อ่าน Zuttomo This Is the Memory Until the Girl Who Said “Please Be My Friend Forever,” Is No Longer My Friend 『ずっと友達でいてね』と言っていた女友達が友達じゃなくなるまで CH9-4 ค้างคืนและฟ้าผ่า

หลังจากนั้นผ่านไปสามสิบนาที เสียงฟ้าร้องเริ่มเบาลงเรื่อยๆ

ยูมะค่อยๆเขยิบตัวห่างจากจางยุย เพื่อไม่ให้เธอตื่น 

ทางด้านยุยตอนนี้ หลับไม่รู้เรื่องราว  นอนหลับปุ๋ยอย่างสบายใจ

ยูมะจ้องดูเธอตอนนี้ ให้ความรู้่สึกว่าเธอเหมือนลูกสัตว์ตัวน้อยน่ารักน่าเอ็นดู เพียงแค่มองเธอ ยูมะก็รู้สึกถึงความสุขที่เอ่อล้นออกมา

สุดท้ายยูมะอดรนทนไม่ไหว กอดเธอแน่นอีกครั้ง 

ทุกสัมผัสจากร่างกายเธอม่ว่าจะส่วนไหนล้วนนุ่มนิ่มน่ากอดสุดๆ ยูมะกอดยุยพลางลูบหลังหัวเธอไปด้วย

พอลูบปุ๊บ ยุยส่งเสียงคราง อืมมม ออกมาเบาๆ ดูแล้วเหมือนลูกแมวขี้อ้อนที่กำลังมีความสุขไม่มีผิด

(น่ารักโคตรๆเลยเว้ย)

ยุมะรู้สึกถึงความรู้สึกดีๆจากข้างในที่เอ่อล้นออกมา  มันเป็นความรู้สึกชอบที่ผสมผสานกันระหว่างชอบในฐานะเพศตรงข้าม ชอบในฐานะเพื่อน ชอบในฐานะเพื่อนสนิท มันปะปนกันจนแยกไม่ออก แต่บอกได้สั้นๆว่ารู้สึกรักเธอมากจนไม่อยากจะเก็บอั้นไว้

อยากจะได้เธอมาครอบครอง อยากจะทำให้เธอมีความสุข อยากจะมอบทุกอย่างให้แก่เธอ  มันคือความรักที่บริสุทธิ์ไม่หวังผลตอบแทน  นี่คือความรู้สึกที่หลั่งไหลอยู่ในใจยูมะ

จากตอนแรก ความตั้งใจยูมะมีแค่ลูบหัวเธอแปบๆแล้วหยุด แต่ความโลภเริ่มก่อตัว รู้สึกว่าแค่นี้มันไม่พอ  เขาอยากจะลูบต่ออีกหน่อย

จากลูบหัว มือของยูมะเริ่มเลื่อนมาแตะตรงแก้มยุย ใช้นิ้วลูบเบาๆรับรู้ถึงความยืดหยุ่นอ่อนนุ่มและอบอุ่น เป็นสัมผัสที่รู้สึกดีจนอยากลูบต่อไปเรื่อยๆ

“ยู..มะ”

เสียงครางชื่อเขาจากปากยุยเล่นเอาตกใจเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่าเธอจะละเมอเฉยๆและฝันเห็นเขาถึงเรียกชื่อออกมา

….ยุยฝันถึงชั้นรึนี่…เพียงแค่คิดเท่านี้ หัวใจยูมะก็เต้นราวตีกลอง สายตายูมะเริ่มเลื่อนจากแก้ม ไปหยุดที่ริมฝีปากอมชมพูของยุย

อยากจูบเธอจัง ยูมะคิดขึ้นมาแว่บหนึ่ง รีบสั่นหัวสลัดความคิดนั้น

การลักหลับขโมยจูบริมฝีปากสาวน้อยมันคือการกระทำที่ยากจะให้อภัยเพราะต่ำช้าเกินพิกัด ยังไงเขาจะไม่มีวันทำเด็ดขาด

แต่ว่า…จะไม่ทำอะไรเลยก็ทนความอัดอั้นจากเสน่เพื่อนต่างเพศไม่ไหว อย่างน้อยขอสักนิดนึงก็ยังดีวะ

ยูมะชูนิ้วชี้ ใช้ข้อนิ้วส่วนกลาง สัมผัสริมฝีปากยุยอย่างแผ่วเบาเล็กน้อย

โอ้ นุ่มกว่าที่คิดซะอีก ในฐานะที่เคยจับยุยมาหลายจุด ต้องบอกว่าริมฝีปากยุยนี่คือนุ่มที่สุดในทุกอวัยวะแล้ว

พอละ แค่แตะเท่านี้ก็ถือว่าล่วงเกินมากเกินพอแล้ว  ยูมะชักนิ้วออก เอาจริงๆแค่ใช้นิ้วแตะ ยังรู้สึกตื่นเต้นจนยากจะข่มตา ต้องปล่อยเวลาล่วงเลยไปหลายชั่วโมงกว่าที่ยูมะจะผล็อยหลับไป

***