เหนือความคาดหมาย

คุณหวังและคุณเจ้าตกใจอย่างมาก มันไม่ใช่แค่ต้นหอมป่านี่จะไร้ประโยชน์ แต่มันยังมีผลต่อการเจริญอาหาร มันไม่ควรจะกินสำหรับผู้ที่ต้องการจะลดน้ำหนักเลยสักนิด คนคนนี้ช่างน่าโมโหจริง

“ฉันจะไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง” คุณเจ้าโมโหเล็กน้อย เธอเตรียมตัวจะกลับไปที่ร้านเพราะเธอคิดว่าซูจิ้งหลอกพวกเธอเพื่อที่จะไล่ออกจากร้านไปให้พ้นเท่านั้นเอง นอกจากนั้นยังเอาปมด้อยคนอื่นมาล้อเลียนอย่างนี้มันเกินไป

“รอก่อนนะ” คุณหวังได้ห้ามคุณเจ้าไว้อย่างใจเย็น เธอถ่ายรูปหอมป่าแล้วส่งให้หมอหลี่ดูผ่านทางมือถือ พร้อมถามว่า “หมอหลี่ หอมป่าที่เธอว่าก่อนหน้านี้ลักษณะแบบนี้รึเปล่า”

“มันดูไม่ค่อยเหมือนนะ ฉันก็ไม่เคยเห็นหอมป่าแบบนี้มาก่อน แต่มันก็ควรให้ผลคล้ายกันนั่นคือช่วยเจริญอาหาร เพราะงั้นอย่ากินเลยนะเชื่อฉันเถอะ” หมอหลี่กล่าวออกมา

“เข้าใจล่ะ ขอบคุณมากหมอหลี่” คุณหวังวางโทรศัพท์แล้วหันไปมองต้นหอมป่าในกล่อง พร้อมทำสีหน้าเคร่งเครียด และพูดออกมาว่า “ฉันก็ยังเชื่อใจคุณซูนะว่าเขาไม่ได้หลอกพวกเรา ถ้าหมอหลี่บอกว่าไม่เคยเห็นหอมป่าแบบนี้ ก็ยืนยันไม่ได้ว่าเขาหลอกพวกเรา ยังไงฉันก็อยากจะลองอยู่ดี ต่อให้มันทำให้ฉันอยากอาหารจริงๆก็ตาม”

“แต่ว่า…” คุณเจ้ารู้สึกว่าเจ้าหอมป่านี่ไม่ได้มีค่าให้ลองเลยซักนิด

อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก คุณหวังได้เด็ดชิ้นส่วนของต้นหอมป่ายาวสักนิ้วของเธอใส่ลงไปในปากแล้วก็ค่อยเคี้ยวและกลินลงไป เธอเลือกแล้วว่าจะเชื่อซูจิ้ง และไม่ลังเลอีกต่อไปแล้ว

“อ้า…” คุณเจ้าไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไปเพราะมันยากที่จะห้ามคุณหวังแล้ว เธอเริ่มสตาร์ทรถและขับออกไป ตอนนี้ใกล้เที่ยงแล้วเธอได้ตรงไปยังภัตตาคารเพื่อกินมื้อเที่ยง แต่ทันทีที่เข้าไป คุณหวังได้เอามือลูบท้องพร้อมพูดออกมาว่า”ฉันยังไม่หิวแหะ”

“จริงหรอ หลอกกันเล่นรึเปล่า” คุณเจ้าได้แต่ทำหน้างงๆ เธอรู้ว่าคุณหวังนั้นต้องทานอาหารเป็นจำนวนมาก กินได้เท่ากันคนธรรมดาสี่คนในมื้อเดียวเลยก็ว่าได้ ถ้าจะพูดให้ถูกคือก่อนหน้านี้เธอหิวมาก แต่หลังจากกินต้นหอมเธอกลับไม่รู้สึกหิวแล้ว

“จริงๆ หรอ ไม่หิวเลยจริงนะ” คุณหวังพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น

“หอมป่านั่นได้ผลจริงๆหรอ” คุณเจ้าเองก็ยังประหลาดใจ หลังจากได้ยินว่าหอมป่านั้นช่วยในการเจริญอาหาร เธอนั้นไม่ได้หวังกับเจ้าหอมป่าต้นนี้แล้ว เธอแค่กลัวว่าถ้าซูจิ้งรู้ว่าไม่ได้ผลจะเสียใจเท่านั้น ไม่คิดว่าจะได้ผลจริงๆ

“นั่นไง คุณซูไม่ได้หลอกฉันจริงๆด้วย” คุณหวังพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

“มันยอดมากเลย ขอบคุณจริงๆที่เธอยังเชื่อเขาอยู่” “ขอบคุณ” คุณเจ้าพูดออกมา

ถึงแม้เธอจะบอกว่าไม่หิว แต่อย่างไรก็ตามเธอเองก็ต้องกินอะไรบางอย่างก่อนที่จะออกจากโรงแรม พวกเธอตรงไปที่ภัตตาคารแล้วสั่งอะไรที่ดูน่ากินมากินดู แต่กลายเป็นว่าคุณหวังกินได้น้อยกว่าคุณเจ้าซะอีก

“เธออยากกินแค่นั้นน่ะหรอ” คุณเจ้าประหลาดใจ

“ใช่แล้วหล่ะ นี่ฉันไม่ได้พยายามจะลดอาหารนะ แต่นี่ฉันรู้สึกอื่มจริง” คุณหวังอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เธอนั้นไม่ได้รู้สึกว่าป่วยอะไรยังแข็งแรงดีแต่รู้สึกกินนิดเดียวก็อิ่มแล้ว มันช่างเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน

“มันดีมากเลยนะ ในที่สุดฉันก็พบวิธีลดน้ำหนักที่ได้ผลซะที” คุณเจ้ากล่าวออกมา

ในที่สุดแล้วผลที่เกิดขึ้นนั้นไม่ใช่แค่ภาพลวงตา แต่พวกเธอนั้นไม่หิวจริงๆ หอมป่าที่ซูจิ้งให้นั้นได้ผลอย่างน่าอัศจรรย์ ถึงจะอย่างนั้นพวกเธอก็ยังไม่กล้าจะดีใจเร็วเกินไปนัก เพราะปกติว่ายาทุกชนิดล้วนแล้วแต่มีผลค้างเคียง ไม่ว่าจะเป็นยาที่ขนาดไหนก็ตาม พวกเธอเชื่อว่าผลของจะปรากฎออกมาไม่ช้าก็เร็วทำให้เธอได้แต่กังวลเท่านั้น

ไม่กี่วันถัดมา คุณหวังได้ปฏิบัติตามซูจิ้งบอกอย่างเคร่งครัด กินหอมป่าที่ละ1นิ้วมือ ในทุกๆมื้อ ในไม่ช้าเธอก็ไม่ได้กินอะไรอีกเลยนอกจากหอมป่า เธอเองก็เคยลองกินผักผลไม้จำนวนมากแต่ยังต้องทนกับความหิวอยู่ดี พวกมันไม่เคยผลดีเท่านี้มากก่อนเลย  เธอรู้สึกดีมากๆเลยในตอนนี้

พวกเธอเริ่มออกกำลังกายแล้ว

เกิดเรื่องน่าประหลาดใจกับร่างกายของคุณหวังขึ้น ในวันแรกน้ำหนักเธอลดลงไป 1 ชั่ง วันที่และวันที่สาม ลดไปครึ่งชั่ง พอวันที่สี่เธอลดได้สามชั่ง นอกจากนี้ต่อให้มองด้วยตาเปล่าในตอนนี้ก็ยังเห็นได้ว่าเธอตัวเล็กลง มันเหมือนกับอยู่ๆไขมันก็วิ่งหนีออกไปจากเธอ ช่างเป็นความเร็วในการลดที่น่ากลัวจริงๆ แถมเธอเองก็ไม่ได้รู้สึกไม่สบายตรงไหนด้วย

คุณเจ้าเองก็ประหลาดใจทันทีที่เธอเห็นการเปลี่ยนแปลง เธอกลัวมาก กลัวที่น้ำหนักลดลงเร็วเกินไปจนจะส่งผลให้เกิดปัญหากับร่างกายของเธอ ดังนั้นเธอจึงได้โทรไปหาหมอหลี่ ทันทีที่หมอหลี่เห็นว่าเธอเปลี่ยนไปอย่างมากเขาทำได้แต่ตกตะลึงนั่นก็เพราะว่าเขาเพิ่งได้ยินว่าที่ผอมลงได้ขนาดนี้เป็นเพราะหอมป่าต้นนั้น ไม่มีทางที่เขาจะเชื่อเลยซักนิด เขานั้นได้นำหอมป่าไปวิจัยเพิ่มเติมจนได้ข้อสรุปมาแค่ข้อสรุปเดียวว่า น่าเหลือเชื่อ

ในวันนี้คุณหวังและคุณเจ้าได้มาที่ร้านของฉือชิงอีกครั้ง ทุกคนในร้านต่างก็มองคุณหวังตาไม่กระพริบ ด้วยสายตาที่ตกตะลึงและโง่งม เพียงแค่ไม่กี่วันก่อนที่ได้เจอเธอยังอ้วนกลมดิ๊กอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับผอมลงดูดีขึ้นอย่างผิดตา พวกเขาเองก็รู้ว่าซูจิ้งให้หอมป่าเพื่อให้คุณหวังลดน้ำหนัก แต่ทุกคนต่างก็คิดว่าซูจิ้งทำการต้มตุ๋นหลอกลวงเพียงเพื่อจะไล่ให้พวกเธอไปซะพ้นๆ ไม่คิดว่ามันจะลดได้จริง

“ขอบคุณคุณฉือและคุณซูมากนะคะที่ช่วยเหลือฉันไว้” คุณหวังมองด้วยความปลาบปลื้มเต็มหัวใจ

“ด้วยความยินดีคะ ดีใจด้วยนะคะที่ลดได้สำเร็จซักที” ฉือชิงพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ต้นหอมป่าที่คุณซูให้ฉันไปจะหมดแล้วน่ะค่ะ แล้วคุณซูเองก็เป็นชายที่ยุ่งมากๆ คนนึง ฉันเองก็ไม่อยากจะรบกวนเขาเลย คุณฉือพอจะถามเรื่องหอมป่าให้ฉันหน่อยจะได้ไหมคะ ฉันยอมจ่ายด้วยอะไรก็ยอม ต่อให้เป็นเงินจำนวนมากก็ตาม” คุณหวังพูดออกมา

“ถ้างั้นฉันขอลองโทรหาก่อนนะคะ” ฉือชิงตอบออกมา

“ไม่ต้องรีบนะคะ คุณโทรหาเขาตอนไหนก็ได้ที่คุณว่างค่ะ เพราะว่ายังพอมีเหลืออีกสองสามวัน” คุณหวังพูดอย่างเกรงใจ

“ไม่เป็นไรค่ะ เขาเองก็อยากทราบผลของหอมป่าเร็วๆ เหมือนกัน” ฉือชิงยิ้มออกมาและรีบโทรหาซูจิ้งทันที ไม่นานนักซูจิ้งก็มาถึงที่ร้าน พอเห็นคุณหวังซุจิ้งเกือบจะยินอึ้งเฉยๆ ไปเลย ชูหยูช่างให้ผลดีกว่าที่คิดจริงๆ

แต่เดิมนั้นเขาคิดว่าซูหยูแค่มีผลทำให้ร่างกายไม่หิวเท่านั้นเอง ไม่คิดว่ามันจะใช้ในการลดน้ำหนักได้ แถมไม่ใช่ลดน้ำหนักธรรมดา พอคิดดูดีๆเขาก็เริ่มเข้าใจได้ทันทีว่า ทำไมคนที่กินเข้าไปถึงไม่หิว ไม่ว่าจะออกแรงหรือใช้พลังงานไปมากแค่ไหนก็ตาม

ในก็เพราะว่าหลังจากกินไปแล้ว หอมป่าจะไปยกละดับการดูดซับระหว่างกล้ามเนื้อและพลังงานจากไขมัน โดยปกติถ้าร่างกายมีเสถียรภาพดี มีอาการปกติร่างกายจะใช้พลังงานจากกล้ามเนื้อก่อนและจะเก็บพลังงานของไขมันเอาไว้สำรอง

และเมื่อผู้คนหิว พลังงานส่วนแรกที่จะดึงก็จะเป็นพลังงานจากกล้ามเนื้อเช่นเดียวกัน หากหาไม่ได้จึงจะย้ายไปใช้พลังงานจากไขมันที่เก็บสะสมไว้เช่นเดียวกับพวกสัตว์ที่ไม่สามารถหาอาหารได้ในฤดูหนาวจึงต้องตุนไขมันไว้ในฤดูร้อนแทน

แต่ผลของชูหยูนั้นให้ที่แตกต่างกัน ชูหยูจะไปส่งผลให้ร่างกายดูดซับพลังงานที่เก็บสะสมไว้ก่อนที่จะสั่งให้ร่างกายรับรู้ว่าหิว ซึ่งวิธีนี้จะช่วยให้น้ำหนักลดลงเองโดยธรรมชาติ ต่อให้ไม่ออกกำลังกายก็ตาม ช่างเป็นเครื่องที่สะดวกสบายจริงๆ