ตอนที่ 707 โทรรายงาน

ประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นประเทศที่มีอำนาจมากที่สุดในโลก ด้านเศรษฐกิจและการทหารมีกำลังแข็งแกร่งที่สุดในโลก แต่หลังจากสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง เมืองลุงแซมที่กำลังของประเทศขยายใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ ชอบสวมบทบาทตำรวจโลกมากขึ้นทุกวัน ทำให้พวกเขามีศัตรูมากมายเกินไป

นับตั้งแต่เข้าศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด ด้วยสถานการณ์ระหว่างประเทศที่ซับซ้อนขึ้นทุกวัน สถานการณ์ความปลอดภัยภายในประเทศอเมริกาได้ถูกท้าทายอย่างรุนแรง เกิดเหตุโจมตีจากผู้ก่อการร้ายสองสามครั้งสั่นสะเทือนไปทั่วโลก ทำให้ชาวอเมริกันรู้สึกเจ็บปวดลึกลามไปถึงกระดูก

วันที่ 15 กรกฎาคม ปี 2012 เที่ยวบินจากซานฟรานซิสโกไปนิวยอร์กถูกจี้กลางอากาศ สุดท้ายเครื่องบินตกที่มลรัฐมิสซูรี ผู้โดยสาร 257 รายบนเครื่องบินและลูกเรือ 12 รายเสียชีวิตทั้งหมด สะเทือนขวัญไปทั่วโลก

วันที่ 24 ธันวาคม ปี 2014 วันคริสต์มาสอีฟ เครื่องบินโบอิง 737 บินจากฮิวสตันไปลอสแอนเจลิสเกิดระเบิดเครื่องบินตก ผู้โดยสารเสียชีวิต 105 ราย ผู้โดยสารได้รับบาดเจ็บหนัก 27 ราย ได้ทิ่มแทงหัวใจคนอเมริกันให้เจ็บปวดรวดร้าวอีกครั้ง

หลังจากตรวจสอบแล้ว มีคนได้วางระเบิดพลาสติกแบบตั้งเวลาเอาไว้บนเครื่องบิน

บทเรียนเลือดครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้คนอเมริกันมีความรู้สึกไวต่อความปลอดภัยของสายการบินเป็นพิเศษประเทศอเมริกามีเครื่องบินพาณิชย์มากที่สุดในโลก ทุกปีมีนักท่องเที่ยวเดินทางด้วยสายการบินเกินหนึ่งพันล้านคน โดยเฉลี่ยแล้วคนอเมริกันทุกคนจะนั่งเครื่องบินสามครั้งทุกปี

และด้วยเหตุนี้ ข่าวที่เที่ยวบิน UD725 ถูกส่งสัยว่าถูกจี้จึงไม่สามารถปกปิดได้นาน สื่อใหญ่ต่างๆ ของอเมริกามีความสามารถมากได้รับรายงานลับจากสายอย่างรวดเร็ว จากนั้นซีเอ็นเคซึ่งเป็นสถานีโทรทัศน์ใหญ่อันดับหนึ่งของสหรัฐอเมริกาได้รายงานข่าวออกมาเป็นเจ้าแรก

เนื่องจากเกี่ยวข้องกับเรื่องความปลอดภัยของการเดินทาง ซึ่งเป็นเรื่องที่อ่อนไหวมากเกินไป บวกกับ UD725 ที่ถูกจี้เครื่องบินนั้นเป็นเที่ยวบินระหว่างประเทศ ขนาดเครื่องบินก็เป็นเครื่องบินโบอิง 798 ดรีมไลเนอร์ รุ่นใหม่ล่าสุดผู้โดยสารบนเครื่องบินเกินสี่ร้อยคน เช่นนั้นจึงเป็นกรณีที่ใหญ่มากจริงๆ

สามารถจินตนาการได้ว่าหากเครื่องบินลำนี้เกิดอุบัติเหตุ มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นอุบัติเหตุทางอากาศที่หนักหนาที่สุดในประวัติศาสตร์ของสหรัฐอเมริกา

ข่าวที่ยังไม่ผ่านการตรวจสอบทั้งหมดถูกแพร่กระจายบนอินเทอร์เน็ตเหมือนโรคระบาด สื่อที่ไร้ศีลธรรมเหมือนกับแมลงวันที่ได้กลิ่นคาวเลือดกรูกันเข้ามา โทรศัพท์ขององค์การบริหารการบินแห่งชาติของสหรัฐอเมริกาถูกโทรเข้ามาจนสายแทบระเบิด เว็บไซต์ของสายการบินเวอร์จินก็ล่มไปเลย

จากนั้นได้เกิดข่าวลือต่างๆ บนสื่อมากมาย มีคนพูดว่าเครื่องบินอาจจะตกไปแล้ว รัฐบาลปิดข่าว และมีคนพูดว่าเครื่องบินไม้ได้ตกแต่เจอโจรจี้บนเครื่องบินกำลังอยู่ในช่วงเจรจา อย่างไรก็ตามข่าวไร้สาระมั่วซั่วมีหมดทุกอย่าง

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้สร้างความตื่นตระหนกแก่ประชาชน เอฟเอเอ องค์การบริหารการบินแห่งชาติของสหรัฐอเมริกาได้จัดงานแถลงข่าวเปิดเผยข้อมูลที่ถูกต้องบางส่วน

เที่ยวบิน UD725 เกิดอุบัติเหตุระหว่างเดินทางไปนิวยอร์ก แต่เหตุการณ์ถูกควบคุมได้ทันเวลา มีลูกเรือคนหนึ่งได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้ได้ลงจอดที่ฐานทัพอากาศอย่างปลอดภัยแล้ว ผู้โดยสารทุกคนปลอดภัยดี

เจ้าหน้าที่เอฟเอเอเปิดเผยข้อมูลเพิ่มเติมว่า ผู้โดยสาร 439 คนและลูกเรือ 17 คนได้ขึ้นเครื่องสองลำที่จัดบริการโดยสายการบินเวอร์จิน คาดว่าจะถึงนิวยอร์กตอนเที่ยง

การตอบสนองของเอฟเอเอเร็วมากอย่างไม่ต้องสงสัย สามารถสยบความรู้สึกตื่นตระหนกของประชาชนให้สงบลงได้ทันเวลา และยังโจมตีข่าวลือที่ไม่มีความรับผิดชอบได้มากมาย

แต่สื่อมีหรือจะหยุดแค่นี้ เมื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมจากเอฟเอเอไม่ได้ พวกเขาจึงรีบย้ายจุดโฟกัสทันทีและจ้องไปที่ผู้โดยสารที่บินกลับนิวยอร์ก

สื่อเจ้าเล็กเจ้าใหญ่ในนิวยอร์ก สถานีโทรทัศน์ หนังสือพิมพ์ นิตยสาร รวมถึงพวกนักข่าวเว็บไซต์ข่าวทั้งหลายต่างกรูกันไปที่สนามบินนานาชาตินิวยอร์ก เพื่อจะได้ขุดข้อมูลจากผู้โดยสารของเที่ยวบิน UD725 ได้เป็นคนแรก

ลู่เฉินอยู่ในเหตุการณ์นี้เช่นกัน เปลี่ยนเครื่องบินของสายการบินเวอร์จินมาถึงนิวยอร์ก

บนเครื่องบินลำนี้ลู่เฉินได้รับการปฏิบัติตัวอย่างฮีโร่ เริ่มแรกเขาถูกผู้โดยสารสองสามคนจำได้ จากนั้นผู้โดยสารทุกคนจึงปรบมือชื่นชมเขา พวกแอร์โฮสเตสยิ่งกระตือรือร้นเหมือนดั่งไฟ

จากนั้นระหว่างการเดินทางอีกหนึ่งชั่วโมงกว่า ลู่เฉินไม่มีเวลาพักผ่อนอะไร เมื่อมาถึงนิวยอร์ก ผู้โดยสารทุกคนรวมทั้งเขาได้รับอุปกรณ์ทุกอย่างคืนหลังจากที่ถูกยึดชั่วคราว

เครื่องบินเพิ่งลงจอดเทียบท่าอากาศยาน ลู่เฉินจึงโทรหาหลี่มู่ซือ

“ขอบคุณฟ้าดิน ที่นายไม่เป็นอะไร!”

หลี่มู่ซือที่ได้รับสายรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก “นายไม่รู้ว่าตลอดสองสามชั่วโมงนี้ฉันเป็นห่วงนายมากแค่ไหน!”

เธอดูข่าวจากซีเอ็นเคถึงรู้ว่าเที่ยวบินของลู่เฉินเกิดอุบัติเหตุ ตอนนั้นร้อนใจมาก โชคดีที่ลู่ซีโทรมาแจ้งทันถึงรู้ว่าลู่เฉินปลอดภัย

ตอนนี้ได้ยินเสียงของลู่เฉิน หัวใจดวงนี้ของหลี่มู่ซือรู้สึกโล่งใจในที่สุด ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ไอรีนโนเวล ขอบคุนจ้า

ถ้าหากลู่เฉินมีอันเป็นไปจริงๆ เช่นนั้นเธอคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต เพราะเธอเป็นคนโทรไปหาลู่เฉินหลายครั้งบังคับให้เขารีบบินมาที่สหรัฐอเมริกา

เที่ยวบินเกิดอุบัติเหตุไม่ว่าใครก็ไม่อาจคาดการณ์ล่วงหน้าได้ แต่ถ้าหากไม่ใช่สาเหตุเพราะเธอ เช่นนั้นก็คงไม่มีปัญหา

ขอบคุณฟ้าดินที่ลู่เฉินไม่เป็นอะไร!

ลู่เฉินยิ้มเอ่ยว่า “แค่เกิดอุบัติเหตุเล็กน้อยเท่านั้น พี่อยู่ที่ไหนครับ”

หลี่มู่ซือเอ่ยว่า “ฉันอยู่ในสนามบินนานาชาตินิวยอร์ก ที่นี่คนเยอะมาก คาดว่านักข่าวทั้งนิวยอร์กคงวิ่งมาที่นี่กันหมด ฉันจึงได้แต่รออนายอยู่ที่ทางออกของเที่ยวบิน”

เสียงในโทรศัพท์ของเธอดังเจี๊ยวจ๊าวมาก ในสนามบินวุ่นวายมากจริงๆ

อันที่จริงแค่คิดก็รู้ นอกจากนักข่าวที่ไม่กลัวว่าโลกจะเกิดความโกลาหลแล้ว ครอบครัวเพื่อนสนิทและญาติๆ ของผู้โดยสารเหล่านั้นจะต้องมาด้วยแน่นอน เมื่อเจอเรื่องใหญ่ขนาดนี้ถึงได้รู้ว่าชีวิตสำคัญมากแค่ไหน

พูดกับหลี่มู่ซือได้สองสามประโยค เครื่องบินจอดสนิทแล้ว กัปตันใช้วิทยุสื่อสารแจ้งให้พวกผู้โดยสารลงจากเครื่องบิน

สุดท้ายเขาพูดว่า “ผมเชื่อว่าพระเจ้าอยู่กับพวกเรา ท่านได้ส่งฮีโร่ตัวจริงมาให้พวกเราครับ!”

“ขอบคุณคุณลู่เฉิน ขอให้ทุกคนโชคดีครับ!”

เสียงปรบมือและผิวปากดังคึกคักในเครื่องบินทันที

ทั้งหมดล้วนมอบให้ลู่เฉิน

ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อยเพื่อแสดงความขอบคุณ เขาหันหน้ามา เพิ่งเห็นหวังเยี่ยนที่นั่งอยู่ข้างๆ กำลังเก็บโทรศัพท์ของตัวเอง ใบหน้าของคนหลังมีแต่น้ำตา

เมื่อสังเกตเห็นสายตาห่วงใยของลู่เฉิน เธอจึงเช็ดน้ำตาอย่างเขินอาย แล้วเอ่ยว่า “เมื่อกี้แม่โทรมาหาฉัน เธอร้องไห้หนักมาก บอกให้ฉันรีบกลับเดี๋ยวนี้ ที่ประเทศจีนก็ออกข่าวแล้ว”

เกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ พอข่าวทางประเทศสหรัฐอเมริกาออกมา ทางประเทศจีนต้องรู้แน่นอน สามารถจินตนาการได้ว่าครอบครัวของผู้โดยสารในประเทศจีนที่ขึ้นเที่ยวบิน UD725 รู้สึกร้อนใจมากแค่ไหน

เที่ยวบิน UD725 ส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ หลักๆ แล้วเป็นคนอเมริกันเดินทางกลับประเทศ และก็มีคนจีนและคนจีนที่ได้รับสัญชาติอื่น

ลู่เฉินพยักหน้าอย่างเข้าใจ “ถ้าหากคุณอยากกลับ ผมจะให้คนจองตั๋วเครื่องบินเที่ยวบินที่เร็วที่สุดให้คุณครับ”

ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาไม่อยากบังคับหวังเยี่ยนให้ทำงานเพื่อตัวเองต่อไป

“ไม่ต้องค่ะ…”

แต่หวังเยี่ยนปฏิเสธ กล่าวอย่างแน่วแน่มาก “ฉันไม่เป็นไร ครอบครัวของฉันเดี๋ยวฉันจะเกลี้ยกล่อมเองค่ะ คุณไม่ต้องเป็นห่วง ทำทุกอย่างตามแผนเดิมเถอะค่ะ”

ลู่เฉินยิ้มเจื่อนๆ

ตอนนี้เขาจะทำตามแผนเดิมได้อย่างไรกัน เดิมทีกะว่าจะอยู่ที่สหรัฐอเมริกาแค่สี่ห้าวัน ตอนนี้คาดว่าอยู่สักสิบวันคงยังไม่พอ และหากจะออกจากประเทศก็ต้องได้รับการยินยอมจากเอฟบีไอ!

ในเมื่อมาแล้วก็จงอยู่อย่างมีความสุข พลิกแพลงไปตามสถานการณ์เถอะ

“พวกเราไปกันเถอะครับ”

…………………………………………….