ตอนที่ 346 เถาหยางกระหายผลึกนิวเคลียส (2)

ตอนที่ 346 เถาหยางกระหายผลึกนิวเคลียส (2)

จั๋วเอ่อร์เฉิงก้มหน้าก้มตา ตอนแรกเขาเกลี้ยกล่อมให้หลิงเทียนจี้ร่วมมือกับเถาหยางโดยเร็วที่สุด อย่าเพิ่งคิดหาวิธีเตะตงหยางออกไป

แต่อีกฝ่ายไม่ฟังและยืนยันว่าเถ้าแก่เถาหยางเป็นคนฉลาด มีความสามารถและมีผลประโยชน์มากมาย เรื่องอะไรจะแบ่งผลประโยชน์นี้ให้ตงหยาง

เขาคิดเสมอว่าหากเขาสนิทสนมกับเถาหยางแล้ว เขาก็ไม่จำเป็นต้องใช้ผลึกนิวเคลียสถึงแปดอันเพื่อเข้าร่วมเป็นสมาชิกเถาหยาง

ผลที่ตามมาคือเถาหยางไม่เพียงแต่ไม่สนิทสนมคุ้นเคยกับซินตูเท่านั้น แต่ราคาสมาชิกยังเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว นั่นแปลว่าซินตูต้องจ่ายผลึกนิวเคลียสถึงสามสิบอันหากต้องการเป็นสมาชิก

วันนั้นหลิงเทียนจี้เถียงกับตัวเองอยู่เป็นชั่วโมง ในที่สุดก็ต้องสบถออกมาและบอกให้นักบัญชีถอนผลึกนิวเคลียสมาสามสิบอันเพื่อให้จั๋วเอ่อร์เฉิงไปสมัครเป็นสมาชิกของเถาหยางโดยเร็วที่สุด

เพื่อหลีกเลี่ยงการปรับขึ้นราคาอีกครั้งในภายหลัง

ตอนนี้เถาหยางเป็นเจ้าเดียวที่ขายเสบียงที่มีคุณภาพดี หากไม่ทำการสมัครสมาชิก ก็จะไม่สามารถทำการซื้อขายได้

เถาหยางนี่ร้ายจริง ๆ ให้ตายเถอะ!

ขณะเดียวกันนั้นลั่วเหยียนซึ่งอยู่ห่างออกไปในฐานเชียนอัน กำลังจ้องมองเว็บไซต์อย่างเป็นทางการของเถาหยางด้วยความงุนงง

ระบบที่เขาเปิดอยู่บังเอิญเป็นหน้าสำหรับสั่งซื้อเสบียง

อาหารและเครื่องดื่มหลากสีสันละลานตาเขาไปหมด

เขาอดใจไม่ไหวและต้องการที่จะใช้ผลึกนิวเคลียสแปดอันเพื่อสมัครสมาชิก จากนั้นก็สั่งซื้อเสบียงต่าง ๆ ทันทีเพื่อที่จะเอากลับมาดู

แต่เขาก็ทำได้เพียงอดกลั้น และกังวลว่านี่คือการหลอกลวงหรือกับดักการบริโภคกันแน่

หากเขาชำระผลึกนิวเคลียสและเงินสกุลเหลียนปังไปแล้ว แต่สิ่งที่เขาได้รับกลับเป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่สามารถบริโภคได้ล่ะ

ด้วยเหตุนี้เขาจึงสอบถามลูกค้าหรือเพื่อนจำนวนมากในทางใต้ ทว่าแต่ละคนก็บอกเล่าแตกต่างกันไป

บางคนเต็มไปด้วยคำชมและโหยหาเถาหยาง

บางคนเลิกสนใจโดยคิดว่ามันเป็นเพียงกลไกโฆษณา

บางคนก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

มันทำให้เขาสรุปไม่ได้ว่าสถานการณ์จริงเป็นยังไงกันแน่

ลั่วเหยียนอดไม่ได้ที่จะมองหน้าจออีกครั้ง… มันช่างเย้ายวนใจเหลือเกิน อาหารขยะสุดโปรดของภรรยา ล่าเถียว*[1] และของทอดต่าง ๆ

หรือเขาควรจะลองดูสักครั้ง?

หากถูกโกงก็เสียผลึกนิวเคลียสไปแค่แปดอันและเงินอีกเล็กน้อย แต่สิ่งที่จะได้รับตอบแทนคือความสุขของภรรยา

เขากำลังจะหยิบใส่ตะกร้าสินค้าและสั่งซื้อด้วยการคลิกเพียงครั้งเดียว ทว่าจู่ ๆ ภรรยาของเขาก็เข้ามากอดจากด้านหลังและพูดอย่างออดอ้อน

“เหล่ากง*[2] คุณหาเวลาว่างได้หรือยัง ฉันชอบลูกแมวตัวนั้นมากนะ ฉันอยากจะบินไปดูเดี๋ยวนี้เลย เอ๊ะ คุณดูอะไรอยู่”

ดวงตาของเวินม่านจ้องไปที่หน้าจอและไม่สามารถละสายตาไปไหนได้

“ตีนไก่ปรุงรส ล่าเพี่ยนรสหมาล่า*[3] บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแบบทานเล่น ขนมปังสอดไส้ช็อคโกแลต… มีหลายแบบเลย… ผ้าอนามัย!”

มีแม้กระทั่งน้ำยาทำความสะอาดสำหรับสตรีด้วย!

“ฐานไหนเปิดร้านค้าออนไลน์แบบนี้เหรอ? ฉันซื้อได้ไหม” เธอถามออกมาอย่างตื่นเต้น

ลั่วเหยียน “ซื้อได้ แต่…”

“ซื้อ ซื้อ ซื้อ! ไม่มีคำว่าแต่!”

เวินม่านทำการสั่งซื้อทั้งสิบรายการบนหน้าจอหลักอย่างอดใจไม่ไหวทันที

เธอดำเนินการชำระเงินในตะกร้าสินค้าอย่างรวดเร็ว

ลั่วเหยียนถูกบังคับให้ไปที่ระบบการชำระเงินโดยแฟนสาว แต่เมื่อเขากำลังจะชำระเงิน ระบบก็รีเฟรชทันที เดิมทีต้องชำระผลึกนิวเคลียสแปดอันเท่านั้นสำหรับค่าสมาชิก แต่จู่ ๆ ก็กลายเป็นสามสิบ!

ลั่วเหยียนตกตะลึง และก่อนที่เขาจะหยุดมัน เวินม่านก็คลิกเพื่อส่งคำสั่งซื้อและเหล่ตามองมาที่เขา

“เป็นอะไรไป ความรักมันจืดจางลงแล้วใช่ไหม? คุณลังเลใจที่จะใช้ผลึกนิวเคลียสสามสิบอันและเงินแค่ 860,000 เหลียนปังเพื่อซื้อความสุขให้ฉันเหรอ?”

แม้ว่าลั่วเหยียนจะตกใจอย่างมากกับการขึ้นราคาของเถาหยาง แต่เขาก็ไม่สามารถต่อต้านเวินม่านได้ และเอ่ยออกมาอย่างอ่อนโยน

“จะเป็นไปได้ยังไง? ถ้าคุณชอบ ผมก็ยินดีชำระผลึกนิวเคลียสให้คุณทันที สามสิบอัน”

เวินม่านพอใจแล้วถามต่อไปว่า “ฐานไหนกันที่มีความแข็งแกร่งถึงขนาดมีของพวกนี้ออกมาขายได้ ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย”

ถ้าเธอรู้เร็วกว่านี้ เธอคงพากลุ่มเพื่อนไปสั่งการแล้ว

ลั่วเหยียนเอามือก่ายหน้าผาก เขาอยากจะถามว่าคุณโง่หรือคุณไม่รู้จริง ๆ ว่ามันมาจากฐานไหน คุณกล้าที่จะจ่ายเงินและผลึกนิวเคลียสไปมากมายขนาดนั้นโดยไม่สืบหาข้อมูลของร้านค้าให้ดีเสียก่อนเนี่ยนะ

ทว่าเขาก็ไม่กล้าพูดออกไป

ในขณะเดียวกัน ก็มีข้อความแจ้งเตือนปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

ทางเถาหยางได้รับคำสั่งซื้อของคุณแล้ว คำสั่งซื้อกำลังดำเนินการ และคาดว่าจะมีการจัดสินค้าเสร็จในวันถัดไป กรุณามารับสินค้าภายในสิบห้าวัน ขอบคุณสำหรับการสนับสนุน

“ว้าว” ไม่ต้องสงสัยเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้เวิ่นม่านรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก

“เถาหยางมีสิ่งดี ๆ มากมาย ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย ไม่แปลกใจที่พวกเขาสามารถเลี้ยงลูกแมวที่สวยงามเช่นนี้ได้”บราวนี่ออนไลน์

ลั่วเหยียน… การมีของดีมากมายกับการเลี้ยงแมว มันเกี่ยวกันใช่ไหม?

เวินม่านเปิดเว็บไซต์ทางการของเถาหยางอีกครั้ง ดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ

ลั่วเหยียนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

แน่นอนว่าเขาได้ยินเธอพูดในวินาทีต่อมา “เหล่ากง ฉันไม่อยากรออีกแล้ว คืนนี้เราออกเดินทางกันเถอะ ยังไงก็ตาม ฉันคิดว่าเถาหยางคงไม่ขาดเงิน ทำไมคุณไม่ส่งฐานทัพเคลื่อนที่คันล่าสุดของเราไปที่เถาหยางสักสองคันล่ะ”

ลั่วเหยียนแทบกระอักเลือดออกมาจากปาก “ทรัพย์สมบัติของผมนะ คุณรู้ไหมว่ารถคันนั้นมีมูลค่าเท่าไร? ขั้นต่ำต้องใช้ผลึกนิวเคลียสถึงห้าสิบอันบวกกับเงินอีกสิบล้านเหลียนปัง มีผู้คนมากมายรอคอยที่จะซื้อมัน คุณคิดจะเอาไปให้พวกเขาฟรี ๆ ถึงสองคัน นี่มันไม่ใจกว้างไปเหรอ”

แค่แมวตัวเดียวถึงกับต้องเอาฐานทัพเคลื่อนที่ไปแลกถึงสองคันเลยเหรอ?

หัวใจจะวาย…

“แต่เราไม่มีอะไรจะไปแลกนอกจากฐานทัพเคลื่อนที่ ฉันเพิ่งเห็นห้องรับรองของพนักงานทำความสะอาด อย่างไรเสียมันก็ดีกว่าที่ทำงานของคุณนะ” เวินม่านลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

“…ผมจะหาคนมาสร้างสำนักงานใหม่ในวันพรุ่งนี้” ลั่วเหยียน

สุดท้ายลั่วเหยียนก็ถูกบีบคั้นจนถึงจุดที่เขาไม่มีทางเลือก นอกจากพูดว่า

“ถ้าสองคันผมคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้ แต่ถ้าคันเดียวก็พอไหวอยู่ แต่ว่าคืนนี้ผมไปไม่ได้จริง ๆ ผมยังมีเรื่องที่ต้องจัดการ เอาเป็นว่าผมสัญญาว่าจะไปก่อนสิ้นเดือนนี้ ตกลงไหม”

เขาไม่มีทางเลือกจริง ๆ เพื่อภรรยาที่เขาหลงใหล เขาจะคุกเข่าให้เธอจนถึงที่สุด

เวินม่านตกลงอย่างไม่เต็มใจนัก เธอยังรู้สึกว่าเขาตระหนี่ถี่เหนียว เธอวางแผนที่จะค้นหาบางอย่างในห้องส่วนตัวของเขา และโพสต์บางส่วนไปที่เถาหยางในเวลานั้น

เธอต้องทำให้เถ้าแก่เถาหยางรู้สึกถึงความจริงใจของเธอ ไม่อย่างนั้นใครจะยอมขายลูกแมวแสนสวยให้เธอล่ะ

เธอโทรหาซ่งเยว่ปินก่อนจะอธิบายแผนการที่จะไปเถาหยางในเดือนนี้ และสุดท้ายเธอก็ขอดูรูปล่าสุดของเสียวหั่วเยี่ยน

ซ่งเยว่ปินตอบรับเธออย่างดี แต่เมื่อวางหูโทรศัพท์ เขากลับขมวดคิ้ว

ตอนนี้เขามีความผิดเล็กน้อยและเขาไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับซูเถา

แต่เขาไม่กล้าขัดคำสั่งของคุณนายเวิน เขาจึงต้องกัดฟันและโทรหาอีกฝ่าย

ซูเถาเริ่มเบื่อหน่ายหลังจากฟังเขาพูดพล่ามเรื่องสัพเพเหระเป็นเวลานาน “หัวหน้าทีมซ่ง คุณมีอะไรก็พูดออกมาตรง ๆ ดีกว่า ฉันกำลังยุ่ง”

บ้านใหม่ในเดือนตุลายังไม่เสร็จสมบูรณ์ และผู้เช่าที่รออยู่ข้างนอกเพื่อจองห้องพักก็บ่นกันระนาว โทรศัพท์ในสำนักงานกำลังจะระเบิด

ซ่งเยว่ปินพูดอย่างงุ่มง่าม “เถ้าแก่ซู ผมคิดถึงเสียวหั่วเยี่ยน คุณช่วยส่งรูปถ่ายล่าสุดให้ผมดูหน่อยได้ไหม ผมจะได้หายคิดถึง”

[1] ล่าเถียว ขนมกินเล่นของจีน ทำจากแป้งสาลี ขึ้นรูปเป็นเส้นยาวและใส่พริกป่นให้ความเผ็ด

[2] เหล่ากง แปลว่า สามี

[3] ล่าเพี่ยน ขนมกินเล่นของจีน ทำจากแป้งสาลี รีดเป็นแผ่นและใส่พริกป่นให้ความเผ็ด

————