ถ้าได้เข้าไปอยู่ข้างใน

 

“ถ้างั้น เรามาดูสมบัติชิ้นที่สองที่ผมนำมาดีกว่านะครับ” ภายใต้คำพูดเหล่านี้ของซูจิ้งได้ทำให้ทุกคนในที่นี้รู้สึกสนใจในทันที ทุกคนได้รับประสบการณ์อันน่ามหัศจรรย์จากของชิ้นแรกไปแล้ว นี่เขายังจะมีอีกชิ้นอีกงั้นหรอ

 

ตอนนี้ ซูจิ้งไม่พูดอะไรอีกต่อไป เขาได้ดึงผ้าออกมาในทันที ทันใดนั้นเหยือกแก้วใสขนาดพอประมาณได้ปรากฎออกมาให้ทุกคนได้เห็น ในเหยือกนั้นมีรากไม้ขดตัวเป็นรูปลูกบอลอยู่ ทุกคนต่างงุนงง

ยิ่งมองดีๆ พวกเขาก็ยิ่งงงมากกว่าเดิม มันมีรากปรากฎอยู่ในรากอีกที

รูปร่างของรากนั้นมันเหมือนทารกที่อยู่ในครรภ์มารดาอย่างไรอย่างนั้น

รากนั้นได้ขดออกมาจนเหมือนเป็นรูปทรงกลม ด้านนอกมีรากต่อออกมาเหมือนรก แถมรากที่คดออกมาจนเหมือนทารกนั้นยังดูออกมาเป็นทารกที่ดูมีหน้ามีตาเหมือนเด็กทารกจริงๆอย่างมาก

 

“พระเจ้า งานแกะสลักที่ดูเหมือนจริงอีกชิ้นงั้นหรอ”

 

“เทียบกับงานแกะสลักก่อนหน้านี้แล้วช่างน่าอัศจรรย์เหมือนกันจริงๆ”

 

“ช่างดูน่ารักซะจริงอยากตรงเข้าไปกอดเลย”

 

“ช่ายยย ดูน่ารักซะจนอยากเอากลับบ้านเลย”

 

ทุกคนในที่นี้ต่างรู้สึกมหัศจรรย์อีกครั้ง โดยเฉพาะผู้หญิงที่มีความเป็นแม่อยู่ในตัวกันอยู่แล้ว

แม้แต่เต๋าฉินจูเองก็ยังรู้สึกมหัศจรรย์เช่นกัน เขาได้หยิบแว่นขยายจึ้นมาอีกครั้งแล้วทำท่าเชิงขออนุญาตกับซูจิ้งก่อนซึ่งซูจิ้งก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร

เต๋าฉินจูได้เดินเข้าไปส่องใกล้ๆพร้อมสัมผัสมัน แต่ทันใดนั้นหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นตกตะลึงเหมือนเห็นผีในทันที พลางพูดอีกมาว่า “นี่นี่นี่มัน พระเจ้า นี่ไม่ใช่งานแกะสลัก”

 

“ไม่ใช่งานแกะสลัก” เฉียนไจบิงอุทานออกมา

 

“อะไรคือไม่ใช่งานแกะสลัก” หลิวฮงเองก็รู้สึกสงสัยขึ้นมา

 

“สิ่งนี้คือรากไม้จริงๆ” เต๋าฉินจูพูดออกมาอย่างราบเรียบ

 

“อะไรนะ” ผู้คนที่ได้ยินต่างตกตะลึง ถ้านี่เป็นงานแกะสลักก็ถือได้ว่าเป็นงานแกะสลักชั้นหนึ่งแน่นอน แต่มันก็ยังไม่ทรงคุณค่าเท่างานแกะสลักหินของซูจิ้งก่อนหน้านี้

ถ้าไม่ได้เห็นหน้านั้นมาก่อนทุกคนต้องยอมรับงานแกะสลักชิ้นนี้เป็นอันดับหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่ทุกคนในที่นี้ต่างประหลาดใจอย่างมากที่ได้ยินมาว่าเด็กทารกในโหลแก้วนี้คือรากไม้ที่เกิดขึ้นเองในธรรมชาติ

 

“รากไม้ธรรมชาติจะเติบโตมาเป็นรูปทรงนี้ได้ยังไงกัน”

 

“ลองดูเอาเองสิ นี่มันไม่มีล่องลอยการแกะสลักเลยแม้แต่น้อยเลยนะ ลองดูที่รากตรงนี้สิยังมีขนรากอยู่เลย”

 

“ในความจริงแล้วนั้นแต่ให้แกะสลักได้ดูดีสมจริงยังไงแต่มันก็เป็นการยากที่จะปลอมแปลงในเรื่องสีสันและผิวสัมผัส”

 

“ถ้านี่เป็นรากไม้ธรรมชาติจริงๆมันก็น่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว ต้นไม้นี่มีทารกด้วยงั้นหรอ”

 

ผู้คนทั้งหลายที่อยู่ตรงนี้ต่างรู้สึกพิศวงขึ้นมาในทันที พวกเขาต่างรู้สึกเหมือนได้เห็นของวิเศษก็ไม่ปาน

ก่อนหน้านี้ ซูจิ้งเคยได้นำรากไม้มาจากกองขยะห้วงเวลาฯมังกรที่แท้จริง(Panlong)

เจ้ารากไม้พวกนั้นวิธีการมองอยู่ ผู้มองต้องมองด้วยจิตใจที่ว่างเปล่า สำหรับเขาแล้วเมื่อเขามองไปที่ทั้งสามจะเห็นเป็นรูปร่างของวิถีแห่งการเป็นเซียน

แต่สำหรับคนทั่วไปได้มองออกมาเป็นเด็กทารก ถ้าจะพูดง่ายๆก็คือเจ้ารากไม้นี่จะแสดงให้สมองเห็นในสิ่งที่คนผู้นั้นผูกพัน

นั่นย่อมทำให้เจ้ารากไม้นี่ดูเหมือนจริงเหมือนมีชีวิตมากยิ่งกว่างานแกะสลักก่อนหน้านี้อย่างแน่นอน

 

“มันคงรู้สึกดีนะถ้าได้เข้าไปอยู่ในนั้น” ยิ่งเต๋าฉินจูมองมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกตกอยู่ในภวังมากเท่านั้น

 

“ผู้อาวุโสเซี่ย รบกวนรีบเข้าไปวิเคราะห์หน่อยครับ” มีใครบางคนตะโกนขึ้นมา

 

“เจ้าเด็กน้อยเหล่านี้ อยู่เกินความรู้ของฉันไปแล้วน่ะ” ผู้อาวุโสเซี่ยยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาพร้อมพูดด้วยท่าทางยอมแพ้พร้อมรอยยิ้ม ของสิ่งนี้ทำให้เขาได้เปิดหูเปิดตาอย่างแท้จริง เขาหันไปมองเหล่ารากไม้พวกนี้อีกครั้งพร้อมพูดออกมาคำหนึ่งว่า “ว้าว”

“ฉันนั้นไม่เคยเห็นรากไม้ที่น่าสนใจนี้มาก่อนเลย ถ้าจะพูดให้ถูกล่ะก็ตลอดชีวิตอันแสนยาวนานนี้ฉันไม่เคยเห็นเลยก็ว่าได้ แค่ได้มาเห็นเจ้าสิ่งนี้แต่ให้ต้องถ่อมาไกลขนาดนี้ก็ถือว่าคุ้มแล้ว” มู่หรงฉินได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

 

“โลกนี่ช่างน่ามหัศจรรย์จริงๆ” เฉียนไจบิงเองก็พูดพลางถอนหายใจ

 

“ซูจิ้ง นายได้รากนี่มาจากไหนกัน” เฉียนหยินหนิงถามออกมาด้วยอาการตื่นตาตื่นใจ

 

“ฮ่าฮ่า ผมว่าผมรู้นะ” หลิวฉิงพูดตัดหน้าในขณะที่จ้องมองไปยังทารกรากไม้

 

“โอ้” เฉียนหยินหนิงเองก็ได้หันไปมองที่หลิวฉิง

 

“ผมว่าพี่จิ้งก็คงจะบอกว่าตอนเดินออกไปฉี่พอเห็นก็เลยหยิบมาแค่นั้นเอง” หลิวฉิงพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

นั่นทำให้ทุกคนที่ค่อนข้างรู้จักซูจิ้งเป็นอย่างดีไม่ว่าจะเป็น เฉียนหยินหนิง เฉียนไจบิง หลิวฮง ผู้อาวุโสเซี่ย และมู่หรงฉิน ทั้งหมดอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

ดูเหมือนคำพูดแนวๆนี้จะเป็นวิธีการเลี่ยงการบอกความจริงของซูจิ้งจนเป็นปกติไปแล้ว เขานั้นไม่อยากบอกใครเรื่องที่มาของสมบัติของเขาแม้แต่น้อย

 

ซูจิ้งเมื่อได้ยินถึงกับพูดไม่ออก นี่เขาเริ่มถูกดักทางได้แล้วหรอเนี่ย แต่ก็ยังถือว่าโอเคอยู่เพราะนี่จะทำให้ในอนาคตเหล่าคนที่สงสัยที่มาสมบัติของเขาลดการถามที่มาที่ไปลงอย่างมากแน่นอน

เอาจริงๆเขาก็ไม่ได้อยากจะเลี่ยงคำตอบแต่ไม่รู้จะบอกยังไงให้เชื่อมากกว่า

 

ยกตัวอย่างเจ้ารากไม้เด็กทารกนี่ เข้าได้มาจากห้วงเวลาฯวิถีแห่งจอมปีศาจ รากนี้ไม่ใช่รากของมนุษยต้นไม้แต่เป็นรากของต้นไม้ธรรมดาที่ได้รับการปลุกให้ตื่นจากมนุษย์ต้นไม้

แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้รับการปลุกอย่างสมบูรณ์เหมือนถูกยกเลิกไปกลางทางนั่นทำให้รากของมันออกมาแปลกประหลาดขนาดนี้

 

ซูจิ้งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่ว่าถูกยกเลิกกลางคัน ถูกขัดขวาง หรือต้นไม้ต้นนี้พิเศษกว่าต้นอื่น แต่ยังไงซะดูเหมือนว่ามันจะตายระหว่างทางการถูกปลุกให้ตื่นมันเลยดูแปลกดี

ซูจิ้งเองก็รู้สึกประหลาดใจไม่น้อยเหมือนกันในครั้งแรกที่เห็นตอนที่เจอเขาดึงออกมาจากกองขยะห้วงเวลาฯโดยบังเอิญ

ตอนที่เขากำลังเก็บเกี่ยวศพของมนุษย์ต้นไม้แล้วไปถอนออกมาแต่อยู่ๆดันมาเจอของแบบนั้นเขาแทบจะเขวี้ยงทิ้งไปไกลๆตัวอย่างสุดแรง

เขาเองตอนแรกก็ว่าจะเผาทิ้งแล้วเหมือนกันแต่พอนึกขึ้นมาได้ว่ามนุษย์ต้นไม้ค่อนข้างจะเหมาะต่อการเก็บสะสมเอาไว้ก่อนเขาเลยยกเลิกความคิดนั้นไป

 

“คุณซู คุณพอจะเสนอขายทารกรากไม้นี้ให้ฉันได้รึเปล่าคะ” หญิงวัยกลางคนที่ดูสง่างามคนนั้นได้พูดออกมาอีกครั้งหลังจากเงียบไปนาน แต่ครั้งนี้เธอดูจริงจังกว่าครั้งก่อน

 

“หรือว่าคุณจะให้พวกเราเฉยๆก็ได้นะ” ชายวัยกลางคนลงพุงเองก็เริ่มเปิดปากพูดแล้วเหมือนกัน

 

“ห้ะ ทำไมคุณซูถึงจะต้องมอบให้คุณเฉยๆล่ะ” ชายวัยกลางคนอีกคนหนึ่งพูดออกมา

 

“คุณเองก็ไม่ยอมให้เราได้ครอบครองรูปสลักหินแสนงามไปชิ้นหนึ่งแล้ว

อย่างน้อยก็ได้โปรดปล่อยทารกรากไม้นี้ให้ฉันเถอะนะ คุณซูคะ

ตัวฉันนั้นต้องการมีลูกมาตลอดแต่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่มีซักที ฉันเองก็แค่อยากได้ทารกต้นไม้นี่ไปเป็นสิ่งแทนใจเท่านั้นเอง

หวังว่าพอนำไปไว้ที่บ้านแล้วจะนำพาข่าวดีเรื่องลูกมาให้ฉันได้ คุณซู คุณขายให้ฉันไม่ได้จริงๆหรอคะ” หญิงวัยกลางคนที่ดูสง่างามได้พูดออกมาอย่างจริงจัง

 

“มันก็แค่รากไม้น่า มันจะช่วยให้คุณท้องได้ยังไง” ชายลงพุงพูดพร้อมเบ้ปากใส่

 

“คุณจะคิดยังไงก็ช่าง อย่ามาแย่งฉันก็แล้วกัน ฉันคิดของฉันอย่างนี้จริงๆ อาจจะเป็นสัญญาณอะไรบางอย่างสำหรับฉันก็ได้” หญิงวัยกลางคนยังคงยืนยันหนักแน่น

 

“ภรรยาของผมเองก็อยากได้ลูกคนที่สองเหมือนกัน” ชายวัยกลางคนคนนั้นก็พูดขึ้นมาเช่นกัน

 

เหล่าผู้คนที่มองอยู่ตอนนี้ต่างก็พูดไม่ออก พวกเขากำลังคุยกันอยู่ ถ้าจะให้พูดว่าแย่งสมบัติไปนั้นเอาจริงๆควรเป็นซูจิ้งไม่ใช่หรอ ซูจิ้งเองก็ถึงกับพูดไม่ออก ของแบบนี้จะทำให้ท้องได้จริงๆหรอ

ยิ่งไปกว่านั้นเขาเองก็ยังไม่แน่ใจว่าหญิงคนนี้อยากท้องจริงๆหรือเป็นแค่ข้ออ้างที่จะได้ทารกรากไม้ไปแค่นั้น

ถ้าเธอยากท้องจริงๆเขาเองก็มีวิธีอื่นช่วยได้และได้ผลอย่างแน่นอน

แต่พอเขาคิดไปคิดมาก็ไม่อยากยุ่งอะไรมาก ปล่อยให้แต่ละสิ่งเป็นไปตามหนทางดีกว่า

 

“อย่ามาฝึนใจผมเลยครับ ผมไม่ขายรากไม้ในตอนนี้อย่างแน่นอน อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ว่าของที่นำมาวันนี้แค่เอามาแสดงเท่านั้นผมไม่ขายอย่างแน่นอน อย่ามาตื้อผมให้ขายเลยดีกว่า

ถ้าคุณอยากได้จริงๆก็เหมือนเดิม รอฟังข่าวงานประมูลของโรงประมูลผมก็แล้วกัน”

การที่เขามาในวันนี้แทบจะบอกได้เลยว่าเป็นการโฆษณาอย่างดีให้กับโรงประมูลห้วงเวลาและกาลอวกาศของเขา

 

ทุกคนในที่นี้รู้สึกถึงหัวใจที่มีอาการเต้นอย่างรุนแรง ซูจิ้งนำสมบัติชั้นเลิศมาให้พวกเขาแต่เอามาเพียงแค่ตั้งโชวเล่นๆ ไม่ต่างจากการให้พวกเขามองจนแห้งตายเลยซักนิด แต่พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่มองดูเท่านั้น