ตอนที่ 810 การแก้ปัญหา

 

 

หลังจากพูดไปไกล สุดท้ายพวกเขาก็วกกลับมาที่หัวข้อนี้ มันก็เป็นความจริงที่ว่ายังไงพวกเขาก็ยังต้องแฮ็กระบบพวกนั้นเข้าไปให้ได้ ข้อมูลที่อยู่ภายในนั้นเป็นความหวังเดียวของพวกเขา แต่กระนั้นระบบอันบ้าบอนั้นไม่อาจเจาะเข้าไปได้ง่ายๆ หรืออย่างน้อยก็ไม่ใช่ภายในช่วงระยะเวลาที่พวกเขามี

 

 

อย่างไรก็ตามมู่ไป๋ไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆ เช่นกัน เขาลูบหัวซิงเหออย่างแผ่วเบาและกล่าว “ผมจะช่วยคุณจัดการกับระบบนั่น แต่วันนี้คุณต้องกินอาหารและพักผ่อนเต็มที่ก่อน เราจะเริ่มลงมือกันต่อในวันพรุ่งนี้ ตกลงไหม”

 

 

“ตกลง” ซิงเหอยอมรับข้อเสนอด้วยรอยยิ้ม ในที่สุดมู่ไป๋ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ซิงเหอกินอาหารของเธอจนหมดตามที่สัญญาและตรงเข้านอนโดยมีมู่ไป๋นอนอยู่เคียงข้าง และในเช้าวันต่อมา พวกเธอทั้งคู่ต่างเตรียมพร้อมที่จะทุ่มเทตัวเองทั้งหมดไปกับการต่อสู้

 

 

ผู้เชี่ยวชาญอีกไม่กี่คนที่ยังเหลืออย่างต่างประทับใจในความเชื่อมั่นอันแรงกล้าของพวกเธอ แต่พวกเขาไม่คิดว่าพวกซิงเหอสองคนจะสามารถแก้ระบบนี้ได้ มีเพียงอีเฉินที่เชื่อมั่นใจตัวพวกเธออย่างเต็มที่ เขารู้แจ้งเห็นจริงในความสามารถของซิงเหอและความมุ่งมั่นของเธอ ดังนั้นเขาจึงเชื่อว่าพวกเธอจะสามารถสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นมาได้

 

 

ในส่วนของซิงเหอนั้น เธอไม่ได้มีความมุ่งมั่นที่จะเจาะรหัสผ่านพวกนั้น เธอเพียงแค่ทำตามหน้าที่ที่เธอได้รับมอบหมายและไม่ได้กังวลกับผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้น เธอรู้เพียงแค่ว่าเธอจะต้องทุ่มเททำหน้าที่นี้ด้วยความสามารถทั้งหมดที่เธอมี

 

 

ด้วยความคิดเพียงเท่านี้ เธอและมู่ไป๋หารือกันถึงแนวทางที่จะแก้ไขปัญหาดังกล่าว ในตอนแรก อีเฉินยังสามารถเป็นส่วนหนึ่งของบทสนทนาได้ แต่หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งซิงเหอและมู่ไป๋กลับทิ้งเขาเอาไว้เบื้องหลัง เมื่อนั้นเองที่อีเฉินตระหนักได้ว่ามู่ไป๋เองก็เป็นอัจฉริยะด้านคอมพิวเตอร์คนหนึ่ง แต่มันถูกบดบังด้วยความสามารถอันยอดเยี่ยมด้านธุรกิจของเขา ผู้คนต่างมุ่งเน้นไปที่ไหวพริบทางธุรกิจอันเฉียบแหลมของเขาและไม่เคยรู้เลยว่าเขาเป็นผู้ที่มีความชำนาญเฉพาะด้านมากด้วยเช่นกัน

 

 

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าซิงเหอนั้นจะเหนือกว่ามู่ไป๋อยู่เล็กน้อย โชคดีที่เขายังสามารถคิดตามความคิดของเธอได้ทันและสามารถจับประเด็นสำคัญของคำถามหรือรายละเอียดต่างๆ เอาไว้ได้ ทั้งสองร่วมกันคิดแนวคิดได้หลายอย่างแต่นั่นยังไม่ใช่คำตอบ

 

 

โลกภายนอกยังคงด่ำดิ่งสูงความโกลาหลอย่างต่อเนื่อง เกิดเหตุจลาจลขึ้นทั่วโลก สงครามหลากหลายขนาดประทุขึ้นไปทั่วและจำนวนผู้เสียชีวิตในแต่ละวันเพิ่มสูงขึ้นในอัตราที่น่าตกใจ…

 

 

ต่อให้พวกเธอสามารถหาทางหยุดยั้งเฮ่อหลานหยวนได้ภายในเวลาหนึ่งเดือน เศรษฐกิจของโลกและคุณภาพชีวิตของผู้คนก็ตกต่ำลงมากที่สุดในรอบสิบปี นั่นเป็นเหตุผลที่เฮ่อหลานหยวนให้เวลาพวกเขาหนึ่งเดือนเพื่อให้มันค่อยๆ บั่นถอนพลังของมนุษยชาติ

 

 

เฮ่อหลานหยวนรู้ว่าการต่อสู้แบบประชิดตัวจะต้องเกิดขึ้น เขาจึงตั้งใจให้เวลาทุกคนหนึ่งเดือนเพื่อให้ผู้คนต่อสู้กันเอง ความคิดของชายคนนั้นช่างอำมหิตและแม่นยำ ถ้าโลกไปอยู่ในเงื้อมมือของเขา ความโกลาหลจะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

 

 

ดังนั้นซิงเหอและมู่ไป๋จะต้องทำให้สำเร็จ เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องของพวกเขาเท่านั้นแต่เกี่ยวข้องกับทั้งโลก พวกเธอกำลังแบกโลกทั้งใบเอาไว้บนบ่าและพวกเธอไม่อาจละทิ้งความรับผิดชอบนี้ได้ต่อให้อยากทำเช่นนั้นก็ตาม

 

 

แต่กระนั้น ระบบที่แสนซับซ้อนนี้ก็ไม่อาจแก้ไขได้โดยง่าย แม้แต่อัจฉริยะอย่างซิงเหอยังต้องเผชิญหน้ากับความยากลำบาก โชคดีที่ทั้งซิงเหอและมู่ไป๋นั้นเป็นคนมีทัศนคติที่ดี บ่อยครั้งที่ทัศนคตินั้นมีผลมากกว่าทักษะเสียอีก

 

 

เกือบทุกคนตกอยู่ในสภาวะสิ้นหวังและหวาดวิตก แต่ทั้งคู่กลับยังคงสงบนิ่ง พวกเธอไม่เอาตัวเองไปกังวลกับสิ่งที่พวกเธอไม่อาจควบคุมได้

 

 

เมื่อเห็นดังนั้น อาลิและทุกคนพยายามอย่างเต็มที่ที่จะมีส่วนร่วมในทุกครั้งที่ทำได้

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 811 หลุดโลก

 

 

อย่างที่เขาว่ากันว่า บางครั้งสองหัวก็ดีกว่าหัวเดียว ซิงเหอและมู่ไป๋กำลังยุ่งอยู่กับการเจาะระบบจนทั้งสองไม่มีเวลามากังวลเรื่องอื่นและนั้นคือจังหวะที่กลุ่มแซมวูลฟ์เข้ามามีส่วนร่วม

 

 

นับตั้งแต่ที่พวกเขาไม่สามารถเข้าไปยุ่งหรือร่วมคิดอะไรด้วยได้ ในขณะที่มู่ไป๋และซิงเหอกำลังง่วนอยู่กับคอมพิวเตอร์พวกนั้น กลุ่มแซมวูลฟ์ก็ร่วมระดมความคิดด้วยกัน พวกเขาพยายามเสนอข้อเสนอแนะแต่ไม่มีความคิดไหนที่น่าจะใช้งานได้ เพราะถึงอย่างไรทั้งโลกก็กำลังพยายามหาทางรับมือกับเฮ่อหลานหยวน ผู้คนหลายพันล้านต่างก็ไม่สามารถคิดหาทางออกได้เช่นเดียวกับพวกเขาทั้งสี่คน

 

 

อย่างไรก็ตามนั่นไม่ได้หมายความพวกเขาจะยอมแพ้ ในขณะที่ซิงเหอและมู่ไป๋หยุดพักเพื่อกินอาหารกลางวัน อาลิและกลุ่มของเธอได้เข้ามาเสนอแนวคิดของพวกเธอ ซิงเหอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “พวกคุณมีวิธีที่จะแก้ปัญหานี้งั้นเหรอ”

 

 

แซมพยักหน้า “เรามี แต่เราไม่แน่ใจว่ามันจะได้ผลหรือเปล่านะ”

 

 

มู่ไป๋เลือกที่จะเล่นด้วยและตอบรับ “เอาสิ ลองว่ามาเลย”

 

 

แซมกระแอมและกล่าว “ไอเดียแรกของพวกเราคือการสร้างสุดยอดอาวุธขึ้นมาแล้วให้ทุกประเทศระดมยิงในเวลาเดียวกันและทำลายดาวเทียมทั้งหมดที่อยู่ในอวกาศนั่น! คุณคิดว่าไง แน่นอนว่าพวกเราก็ยังคิดไม่ออกว่าจะต้องเป็นอาวุธแบบไหนเหมือนกัน”

 

 

ซิงเหอส่ายหน้า “พวกสหประชาชาติต้องมีความคิดแบบเดียวกันนี้อยู่แล้วแน่ แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะทำให้เป็นจริงได้ การสร้างอาวุธไม่ใช่เรื่องยากแต่มันใช้เวลาและเวลาหนึ่งเดือนมันไม่พอ ยิ่งไปกว่านั้น ดาวเทียมพวกนั้นกระจายอยู่ไกลออกไปในอวกาศ เราจะต้องใช้อาวุธจำนวนมาก อีกอย่าง จังหวะที่เราเริ่มทำอะไรแบบนั้นจะไปสะกิดเฮ่อหลานหยวนให้รู้ตัว”

 

 

“พวกคุณก็เห็นแล้วว่าเฮ่อหลานหยวนโต้ตอบได้เร็วแค่ไหน” มู่ไป๋เสริม สีหน้าของกลุ่มแซมวูลฟ์ตึงเครียดขึ้นทันที เฮ่อหลานหยวนเป็นคนออกแบบดาวเทียมพวกนั้นและมันพร้อมถูกใช้งานได้ทุกเมื่อ พวกเขาจะไม่มีโอกาสได้โจมตีทันก่อนที่เฮ่อหลานหยวนจะทำให้ดาวเทียมของเขาพุ่งลงมาจากท้องฟ้าด้วยซ้ำ

 

 

แต่ถึงแม้ว่าไอเดียนี้จะไม่ได้ผล กลุ่มของแซมก็ยังมีอีกหลายไอเดียที่จะเสนอ

 

 

“แล้วถ้าอย่างนี้ล่ะ” อาลิเสนอไอเดียของเธอด้วยความตื่นเต้น “เราสามารถสร้างระบบต่อต้านทางอากาศอย่างพวกสนามพลังแม่เหล็กอะไรแบบนั้นเพื่อผลักดันดาวเทียมพวกนั้นกลับไปที่อวกาศ วิธีนี้ดาวเทียมพวกนั้นก็จะไม่สามารถมาถึงโลกได้และเราอาจจะใช้มันโจมตีเฮ่อหลานหยวนได้ด้วย”

 

 

แคร์นกล่าวเสริม “แต่พวกเราก็ไม่รู้ว่าจะทำระบบต่อต้านทางอากาศแบบนี้ขึ้นมาได้ยังไงเหมือนกัน แต่ทั่วโลกมีผู้เชี่ยวชาญมากมาย คนพวกนั้นต้องรู้วิธีทำมันขึ้นมาได้แน่”

 

 

ซิงเหอรู้สึกอึ้งมาก “เป็นความคิดที่ไม่เลวทีเดียว”

 

 

“จริงเหรอ!” อาลิส่งเสียงร้องด้วยความตื่นเต้น “ซิงเหอ เธอเห็นด้วยกับความคิดนี้ไหม มันเป็นไอเดียของฉันเอง เธอคิดว่ามันจะใช้งานได้ไหม”

 

 

ซิงเหอยิ้ม “ใช้ได้แต่มันไม่ใช่ของที่สามารถสร้างได้ในยุคสมัยนี้ ยิ่งไปกว่านั้นเราไม่รู้ว่ามันจะมีประสิทธิภาพมากแค่ไหนเพราะเราไม่มีเทคโนโลยีที่จะใช้สร้างสนามพลังแม่เล็กที่ใหญ่และทรงพลังขนาดนั้นได้ หรือต่อให้ดาวเทียมพวกนั้นระเบิดห่างจากพื้นโลกไปไกลหลายพันเมตร มันก็ยังสามารถสร้างความเสียหายขนาดใหญ่ให้กับโลกได้อยู่ดี”

 

 

ถ้าเฮ่อหลานหยวนบ้าพอที่กรดเข้าไปในดาวเทียมพวกนั้นเพื่อสร้างฝนกรดแล้วละก็ ตอนนั้นโลกคงได้ถึงจุดจบแน่ ดังนั้นพวกเธอจึงไม่เห็นด้วยกับแผนนี้เช่นกัน

 

 

อาลิถอนหายใจด้วยความผิดหวัง “งั้นนี่ก็ใช้ไม่ได้เหมือนกัน”

 

 

วูลฟ์พูดแทรกขึ้นมาอย่างฉับพลัน “ฉันถึงได้บอกไงล่ะว่าไอเดียพวกนั้นมันหลุดโลกเกินไป จากที่ฉันเห็น เราควรแกล้งทำเป็นยอมแพ้เพื่อล่อให้เฮ่อหลานหยวนโผล่หัวออกมาแล้วเราค่อยจับตัวมันมาฆ่าทิ้งซะ! เนี่ยแหละวิธีที่ได้ผลและเที่ยงตรงที่สุด!”