LN Zuttomo This Is the Memory Until the Girl Who Said “Please Be My Friend Forever,” Is No Longer My Friend 5.2: นักรบสาว

Now you are reading LN Zuttomo This Is the Memory Until the Girl Who Said “Please Be My Friend Forever,” Is No Longer My Friend Chapter 5.2: นักรบสาว at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

 

เนเน่ถอดหมวกคาบุโตะออกมา เผยโฉมหน้าเธอพร้อมรอยยิ้มขี้เล่นซุกซน

 

ยุยแอบหลบอยู่ข้างหลังยูมะ ค่อยๆโผล่หัวออกมาในสภาพตัวสั่นเล็กๆ ดูแล้วการเล่นใหญ่ของเนเน่ดูจะได้ผลดีเกิน

 

“ยุย เป็นอะไรรึเปล่า”

“สบายดี”

ยุยกล่าวจบ เดินออกมาจากข้างหลังยูมะ

“สวัสดียุยจัง ขอบคุณที่ช่วยดูแลน้องชายชั้นนะ ชั้นชื่อสุงิซากิ เนเน่ ฝากตัวด้วยนะคะ”

เนเน่กล่าวจบยื่นมือออกมา

ยุยยังละล้าละลัง เงยหน้ามองยูมะ พอยูมะพยักหน้า เธอยื่นมือไปจับมือเนเน่

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คามิชิโร่ ยุยค่ะ”

พอยุยจับมือ เนเน่จ้องกลับที่ยุย

“เอ่อ..มีอะไรรึเปล่าคะ..”

“น่ารักที่สุดเลย”

“แง”

เนเน่ปล่อยมือ คว้ายุยเข้ามากอดซุกหน้าอกตัวเอง หน้ายุยชนกับนมเนเน่ส่ายไปส่ายมา

“ยูคุง เด็กคนนี้น่ารักมากเลย ให้ความรู้สึกเหมือนลูกสัตว์ตัวน้อยไร้เดียงสา ขอพี่เอากลับบ้านไปทั้งอย่างนี้ได้มั้ย”

“ต้องไม่ได้อยู่แล้วปะ”

“ไม่ได้เหรอ..เศร้าเลย”

“จะทำหน้าเสียดายทำซากไรกับสิ่งที่เป็นไปไม่ได้แต่แรกครับ”

เนเน่ปล่อยยุยคลายจากอ้อมกอด ยุยวิ่งจู๊ดไปหลบหลังยูมะทันที

“ยู…ยูมะ”

เธอส่งสายตาอ้อนวอน ดูเหมือนว่าผลกระทบจากเนเน่จะเยอะจัด พูดอะไรไม่ออกสักคำ สุดท้าย ยุยหยิบมือถือขึ้นมาแชทกับยูมะแทน

ทางด้านเนเน่ก็ดูปฏิกริยาทั้งคู่เงียบๆ เพราะเธอรู้รายละเอียดนิสัยยุยคร่าวๆจากยูมะมาแล้วเลยไม่แปลกใจอะไร

“ยูมะ พี่เธอไม่ได้เพี้ยนใช่มั้ย”

“ไม่เพี้ยนหรอก……มั้ง”

“ไหงมีมั้้งต่อท้ายล่ะ  นี่มันพี่สาวสายหื่นหลุดมาจากมังงะชัดๆเลย”

“ก็ไม่แปลกที่จะคิดแบบนั้น แต่จริงๆพี่แกไม่มีอะไรนะ”

พอยุยอ่านแชทจบ เธอนิ่งไปสักพัก  จู่ๆยุยก็ทำท่าเหมือนนึกอะไรบางอย่างออก

“กะแล้วเชียว ยูมะชอบพี่สาวใช่มั้ย”

“พูดบ้าอะไรของนายเนี่ย”

“พล้อตมันมาเป๊ะๆเลย พ่อแม่แต่งงานกันอีกรอบแล้วไปทำงานข้างนอก ทิ้งพี่สาวสุดสวยสายหื่นอยู่บ้านด้วยกันกับตัวเอก แล้วตัวเอกก็จะตกหลุมรักเธอ”

“หยุดมโนก่อนเฟ้ย”

(แม้แชทจะพิมพ์แบบนั้น แต่เอาจริงๆยูมะก็รู้สึกดีกับเนเน่มากๆ เพียงแต่ว่ามีเรื่องราวในอดีตหลายๆอย่าง+อายุเขายังเป็นเพียงเด็กมัธยมเลยไม่อยากจะคิดต่อจากนี้)

“หืม ยุยจังแชทด้วยความรู้สึกแบบนี้เหรอ เป็นเด็กที่น่าสนใจจังเลย”

 เนเน่แอบมาอยู่ข้างหลังยูมะ แอบดูขอความที่ทั้งสองพิมพ์กันโดยที่ยูมะไม่ทันสังเกต

“พี่..แอบดูแชทคนอื่นมันเสียมารยาทนะครับ”

“ไม่เห็นเป็นไร อย่าคิดมากน่า แล้วก็เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ายูคุงแอบชอบพี่ซะด้วย ถ้ายูคุงคิดแบบนี้จริงพี่จะนิ่งเฉยก็กระไรอยู่นะ”

 

เนเน่พูดด้วยน้ำเสียงสนุกสนาน ยกสองเต้าโชว์เข้ามาใกล้ๆยูมะ  คือเนเน่แกเสน่แรงและสวยมาก ทรงเต้านมนี่น่าจับ แต่ความเป็นลูกผู้ชาย มันต้องฝืนเบนสายตาหนี เดี๋ยวเขารู้ว่าหื่น 

 

ยูมะเองก็มีความลับที่ถึงตายก็บอกใครไม่ได้ คือ สาเหตุหนึ่งที่เขาชอบผู้หญิงอกอึ๋มเป็นเพราะครั้งแรกที่ได้เจอกับเนเน่นี่แหละ

“ฮั่นแน่ ยูคงมองหน้าอกพี่ด้วยสายตาหื่นแล้วพี่เขินจะแย่แล้ว”

“ม..ไม่ใช่ละ  คิดไปเอง…”

ยูคุงเป็นเด็กผู้ชายนี่เนอะ อยากบองขย้ำหน้าอกพี่สักครั้งมั้ย”

“พอเลยพอได้ละครับพี่”

“ฮะฮะ ยูคุงตอนเขินอายนี่นี่น่ารักสุดๆ”

“เลิกแกล้งผมเหอะค้าบ”

คุยกับเนเน่แค่แปบเดียวแต่เหมือนใช้พลังงานทั้งชีวิตแทบเกลี้ยง

 

เนเนหัวเราะเล็กน้อย เบนสายตาไปหายุย

“เน่ ยุยจังชอบอนิเมะกับเกมใช่มั้ย พี่เองก็ชอบอนิเมะกับเกมเหมือนกัน หวังว่าเราจะเข้ากันได้ดีนะคะ”

“ค..ค..ค่ะ”

“แล้วยุยจังชอบปลูกต้นไม้พวกดอกกุหลาบรึเปล่า”

“เอ่อ..เรื่องดอกไม้.ไม่ค่อยชอบค่ะ..”

“พี่ไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย ช่างเถอะ ไว้มีโอกาสหน้าเดี๋ยวพี่แนะนำสิ่งดีๆให้”

“ค..ค่ะ”

ยุยเป็นฝ่ายขานรับเนเน่อยู่ฝั่งเดียว

ทางด้านเนเน่ ดูจะพึงพอใจ ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเดินมาดันหลังยุยให้เข้าไปข้างในห้อง

“ถ้างั้นมาเริ่มกันเลยดีมั้ย”

“เอ๋..จะพา..ไปที่ไหนคะ”

“ที่นี่เป็นร้านเสริมความงามนะ เดี๋ยวพี่จะตัดผมให้ยุยเอง ไปนั่งตรงนั้นนะ”

“…”

พอพูดเรื่องผม ยุยมีอาการเกร็งขึ้นมาเล็กน้อย

 

เนเน่เห็นอาการยุย เลยส่งยิ้มปลอบประโลมให้เธอ

“พี่รู้ข้อมูลมาบ้างแล้วว่าเธออายเรื่องสีผมเวลาถูกคนอื่นมองใช่มั้ยล่ะ”

“…”

ยุยไม่ตอบ พยักหน้าเล็กน้อย

“พี่เข้าใจความรู้สึกยุยที่หวาดกลัวต่อสายตาคนรอบข้าง แต่ว่าอย่ายอมแพ้ง่ายๆนะ เธอต้องมีความมั่นใจในตัวเองว่าผมชั้นสวยที่สุดต่างหาก”

“แต่ว่ามัน…”

“เห็นพี่ดูตลกโปกฮาแบบนี้ แต่จริงๆเป้าหมายชีวิตพี่คืออยากเป็นช่างเสริมสวยมือโปร ขอให้เชื่อใจพี่สักครั้งละกัน  ไม่ต้องห่วง ฝีมือพี่รับประกันว่ายุยจะไม่เสียใจภายหลังแน่นอน”

 

ยุยหันมามองยูมะถามว่า ควรเอาไงดี

“ไม่เป็นไรหรอก เห็นอย่างนี้แต่เนเน่นี่ฝีมือของจริงนะ”

“โม่ ยูคุง เห็นอย่างนี้นี่มันหมายความว่าไง หึ แต่ที่ยูคุงพูดก็เรื่องจริง  เรื่องฝีมือพี่มีแน่ สบายใจได้เลย”

แม้ว่าเนเน่จะพูดขนาดนี้ แต่เธอก็ยังมีท่าทีกังวล มองมาที่ยูมะ

“เอ่อ..คือว่า….ยูมะ”

“หือ?”

“อยากให้…ยูมะ.อยู่ไม่ห่างจากชั้น…เพราะชั้น…ไม่ได้มา…ร้านตัดผมนานแล้ว…รู้สึกตื่นเต้นมาก”

“ปกตินี่ใครตัดผมให้เธอนิ”

“พ่อกับแม่เป็นคนตัดให้หรือบางทีก็..ตัดเอง”

“แบบนี้ยิ่งต้องให้พี่จัดการเอง ภารกิจความรับผิดชอบครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก เชิญคุณลูกค้ารีแลกซ์ทำตัวตามสบายนะ เอ หรือว่าเคสนี้ให้ยูคุงเป็นคนลงมือเองดีมั้ย”

“…งั้นก็..ขอเป็นลูกมือช่วยละกันครับ”

“โอเค ไม่ได้เห็นยูมะตัดผมมานานแล้วนะ”

***

 

จบ CH5-2

กลับมาวนช่วงแก้ปัญหาน้องยุยต่อ คราวนี้ผ่านฝีมือคุณพี่บ้าง มาดูกันว่าจะเป็นไงนะครับ

 

 ถ้ารอได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า  kurakon 

 

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

LN Zuttomo This Is the Memory Until the Girl Who Said “Please Be My Friend Forever,” Is No Longer My Friend 5.2: นักรบสาว

Now you are reading LN Zuttomo This Is the Memory Until the Girl Who Said “Please Be My Friend Forever,” Is No Longer My Friend Chapter 5.2: นักรบสาว at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

 

เนเน่ถอดหมวกคาบุโตะออกมา เผยโฉมหน้าเธอพร้อมรอยยิ้มขี้เล่นซุกซน

 

ยุยแอบหลบอยู่ข้างหลังยูมะ ค่อยๆโผล่หัวออกมาในสภาพตัวสั่นเล็กๆ ดูแล้วการเล่นใหญ่ของเนเน่ดูจะได้ผลดีเกิน

 

“ยุย เป็นอะไรรึเปล่า”

“สบายดี”

ยุยกล่าวจบ เดินออกมาจากข้างหลังยูมะ

“สวัสดียุยจัง ขอบคุณที่ช่วยดูแลน้องชายชั้นนะ ชั้นชื่อสุงิซากิ เนเน่ ฝากตัวด้วยนะคะ”

เนเน่กล่าวจบยื่นมือออกมา

ยุยยังละล้าละลัง เงยหน้ามองยูมะ พอยูมะพยักหน้า เธอยื่นมือไปจับมือเนเน่

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คามิชิโร่ ยุยค่ะ”

พอยุยจับมือ เนเน่จ้องกลับที่ยุย

“เอ่อ..มีอะไรรึเปล่าคะ..”

“น่ารักที่สุดเลย”

“แง”

เนเน่ปล่อยมือ คว้ายุยเข้ามากอดซุกหน้าอกตัวเอง หน้ายุยชนกับนมเนเน่ส่ายไปส่ายมา

“ยูคุง เด็กคนนี้น่ารักมากเลย ให้ความรู้สึกเหมือนลูกสัตว์ตัวน้อยไร้เดียงสา ขอพี่เอากลับบ้านไปทั้งอย่างนี้ได้มั้ย”

“ต้องไม่ได้อยู่แล้วปะ”

“ไม่ได้เหรอ..เศร้าเลย”

“จะทำหน้าเสียดายทำซากไรกับสิ่งที่เป็นไปไม่ได้แต่แรกครับ”

เนเน่ปล่อยยุยคลายจากอ้อมกอด ยุยวิ่งจู๊ดไปหลบหลังยูมะทันที

“ยู…ยูมะ”

เธอส่งสายตาอ้อนวอน ดูเหมือนว่าผลกระทบจากเนเน่จะเยอะจัด พูดอะไรไม่ออกสักคำ สุดท้าย ยุยหยิบมือถือขึ้นมาแชทกับยูมะแทน

ทางด้านเนเน่ก็ดูปฏิกริยาทั้งคู่เงียบๆ เพราะเธอรู้รายละเอียดนิสัยยุยคร่าวๆจากยูมะมาแล้วเลยไม่แปลกใจอะไร

“ยูมะ พี่เธอไม่ได้เพี้ยนใช่มั้ย”

“ไม่เพี้ยนหรอก……มั้ง”

“ไหงมีมั้้งต่อท้ายล่ะ  นี่มันพี่สาวสายหื่นหลุดมาจากมังงะชัดๆเลย”

“ก็ไม่แปลกที่จะคิดแบบนั้น แต่จริงๆพี่แกไม่มีอะไรนะ”

พอยุยอ่านแชทจบ เธอนิ่งไปสักพัก  จู่ๆยุยก็ทำท่าเหมือนนึกอะไรบางอย่างออก

“กะแล้วเชียว ยูมะชอบพี่สาวใช่มั้ย”

“พูดบ้าอะไรของนายเนี่ย”

“พล้อตมันมาเป๊ะๆเลย พ่อแม่แต่งงานกันอีกรอบแล้วไปทำงานข้างนอก ทิ้งพี่สาวสุดสวยสายหื่นอยู่บ้านด้วยกันกับตัวเอก แล้วตัวเอกก็จะตกหลุมรักเธอ”

“หยุดมโนก่อนเฟ้ย”

(แม้แชทจะพิมพ์แบบนั้น แต่เอาจริงๆยูมะก็รู้สึกดีกับเนเน่มากๆ เพียงแต่ว่ามีเรื่องราวในอดีตหลายๆอย่าง+อายุเขายังเป็นเพียงเด็กมัธยมเลยไม่อยากจะคิดต่อจากนี้)

“หืม ยุยจังแชทด้วยความรู้สึกแบบนี้เหรอ เป็นเด็กที่น่าสนใจจังเลย”

 เนเน่แอบมาอยู่ข้างหลังยูมะ แอบดูขอความที่ทั้งสองพิมพ์กันโดยที่ยูมะไม่ทันสังเกต

“พี่..แอบดูแชทคนอื่นมันเสียมารยาทนะครับ”

“ไม่เห็นเป็นไร อย่าคิดมากน่า แล้วก็เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ายูคุงแอบชอบพี่ซะด้วย ถ้ายูคุงคิดแบบนี้จริงพี่จะนิ่งเฉยก็กระไรอยู่นะ”

 

เนเน่พูดด้วยน้ำเสียงสนุกสนาน ยกสองเต้าโชว์เข้ามาใกล้ๆยูมะ  คือเนเน่แกเสน่แรงและสวยมาก ทรงเต้านมนี่น่าจับ แต่ความเป็นลูกผู้ชาย มันต้องฝืนเบนสายตาหนี เดี๋ยวเขารู้ว่าหื่น 

 

ยูมะเองก็มีความลับที่ถึงตายก็บอกใครไม่ได้ คือ สาเหตุหนึ่งที่เขาชอบผู้หญิงอกอึ๋มเป็นเพราะครั้งแรกที่ได้เจอกับเนเน่นี่แหละ

“ฮั่นแน่ ยูคงมองหน้าอกพี่ด้วยสายตาหื่นแล้วพี่เขินจะแย่แล้ว”

“ม..ไม่ใช่ละ  คิดไปเอง…”

ยูคุงเป็นเด็กผู้ชายนี่เนอะ อยากบองขย้ำหน้าอกพี่สักครั้งมั้ย”

“พอเลยพอได้ละครับพี่”

“ฮะฮะ ยูคุงตอนเขินอายนี่นี่น่ารักสุดๆ”

“เลิกแกล้งผมเหอะค้าบ”

คุยกับเนเน่แค่แปบเดียวแต่เหมือนใช้พลังงานทั้งชีวิตแทบเกลี้ยง

 

เนเนหัวเราะเล็กน้อย เบนสายตาไปหายุย

“เน่ ยุยจังชอบอนิเมะกับเกมใช่มั้ย พี่เองก็ชอบอนิเมะกับเกมเหมือนกัน หวังว่าเราจะเข้ากันได้ดีนะคะ”

“ค..ค..ค่ะ”

“แล้วยุยจังชอบปลูกต้นไม้พวกดอกกุหลาบรึเปล่า”

“เอ่อ..เรื่องดอกไม้.ไม่ค่อยชอบค่ะ..”

“พี่ไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย ช่างเถอะ ไว้มีโอกาสหน้าเดี๋ยวพี่แนะนำสิ่งดีๆให้”

“ค..ค่ะ”

ยุยเป็นฝ่ายขานรับเนเน่อยู่ฝั่งเดียว

ทางด้านเนเน่ ดูจะพึงพอใจ ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเดินมาดันหลังยุยให้เข้าไปข้างในห้อง

“ถ้างั้นมาเริ่มกันเลยดีมั้ย”

“เอ๋..จะพา..ไปที่ไหนคะ”

“ที่นี่เป็นร้านเสริมความงามนะ เดี๋ยวพี่จะตัดผมให้ยุยเอง ไปนั่งตรงนั้นนะ”

“…”

พอพูดเรื่องผม ยุยมีอาการเกร็งขึ้นมาเล็กน้อย

 

เนเน่เห็นอาการยุย เลยส่งยิ้มปลอบประโลมให้เธอ

“พี่รู้ข้อมูลมาบ้างแล้วว่าเธออายเรื่องสีผมเวลาถูกคนอื่นมองใช่มั้ยล่ะ”

“…”

ยุยไม่ตอบ พยักหน้าเล็กน้อย

“พี่เข้าใจความรู้สึกยุยที่หวาดกลัวต่อสายตาคนรอบข้าง แต่ว่าอย่ายอมแพ้ง่ายๆนะ เธอต้องมีความมั่นใจในตัวเองว่าผมชั้นสวยที่สุดต่างหาก”

“แต่ว่ามัน…”

“เห็นพี่ดูตลกโปกฮาแบบนี้ แต่จริงๆเป้าหมายชีวิตพี่คืออยากเป็นช่างเสริมสวยมือโปร ขอให้เชื่อใจพี่สักครั้งละกัน  ไม่ต้องห่วง ฝีมือพี่รับประกันว่ายุยจะไม่เสียใจภายหลังแน่นอน”

 

ยุยหันมามองยูมะถามว่า ควรเอาไงดี

“ไม่เป็นไรหรอก เห็นอย่างนี้แต่เนเน่นี่ฝีมือของจริงนะ”

“โม่ ยูคุง เห็นอย่างนี้นี่มันหมายความว่าไง หึ แต่ที่ยูคุงพูดก็เรื่องจริง  เรื่องฝีมือพี่มีแน่ สบายใจได้เลย”

แม้ว่าเนเน่จะพูดขนาดนี้ แต่เธอก็ยังมีท่าทีกังวล มองมาที่ยูมะ

“เอ่อ..คือว่า….ยูมะ”

“หือ?”

“อยากให้…ยูมะ.อยู่ไม่ห่างจากชั้น…เพราะชั้น…ไม่ได้มา…ร้านตัดผมนานแล้ว…รู้สึกตื่นเต้นมาก”

“ปกตินี่ใครตัดผมให้เธอนิ”

“พ่อกับแม่เป็นคนตัดให้หรือบางทีก็..ตัดเอง”

“แบบนี้ยิ่งต้องให้พี่จัดการเอง ภารกิจความรับผิดชอบครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก เชิญคุณลูกค้ารีแลกซ์ทำตัวตามสบายนะ เอ หรือว่าเคสนี้ให้ยูคุงเป็นคนลงมือเองดีมั้ย”

“…งั้นก็..ขอเป็นลูกมือช่วยละกันครับ”

“โอเค ไม่ได้เห็นยูมะตัดผมมานานแล้วนะ”

***

 

จบ CH5-2

กลับมาวนช่วงแก้ปัญหาน้องยุยต่อ คราวนี้ผ่านฝีมือคุณพี่บ้าง มาดูกันว่าจะเป็นไงนะครับ

 

 ถ้ารอได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า  kurakon 

 

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+