ตอนที่ 326 ทำให้ติดเชื้อ

ตอนที่ 326 ทำให้ติดเชื้อ

เสี่ยวอวี๋ไม่ต้องการสร้างปัญหาให้กับย่าของเขา ด้วยการโต้เถียงกับคนอื่น ดังนั้นแม้ว่าตนเองจะไม่พอใจขนาดไหน แต่เขาก็ทำได้แค่ลุกขึ้นยืนและถอยห่างออกไป

หลังจากก้าวถอยหลังไปได้สองก้าว ก็เห็นซูเถาเดินเข้ามา ดวงตาของเขาเป็นประกายเล็กน้อยเลยตะโกนเรียกอีกฝ่าย “คุณซู!”

ซูเถากำลังคุยกับเฉียนหลินและคนอื่น ๆ เมื่อได้ยินเสียงเรียกจึงหันศีรษะไปตามเสียง ก็เห็นเสี่ยวอวี๋โบกมือให้เธออยู่อีกด้านหนึ่ง

เฉียนหลินก็หันไปเห็นเขาเช่นกัน และทักขึ้นมาว่า “เฮ้ นั่นเสี่ยวอวี๋ไม่ใช่เหรอ?”

ซูเถาเลยบอกทุกคนว่า “เดี๋ยวฉันไปดูเอง ทุกคนขึ้นรถก่อนเถอะค่ะ”

เจียงอวี่เป็นกังวล ดังนั้นเขาจึงตามเธอไปด้วย

เมื่อซูเถาเดินเข้าไปใกล้ ๆ เธอก็ทักว่า “เสี่ยวอวี๋ ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ล่ะ มีอะไรหรือเปล่า”

เสี่ยวอวี๋มีท่าทีเกรงใจ “ผมมาที่นี่เพื่อคืนของที่คุณให้ คุณซู อย่าทำให้ผมลำบากใจเลยนะ คุณย่าคอยย้ำเตือนผมเสมอว่าให้มาตามหาคุณ และนำของเหล่านี้มาคืนให้คุณ ผมก็เลยติดต่ออาสวี่ไป หัวหน้าสวี่ฉางนั่นแหละ เพื่อถามว่าคุณอยู่ที่ไหน เห็นอาสวี่บอกว่าคุณอยู่ที่งานประมูล ผมเลยออกเดินทางแต่เช้าตรู่มารอคุณที่นี่ นี่ก็มาได้สามสี่ชั่วโมงแล้ว”

เมื่อเขาพูดถึงขนาดนี้ ซูเถาก็ไม่อาจทำให้เขาลำบากใจได้ ไม่เช่นนั้นมันจะเป็นการทำลายความสัมพันธ์ของเขากับย่า หากเขายืนกรานที่จะยอมรับสิ่งต่าง ๆ จากคนอื่น

อย่างไรก็ตาม กำไลข้อมือที่ถูกประมูลด้วยราคาสูงเสียดฟ้ากว่า 80 ล้านเหลียนปังนั้น น่าจะทำให้ย่าหลานคู่นี้อยู่ได้อย่างสุขสบาย

เมื่อรู้ว่าทั้งย่าและหลานสามารถมีชีวิตที่ดีขึ้นได้ ซูเถาก็รู้สึกโล่งใจ ไม่ว่าเขาจะรับหรือไม่รับของจากเธอก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ

เสี่ยวอวี๋ถอดกระเป๋าเป้พร้อมกับรูดซิปออกให้เธอดู แล้วกระซิบ

“นี่ ของของคุณอยู่ในนี้ ในกระเป๋ามีเฉียนคุน*[1]อยู่ มันทำให้ผมมีพลังเทียบเท่ากับผู้ใช้ความสามารถห้วงมิติ เมื่อผมสะพายมันไว้บนหลัง ถึงแม้ว่ามันจะดูไม่ใหญ่ แต่มันก็สามารถใส่รถคันเล็ก ๆ ได้ มากพอที่จะใส่ถุงเสบียงสองถุงของคุณ”

เมื่อซูเถาตรวจสอบดูและแน่นอนว่าเธอเห็นที่ว่างมากมายอยู่ข้างใน และเสบียงทั้งสองถุงก็ดูโดดเดี่ยวอยู่ในนั้น จากนั้นก็ถามว่า “อวี๋ผอผ่อสร้างมันด้วยผลึกนิวเคลียสของผู้ที่มีพลังวิเศษงั้นเหรอ?”

ทันใดนั้นก็นึกถึงประโยคหนึ่งขึ้นมาได้ หากไม่มีการซื้อขายก็จะไม่มีการสังหาร ของที่อวี๋ผอผ่อทำมันสามารถฆ่าผู้ที่มีพลังวิเศษทางอ้อมได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ‘กำไลข้อมือพลังธาตุ’ หรือกำไลยืมพลัง ผู้ที่สามารถซื้อได้แน่นอนว่าต้องเป็นผู้ที่อยากจะมีพลัง ซึ่งของสิ่งนี้มันจะเสริมความแข็งแกร่งให้กับตัวเองด้วยการล่า และฆ่าคนที่มีความสามารถ

เสี่ยวอวี๋โบกมืออย่างรวดเร็ว “ไม่ใช่ ไม่ใช่ ผมแค่ขอให้ผู้ที่มีพลังวิเศษประเภทห้วงมิติแบ่งพื้นที่ไม่กี่ตารางเมตรมาให้ ย่าของผมคิดเสมอว่าการฆ่าคนและเอาผลึกนิวเคลียสมาเป็นเรื่องโหดร้าย และเธอก็จะพยายามหลีกเลี่ยงการใช้ผลึกนิวเคลียสของผู้ที่มีพลังวิเศษในทุกสิ่งที่เธอสร้างขึ้น..”

ซูเถาเปิดปากของและเตรียมจะเอ่ยถามเรื่อง “กำไลพลังธาตุ”

อย่างไรก็ตาม เสี่ยวอวี๋เต็มไปด้วยความสับสน เขาลดเสียงลงและพูดกับเธอว่า “คุณซู ผมถือว่าคุณเป็นเพื่อน แม้ว่าเราจะเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว แต่ผมคิดว่าคุณเป็นคนดี ผมจะแอบ ๆ บอกคุณแล้วกันนะ ว่าอะไรก็ตามที่คุณย่าของผมทำขึ้นโดยต้องใช้ผลึกนิวเคลียสของผู้ที่มีพลังวิเศษ มันจะมีข้อจำกัดบางอย่างอยู่ ซึ่งเป็นผลข้างเคียงบางอย่างที่เธอตั้งใจทำขึ้น”

หลังจากพูดจบ เขาก็หยิบแก้วน้ำธรรมดา ๆ ออกมา “ย่าบอกว่าเธอขอมอบสิ่งนี้ให้คุณ เพราะ…ผมกินไอศกรีมของคุณหมดแล้ว และนี่คือของที่เราเอามาตอบแทน”

เขาแนะนำหน้าที่ของแก้วใบนี้สั้น ๆ และกล่าวต่อ “เดิมที แก้วนี้สามารถใช้ผลึกนิวเคลียสชนิดน้ำ ชนิดไฟ และน้ำแข็ง ซึ่งสามารถต้มหรือแช่แข็งน้ำในถ้วยได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งใช้งานง่ายมาก แต่ถ้าใช้ผลึกนิวเคลียสของผู้มีพลังวิเศษนานเข้า น้ำดื่มที่อยู่ข้างในมันจะสามารถติดเชื้อได้”

ซูเถาตกใจ “ติด…ติดเชื้อเหรอ?”

ติดเชื้อกลายเป็นซอมบี้?!

เสี่ยวอวี๋พยักหน้า “ใช่แล้ว อันที่จริงตราบใดที่มันเป็นผลึกนิวเคลียส ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือซอมบี้ พลังงานภายในจะนำพาไวรัส แต่โดยปกติแล้วมันจะถูกปิดผนึกเอาไว้ เวลาใช้งานปกติมันจะไม่เกิดการติดเชื้อ เว้นแต่มันถูกกระตุ้นให้เป็นพิษ”

“แต่ไม่ต้องห่วงแก้วน้ำใบนี้ ก่อนที่ผมจะมอบให้คุณ คุณย่าของผมทำลายช่องใส่ผลึกนิวเคลียสเอาไว้ ตอนนี้มันสามารถเก็บน้ำและคงความสดได้นานกว่าแก้วน้ำทั่วไปเท่านั้น”

ริมฝีปากซูเถาแห้งพรากจนพูดไม่ออก

คนที่ซื้อ ‘กำไลพลังธาตุ’ ซื้อพิษที่ค่อย ๆ ออกฤทธิ์แบบเรื้อรังให้ตัวเองอย่างนั้นเหรอ?

มีสิ่งหนึ่งที่เธอคิดไม่ออก เนื่องจากอวี๋ผอผ่อเกลียดผู้ที่ทำร้ายคนอื่นเพื่อต้องการผลึกนิวเคลียสมาก เธอจึงไม่ลังเลเลยที่จะลงโทษพวกเขาด้วยการทำให้พวกเขาติดเชื้อ

เหตุใดจึงต้องสร้างรายการเหล่านี้

หากไม่ทำก็จะมีการฆ่าฟันและโศกนาฏกรรมต่อไป

เสี่ยวอวี๋เห็นการแสดงออกของเธอผิดปกติ “ผมทำให้คุณกลัวหรือเปล่า ผมขอโทษ”

เธอส่ายหัวให้เสี่ยวอวี๋ “ฉันสบายดี แล้วคุณมาที่นี่ได้ยังไง”

เสี่ยวอวี๋กล่าวว่า “ผมติดรถเพื่อนมา”

“หลังจากที่คุณพบรองหัวหน้าจั๋วแล้ว ฉันจะเป็นคนไปส่งคุณเอง”

เสี่ยวอวี๋ตกตะลึง “หาใครนะ? ผมมาที่นี่เพื่อตามหาคุณ ไม่ใช่คนอื่น”

ซูเถารู้สึกตกตะลึง “ก็กำไลข้อมือพลังธาตุที่อวี๋ผอผ่อเป็นคนประดิษฐ์ขึ้นถูกประมูลไปแล้ว ทำไมคุณไม่ไปหารองประธานจั๋วเพื่อชำระเงินล่ะ”

แปดสิบล้าน!

เสี่ยวอวี๋รู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่า ริมฝีปากของเขาสั่นระริก “…คุณพูดว่าอะไรนะ?”

ไป๋เจียเหยียนที่อยู่ไม่ไกลออกไป อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะเมื่อเธอเห็นว่าขอทานระดับต่ำรู้จักซูเถา

ทั้งคนขออาหารและคนขอเงินแห่แหนกันมาจริง ๆ

ในเวลานั้น เธอไม่ควรแข่งขันกับซูเถาเพื่อชิงห้องวีไอพีเลย มันทำให้เธอตกต่ำลงมาก

เธอจับแขนเซียวเหวินถิง “เหวินถิง ไปกันเถอะ”

เซียวเหวินถิงขมวดคิ้ว และหันกลับมามองเสี่ยวอวี๋สองสามครั้ง ยิ่งดูคุ้นเคยมากขึ้นเท่านั้น

ไม่สิ เขาต้องนึกให้ออกว่าคน ๆ นี้เป็นใคร

เขาปล่อยมือของไป๋เจียเหยียน “รอผมครู่เดียว”

ขณะที่เขาพูด เขาก็เดินตรงไปหาเสี่ยวอวี๋และซูเถา

ไป๋เจียเหยียน คิดว่าเขากำลังจะไปหาซูเถา และเธอก็กำลังกัดฟันของเธอด้วยความไม่พอใจ เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นจะดึงดูดชายหนุ่มได้อย่างไร?

เมื่อเห็นเสี่ยวเหวินใกล้เข้ามา เสี่ยวอวี๋ก็อดทนต่อความโกรธในใจของเขาและพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อให้ดูเหมือนสงบ

เซียวเหวินถิงมองไปที่ซูเถา แต่สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่เสี่ยวอวี๋ “เราเคยเจอกันหรือเปล่า”

เสี่ยวอวี๋ส่ายหัว “ขอโทษ ผมไม่รู้จักคุณ คุณอาจจำคนผิด”

จริง ๆ แล้วเขารู้จักเซียวเหวินถิง แต่เขาพบกันเพียงครั้งเดียวในงานเลี้ยงอาหารค่ำที่จัดขึ้นโดยตระกูลฉู่เมื่อหลายปีก่อน

ในเวลานั้น ชื่อเสียงของคุณย่าโดดเด่นที่สุด ผู้คนจำนวนมากจึงมาร่วมงานเลี้ยงที่ตระกูลฉู่จัดขึ้นเป็นพิเศษสำหรับเธอ

ต้องขอบคุณคุณย่าของเขาที่ทำให้เขาได้รับความสนใจและการต้อนรับมากมาย ในเวลานั้น เซียวเหวินถิงริเริ่มที่จะสนทนากับเขา

ตอนนี้แม้ว่าใบหน้าของเขาจะไม่เปลี่ยนไป แต่เมื่อเทียบกับอดีตแล้วเขาผอมลงเล็กน้อยเป็นเรื่องปกติที่เซียวเหวินถิงจะจำเขาไม่ได้ชั่วขณะ

เมื่อได้ยินคำปฏิเสธของเสี่ยวอวี๋ เซียวเหวินถิงก็ขมวดคิ้วและพูดอย่างหนักแน่น “ผมน่าจะเคยเห็นคุณ คุณชื่ออะไร คุณมาจากไหน”

เสี่ยวอวี๋พูดอย่างเฉยเมย “ผมไม่สะดวกที่จะบอก คุณซู กรุณาพาผมไปที่รถ”

ซูเถาไม่สนใจว่าใบหน้าของเซียวเหวินถิงจะไม่พอใจแค่ไหน ดังนั้นเธอจึงลากเสี่ยวอวี๋ออกไป

เซียวเหวินถิงเฝ้าดูทั้งสองจากไปด้วยความสงสัย ไป๋เจียเหยียนที่เดิมตามมาด้วยความงุนงง และต้องการถามเขาว่าเขาจะพูดอะไรกับคนระดับล่างสองคนนั้น เมื่อเห็นว่าการแสดงออกของเขาดูแปลกไป เธอจึงกลืนคำพูดกลับทันที และรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างชาญฉลาด

“เหวินถิง ฉันดูเหมือนจะเห็นน้องสาวคนที่สามของคุณด้วยล่ะ”

[1] เฉียนคุน (乾坤) แผ่นภาพยันต์แปดทิศ เป็นผังความเปลี่ยนแปลงของจักรวาล จากไม่มีเป็นมี จากบวกเป็นลบ จากร้ายกลายเป็นดี

————