะที่สุดเพราะว่าเขาคือคนที่ช่วยเธอเวลาที่เธอเดือดร้อน เป็นคนที่พึ่งพาได้ อ้อนเขาได้ และเวลาที่อยู่ด้วยกันแล้วรู้สึกสนุกและมีความสุขมาก

ถึงตอนนี้เสียงหัวใจเธอยังคงเต้นตึกตักด้วยความเขิน

(หน้าตอนหลับของเขา…น่ารักจัง)

ยุยยื่นมือลองสัมผัสแก้มยุมะ

นุ่มเหมือนที่จับในฝันไม่มีผิด แค่แตะแก้มเขา ชั้นก็รู้สึกมีความสุขมากแล้ว

ยุยเลื่อนมือจากแก้ม ใช้นิ้วโป้งสัมผัสที่ริมฝีปากยูมะ

(อยากจูบ…เขาจัง…)

ยุยคิดในใจขณะที่นิ้วแตะริมฝีปากยูมะ

(…….)

(……ตะกี้ชั้นคิดอะไรของชั้นกันนะ)

ยุยุไม่อยากจะเชื่อกับความคิดตัวเองที่ผุดขึ้นตะกี้ นี่มันอะไรกัน ความรู้สึกที่แค่เพียงมองหน้ายูมะก็มีความสุข ความรู้สึกอ่อนโยนที่สัมผัสจากในฝัน หรือแม้แต่ความรู้สึกอยากจูบเขาตะกี้นี่ มันหมายความว่าไง

สัมผัสจูบที่อ่อนโยนของยูมะที่เธอฝันเห็นตะกี้ ยังรู้สึกหลงเหลืออยู่ภายในใจ

(เข้าใจแล้ว..ที่แท้ชั้น…)

ยุยเอาหน้าซุกอกยูมะ ก่อนจะกอดเขาแน่น

(ชั้นชอบยูมะ..ในฐานะคนรักซะแล้ว)

 

****

จบCH9-5

 

เอาล่ะเฟ้ย น้องรู้ใจตัวเองแล้ว แถมผลโหวตในเพจก็รอแปลเล่มสองต่อ อ่านกันยาวๆครับ  ตอนหน้าก็บทส่งท้ายสั้นๆละ เด๋วรอพบความมันส์ได้เลย ใบ้ได้นิดหนึ่งว่า เล่มสองนี่ ยูมะเจอพ่อกับแม่ยุยแล้วนะครับ รับประกันหวานมันส์ฮา ไม่ดราม่าแน่นอนครับ อ่านเพลินๆสบายๆ

 

ถ้ารอได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า  kurakon 

 

 

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

LN Zuttomo This Is the Memory Until the Girl Who Said “Please Be My Friend Forever,” Is No Longer My Friend 9.5: ตอนเสริม

Now you are reading LN Zuttomo This Is the Memory Until the Girl Who Said “Please Be My Friend Forever,” Is No Longer My Friend Chapter 9.5: ตอนเสริม at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนเสริม 9.5 ชั้นรู้แล้วว่าความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองก็คือ..

 

ในฝันของยุย เธอกำลังฝันว่ากำลังถูกยูมะกอด

ในหัวรู้สึกเลือนๆ รู้ตัวลางๆว่าฝันอยู่ แต่ด้วยความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นจึงปล่อยตัวตามสบาย

อุ่นดีจัง ยุยซบหัวลงกับอกยูมะ รู้สึกวสบายใจเมื่อได้ยินเสียงหัวใจเต้นของเขา

อยากจะอ้อนยูมะแบบนี้ต่อไปราวกับลูกแมวน้อยอ้อนเจ้าของที่รัก

เพราะว่ายูมะคือเพื่อนที่ชั้นรักที่สุด

รักที่สุด…รักหมดหัวใจ อยากอยู่ใกล้มากกว่านี้ อยากอยู่ด้วยกันตลอดไป เป็นความรู้สึกจากใจที่มีให้แด่คนสำคัญที่สุดของยุย

หลังซบได้สักพัก ยุยเงยหน้ามองยูมะ

ยูมะส่งสายตาอ่อนโยน ลูบหัวเธอ

“แฮะแฮะแฮะ..”

ยุยรู้สึกดีเวลาที่ถูกยูมะลูบหัว มีความสุขมากๆ

ยูมะคือผู้ชายที่ชั้นรักมากที่สุด

อยากอยู่ใกล้ให้นานกว่านี้ อยากรักเขายิ่งกว่านี้ และอยากถูกเขารักให้มากกว่านี้ด้วย

เวลาที่ถูกลูบหัว เป็นความรู้สึกที่อบอุ่นหัวใจ อยากจะอยู่แบบนี้ไปนานเท่านาน

ขณะที่ยูมะกอดยุยอยู่ เขาคลายอ้อมกอดเล็กน้อย หลับตา เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้หน้ายุย

“เอ๋…?..อ๊ะ”

ริมฝีปากทั้งคู่ประกบกัน  เธอถูกยูมะจูบ

“ขอโทษนะ..รังเกียจรึเปล่า”

“ม..ไม่เลย…แค่ตกใจนิดหน่อย…แต่ไม่รังเกียจสักนิดเดียว”

นี่คือความรู้สึกที่กล่าวออกมาจากใจจริง ถึงจะตกใจที่จู่ๆโดนจูบ แต่ถ้าคนที่จุบคือยูมะ เธอไม่รังเกียจเขาเลย

..หลังจากนั้น ยูมะกอดเธอแน่นกว่าเดิม ความรู้สึกเล็กๆที่เรียกว่าความสุข แผ่กระจายไปทั่วร่างยุย 

“…นี่..ยูมะ”

“หือ?”

“คือว่านะ…”

ยุยกล่าวด้วยใบหน้าเขินอาย เงียบไปพักหนึ่งก่อนจะกลั้นใจเอ่ย

“ขอแบบเมื่อกี้…อีกทีได้มั้ย”

ยูมะฟังจบ คลี่รอยยิ้มดีใจส่งให้เธอ

ยุยใจเต้นตึกตัก หลับตาลงอีกครั้ง รอรับการประกบฝีปากจากยูมะ…

 

 

****

 

และแล้วเธอก็ตื่นจากความฝัน…

ยุยลืมตาตื่น ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในอ้อมกอดยูมะ

เธอสะบัดหัวไล่ความมึนงง ค่อยๆนึกว่าตะกี้ฝันว่าอะไรบ้าง พอไล่รายละเอียดความฝันได้ชัดเจน เท่านั้นแหละ

“……….อร๊ายยยยย”

 ยุยขึ้นเสียงสูงเป็นภาษาประหลาดกลบเกลื่อนความเขินอาย

ส่วนยูมะยังคงหลับไม่ตื่น เธอค่อยๆเขยิบตัวห่างจากยูมะเล็กน้อย

(ตะ…ตะกี้..ชั้นฝันแบบนั้นไปได้ไง เอ๋…ฝันแบบนั้น…ไม่อยากจะเชื่อ)

ยุยไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะฝันเห็นภาพแบบนั้น

ฝันว่าตัวเองถูกยูมะจูบ จนหัวใจตอนนี้ยังเต้นรัวไม่หยุด

 

 

 

“…ง..งือ…งือ”

“หือ?”

ยูมะตาปรือตื่นมาเล็กน้อย สายตาทั้งคู่ประสานกัน

“………”

ยุยรู้สึกว่าหน้าตัวเองแดงก่ำร้อนผ่าว รู้สึกว่าหัวใจตัวเองเต้นดังกว่าปกติ

“เอ่อ….เอ่อ….เอ้อ….”

ยุยเปล่งเสียงไม่ออกด้วยความเขินจัด หน้าเลื่กลั่กหันซ้ายขวาไปมา

ในขณะเดียวกัน ทางด้านยูมะเหมือนจะยังงัวเงีย เขาปิดตาลงนอนต่ออีกรอบก่อนจะกรนเบาๆบ่งบอกชัดว่าหลับสนิท

“ยู…ยุมะ”

ยุยลองส่งเสียงเรียกดู แต่ยูมะไม่ตื่น  ต้องบอกว่าโชคดีสินะ

ถึงตอนนี้หัวใจยุยยังคงเต้นแรงไม่หยุด ใบหน้ายังคงแดงแป๊ด ถ้ายูมะตื่นเต็มที่และเห็นสีหน้าเธอตอนนี้เธอคงไม่รู้จะอธิบายยังไง

ตอนนี้ยุยเริ่มสงบใจลงได้อีกครั้ง ทว่า

“เฮ้อ”

“กรี๊ด”

ยูมะละเมอรึเปล่าไม่รู้ แต่ตอนนี้เขาพลิกตัวกอดยุยอีกครั้ง

นี่เป็นครั้งแรกที่ยุยสัมผัสถึงความแข็งกร้าวของร่างกายเด็กผู้ชาย อุณภูมิร่างกายยูมะร้อนกว่ายุย  เธอกังวลว่าเสียงหัวใจเธอจะเต้นดังเกินจนยูมะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา

จู่ๆก็ถูกยูมะกอด ยุยรู้สึกเขินขึ้นมาทว่าเธอไม่รู้สึกรังเกียจแต่อย่างใด ไม่มีความกลัดกลุ้มภายในใจ  สิ่งที่เอ่อล้นจากในจิตใจสัมผัสได้เพียงความสุขเท่านั้น

อยากจะอยู่แบบนี้ตลอดไปจัง

(ท..ที่แท้…ชั้นคิดกับยูมะเป็น…แบบนี้นี่เอง)

ยุยรักยูมะที่สุดเพราะว่าเขาคือคนที่ช่วยเธอเวลาที่เธอเดือดร้อน เป็นคนที่พึ่งพาได้ อ้อนเขาได้ และเวลาที่อยู่ด้วยกันแล้วรู้สึกสนุกและมีความสุขมาก

ถึงตอนนี้เสียงหัวใจเธอยังคงเต้นตึกตักด้วยความเขิน

(หน้าตอนหลับของเขา…น่ารักจัง)

ยุยยื่นมือลองสัมผัสแก้มยุมะ

นุ่มเหมือนที่จับในฝันไม่มีผิด แค่แตะแก้มเขา ชั้นก็รู้สึกมีความสุขมากแล้ว

ยุยเลื่อนมือจากแก้ม ใช้นิ้วโป้งสัมผัสที่ริมฝีปากยูมะ

(อยากจูบ…เขาจัง…)

ยุยคิดในใจขณะที่นิ้วแตะริมฝีปากยูมะ

(…….)

(……ตะกี้ชั้นคิดอะไรของชั้นกันนะ)

ยุยุไม่อยากจะเชื่อกับความคิดตัวเองที่ผุดขึ้นตะกี้ นี่มันอะไรกัน ความรู้สึกที่แค่เพียงมองหน้ายูมะก็มีความสุข ความรู้สึกอ่อนโยนที่สัมผัสจากในฝัน หรือแม้แต่ความรู้สึกอยากจูบเขาตะกี้นี่ มันหมายความว่าไง

สัมผัสจูบที่อ่อนโยนของยูมะที่เธอฝันเห็นตะกี้ ยังรู้สึกหลงเหลืออยู่ภายในใจ

(เข้าใจแล้ว..ที่แท้ชั้น…)

ยุยเอาหน้าซุกอกยูมะ ก่อนจะกอดเขาแน่น

(ชั้นชอบยูมะ..ในฐานะคนรักซะแล้ว)

 

****

จบCH9-5

 

เอาล่ะเฟ้ย น้องรู้ใจตัวเองแล้ว แถมผลโหวตในเพจก็รอแปลเล่มสองต่อ อ่านกันยาวๆครับ  ตอนหน้าก็บทส่งท้ายสั้นๆละ เด๋วรอพบความมันส์ได้เลย ใบ้ได้นิดหนึ่งว่า เล่มสองนี่ ยูมะเจอพ่อกับแม่ยุยแล้วนะครับ รับประกันหวานมันส์ฮา ไม่ดราม่าแน่นอนครับ อ่านเพลินๆสบายๆ

 

ถ้ารอได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า  kurakon 

 

 

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+