ตอนที่ 664 ไม่ใช่ลูกสาวของผู้อาวุโสเฉิน

พวกเขาทุกคนสรุปกันว่าหลินซวงจะต้องเป็นลูกสาวของผู้อาวุโสเฉิน ในเมื่อเฉินหรูคือคนตระกูลหลิน จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่หลินซวงจะเป็นคนตระกูลเฉิน

แต่กระนั้นทุกคนก็ต้องประหลาดใจเมื่อเฉินหรูและหลินซวงต่างไม่มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับตระกูลเฉิน!

ตระกูลสีทราบเรื่องนี้ในวันต่อมา ตระกูลเฉินตั้งใจเชิญพวกเขามาเพื่อหารือเรื่องนี้ แม้แต่ซิงเหอยังประหลาดใจกับเรื่องนี้ “ไม่ใช่หลินซวงอย่างนั้นเหรอ”

ผู้อาวุโสเฉินดูชราภาพลงอย่างมากภายในเวลาเพียงช่วงข้ามคืน “ไม่ใช่ เราตรวจดีเอ็นเอซ้ำถึงสองครั้ง ผลมันออกมาว่าไม่ใช่”

ผู้อาวุโสสีอึ้ง “ถ้าทั้งสองคนไม่ใช่ลูกสาวของคุณ แล้วลูกสาวคุณอยู่ไหนล่ะ”

“ตอนนี้ตำรวจกำลังสอบสวนหลินเจิ้งหวาอยู่ มันเรียกร้องให้เราปล่อยให้มันเป็นอิสระเพื่อแลกกับที่อยู่ของลูกสาวผม” ผู้อาวุโสเฉินเผยด้วยน้ำเสียงเหยียดหยามเมื่อพูดถึงครอบครัวคนทรยศ “ฝันไปเถอะ! ผมยอมตายเสียดีกว่าที่จะยอมรับคำเรียกร้องของมันทั้งที่มันทำกับครอบครัวผมแบบนี้!”

“แต่ถ้าเราไม่ยอมทำตาม เราก็จะไม่มีวันรู้ว่าลูกสาวที่น่าสงสารของเราอยู่ที่ไหน” นายหญิงเฉินกล่าวพร้อมน้ำตาที่เอ่อล้น

ทั้งเธอและผู้อาวุโสเฉินต่างรู้สึกไม่ดีมาตั้งแต่เมื่อวาน ความหวาดวิตกของพวกเขาลดน้อยลงเล็กน้อยเมื่อคิดว่าหลินซวงคือลูกสาวของพวกเขาแต่ในท้ายที่สุด เธอกลับไม่ใช่!

ความกังวลที่มีต่อชะตากรรมของลูกสาวที่จากกันของพวกเขาทำให้พวกเขาเป็นทุกข์ เหมือนกับมีดที่กำลังกรีดแทงหัวใจของพวกเขา

ผู้อาวุโสสีโกรธเป็นฟีนเป็นไฟ “ไอ้ชั่วหลินเจิ้งหวานั่น มันยังมีหัวใจอยู่ไหม! นอกจากจะสับเปลี่ยนเด็กแล้วมันยังสับเปลี่ยนเด็กคนนั้นกับเด็กกำพร้าคนอื่นแล้วเลี้ยงดูหลินซวงที่อุปการะมาเหมือนหมูเหมือนหมา พวกตระกูลหลินสมควรตาย พวกมันไม่มีหัวใจ!”

ความอำมหิตของตระกูลหลินดูเหมือนจะไร้ขอบเขต นอกจากพวกมันจะไม่ยอมเลี้ยงดูลูกสาวของศัตรูเหมือนอย่างที่ตระกูลเฉินดูแลเฉินหรูแล้ว พวกมันยังโยนเด็กน้อยตระกูลเฉินไปให้คนอื่น พวกมันทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไงกัน

“ผมก็อยากให้พวกมันตายทั้งหมด!” ผู้อาวุโสเฉินเปล่งเสียงออกมาด้วยความไม่พอใจ “ผมปฏิบัติกับพวกมันเหมือนเพื่อนมานานนับสิบปีแต่พวกมันกลับกัดกินผมทั้งเป็นมาตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา! ผมคงตายโดยไม่รู้เลยว่าลูกสาวที่แท้จริงของผมยังทนทุกข์ทรมานอยู่ข้างนอกนั่นและผมเลี้ยงลูกสาวของสัตว์ร้ายไว้ราวกับเป็นลูกของตัวเอง ผมถึงขนาดวางแผนที่จะมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้ลูกสาวของมันหลังจากผมตายไปแล้ว…”

ผู้อาวุโสเฉินโกรธมากพอจะที่ไอเป็นเลือด ต่อให้เขาตายเขาก็จะตามหลอกหลอนตระกูลหลิน

ความไม่พอใจนี่ตกไปอยู่ที่เฉินหรูและถงเยียนเช่นกัน เขาทุ่มเทความรักมากมายให้กับพวกเธอมานานนับสิบปี แต่เขาไม่คิดเลยว่ามันเป็นเรื่องเหมาะสมที่จะปฏิบัติกับพวกเธอเฉกเช่นลูกหลานของตัวเองต่อไป ความแตกต่างนี้สร้างความเจ็บปวดมากเกินกว่าที่เขาจะแบกรับไหว เขาทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างที่เขามีให้พวกเธอแต่ในทางกลับกัน ลูกสาวของเขากลับถูกตระกูลหลินเอาไปขายราวกับสินค้าชิ้นหนึ่ง…

ผู้อาวุโสเฉินรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจเมื่อคิดถึงช่วงเวลาหลายปีที่เขาสูญเสียไปกับคนที่มาจากตระกูลซึ่งทำทุกอย่างที่สามารถทำได้ในการบ่อนทำลายตระกูลเฉิน

ผู้อาวุโสสีปลอบโยนอีกฝ่าย “ท่านเฉิน นายหญิงเฉิน อย่าเพิ่งหมดหวังไปเลยนะ พวกคุณจะต้องดูแลตัวเองเพื่อตามหาลูกสาวคนที่สองของตระกูลเฉินที่แท้จริง อย่ากังวลไปเลย พวกเราตระกูลสีจะช่วยค้นหาด้วยเช่นกัน ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ พวกเราจะต้องหาเธอพบอย่างแน่นอน”

ผู้อาวุโสเฉินพยักหน้า

ตอนที่ 665 ต้องการความร่วมมือของคุณ

“ถูกของคุณ พวกเราต้องมีชีวิตอยู่เพื่อรอลูกสาวของเรากลับมา แต่เธอจะอยู่ที่ส่วนไหนของโลกล่ะ”

ซิงเหอกล่าวอย่างฉับพลัน “สืบเนื่องจากการสอบสวนพวกตระกูลหลินที่มีคนมากมาย ต้องมีใครบางคนที่รู้อะไรบางอย่างอยู่แน่!”

ผู้อาวุโสเฉินมองซิงเหอและพยักหน้า “ถูกของแม่หนู เราต้องไม่ยอมแพ้ ไม่มีวันที่ตระกูลหลินจะสามารถใช้เรื่องนี้เป็นข้อต่อรองได้ เราจะต้องหาลูกสาวของผมเจอด้วยตัวของพวกเราเองแล้วพวกมันจะต้องชดใช้ด้วยชีวิตเช่นกัน”

ซิงเหอพยักหน้าอยู่ในใจ เธอเห็นด้วยกับผู้อาวุโสเฉิน พวกเขาจะไม่มีวันยอมจำนนจนต้องยอมรับการต่อรองของตระกูลหลิน!

จะปล่อยพวกมันไปง่ายๆ อย่างนั้นหรือ ไม่มีทาง!

พวกเขาหารือต่ออีกครู่หนึ่งก่อนที่ซิงเหอจะขอพบกับฉีเสี่ยวชี่ ผู้อาวุโสเฉินเป็นคนน้ำใจงาม ถึงแม้ทุกอย่างจะออกมาว่าหลินซวงและลูกสาวของเธอไม่ใช่ลูกหลานของเขา แต่เขาก็ยังรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะอ้าแขนต้อนรับพวกเธอ เขาถึงขั้นรับหลินซวงเป็นลูกสาวบุญธรรมของเขาเอง

บัดนี้ทั้งแม่และลูกได้ย้ายข้างมาอยู่กับตระกูลเฉินแล้ว พวกเธอยังต้องการเวลาในการฟื้นตัวอีกมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเซี่ยเสี่ยวชี่ ร่างกายของเธอเสียหายเกินกว่าจะซ่อมแซมได้ แม้แต่ลู่ฉียังบอกว่าเธออาจจะอยู่ได้ไม่ถึงอายุสี่สิบปี ผู้อาวุโสเฉินรู้สึกเห็นใจกับความทุกข์ทรมานที่พวกเธอได้รับและตัดสินใจรับเลี้ยงพวกเธอเป็นลูกร่วมกับนายหญิงเฉิน พวกเขาทำโดยหวังว่าผลบุญนี้จะส่งไปถึงลูกสาวที่พลัดพรากของเขาเช่นกัน

ในตอนแรกซิงเหอคิดว่าผู้อาวุโสเฉินเป็นคนที่ทะนุถนอมลูกหลานของตัวเองโดยไร้เหตุผล แต่บัดนี้เธอตระหนักได้ว่าที่เขาทำไปทั้งหมดเพราะเขารักและเป็นห่วงลูกหลานของเขาจริงๆ เธอเห็นสิ่งนี้สะท้อนอยู่ในตัวเธอเองเช่นกัน ดังนั้นความรู้สึกประทับใจที่เธอมีแต่พวกเขาจึงเพิ่มสูงขึ้นมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเปรียบเทียบกับตระกูลหลินที่เป็นดั่งขยะของโลกนี้โดยแท้จริง!

เพราะซิงเหอเองก็กำลังตามหาแม่ของเธอ เธอจึงเข้าใจความเจ็บปวดของการสูญหายไปของคนในครอบครัว เธอไม่หวังให้สิ่งนี้เกิดขึ้นกับใครทั้งนั้น ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะช่วยตระกูลเฉินในการหาที่อยู่ของลูกสาวคนที่สองของพวกเขา โดยหวังว่าพวกเขาจะได้กลับมาเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ในไม่ช้า

…

เมื่อเสี่ยวชี่ได้ยินว่าซิงเหอต้องการพบเธอ เธอตอบรับด้วยความยินดี พวกเธอไปพบกันที่สวนด้านหลังของตระกูลเฉิน

ทั้งสองนั่งอยู่ใต้ร่มไม้บริเวณเฉลียง เสี่ยวชี่พร่ำบอกขอบคุณต่อซิงเหอ “คุณเซี่ย จริงๆ นะ ถ้าไม่ได้คุณ ป่านนี้ฉันอาจจะยังติดอยู่ในห้องทดลองบ้าๆ นั่นและตายโดยไม่รู้สาเหตุไปแล้ว ส่วนแม่ของฉัน เราก็คงไม่ได้พบกันถ้าไม่มีคุณ เธอคงต้องจากโลกนี้ไปโดยไม่มีฉันอยู่เคียงข้าง คุณคือผู้ช่วยชีวิตของพวกเรา”

เสี่ยวชี่อดไม่ได้ที่จะร่ำไห้ออกมา “คุณเซี่ย คุณเป็นคนช่วยชีวิตพวกเราเอาไว้จริงๆ ถ้าคุณต้องการอะไรจากฉัน ต่อให้เป็นชีวิตของฉัน ฉันก็ยินดียกให้!”

คำพูดเหล่านี้พรั่งพรูออกมาจากจิตใจของเสี่ยวชี่และเธอหมายความเช่นนั้นจริงๆ

ซิงเหอนั่งฟังอยู่เงียบๆ และตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ฉันไม่ต้องการให้คุณตอบแทนพวกเราด้วยชีวิตหรอก ถ้ามีอะไรที่ฉันจะเรียกร้องจากคุณก็คงเป็นการขอให้คุณใช้ชีวิตให้เต็มที่ นี่คือการตอบแทนที่คุณทำให้ฉันได้”

เสี่ยวชี่มองอีกฝ่ายด้วยสีหน้านิ่งอึ้งและหยาดน้ำตาไหลรินออกมาอย่างไม่ขาดสาย “ไม่ต้องห่วง ฉันสัญญา พวกเราจะทำเช่นนั้นแน่นอน! ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต พวกเราจะเผชิญหน้ามันด้วยรอยยิ้มและทำมันให้ดีที่สุด!” เสี่ยวชี่ให้คำมั่น

ซิงเหอพยักหน้าด้วยรอยยิ้มก่อนจะเปลี่ยนหัวข้อ “แต่ตอนนี้ฉันต้องการความร่วมมือจากคุณในเรื่องบางอย่าง”