GGS:บทที่ 928 พลังของปีศาจดอกไม้

ซูจิ้งลองนำเกสรของปีศาจดอกไม้ที่ให้ฉิงหยุนเก็บไว้มาทดสอบดู เกสรดอกไม้นี้ผลในการหลอนประสาทอย่างรุนแรง หนูทดลองที่โดนเจ้าเกสรนี้เหมือนจะตกอยู่ในมนต์สะกดทันทีแม้จะสูดเข้าไปนิดหน่อยก็ตาม

ถึงแม้เขาเองจะเห็นผลจากยาเสน่ห์พวกนี้มามากมายแล้วก็ตาม แต่ยาเหล่านั้นล้วนแล้วแต่มีผลข้างเคียงเท่านั้น แต่กับเจ้าเกสรนี่ดูเหมือนว่ามันจะดูดีอยู่หลังจากยาหมดฤทธิ์และเหมือนจะไม่เกิดผลค้างเคียงแม้แต่น้อย ถึงแม้จะยังไม่ได้ลองกับคนแต่ก็น่าจะมีผลไม่ต่างกัน

“แม้จะน่าเสียดายที่ต้องฆ่าปีศาจดอกไม้เจ๋งๆแบบนี้ แต่ฉันเองก็ปล่อยมันไว้ไม่ได้ คงจะดีนะถ้าสามารถทำสัญญากับมันและทำให้เป็นมือขวาของฉันได้

แต่ก็อีกล่ะนะตอนที่สู้กันเมื่อกี้ฉันรู้ได้เลยว่าเธอนั้นมีกำลังใจสุดแสนจะแข็งแกร่ง ไม่ง่ายเลยที่จะสะกดจิตได้โดยเธอไม่แข็งขืน แถมน่าจะต้องเป็นสะกดจิตแบบสมบูรณ์สะด้วยสิ”

ซูจิ้งคิดพลางกำลังมองไปยังปีศาจดอกไม้ที่กำลังพยายามพังกำแพงมิติออกมาจากพื้นที่ทั่วไป ดูเหมือนว่าเธอจะคลั่งโดยสมบูรณ์เกินกว่าที่จะคุยได้ด้วยสิ

“โอ้ะ ลองวิธีนี้ดีกว่า น่าจะใช้ได้อยู่แหะ” ซูจิ้งพูดออกมาเมื่อคิดอะไรได้บางอย่าง ซูจิ้งนำพระธาตุออกมา เขาเคยอ่านมาว่าพระพุทธเจ้านั้นใช้บทสวดมนต์ในการกล่อมเกลาสรรพชีวิต

ต่อให้อีกฝั่งเป็นภูติผีปีศาจก็น่าจะได้ผลไม่มากก็น้อย ดีไม่ดีจะมากกว่าสิ่งมีชีวิตปกติซะด้วย เพราะว่าในห้วงเวลาฯสุสานไร้ค่าแห่งทะเลสาบนางฟ้านั้นมีปีศาจบางตัวสามารถเรียนรู้เวทมนต์ทางพุทธ

พวกมันสามารถทำให้ทั้งสัตว์ประหลาดทั้งหลายและมนุษย์เชื่อฟังจนยอมหาอาหารให้มันกินได้แต่โดยดี เจ้าพระธาตุอันนี้เองก็สมควรจะใช้แบบนั้นได้เช่นเดยวกัน

“ลองดูละกัน” ซูจิ้งได้ไปปรากฎตัวต่อหน้าปีศาจดอกไม้ในพื้นที่ทั่วไปของสถานีฯ เมื่อเธอเห็นซูจิ้งเธอเองก็ปล่อยรังสีฆ่าฟันออกมาราวกับจะพุ่งไปเล่นงานซูจิ้งในทันที

ซูจิ้งเห็นดังนั้นจึงพูดออกมาว่า “ฉันสามารถไปไหนมาที่นี่เมื่อไหร่ก็ได้ เธอแน่ใจนะว่าอยากจะโจมตีฉันอีก เรามานั่งคุยกันหน่อยไม่ดีกว่าเหรอ”

“ที่นี่ที่ไหนแล้วทำไมฉันถึงได้ติดอยู่ที่นี่ได้” น้ำเสียงของปีศาจดอกไม้แสดงออกมาไม่สู้ดีนัก

“น่า น่า น่า อย่าพึ่งจะกังวลไป เดี๋ยวฉันจะอธิบายช้าๆละกัน” ซูจิ้งนั่งลงช้าๆและเริ่มทำการอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้ปีศาจดอกไม้ฟังด้วยท่าทางใจดี แต่เขาเองก็ได้แอบใช้พระธาตุไปด้วย

ปีศาจดอกไม้เมื่อเห็นว่าซูจิ้งไม่มีท่าทีว่าจะทำอะไรจริงๆจึงได้ฟังแบบเงียบๆ ยิ่งเธอฟังมากเท่าไหร่เธอก็ยังตั้งใจฟังมากขึ้นเรื่อยๆจนในตอนนี้เธอยอมนั่งลงและรับฟังแต่โดยดีโดยไม่มีท่าทีดุร้ายแบบก่อนหน้านี้แต่อย่างใด

แม้แต่ตอนนี้เธอก็ยังไม่รู้ตัวว่าทำไมเธอถึงมีท่าทีแบบนี้ กว่าเธอจะรู้ตัวว่าเธอทำอะไรอยู่ ซูจิ้งก็ได้เลิกอธิบายและได้สวดมนต์ออกมา

ซูจิ้งท่องบทสวดมนต์ทุกอย่างที่เขารู้จนทำให้ปีศาจดอกไม้ในตอนนี้มีความคิดที่สับสนและนิ่งไปในทันที

ในตอนนี้เมื่อซูจิ้งเห็นเป็นโอกาสเหมาะ เขาจึงได้ค่อยๆปล่อยกระแสจิตของเขาออกมาอย่างช้าๆในขณะที่สวดมนต์ไปด้วย

เมื่อสามารถส่งกระแสจิตเข้าไปยังร่างของปีศาจดอกไม้ได้เขาก็ได้หยุดปากลงเพื่อตั้งสติในการส่งกระแสจิตเข้าไปยังห้วงสติของปีศาจดอกไม้

ดูเหมือนว่าปีศาจดอกไม้มีกระแสจิตอันแข็งแกร่งจริงตามที่เขาคิดไว้ เมื่อเธอรู้สึกได้ว่ามีพลังบางอย่างเข้ามาก่อกวนในจิตใจก็ได้ทำการขัดขืนต่อพลังนั้นทันที

เธอตกใจจนเกือบออกท่าทางออกมาเมื่อรับรู้ถึงกระแสจิตของซูจิ้ง ความแข็งแกร่งของจิตสำนึกของเธอนั้นไม่สามารถเทียบได้เลยกับซูจิ้ง แต่ยังไงซะก็ยังถือได้ว่าเธอนั้นได้เปรียบเพราะในจิตสำนึกนี้ยังไงก็เป็นของเธอ

แต่ด้วยการที่เธอนั้นตกอยู่ในมนต์สะกดจากบทสวดมนต์ของซูจิ้งอย่างสมบูรณ์ ถึงแม้ว่าเธอจะป้องกันตัวเองในจิตใจดีขนาดไหนก็ตามยังไงซะก็ยังไม่อาจหยุดยั้งการรุกรานจากกระแสจิตของซูจิ้งได้

กระแสจิตของซูจิ้งนั้นค่อยๆทำการรุกรานเข้าในห้วงจิตสำนักของปีศาจดอกไม้อย่างช้าๆ ช้าๆ จนในที่สุดแล้วเธอก็ตกอยู่ในอำนาจการสะกดของซูจิ้งจนได้

ผ่านไปกว่าสามชั่วโมง ความพยายามของซูจิ้งในที่สุดก็สำเร็จ และเขาก็ได้ทำพันธสัญญากับเธอในทันที ปีศาจดอกไม้มองซูจิ้งด้วยสายตาที่เปลี่ยนแปลงไปจากก่อนหน้านี้อย่างมาก ตอนนี้เธอมองซูจิ้งด้วยสายตาเคารพนับถืออย่างหมดใจ

“พระธาตุนี้ดูเหมือนจะได้ผลดีต่อสัตว์ประหลาดอย่างมากเลยแหะ” ที่ซูจิ้งมั่นใจเรื่องนี้ก็เพราะว่าเขานั้นเคยเจอคนที่มีความแข็งแกร่งทางจิตใจพอๆกับเธอยังไม่สำเร็จเลย ขนาดที่ว่าต่อให้ตายก็ไม่ยอมสวามิภักดิ์ต่อซูจิ้ง นี่ถือว่าเป็นความสำเร็จในความสำเร็จจริงๆ

“ปีศาจดอกไม้ เธอฝึกฝนวิชาไหนมาอย่างนั้นเหรอ” ซูจิ้งถามออกมา

“ฉันไม่รู้จักวิชายุทธพวกนั้น ฉันเพียงแค่ดูดซับแก่นแห่งสวรรค์และโลกเท่านั้นเอง” ปีศาจดอกไม้ได้อธิบายเพิ่มเติมว่าเธอไม่เคยรู้จักวิชายุทธหรือวิธีบ่มเพาะแต่อย่างใด

เธอกลายมาเป็นปีศาจตั้งแต่ตอนไหนเธอก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ เธอจำได้เพียงว่าเธอนั้นหลังจากเริ่มรู้สึกว่าตัวเองมีวิญญาณ เธอก็อยู่ใกล้กับกองขยะกองหนึ่งแล้ว

กองขยะแบบนั้นเป็นเรื่องปกติที่จะช่วยให้ต้นไม้แบบเธอนั้นพัฒนาขึ้นมาได้ และเธอเองก็ทำเพียงแค่การดูดซับพลังงานของสวรรค์และโลกจนสามารถก่อรูปพลังงานภายในที่แท้จริงขึ้นมาได้

โดยปกติแล้วการก่อตัวของพลังภายในด้วยวิธีนี้จะเป็นวิธีที่ช้าอย่างมากและน้อยสำนักนักที่จะฝึกด้วยวิธีการนี้

ในห้วงเวลาฯสุสานไร้ค่าแห่งทะเลสาบนางฟ้ามีสำนักต่างๆมากมายไม่ว่าจะเป็นสำนักเต๋าหยวนเหมิน สำนักเวทมนต์เชินจ้ง โรงเรียนพุทธ อย่าว่าแต่สำนักใหญ่เลยต่อให้เป็นสำนักที่เล็กขนาดไหนก็มีวิธีบ่มเพราะของตัวเองที่ดีกว่าการดูดซับแก่นพลังงานแบบนี้

ถึงแม้ว่าจะมีสัตว์ประหลาดบางตัวที่มีโอกาสได้รับการฝึกฝนบ่มเพาะหรือแม้แต่ได้รับพลังมาจากสมบัติต่างๆก็ตาม แต่ดูเหมือนว่าปีศาจดอกไม้ตนนี้จะไม่โชคดีแบบนั้นจึงทำได้เพียงพึ่งพาตัวเองเท่านั้น

ถึงแม้ว่าจะเป็นการบ่มเพาะโดยที่ไม่มีวิถีการบ่มเพาะนั้นแล้วอาศัยเพียงการดูดซับแก่นแห่งสวรรค์และโลกเพียงอย่างเดียวมันจะไม่ค่อยได้ผลนัก แต่ซูจิ้งนั้นก็ยังต้องการที่จะเรียนรู้อยู่ดี แต่ประเด็นคือเขานั้นไม่สามารถเรียนได้ต่อให้อยากขนาดนั้นเพราะเขานั้นไม่ใช่ต้นไม้

“เจ้านาย น่าเสียดายที่เจ้านายไม่ใช่ผู้หญิง ไม่อย่างนั้นฉันคงสามารถปล่อยชิ้นส่วนของฉันไว้บนเจ้านายและช่วยให้เจ้านายฝึกฝนด้วยวิธีการดูดซับแก่นแห่งสวรรค์และโลกได้เหมือนฉัน แถมยังทำให้เจ้านายเข้าใจวิธีการดูดซับวิธีนี้ได้โดยตรงอีกด้วย” ปีศาจดอกไม้พูดออกมา

“หืม ปล่อยชิ้นส่วนเหรอ เธอทำอย่างนั้นได้ด้วยเหรอ” ซูจิ้งถามออกมาอย่างงงๆ

“ใช่ค่ะ” ปีศาจดอกไม้พูดจบก็ได้ปรับเปลี่ยนร่างกายการเป็นลูกบอลสีเขียวกลมๆขนาดไม่ใหญ่มากนัก หลังจากนั้นลูกบอลนั้นก็สั่นไหวจนมีดอกไม้ออกมา ดอกไม้นั้นได้สั่นอีกครั้งก่อนที่จะมีดอกไม้อีกดอกงอกออกมา

ดอกไม้นี้มีขนาดเท่ากับฝ่ามือและเธอก็ได้ปล่อยดอกไม้นั้นไปบนมือของซูจิ้ง ทันใดนั้นก็ได้มีรากของต้นไม้ไชเข้าไปยังผิวหนังของซูจิ้งโดยที่ดอกไม้นั้นโตบนมือของซูจิ้งไปเลย

ซูจิ้งไม่รู้สึกเจ็บปวดในกระบวนการนี้แม้แต่น้อย แต่เขากลับรู้สึกได้ถึงกระแสบางอย่างที่ไหลรินออกจากร่าง มันทำให้รู้สึกอึดอัดราวกับว่าร่างกายของเขา ตอนนี้เขารู้สึกว่ากินอะไรบางอย่างผิดสำแดงจนชอนไชอยู่ในกระเพาะของเขา

ปีศาจดอกไม้ได้ถอนรากออกมาจากซูจิ้ง ดอกไม้ที่อยู่บนมือเขาส่ายไปมาราวกับบ่งบอกว่าไม่สามารถจริงๆ หลังจากนั้นก็มีเสียงขึ้นมาว่า

“พลังงานหยางของเจ้านายนั้นแข็งแกร่งส่วนตัวฉันนั้นมีพลังงานหยินจึงถือได้ว่าไม่สอดคล้องกัน การที่ฉันเข้าไปแทรกแทรงยังร่างกายแบบนี้จึงทำให้เกิดความอึดอัด และตัวฉันเองก็รู้สึกอึดอัดด้วยเช่นกัน

แต่หากว่าร่างของคนที่ฉันแทรกแซงเข้าไปนั้นเป็นผู้หญิงจะยิ่งทำให้ทั้งสองฝ่ายรู้สึกดีอย่างมากค่ะ”

“น่าเสียดายจริงๆ” ซูจิ้งนั้นอยากจะร้องไห้ออกมาจริงๆ ถ้าเขานั้นสามารถบ่มเพาะพลังแบบเดียวกับปีศาจดอกไม้ได้ล่ะก็ ยังไงซะพลังภายในที่แท้จริงของเขาก็ต้องเพิ่มขึ้นบ้างไม่มากก็น้อย

หากต้องใช้กระจกบรอนซ์นั่นจะไม่ต้องลำบากอีกต่อไป แถมเวลาที่เขาใช้เวทมนต์สัมผัสแห่งใบไม้ฯประสิทธิภาพของมันก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นไปด้วย

“หืมมมม เดี๋ยวนะ ต่อให้ฉันใช้ไม่ได้แต่ก็ให้คนอื่นใช้ก็ได้นี่นะ” ซูจิ้งเมื่อนึกได้ใจของเขาก็เต้นแรงในทันที ก่อนหน้านี้เขานั้นกังวลความปลอดภัยของครอบครัวเขามากไม่ว่าจะเป็น พ่อ แม่ น้องสาว และฉือชิงด้วย

ถึงแม้เขาจะส่งผึ้งของเขาไปคอยระวังภัยแล้วก็จริง แต่การที่จะมีไพ่ในมืออีกใบก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องที่เลวร้ายนัก

ยิ่งไปกว่านั้นฉือชิงไม่ได้เรียนเฉพาะท่าเท้าในเพลงหมัดวัวคลั่งไปแล้ว ตัวเธอนั้นจริงๆแล้วสามารถเรียนเพลงหมัดวัวคลั่งได้ครบทุกกระบวนท่าแล้ว แถมเธอเองเอาจริงๆก็ถือได้ว่ามีความสามารถด้านการต่อสู้เลยทีเดียว

หากเธอได้เรียนวิถีการบ่มเพาะจากปีศาจดอกไม้ได้ล่ะก็ เธอนั้นจะมีความแข็งแกร่งพอที่จะปกป้องตัวเองได้ หากว่าต้องเจอกับพวกอันธพาลข้างทางล่ะก็ แค่เธอใช้เพลงหมัดวัวคลั่งก็สามารถสยบพวกนั้นได้อย่างสบาย

อย่างไรก็ตามคนที่มุ่งร้ายนั้นไม่ได้มีเพียงแค่กำลังคน แต่พวกนั้นมีอาวุธยุทโธปกรณ์แบบครบมือแน่นอนว่าเพียงเพลงหมัดนั้นไม่พอแต่อย่างใด

แต่หากฉือชิงได้บ่มเพาะจนเข้าใจการมีอยู่ของพลังวิญญาณได้ล่ะก็ ต่อให้อีกฝ่ายมีอาวุธก็ไม่สามารถจัดการเธอได้อย่างง่ายๆ

“ถ้างั้นก็เหลือเพียงปัญหาเดียวสินะ นั่นก็คือเธอที่เป็นปีศาจดอกไม้ แน่นอนว่าเธอนั้นมีพลังวิญญาณที่ชั่วร้ายอยู่ ถึงแม้จะไม่ใช่เรื่องใหญ่ก็จริงแต่ก็ไม่ใช่เรื่องดีแต่อย่างใด หากเธอสามารถจดจำบทสวดสุริยะบัพพานี้ไว้ได้ นอกจากจะช่วยชำระล้างพลังชั่วร้ายในร่างได้แล้ว ตัวเธอจะสามารถเพิ่มพลังวิญญาณได้ด้วยนะ”

พูดจบซูจิ้งก็ได้ท่องบทสวดสุริยะบัพพาออกมาในทันที ปีศาจดอกไม้ได้ดำดิ่งอยู่ในความคิดและจดจำบทสวดทั้งเก้าคำนี้ฝังไว้ในจิตสำนึก และทำเพียงรอให้เจ้านายของเธอนำเธอไปมอบให้ฉือชิงเท่านั้น