มีร้านขายเสื้ออยู่ข้างๆร้านตัดผมเวิร์ลเบรกเกอร์  ชื่อร้านคือ “รีเวิร์ส ออฟ เดอะ เวิร์ล”  ตรงท้ายป้ายมีรูปนักรบสาวในชุดเกราะเปล่งประกายร่างสุดยอดวาดติดไว้

แน่นอนว่าหากใครเพิ่งมาครั้งแรกคงคิดในใจแน่ว่านี่ตูมาร้านขายเสื้อใช่มั้ย

ยุยกับเนเน่ ทั้งสองคนเดินเข้าไปในร้านนี้

ร้านนี้แตกต่างจากร้านเสื้อทั่วไปคือมีขายทั้งเสื้อผ้าทั่วไปและเครื่องแต่งกายคอสเพลย์แยกโซนพิเศษอีกมุมหนึ่ง

เนเน่เดินเข้าโซนเสื้อผ้าโดยไม่ลังเล เลือกหยิบชุดออกมาหลายตัว

“ตัวไหนดีน้า ตัวนี้ละกัน อ๊ะตัวนั้นก็ดีเอาสักหน่อย สรุปว่าเอามันทุกตัวนี่ล่ะ”

“เอ๋… คือ…” 

ในโซนนี้ มีเสื้อที่ไม่เคยเห็นคนทั่วไปใส่แขวนอยู่  ยุยมองไปรอบๆด้วยความตื่นเต้น

“งั้นเริ่มลองจากตัวนี้ก่อนเลยละกัน  เปลี่ยนชุดได้เลยจ้ายุยจัง”

“ยู…ยูมะ…”

“คือว่า..เนเน่…รีบมากไปรึเปล่า”

“โอ้ย สบายๆ เชื่อชั้นซี่ เดี๋ยวจะเนรมิตยุยจังให้น่ารักกว่าที่เห็นตอนนี้อีก”

ยุยโดนเนเน่ลากไปห้องเปลี่ยนเสื้อ เธอส่งสายตาขอความช่วยเหลือยูมะ แต่ยูมะเชื่อมั่นในคำพูดเนเน่เลยเฝ้าดูเธอเงียบๆแทน 

“เริ่ดมาก เอาล่ะถอดเสื้อเลยซิ หูววว น่ารักสุดๆเลย นุ่มนิ่มเนื้อเนียนไปหมด”

“งือ….”

ยูมะได้ยินเสียงสองสาวดังจากในห้องเปลี่ยนเสื้อเลยเริ่มกังวล

“เฮ้ ยุย ไม่เป็นไรใช่มั้ย”

“อ..อืม..คิดว่านะ”

“เนเน่ ขอถามจากใจนะ ไม่ได้คิดจะทำอะไรแปลกใช่มั้ย”

“เออน่า เชื่อพี่สิ โอ้ยย เห็นผิวนุ่มๆของยุยละใจละลาย…. อยากจะหม่ำสามเวลา…โอย น้ำลายไหล”

“ท่าไม่ดีแบบนี้ ผมแจ้งตำรวจนะเฟ้ย”

“กรี๊ด  ล้อเล่นจ้า ขำๆหน่อยเดียวเอง”

“ยุย ถ้าคิดว่าฝืนบอกได้ตลอดนะ เดี๋ยวผมจะช่วยห้ามให้เอง”

“ม..ไม่ฝืนหรอก ขอแค่มียูมะอยู่ข้างๆ ชั้นไม่กลัว..แล้วก็..”

“แล้วก็…?”

“…อยากได้ยิน..ยูมะชม..ว่าน่ารักอีก”

คำพูดของยุยเล่นเอายูมะใจเต้น ส่วนเนเน่พอได้ยินคำพูดยุย  ส่งเสียงว้าวประหลาดๆออกมา

หลังจากนั้นในร้านเงียบกริบไร้เสียงพูดราวโกหก มีเพียงเสียงเนเน่วัดเสื้อ ช่วยเปลี่ยนเสื้อให้ยุยเท่านั้น

(ยุยกำลังเปลี่ยนเสื้ออยู่หลังผ้าม่านนี่สินะ)

ความคิดนี้แว่บขึ้นมาให้หัวยูมะ  เขารีบส่ายหัว

“เหลือเปลี่ยนตัวนี้ก็จบละ  เรียบร้อย น่ารักสุดๆเลยยุยจัง”

“ให้ออกไปเจอยูมะในชุดนี้เลยรึคะ”

“ใช่ รับประกันว่ายูมะบอกน่ารักแน่”

“ชุดมัน…น่ารักก็จริงแต่..”

“เชื่อมั่นในตัวเองว่าเราน่ารักสุดๆสิ มาๆ ได้เวลาโชว์ให้ยูมะเห็นแล้ว♥”

“อ๊ะ”

เนเน่เลิกผ้าม่านออก

น่ารักจริงๆด้วย

ยุยปรากฏตัวในสภาพชุดเมด กระโปรงขาวสดพร้อมลูกไม้ ถ้าไปอยุ่ในเมดคาเฟ่ เธอขายบัตรจับมือได้สบาย

ยูมะเองก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยไปเมดคาเฟ่มาก่อน แต่ว่ายุยที่กำลังอายในสภาพชุดเมด มันแตกต่างกันเยอะ เพียงแค่มอง  ก็รู้สึกน่ารักสุดๆจนพูดอะไรไม่ออก เสียงมันหายไปดื้อๆ  ทางยุยก็เหนียมอายเหลือบมองยูมะ 

สุดท้ายเธอทนความอายไม่ไหว จะพูดจากปากก็ไม่ถนัดเลยหยิบโทรศัพท์ออกมาพิมพ์แชท

“รีแอคชั่นยูมะมันอะไรกัน ทางนี้ข่มความอายโผล่หัวออกมาแท้ๆ แต่ทางนั้นไม่เห็นพูดอะไรสักคำ เสียใจนะ”

ยูมะไม่ได้พิมพ์แชทตอบ พูดออกมาด้วยปากตัวเอง

“โทษที.คือว่า…น่ารักดี”

ก่อนหน้านี้ยูมะเคยชมยุยว่าน่ารักหลายครั้ง แต่ยุยในชุดเมดมันต่างกัน มันเป็นความน่ารักที่ประทับใจคนละเรื่องเลย

พอยูมะพูดจบ ยุยหน้าแดงด้วยความเขิน ยกโทรศัพท์ขึ้นมาบังหน้าตัวเอง ยูมะเลยถาม

“ไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ”

ยุยกล่าวว่า

“อ..อืม..รู้สึกแปลก..กับอายก็จริง…แต่..ก็ดีใจ…มากๆด้วย”

หลังจากนั้นทั้งสองคนเงียบไปทั้งคู่เพราะเขินจนพูดไม่ออก  ทางด้านเนเน่หัวเราะกับตัวเอง สีหน้าพึงพอใจ เฝ้าดูทั้งสองคนเงียบๆ

“ค…คือว่า…คุณเนเน่คะ”

คนที่เปิดปากทำลายบรรยากาศก่อนคือยุย

“หือ ว่าไงคะ”

“มีชุด..อื่น..อีกมั้ย”

“ชุดอื่น”

“อยากลอง..ชุดอื่นค่ะ..อยากให้…ยูมะดูหนูอีก…”

ยุยกล่าวเก้ๆกังๆด้วยความเขิน ส่วนเนเน่ตอนนี้หน้าแดงด้วยความตื่นเต้น

“ไว้ใจพี่ได้เลยน้องยุยจัง  รอตรงนี้ก่อนแปบนึงนะ ยุยจังน่ารักเกินไปแล้ว ต้องเลือกชุดที่มันเข้ากับความน่ารักน้อง ตัวไหนดี ตัวไหนดี โอ้ยตื่นเต้น ตื่นเต้น สงบใจสิตัวฉัน   ยูคุง ขอบคุณมากนะที่พาเด็กสุดน่ารักมาที่ร้านวันนี้”

เนน่ตะโกนบอกยูมะในขณะที่เธอเดินไปเลือกเสื้อตัวอื่นมาให้ยุยลอง

หลังจากนั้น ที่ห้องเปลี่ยนเสื้อก็ไม่ต่างอะไรกับงานแฟชั่นโชว์ โดยมียุยเป็นนางแบบ

ชุดที่ยุยลองมีทั้งชุดนางพยาบาล ชุดไปรเวท ชุดคอสโลลิ และอื่นๆอีกมาก

“ช..ชุดนี้..เป็นไงบ้าง”

ยุยที่กำลังเขินอายกล่าวถาม คราวนี้เธอโผล่มาในชุดกี่เพ้าผ่าสูง เห็นแก้มก้นเล็กน้อย  แม้ว่ายุยจะเขินมาก แต่เธอก็ตั้งความหวังกับยูมะไว้มากตามเช่นกันดูได้จากสายตาเธอ

“ถ…ถ้าอายจนทนไม่ไหวจะปฏิเสธไม่ต้องฟังเนเน่ก็ได้นะ”

“…อ..อายก็จริง..แต่แค่ยูมะชม…ชั้นก็ดีใจ..จนลืมอายแล้ว”

คำพูดจับใจยูมะอีกแล้ว ยูมะรู้สึกได้ว่าถ้าเธอพอใจ ก็ปล่อยเลยตามเลยละกัน

ทางด้านเนเน่แอบอยู่มุมหลังห้องเปลี่ยนเสื้อ แอบดูปฏิกริยาของทั้งคู่

เอาจริงๆยูมะก็ปลื้มและพึงพอใจมากที่ยุยเปลี่ยนเสื้อเป็นชุดน่ารักหลากสไตล์ให้เขาดู  ถึงแม้ว่าช่วงเวลายุยเปลี่ยนเสื้อ จะต้องเสียเวลารอบ้างก็ไม่ได้รู้สึกเบื่อ  กลับกัน ยิ่งรอนานเท่าไรเขายิ่งใจเต้นและตั้งตารอยุยในชุดถัดไปมากขั้นเท่านั้น

“คุณเนเน่คะ มีชุดอื่นให้ลองอีกมั้ยคะ”

“หึหึ ยุยจังเริ่มมีไฟแล้วล่ะสิ  ขอคิดแปบ อ้อ จะว่าไปยุยจังอ่านเรื่องจอมมารกลับชาติใช่มั้ย”

ยุยพยักหน้าตอบเนเน่

“แล้วก็ชอบฟีจังที่สุดในเรื่องใช่มั้ย”

ยุยพยักหน้าอีก

“ถ้างั้นรอตรงนี้แปบ”

เนเน่เอาเสื้อที่หยิบมาตอนแรกเดินกลับไปห้อง เลื่อนผ้าม่านปิด

สักพักหนึ่ง เนเน่หยิบถึงเสื้อ เข้าไปหายุยในห้องเปลี่ยนชุดอีกที

และคราวนี้ ยุยโผล่มาในชุดคอสเพลย์ตัวละครฟี

ทรงผมสีขาวของยุยเข้ากับกระโปรงทรงยุโรปมาก ตัวละครในเรื่องเป็นโลลิผมขาว พอยุยคอสเพลย์ก็ทำให้เหมือนตัวละครในมังงะโผล่มาในชีวิตจริงไม่มีผิด

“ว้าววว เหมาะมาก จริงๆชุดนี้พี่ตัดไว้นานละ พอดีว่าหน้าอกพี่ใหญ่เกินเลยใส่ไม่ได้”

เนเน่กล่าวด้วยน้ำเสียงสนุกสนาน

“ฟีจังในมังงะเป็นตัวละครโลลิก็จริง แต่พอยุยสวม จะให้ความรู้สึกต่างกันนิดหนึ่ง เหมือนว่าฟีจังตรงหน้าพี่จะเติบโตขึ้นกว่าเดิม แต่ก็ไม่แย่นะ ไม่สิ เหมาะกับยุยจังมากเลยต่างหาก  ดีใจมากๆเลยที่ยุยจังเหมาะกับชุดนี้สุดๆ  เอ้า ได้เวลาโผล่หน้าให้พระเอกเราได้รับชมแล้ว “

เนเน่กล่าวเหมือนตัวเองเป็นพิธีกร แต่ว่าคำพูดของเนเน่แทบไม่เข้าหัวยูมะเลย 

ยยุที่คอสเพลย์ชุดนี้ทำเอายูมะลืมหายใจ เพียงแค่เห็นชั่วพริบตาเดียวก็ต้องมนต์เสน่ เล่นเอาเหม่อตาค้าง

“.ป..เป็นไง…บ้าง…เข้ากับชั้น..มั้ย”

ยุยพูดตะกุกตะกัก เหมือนว่ายังไม่มั่นใจในความน่ารักตัวเองเต็มร้อย

ทางด้านยูมะก็เหมือนเดิม น่ารักจับใจเมื่อไร จะเกิดอาการปากอ้าตาค้างพูดคำว่าน่ารักออกจากปากไม่ได้ แต่มองได้สักพักเริ่มรู้สึกตัวว่ามองนานเกินแล้ว เลยเสสายตามองไปอีกด้านแทน

“”ว่าแล้วเชียว…แปลกใช่มั้ย”

“..ม…ไม่ใช่..ไม่ได้แปลกเลย”

ยุยเริ่มสลด เพราะเธอตั้งความหวังว่าจะถูกชมไว้สูง ทว่าเนเน่ที่ดูจากวงนอก รู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร เลยเสนอตัวกล่าวแทน

“ฮะฮะ เข้าใจผิดแล้วจ้ายุยจัง อาการแบบนี้ของยูมะเรียกว่า ยุยน่ารักจัดจนยูมะเขินสุดๆ ไม่รู้จะชมยังไงต่างหาก ลองดูตรงหูยูมะดีๆสิ เห็นมั้ยว่าสีแดงแจ๋เลย  ผู้ชายเวลาเขาเขินจัดจะมีอาการแบบนี้แหละ”

“จ…จริงเหรอ…”

ยุยถามยูมะเพื่อยืนยัน

“อืม..ใช่…น่ารัก..จริงๆ”

ในที่สุด ยูมะก็ใช้พลังชีวิตเกือบหมดเพื่อพูดคำว่าน่ารัก ยุยฟังจบหน้าเธอแดงถึงใบหู เป็นสีหน้าที่อายระคนดีใจปะปนกัน

“เน่ ยูมะ..อยาก..ลูบหัวมั้ย”

“ห๊ะ”

“ชั้นคิดว่า…ยูมะน่าจะ…อยากลูบหัวชั้น..ตอนนี้”

เป็นคำพูดของน้องที่ใสซื่อจนแทบจะบอกว่า อย่าไปพูดแบบนี้ให้คนอื่นฟังนะ ไม่งั้นเขาคงคิดเข้าข้างตัวเองทางอกุศลแน่  แต่ยูมะรู้ว่ายุยก็หมายความตามที่พูดนั่นแหละ และยูมะก็ตัดสินใจทำตามที่ยุยถาม

ผมของยุยนุ่มสลวบ เพียงแค่ลูบก็รู้สึกดีแล้ว ถามว่ารู้สึกดีขนาดไหน สมองบอกกับตัวเองว่าพอได้แล้วน่า แต่ว่ามือมันลูบไม่หยุดเพราะใจมันบอกว่า เอาน่า ลูบต่ออีกนิด

ทางยุยเองก็มีสีหน้ามีความสุขเมื่อถูกยูมะลูบหัว ปกติเวลาลูบหัว ยูมะจะมีความรู้สึกตื่นเต้น แต่ครั้งนี้กลับกัน การลูบหัวยุยให้ความรู้สึกพึงพอใจและมีความสุขมากกว่า

หลังจากนั้นสักพัก เนเน่กล่าวขึ้นมา

“ยุยจัง ไหนๆก็สวมชุดนี้แล้ว ถ่ายรูปเก็บไว้สักหน่อยมั้ย”

“ถ..ถ่ายรูปเหรอคะ”

“ใช่แล้วจ้า ยุยจังเป็นโรคสื่อสารไม่เก่ง ฉะนั้นถ้าถ่ายรูป และเห็นรูปนี้ของตัวเองเป็นแรงบันดาลใจอาจจะช่วยได้นะ เอเาสักหน่อยมั้ย”

“ถ้ายูมะถ่ายด้วยกัน หนูจะถ่ายค่ะ ถ่ายด้วยกันมั้ย”

โดนเชิญชวนขนาดนี้ก็ไม่รู้จะปฏิเสธทำไม ยูมะตอบตกลง ทางด้านยุยเองก็ยิ้มยินดีที่ยูมะไม่ปฏิเสธคำขอเธอ

“โอเค ตกลงตามนี้เนอะ ถ้างั้นยูคุงรีบไปเปลี่ยนชุดเลย เดี๋ยวพี่เตรียมชุดให้”

****

สรุปว่าชุดที่เนเน่เตรียมให้ยูมะเป็นชุดคอสเพลย์ตัวละครเอก เป็นจอมมารในเรื่องจอมมารกลับชาติ 

เนเน่เซ็ทผมให้ยูมะดูใกล้เคียงกับตัวละครในเรื่อง

หลังจากนั้นสักพัก ยูมะกับเนเน่เดินกลับมายุย

“..โย่”

ยูมะชิงทักทายด้วยภาษาแร็ปกลบความเขิน ทางด้านยุยเมื่อเห็นยูมะโผล่ในชุดนี้ เธอมองยูมะไม่วางตา

“ฮั่นแน่ ยุยจัง มองอย่างเดียวไม่พูดอะไรเลยมันเสียมารยาทนะคะ”

“อ๊ะ..อ..อืม..ถูกค่ะ.. ยูมะ..เข้ากับชุดนี้ดีนะ..หล่อมากเลย”

ยูมะคิดว่ายุยคงชมเขาตามมารยาทนั่นแหละ แต่ว่าการถูกยุยชม ก็ทำเอายูมะใจเต้นระรัว

“เดี๋ยวพี่ขอไปเตรียมเซ็ทอุปกรณ์ก่อนนะ”

เนเน่กล่าวจบ เดินหายไปทิ้งยุยกับยูมะไว้สองคน

“…”

“…”

“ชุดนี้…เข้ากับเธอมากนะ”

“อืม..ขอบคุณนะ…ยูมะก็…หล่อมากในชุดนีั้..เหมือนกัน”

“…”

“…”

เขินจัง

ปกติคนที่เอ่ยปากเลี่ยงบรรยากาศเงียบ มักจะเป็นยูมะ แต่ครั้งนี้เจอความน่ารักของยุยในชุดคอสเพลย์ เล่นเอาสมองคิดอะไรไม่ออกเลย มีเพียงสิ่งเดียวที่รู้สึกได้คือเสียงหัวใจที่เต้นเพราะความเขิน

***

จบ CH 6-1 

ตอนนี้แปลจุใจอยู่เพราะอยากลงรูปน้องยุยไวๆ เรื่องนี้อัตคัตรูปจริงๆ 55 แต่ถือว่าวาดน่ารักดีนะ 

ตอนหน้าก็จบตอน6 และขึ้นตอนเสริม ไอ้ตอนเสริมนี่แหละ อย่างชอบเลย รออ่านกันได้นะครับ

ถ้ารอได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า  kurakon