GGS:บทที่ 954 ชุดของผีดิบ

ทั้งแกะหยกเลือด แมลงหยกเลือด รูปปั้นเสมือนมีชีวิต ภาพเขียนพู่กันจีนหายาก ตำราพระพุทธ์ ปะการังแดงทะเลน้ำลึก และของต่างๆในตอนนี้ที่เหล่าผู้ชมได้ยลโฉมอยู่ในตอนนี้ไม่สามารถให้พวกเขาสามารถสงบจิตใจลงได้
“เดี๋ยวนะ เป็นไปไม่ได้…” เอี้ยป๋อหยุดอยู่ที่หน้าตู้กระจกตู้หนึ่ง
“ชุดเกราะหยกไหมทองคำ?” โจวฉือเซียนเองที่หยุดยืนดูอยู่ข้างๆก็จ้องมองของในตู้กระจกด้วยสายตาเบิกโพลง
ภายใจนตู้กระจกนี้ข้างในนั้นคือร่างของมนุษย์ที่นอนนิ่งอยู่เฉยๆ ทั้งตัวของร่างนั้นได้สวมใส่ชุดเกราะหยกเอาไว้ ร่างทั้งร่างนั้นราวกับถูกประดับเอาไว้ด้วยหยกขาวและไหมทองคำ ยิ่งทั้งสองมองร่างนี้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกขนลุกมากขึ้นเท่านั้น

ชุดหยกไหมทองคำแบบนี้เป็นที่นิยมอย่างมากในแต่สมัยโบราณ แต่ให้คนที่ไม่รู้เรื่องวัตถุโบราณเลยก็คงจะเคยได้ยินเรื่องแนวนี้มาอยู่บ้าง
เคยมีข่าวอยู่หลายครั้งที่มีใครบางคนนำชุดหยกไหมทองคำแบบนี้มาออกวางขายในราคาเพียงหมื่นหยวน นี่จึงทำให้เป็นคนบอกกล่าวกันว่าชุดแบบนี้นั้นเก้าชุดในสิบชุดมักเป็นของปลอม
“ชุดหยกนี่มันดูค่อนข้างสมบูรณ์แหะ” โจวฉือเซียนพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น
“ค่อนข้างสมบูรณ์? ลองดูดีๆสิ ไม่มีรอยซ่อมแซมอยู่บนชุดเลยนะ” เอี้ยป๋อพูดออกมาในขณะที่เพ่งมองอย่างตาไม่กระพริบ
“เป็นไปได้ยังไงกัน” โจวฉือเซียนเองที่ได้ยินและจ้องดูดีๆอีกครั้งถึงกับยักคิ้วขึ้นด้วยความตกใจในทันที ไม่ว่าจะมองยังไงเขาก็ไม่เห็นร่องรอยการซ่อมแซมอยู่จริงๆ
“ยิ่งไปกว่านั้น หยกนั่นก็สมควรเป็ยหยกชั้นเลิศด้วย” เอี้ยป๋อยังพูดออกมาต่อ
“ไม่จริงน่า เป็นของเลียนแบบรึเปล่า” โจวฉือเซียนพูดออกมา

ชุดหยกไหมทองคำแบบนี้นั้นหากถูกพบในยุคปัจจุบันส่วนใหญ่ก็อยู่ในสภาพทรุดโทรมไปแล้ว ชุดหยกไหมทองคำที่ดีที่สุดนั้นถูกพบอยู่ภายในสุสานจักรดิพรรด์ชู ที่เมืองซูโจว จังหวัดเจียงซู

ชุดนั้นถือได้ว่าเป็นชุดหยกทั้งตัวที่ถูกสร้างขึ้นโดยช่างฝีมือโบราณ ชุดหยกนั่นประกอบไปด้วยหยกจำนวนกว่า 4300 ชิ้น โดยมีขนาดหลากหลายและแตกต่างกันไป ไหมทองที่ใช้เองก็มีน้ำหนักกว่า 1500 กรัม
หยกที่นำมาใช้นั้นประเมินดูแล้วพบว่าเป็นหยกจากเมืองโฮตันเมืองฉือนเจียง ชุดหยกทั้งตัวนั้นเป็นการออกแบบอย่างประณีตและพิถีพิถันอย่างที่สุดและทำชุดได้อย่างไร้รอยต่อ
อย่างไรก็ตามเมื่อนำชุดที่พบในสุสานจักรพรรดิ์ชูมาเทียบกันกับชุดที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้วนั้นชุดที่อยู่ตรงหน้านี้ดีกว่ามากนี่ทำให้โจวฉือเซียนไม่อาจจะเชื่อได้ว่านี่คือของจริง ด้วยสภาพชุดหยกไหมทองคำนี้หากว่าเป็นของจริงล่ะก็ไม่มีทางประเมินคุณค่าเป็นตัวเงินได้อย่างแน่นอน

“ทำไมมีแต่ตรงหน้านั่นที่ไม่มีอะไรเลยล่ะ” เอี้ยป๋อนั้นได้พบว่ามีบางชิ้นส่วนหายไป ด้วยการที่ไฟพื้นที่นี้ส่องเอาไว้ด้วยแสงอ่อนเขาจึงต้องเพ่งดูดีๆ เขาเพ่งอยู่นานจึงเห็นได้ชัดขึ้นและตอนนั้นเองเขาก็ได้เห็นว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ข้างในจนอุทานออกมาว่า “ศพ!!!!!”
“ห้ะ คุณซูเล่นอะไรกัน ทำไมเขาถึงได้ใช้ศพจริงๆล่ะ” โจวฉือเซียนเองที่ได้เห็นก็ตกใจไม่แพ้กัน
“เดี๋ยวนะ ต้องมีบางอย่างผิดพลาดแน่ คุณซูไม่มีเหตุผลที่จะนำศพมาจัดแสดงโดยไม่มีเหตุผลหรอก” เอี้ยป๋อเองก็ได้พูดออกมา และนี่เองทำให้โจวฉือเซียนที่เป็นนักธรนีวิทยาที่กำลังตื่นตกใจอยู่รีบสงบจิตสงบใจลงในทันที
เมื่อเขาสงบจิตใจลงได้แล้วเขาก็ได้ลองเพ่งดูใกล้ๆอีกครั้ง เมื่อเขานั้นได้เห็นศพข้างในชัดๆแล้วก็ต้องประหลาดใจ ข้างในนั้นเป็นศพก็จริงแต่ศพนั้นดูแห้งผาดราวกับเป็นศพที่ตายมานานมากเพียงแต่ว่าหน้าตายังดูสมบูรณ์ราวกับมีชีวิตอยู่เท่านั้น

“โอ้ะ ตรงนั้นมีแผ่นข้อมูลด้วยแหะ ขออ่านก่อนนะว่าตอนนี้เรากำลังดูอะไรกันแน่” โจวฉือเซียนได้พูดออกมาในขณะที่ชี้ไปยังแผ่นกระดานข้อมูลที่อยู่ข้างๆ หลังจากที่เขาได้อ่านข้อมูลไปก็ทำได้เพียงอยู่ในสภาพตกตะลึง
“อายุห้าพันปี…เป็นได้ได้เหรอ” เอี้ยป๋อเองที่ยืนอ่านข้อมูลก็ได้เปยออกมาเบาๆ
“เป็นไปไม่ได้น่า ฉันไม่เชื่อหรอก ชุดหยกไหมทองที่สมบูรณ์ขนาดนี้ไม่มีทางที่จะมีอายุกว่าห้าพันปีได้อย่างแน่นอน” โจวฉือเซียนส่ายหัวที่ยิบในขณะที่พูดออกมา ก็ไม่แปลกที่เขาจะไม่เชื่อ เพราะมันช่างต่างกับสิ่งที่เขาเคยเห็นมาอย่างสิ้นเชิง

เขานั้นเคยได้เห็นศพโบราณมาก่อนแล้ว ศพที่เขาเคยเห็นนั้นเป็นศพผู้หญิงที่รู้จักกันในนามโลวหลัน ตอนที่พบร่างของเธอนั้น เธอถูกห่อหุ้มไว้ด้วยผงแป้งและถูกพันไว้ด้วยผ้าเก่าทั่วทั้งตัว
ด้วยการที่เวลาผ่านไปนานทำให้ผ้าที่ห่อหุ้มไว้บางส่วนฉีกขาดและนั่นทำให้ศพส่วนนั้นสลายกลายเป็นผง มีเพียงเฉพาะส่วนที่ผ้ายังไม่ฉีกขาดและบริเวณใบหน้าเท่านั้นที่ยังอยู่ดี
ร่างของโลวหลันนั้นเป็นหญิงสาวที่สวยงาม ตอนที่เจอนั้นดูเหมือนเป็นร่างของสาวน้อยที่กำลังหลับ ริมฝีปากของเธอยังเผยอราวยิ้มอยู่ ราวกับว่ากำลังนอนหลับและฝันดีอยู่เท่านั้นเอง
มีการกล่าวเอาไว้ว่าเธอนั้นเป็นเจ้าหญิงของราชวงศ์หนึ่ง เธอมีส่วนสูงเพียง 1.585 เมตร และนอนหลับอยู่ในทะเลทรายแห่งนั้นกว่า 3800 ปีมาแล้ว

ใช่แล้ว ขนาดศพของโหลวหลันนั้นยังมีอายุเพียง 3800 ปีเท่านั้น การที่อยู่ๆมีศพที่อายุมากกว่า 5 พันปีแบบนี้โผล่ออกมาแบบนี้จะหมายความว่ายังไงกัน
ถึงแม้ว่าจะเป็นที่รู้กันดีว่าประเทศจีนนั้นมีประวัติศาสตร์อันยาวนอนมากกว่า 5 พันปี แต่ยังไงซะเรื่องนี้ก็ยังขาดหลักฐานทางประวัติศาตร์ที่มากพอเกินกว่าจะทำให้ชาวต่างชาติยอมรับได้
พวกเขานั้นแค่ยอมรับเพียงแค่ว่าชนชาติจีนนั้นคงอยู่เพียงแค่สามพันกว่าปีเท่านั้น ซึ่งนั่นอยู่ในช่วงสมัยราชวงศ์ชางตอนปลาย หากมีศพที่มีอายุมากกว่าห้าพันปีออกมาแบบนี้นี่จะเป็นหลักฐานยืนยันว่าชนชาติจีนนั้นมีประวัติศาสตร์อันยาวนานมาอย่างแท้จริง
“นักประเมินอย่างคุณซ่งและคุณเฉินนั้นทั้งสองเองก็เป็นนักโบราณคดีนะ แถมเขานั้นมีชื่อเสียงและเป็นที่นับถือในวงการนักประเมินเลยนะ พวกเขาไม่มีทางเขียนผิดอย่างแน่นอน” เอี้ยป๋อพูดออกมา
“ฉันไม่เชื่ออย่างแน่นอน ฉันต้องไปถามพวกเขาด้วยตัวเอง” โจวฉือเซียนพูดออกมา

เมื่อทั้งสองไปพบเฉินฮงและผู่อาวุโสซ่งก็รีบถามเรื่องนี้ในทันที นี่เองก็ทำให้ผู้อาวุโสซู่ ผู้อาวุโสซี่ อลัน แอนนา หนุ่มใส่แว่นและคนอื่นๆที่ได้ยินที่สองคนถามต่างก็รีบเดินมาที่ตู้กระจกตัวต้นเรื่องในทันที
ทันที่ได้เห็นชุดหยกไหมทองคำนั้นทุกคนต่างก็ตกตะลึงในความสวยงามและความสมบูรณ์ของชุด และยิ่งได้เห็นศพที่ยังดูดีราวกับมีชีวิตและแผ่นบรรยายที่บอกว่าศพนี้มีอายุกว่าห้าพันปีก็ทำได้เพียงแค่นิ่งอึ้งไป

“พระเจ้า ไม่มีทางเป็นไปได้” อลันได้พูดออกมาพร้อมแสดงออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้นจนออกนอกหน้ารู้ได้เลยว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ
“ห้าพันปีเหรอ นั่นไม่ใช่ยุคสามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิ์(สามราชาห้าจักรพรรดิ)ในตำนานเรื่องเล่าของจีนไม่ใช่เหรอ” แอนนาผู้ที่ศึกษาตำนานเรื่องราวจีนมาอยู่บ้างได้ทักออกมา
ยุคสามราชาห้าจักรพรรดิที่ว่านั้นปรากฎอยู่ในเอกสารที่มาจากยุคราชวงศ์เซี่ย ถือได้ว่ายุคสามราชาฯนี้ถือได้ว่าเป็นยุคที่ยังไม่มีตัวอักษรทำให้ไม่มีหลักฐานจารึกเอาไว้อย่างเป็นทางการ แน่นอนว่าชาวต่างประเทศนั้นไม่มีการยอมรับเรื่องนี้อย่างแน่นอน

หากศพที่อยู่ตรงหน้าพวกเขานั้นได้รับการยืนยันแล้วว่ามีอายุมากกว่าห้าพันปีล่ะก็ แน่นอนว่าเรื่องนี้เท่ากับตบหน้าชาวต่างประเทศที่คัดค้านเรื่องนี้กันอย่างถ้วนหน้า
ความจริงแล้วอย่าว่าแต่ศพนี้จะมีอายุกว่าห้าพันปีเลย แค่บอกว่าอายุสามพันปีน้อยคนนักที่อยากจะเชื่อเรื่องนี้ แต่ที่นี่คือพิพิธภัณฑ์ของซูจิ้งเลยนะ คนอย่างเขาจำเป็นทำของปลอมด้วยเหรอ
หลังจากได้เห็นสมบัติมากมายของเขาแล้วล่ะก็ต่อให้จะไม่เชื่อจริงๆแต่ก็ต้องทึ่งในความน่าอัศจรรย์ของศพนี้อยู่ดี
“พี่เฉิน พี่ซ่ง พี่ทั้งสองลองให้เราสองคนตรวจสอบศพนี่ได้รึเปล่าครับ” โจวฉือเซียนได้ถามออกมาด้วยความตื่นเต้น ในฐานนะนักโบราณดีนั้นแน่นอนว่าทั้งคู่ต้องชำนาญด้านกรตรวจสอบมากกว่าเฉินฮองกับผู้อาวุโสซ่งอย่างแน่นอน
“ไม่มีปัญหานะ คุณซูเองก็บอกไว้แล้วเหมือนกันว่าหากมีผู้เชี่ยวชาญต้องการจะตรวจสอบก็สามารถทำได้อย่างไม่มีปัญหา แต่ว่าพิพิธภัณฑ์ยังเปิดอยู่แบบนี้เกรงว่าจะไม่สะดวกเท่าไหร่ เอาเป็นรอหลังจากพิพิธภัณฑ์ก่อนก็แล้วกัน” ผู้อาวุโสซ่งพูดออกมาด้วยรอยยิ้มราวกับเข้าใจดีว่าทำไมคนพวกนี้ถึงได้มีท่าทีตื่นเต้นนัก
พวกเขาเองก็ตื่นเต้นแบบนี้เหมือนกันตอนที่รู้และพึ่งจะสงบอารมณ์ของตัวเองได้เมื่อไม่นานนี้เอง

ความจริงแล้วทั้งโจวฉือเซียนและเอี้ยป๋อนั้นอยากจะทำการตรวจประเมินศพนี้เสียตอนนี้เลยด้วยซ้ำ แต่ยังไงซะที่นี่ก็เป็นพิพิธภัณฑ์ของคนอื่น

แน่นอนว่าการกระทำของพวกเขานั้นแม้จะมีเหตุผลแต่ก็ไม่ควรจะไปรบกวนผู้อื่น อีกอย่างการประเมินเมื่อทำอยู่ต่อหน้าผู้อื่นนั้นแน่นอนว่าย่อมเกิดความกดดันและนั่นอาจทำให้การประเมินอายุนั้นผิดพลาดไปได้
แต่ทั้งสองเองก็ไม่ได้อยากจะเสียเวลาแม้แต่น้อย พวกเขานั้นได้โทรกลับไปบอกกับคนของพวกเขาที่อยู่ที่สถาบันตรวจประเมินให้เตรียมพร้อมเอาไว้
“แหม่ หากอายุที่ออกมาเกินห้าพันปีล่ะก็คงมีฮาแน่ๆ” ผู้อาวุโสพูดออกมาและผู้อาวุโสเซี่ยได้พยักหน้าเห็นด้วยในทันที ถึงแม้ว่าศพนี้อาจจะไม่ได้สร้างชื่อเสียงได้เท่ากับวัตถุจากเมืองที่สาบสูญแอตแลนติส แต่นี่คือหน้าตาของเมืองจีนของพวกเขาเลยทีเดียว
“….” ชายเจาะหูและชายใส่แว่นในตอนนี้ได้แต่ยืนนิ่งๆ พวกเขานั้นไม่ได้พูดคุยกันแม้แต่น้อยอย่างที่ผ่านมาว่าศพนี้มีมูลค่าเท่าไหร่
ไม่ว่าทั้งสองจะเป็นผู้เชี่ยวชาญหรือไม่ ตราบใดที่ยังมีสมองอยู่บ้างย่อมรู้ดีว่าศพนี้นั้นไม่สามารถประเมินค่าได้