ตอนที่ 848 เข้าฐานทัพ

 

 

สิ่งก่อสร้างที่สร้างขึ้นจากผลึกพลังงานสูงอย่างน้อยหลายร้อยเมตร ขนาดของมันก็น่าทึ่งเช่นกัน มันใหญ่พอๆ กับเมืองเล็กๆ เมืองหนึ่ง เฮ่อหลานหยวนสามารถสร้างอาคารที่ใหญ่โตและมิดชิดแบบนี้ได้ยังไง

 

 

อย่างไรก็ตามเรื่องที่น่าแปลกใจที่สุดก็คือสถานที่นี้ไม่เคยปรากฏขึ้นมาให้เห็นในระบบเฝ้าระวังผ่านดาวเทียมของโลกเลย ข้อสันนิษฐานของซิงเหอก็คือพวกเขามีอุปกรณ์บางอย่างที่ใช้ปิดกั้นสัญญาณ

 

 

แซมชกเข้าไปที่กำแพง

 

 

“กำแพงนี่แข็งแรงทีเดียว”

 

 

ซิงเหอพยักหน้า “ผลึกพลังงานมีแรงต้านทานที่น่าทึ่ง อย่างน้อยคุณก็ไม่สามารถใช้มือเปล่าทำลายมันได้”

 

 

“พวกเขาหาผลึกพลังงานจำนวนมากขนาดนี้มาจากไหนกัน”

 

 

“อีกไม่นานพวกเราก็จะได้รู้เอง” ซิงเหอตอบ

 

 

คำถามในตอนนี้ก็คือพวกเขาจะเข้าไปยังไง ไม่เห็นมีทางเข้าที่สือเจี่ยนพูดถึงเลย ซิงเหอต้องโทรไปหาสือเจี่ยนอีกครั้ง ด้วยคำแนะนำอย่างละเอียดของเขา ในที่สุดพวกเธอก็เจอทางเข้าฐานทัพ

 

 

ทางเข้าหลักใหญ่มากและข้างๆ มันก็มีประตูเล็กๆ อีกหลายบาน ตอนที่พวกเธอมาถึง หนึ่งในประตูบานเล็กเหล่านั้นก็เปิดออกเพื่อนำเข้าไปสู่ความมืดมิด

 

 

“คุณสามารถเดินเข้ามาได้เลยครับคุณเซี่ย คุณยังต้องเดินอีกสักระยะกว่าจะถึงใจกลางของฐานทัพ แค่เดินผ่านประตูเข้ามา”

 

 

“นี่ฟังดูเหมือนกับดักเลย” แซมออกความเห็นด้วยความกังวลและจ้องลึกเข้าไปในความมืด

 

 

ซิงเหอพูดด้วยความแน่วแน่ “พวกเรามาไกลถึงขนาดนี้แล้ว เราต้องเดินหน้าต่อไปถึงแม้ว่านี่จะเป็นกับดักก็ตาม”

 

 

ทันใดนั้นมู่ไป๋ก็จับมือของซิงเหอและพูด “ผมจะเข้าไปก่อน อยู่ใกล้ๆ ผมไว้นะ”

 

 

แซมเองก็ขยับไปอยู่ข้างๆ ซิงเหอ พวกเขาห้อมล้อมซิงเหอเพื่อปกป้องเธอ ทั้งสามก้าวเข้ามาในประตูด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่ง หลังจากที่แซมเดินเข้าไป ประตูด้านหลังของพวกเขาก็ปิดลงอย่างรวดเร็ว ก่อนที่พวกเขาจะได้ตอบสนอง ไฟที่อยู่เหนือศีรษะของพวกก็สว่างขึ้น

 

 

ผนังทั้งสี่มุมมีหลอดไฟซึ่งทำให้ห้องหลายร้อยตารางเมตรนี้สว่างขึ้นราวกับกลางวัน ทั้งสามใช้ต้องเวลาสักพักกว่าจะชินกับแสงที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

 

 

ในห้องไม่มีอะไรเลยแต่สือเจี่ยนบอกพวกเขาทางโทรศัพท์ว่าห้องนี้ติดตั้งด้วยระบบหมุนเวียน มันจะล็อคประตูจากข้างนอกและเติมเต็มสุญญากาศให้เป็นอากาศปกติ นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงที่กลุ่มของซิงเหอไม่สามารถตรวจสอบได้เพราะว่าพวกเธอยังสวมชุดอวกาศอยู่

 

 

พวกเธออยู่ในห้องที่ถูกปิดล้อมเป็นเวลาหลายนาทีก่อนที่ประตูตรงหน้าของพวกเธอจะค่อยๆ เปิดออกเผยให้เห็นแสงสว่างมาจากข้างใน

 

 

อย่างไรก็ตามประตูที่เปิดอยู่ดูน่าสงสัยเป็นอย่างมาก เพราะแทนที่จะเหมือนประตู มันกลับดูเหมือนบูธเครื่องจักรมากกว่า สือเจี่ยนยืนยันว่ามันเป็นประตูแบบหมุนทางเดียว ตัวบูธมีประตูครึ่งซีกอยู่สองบาน บานหนึ่งหันมาทางทั้งสามคน ส่วนอีกบานหนึ่งหันไปอีกทาง ทำให้สามารถเดินเข้าไปได้อย่างเดียวแต่ออกไม่ได้

 

 

สือเจี่ยนบอกให้พวกเขาเดินเข้ามา

 

 

“ให้ฉันเข้าไปก่อน” แซมอาสา เขาเดินเข้าไปใกล้บูธและศึกษามันอย่างระมัดระวังก่อนที่จะก้าวเข้าไปในบูธ ตัวบูธใหญ่พอที่จะให้คนคนเดียวเข้าไปเท่านั้น

 

 

ชั่วขณะที่เขาเดินเข้าไป ประตูครึ่งซีกที่แซมเพิ่งเดินผ่านก็ปิดลงแล้วประตูครึ่งซีกซึ่งอยู่อีกฝั่งก็เปิดออก เผยให้เห็นภายในของฐานทัพ มีคนกลุ่มหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าแซม หนึ่งในนั้นคือสือเจี่ยน

 

 

สือเจี่ยนพูดราวกับหุ่นยนต์เมื่อเห็นเขา “คุณคือคุณแซมใช่ไหมครับ ยินดีต้อนรับครับ คุณสามารถให้คุณเซี่ยและคุณสีเข้ามาได้เลย”

 

 

แซมตกตะลึงก่อนที่เขาจะถอยกลับเข้าไปในบูธ ชั่วขณะที่เขาทำแบบนั้นประตูครึ่งซีกก็ปิดลงและประตูทางฝั่งที่ซิงเหอกับมู่ไป๋ยืนรออยู่ก็เปิดออก

 

 

“ซิงเหอ ทั้งสองคนเข้ามาได้เลย มันปลอดภัย” แซมตะโกนบอกพวกเขา

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 849 สภาพแวดล้อมปลอม

 

 

ซิงเหอกับมู่ไป๋ตามแซมเข้าไปในฐานทัพ พวกเขาถอดชุดอวกาศออกแล้วก็ต้องตกใจเมื่อพวกเขาใช้เวลาสังเกตด้านในของฐานทัพ เพราะสถานที่นี้มันใหญ่โตอย่างไม่สมส่วน…

 

 

ถนนกว้างมากและเพดานก็สร้างออกมาได้เหมือนท้องฟ้าจริงๆ ถ้าพวกเขาไม่ได้เพิ่งเข้ามาจากข้างนอก พวกเขาคงจะเชื่อว่าท้องฟ้าที่อยู่เหนือศีรษะเป็นของจริง

 

 

อย่างไรก็ตามไม่มีตึกรามบ้านช่องอยู่ข้างถนน แต่กลับมีต้นไม้ ภูเขา และสนามหญ้ามากมาย มีแม้กระทั่งเสียงนกร้องในอากาศ สิ่งแวดล้อมดูดีอย่างน่าประหลาด ไม่ว่าอย่างไรมันก็ทำให้ทั้งสามรู้สึกราวกับว่าพวกเขากลับมาอยู่บนโลกแล้ว

 

 

“คุณเซี่ยกับคุณสี ยินดีต้อนรับครับ ผมคือสือเจี่ยน ผมเป็นตัวแทนของคนนับร้อยในฐานทัพนี้เพื่อต้อนรับพวกคุณทุกคน!” สือเจี่ยนซึ่งอยู่ในเครื่องแบบทหารแปลกตาทักทายพวกเขาด้วยความสุภาพอย่างมาก คนที่อยู่ข้างหลังเขาจำนวนหนึ่งซึ่งดูเหมือนจะมีอำนาจในฐานทัพไม่น้อยก็กล่าวคำต้อนรับกับพวกเขาเช่นกัน

 

 

ซิงเหอเองก็ทักทายพวกเขากลับไปอย่างสุภาพ “คุณสือเจี่ยน ยินดีที่ในที่สุดก็ได้พบกันค่ะ”

 

 

“ด้วยความยินดีครับ! พวกเราดีใจมากที่คุณยินดีให้ความช่วยเหลือกับพวกเรา พวกเรารู้สึกขอบคุณจริงๆ ที่คุณเชื่อพวกเรา!” สือเจี่ยนพูดอย่างจริงจังเหมือนกับพระราชาที่กำลังอ่านคำประกาศของเขาอยู่

 

 

ซิงเหอไม่ชินกับมัน เธอเลยเปลี่ยนหัวข้อ “คุณสือเจี่ยน ฉันไม่รู้เลยว่าที่นี่จะคล้ายกับโลกแบบนี้ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกคุณสามารถสร้างระบบนิเวศที่นี่ได้ด้วย”

 

 

สือเจี่ยนส่ายหน้า “ไม่ครับ ที่นี่ไม่คล้ายโลกอย่างแน่นอน”

 

 

แซมแปลกใจ “ทำไมคุณถึงพูดแบบนั้นล่ะ ที่นี่มีทั้งพืชและสัตว์ มันดูเหมือนกับทุ่งหญ้าบางแห่งบนโลกไม่มีผิด”

 

 

สือเจี่ยนตอบอย่างจริงจัง “ทั้งหมดนี้เป็นของปลอม พืชที่คุณเห็นเป็นของปลอม หญ้าเป็นของปลอม ที่นี่ไม่มีสัตว์สักตัว ดังนั้นเสียงนกร้องที่คุณได้ยินก็เป็นของปลอม”

 

 

“คุณต้องล้อเล่นแน่ๆ” แซมส่ายหน้าในขณะที่เขายื่นมือออกไปจับต้นไม้ใกล้ๆ เขารู้สึกเหมือนสัมผัสบางอย่างที่เย็นและแข็งแทนที่จะเป็นเปลือกไม้

 

 

สือเจี่ยนอธิบาย “ต้นไม้และทุ่งหญ้าทั้งหมดที่นี่เป็นการจำลองขึ้นมาจากคอมพิวเตอร์ เดิมทีพวกมันเป็นก้อนหินบนดวงจันทร์และถูกหล่อขึ้นมาตามรูปร่างของธรรมชาติ ด้วยการใช้เทคโนโลยีสร้างภาพขั้นสูง มันเลยกลายเป็นเหมือนที่คุณเห็นอยู่ตรงหน้าในตอนนี้”

 

 

แซมรีบเดินไปเดินมาบนสนามหญ้า และเหมือนกับที่สือเจี่ยนอธิบาย เขารู้สึกได้ถึงพื้นผิวแข็งๆ ข้างใต้เท้าของเขาเท่านั้น ซิงเหอกับมู่ไป๋ก็ตกใจกับการค้นพบนี้เช่นกัน

 

 

มู่ไป๋พูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ผมประหลาดใจจริงๆ ที่เทคโนโลยีของพวกคุณก้าวหน้าถึงขนาดนี้แล้ว”

 

 

เจริญก้าวหน้ามากจนมันสามารถเลียนแบบธรรมดาได้ ถึงขนาดที่สามารถหลอกสายตาอันเฉียบแหลมของพวกเขา

 

 

สือเจี่ยนพยักหน้า “ใช่แล้วครับ เทคโนโลยีของพวกเราที่นี่ก้าวหน้ามากจริงๆ แต่มันไม่มีประโยชน์กับพวกเรา ลองดูนี่”

 

 

สือเจี่ยนหยิบบางอย่างที่ดูเหมือนกับโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วตบบนหน้าจอของมัน หลายวินาทีต่อมาภูเขาและต้นไม้ที่อยู่รอบๆ ก็หายไป เหลือเพียงสนามแห้งแล้งที่เต็มไปด้วยก้อนหินสีเทาไว้เบื่องหลัง

 

 

เมื่อไม่มีภาพลวงตา สถานที่แห่งนี้ก็… แห้งแล้งและว่างเปล่ายิ่งนัก ไม่ต่างจากทัศนียภาพข้างนอกเลย กลุ่มของซิงเหอตกตะลึงกับความจริงที่เผยออกมาอย่างฉับพลัน

 

 

ไม่นานสือเจี่ยนก็เปลี่ยนทัศนียภาพกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วเขาก็ถอนหายใจ “ดังนั้นพวกเราทุกคนที่นี่จึงไม่รู้สึกผูกพันกับสถานที่แห่งนี้”

 

 

ซิงเหอพยักหน้า “ฉันพอจะจินตนาการได้ว่าทำไม ไม่ว่ายังไงที่นี่ก็เป็นของปลอมทั้งหมด”

 

 

“ฐานทัพทั้งหมดนี้เป็นของปลอม?” แซมอดไม่ได้ที่จะถามคำถามนั้นออกมา