เช้าวันถัดมา

วันนี้จะแปลกกว่าวันก่อนๆ เพราะคราวนี้ยุยเป็นคนเสนอตัวแชทหายูมะก่อนว่า อยากไปเที่ยวที่อื่น

ปกติก็จะไปเข้าร้านเกมเน็ตคาเฟ่ แต่ครั้งนี้เธอเลือกที่จะชวนยูมะไปร้านคอฟฟี้ช้อปข้างๆร้านเกม เธอบอกว่าจะเลี้ยงยูมะวันนี้

“อืม…”

ตอนแรกยูมะก็กะจะบอเหมือนที่บอกมาตลอดว่าไม่ต้องใส่ใจ แต่ดูท่าว่ายุยเขาอยากจะตอบแทนเขาให้ได้จริงๆ เลยคิดว่าปฏิเสธก็เสียน้ำใจเปล่าๆ เขาจึงแชทตอบไปว่า

“จัดไปโลด”

ยุยส่งสติกเกอร์ตัวละครอนิเมะชื่อฟี ส่งรอยิ้มดีใจตอบกับยูมะ

ปกติยูมะจะเป็นคนออกไปหาเธอที่บ้าน แต่ครั้งนี้ยุยเป็นคนออกมารอเขาหน้าแมนชั่น

วันนี้เธอไม่ได้สวมชุดพาร์ก้า แต่สวมชุดวันพีชสีขาว ตัวที่เนเน่เป็นคนเลือกให้เธอเมื่อวาน 

ยุยในชุดนี้ดูน่ารักจริง สักพักหนึ่ง ยูมะเริ่มคิดถึงเรื่องเมื่อวานตอนเดินกลับบ้านก่อนส่ายศีรษะไล่ความฟุ้งซ่าน

(ไม่หรอก ยุยคงไม่มีทางคิดเกินเลยกว่านั้นอยู่แล้ว)

ยูมพยายามปั้นหน้านิ่งเพื่อไม่ให้ยุยรู้ว่าตอนนี้เขาคิดถึงยุยในความสัมพันธ์อีกรูปแบบหนึ่ง

“อ..อรุณสวัสดิ์ยูมะ”

“อรุณสวัสดิ์ครับ ไม่เข้ามารอในแมนชั่นก่อนล่ะ ยืนรอข้างนอกเหนื่อยแย่เลย”

“ม..ไม่เป็นไร แค่นี้สบายมาก”

??? คิดไปเองรึเปล่า แต่รู้สึกว่าวันนี้ยุยดูตื่นเต้นมากกว่าเดิม 

“งั้นก็ไปร้านคาเฟ่กันเลยเนอะ”

“เอ่อ….อืม”

ยุยกล่าวจบ หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเริ่มพิมพ์แชท ยูมะเห็นแบบนั้นก็เลยหยิบของตัวเองขึั้นมาด้วย

“รับทราบจ้า เดินทางกันเลย”

ยุยพิมพ์จบ ถอนหายใจโล่งอกออกมา

สรุปไม่ได้คิดไปเองละ วันนี้ยุยแปลกไปจากเดิม  มีเรื่องอะไรรึเปล่านะ

(จะว่าไปวันนี้ยุยก็แต่งเนื้อแต่งตัวมากกว่าเดิมแฮะ)

ไม่ใช่แค่เรื่องชุดที่เปลี่ยน ยูมะสังเกตว่าวันนี้เธอแต่งหน้าด้วย  สกิลแต่งหน้า แต่งตา ทาปากดูดีมาก ริมฝีปากเธอที่ใช้ลิปครีมทา ดูอวบอิ่มนุ่มนวลน่าสัมผัสมากกว่าเดิม

“ยู…ยูมะ..ที่หน้าชั้น…มีอะไรติดเหรอ”

“..ป…เปล่า ไม่มีอะไรครับ”

ยูมะจ้องยุยนานไปหน่อย ยุยเลยรู้สึกผิดสังเกตถามยูมะด้วยความกังวล  แต่จริงๆยคือยูมะเขินที่เห็นยุยแต่งหน้าแล้วสวยขึ้น ตอนนี้เลยเลี่ยงไม่กล้าสบตาเธอ

“วันนี้…ชั้นลองแต่งหน้า…มัน..แปลกรึเปล่า”

“ม…ไม่แปลกเลย..ดูน่ารักสุดๆเข้ากับเธอมาก”

ยูมะกล่าวจบ สีหน้ายุยดูดีใจ…ไม่สิ เป็นสีหน้าที่โล่งใจมากกว่า เธอเป่าปากโล่งอก

“ดีใจจัง…วันนี้ได้ออกมาเดทกับยูมะ..ชัั้นเลยพยายาม..แต่งตัวให้สวยกว่าเดิม”

“ห๊ะ”

เดทเหรอ ไม่ได้ฟังผิดใช่มั้ย

ยูมะกระสับกระส่ายถึงขั้นเปิดสมาร์ทโฟน ค้นเน็ตดูความหมายคำว่าเดท  คำแปลมันคือ “ชายหญิงสัญญากันว่าจะนัดพบเจอที่สถานที่และเวลาตามกำหนด และทำกิจกรรมร่วมกัน”

ถ้างั้นไอ้ที่เราไปกินข้าวร้านคอฟฟีช้อป เรียกเดทก็คงไม่ผิดหรอกมั้ง

แต่ว่า  คำว่าเดท ในอีกความหมายหนึ่ง มันคือการไปทำกิจกรรมร่วมกันในเชิงแฟนกันไม่ใช่เหรอ พอคิดแบบนี้ หัวใจยูมะเริ่มเต้นรัว

ยิ่งไม่รวมว่าวันนี้ยุยทำตัวแปลกไปจากเดิมด้วย

วันนี้เธอดูตื่นเต้นมากกว่าแต่ก่อน แถมแต่งหน้ามาด้วย 

ถ้าเป็นแบบนี้  หากไปอ่านการ์ตูนรักตาหวาน ซีนวันนี้มันคืออีเว้นปักธง วันนี้สาวรุ่นน้องสารภาพรักหนุ่มรุ่นพี่เกิดขึ้นแน่นอน

ถ้าสมมติว่าวันนี้เราคือพระเอก ยุยเป็นนางเอกก็เข้าล็อคเลย 

(สัส หยุดฟุ้งซ่านก่อน นั่นยุยนะเฟ้ย คงไม่มีทางเป็นไปได้….มั้ง?)

ยูมะคิดแบบนี้ไปพลาง ในที่สุดทั้งคู่ก็เดินทางมาถึงร้านคอฟฟี่ช็อป

***

จบ CH7-1

บอกเผื่อไว้ให้เลย เรื่องนี้ถ้าดราม่าจ๋าชีวิตโอชิน ผมจะไม้หยิบมาแปลเด็ดขาด เรื่องสไตล์ผมต้องสุขนิยม อ่านละอมยิ้นปนหัวเราะครับ

มารอดูกันครับตอนหน้าว่าอีเว้นคอฟฟี่ช็อป จะมีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้นบ้าง สำหรับผมถือว่าน่าสนใจและเป็นตอนที่ชอบอีกอันนึงเลย (บอกละ หลังๆเริ่มชอบ หยิบนิยายนี้มาแปลเพราะช่วงหลังนี้แหละ ช่วงแรกอย่างเพลีย 555)

ถ้ารอได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า  kurakon