ตอนที่ 790 นรกของพวกมัน!

 

 

ดวงตาของเต๋อชิงเบิกกว้างที่สุดเท่าที่เคยทำมาในชีวิต ความกลัวปรากฏเด่นชัดในดวงตาคู่นั้น กระนั้นซิงเหอไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ เธอจ้องมองอีกฝ่ายอย่างเลือดเย็น เธอต้องการให้แน่ใจว่าเต๋อชิงกำลังจ้องมองเข็มฉีดยาที่กำลังปักอยู่ที่แขนของเขาก่อนที่เธอจะค่อยๆ ฉีดตัวยาเข้าไปในกระแสเลือดของเขาอย่างช้าๆ การกระทำของเธอนั้นเนิบช้าราวก้อนน้ำแข็งในสายตาของเต๋อชิง…

 

 

นั่นเป็นช่วงวินาทีที่น่าสยดสยองและทรมานที่สุดสำหรับเต๋อชิง ความหวาดกลัวในดวงตาของเขาทวีเพิ่มมากขึ้น กล้ามเนื้อตามร่างกายของเขาเกร็งราวกับเหล็ก หัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้น เขากลัวมากจนเกือบจะตายไปตรงนั้น

 

 

เมื่อตัวยาทั้งหมดถูกฉีดเข้าไปในร่างกายของเต๋อชิง ความหวาดกลัวของเต๋อชิงพุ่งถึงขีดสุด ดวงตาของเขาว่างเปล่าและร่างกายของเขาเริ่มกระตุกอย่างผิดธรรมชาติ แซมและอาลิปล่อยมือจากอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว เต๋อชิงทิ้งตัวลงกับพื้นด้วยท่าทางบิดเกร็ง ฟองสีขาวเริ่มออกมาจากปากของเขา

 

 

“ลมชัก” แซมออกความเห็นด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยและถากถาง

 

 

“เขากลัวมากเกินไปจนร่างกายของเขาไม่อาจแบกรับได้” ลู่ฉีอธิบาย ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นหมอแต่การได้มองดูปีศาจแบบนี้ถูกลงโทษก็ทำให้เขารู้สึกดี

 

 

อาลิเตะใส่เต๋อชิงอีกครั้งเพื่อระบายความโกรธของเธอ “มันสมควรโดนแล้ว! ตอนสั่งให้ฆ่าเด็กๆ พวกนั้นไม่กลัวแต่กลับมากลัวเอาตอนนี้เนี่ยนะ ไอ้ขี้แพ้เอย”

 

 

“แก พวกแก…” ทันใดนั้นเต๋อชิงเขวี้ยงมือของเขาออกมาและจ้องมองไปยังอีกฝ่ายด้วยความเกลียดชัง เขาทำได้เพียงเปล่งเสียงคำไม่กี่คำออกมาก่อนที่ร่างกายของเขาจะกระตุกอีกและแขนทั้งสองข้างของเขาร่วงลงข้างตัวอย่างไร้เรี่ยวแรง เขาตระหนักได้ว่าเขาอ่อนแอเกินกว่าที่จะขยับตัวหรือแม้แต่จะพูด  นี่ฉันกำลังจะกลายเป็นผักจริงๆ งั้นเรอะ เป็นไปไม่ได้…

 

 

เต๋อชิงพยายามอย่างมากเพื่อที่จะลุกขึ้นยืนแต่ร่างกายของเขากลับแข็งทื่อ เขาไม่อาจขยับได้แม้แต่ปลายนิ้วต่อให้พยายามมากเพียงใด นั้นเองที่เต๋อชิงได้รู้ความหมายที่แท้จริงของความกลัว เขาสื่อความต้องการความช่วยเหลือผ่านทางสายตาไปยังกลุ่มของซิงเหอ ความหวาดกลัวว่ายเวียนอยู่ภายในดวงตาทั้งสองข้างของเขา แต่พวกของซิงเหอกลับยืนมองด้วยความนิ่งเฉยอยู่เงียบๆ

 

 

“เอาเขากลับไปไว้บนเตียง เขาไม่สามารถขยับตัวได้เองอีกแล้ว” ลู่ฉีกล่าว แซมและอาลิดึงตัวเต๋อชิงขึ้นและเหวี่ยงร่างของเขาขึ้นไปบนเตียงอย่างลวกๆ

 

 

พวกเขาเมินเฉยต่อความเจ็บปวดของเต๋อชิงและหันไปทางซิงเหอ “ซิงเหอ เราจะทำอะไรต่อ”

 

 

หลังจัดการกับเต๋อชิงแล้ว พวกเขาต้องการจัดการกับพวกคนชั่วคนอื่นที่เหลืออยู่

 

 

ซิงเหอยิ้มมุมปากอย่างชั่วร้าย “ต่อไปเราจะเปลี่ยนที่นี่ให้เป็นนรกของจริง แต่เป็นนรกสำหรับพวกมัน!”

 

 

อาลิส่งเสียงเชียร์ “งั้นก็ลุยกันเลย!”

 

 

ซิงเหอไม่ชอบให้ทุกอย่างยืดเยื้อ ในเมื่อแผนการได้เริ่มต้นขึ้นแล้วเธอต้องการที่จะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้!

 

 

คืนนี้เธอจะทำให้คนพวกนั้นเข้าใจความหมายของความว่ากรรม ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับความโสมมนี่จะต้องชดใช้ ไม่มีใครลอยนวลไปได้ทั้งนั้น!

 

 

เหล่าคนบาปที่ถูกกักบริเวณไว้ต่างไม่รู้เลยว่านรกกำลังรอคอยพวกเขาอยู่ ซิงเหอจะไม่แสดงความเมตตาอะไรต่อคนพวกนั้นทั้งสิ้น เช่นเดียวกับกลุ่มของอาลิ พวกเขาพรวดพราดเข้าไปภายในห้องแต่ละห้องและฉีดยาให้กับคนพวกนั้น

 

 

ตัวยาที่ฉีดให้กับคนพวกนั้นแตกต่างกับที่ฉีดให้กับเต๋อชิง ตัวยานี้เพียงแค่ทำให้อาการป่วยของพวกเขาทวีความรุนแรงขึ้นอีกแต่ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต คนพวกนี้จะมีชีวิตอยู่เพื่อประสบกับความทรมานในทุกวินาทีจากการเจ็บปวดนี้

 

 

สำหรับเด็กๆ กลุ่มของซิงเหอให้มอบยาน้ำชนิดหนึ่งแก่พวกเขา พวกเขาจะแสดงอาการของไข้และหมดสติไป แต่จะไม่มีอันตรายใดๆ กับร่างกายของเด็กๆ

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 791 ไฟ

 

 

ทั้งหมดเป็นแผนเพื่อสร้างภาพลวง แผนของซิงเหอคือการใช้เชื้อไข้หวัดในการทำลายสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้ให้สิ้นซาก พวกเธอจะไม่ยอมปล่อยให้มันดำเนินการต่อไปได้อีกในอนาคต เอกสารที่อยู่ที่ชั้นใต้ดินถูกนำออกไปจนหมดหลังจากที่เธอจัดการแฮ็กระบบล็อก ไม่มีใครรู้ว่าแท้จริงแล้วอะไรเกิดขึ้นในคืนนั้น

 

 

ก่อนที่พระอาทิตย์จะสาดแสง ทุกคนที่อยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าล้มป่วย เชื้อไข้หวัดนั้นรุนแรงมากจนแม้แต่บอดี้การ์ดและบรรดาแพทย์ปฏิเสธที่จะเข้าใกล้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าต่อให้พวกเขาใส่ชุดป้องกันเชื้อไวรัสแล้วก็ตาม มีเพียงกลุ่มของซิงเหอเท่านั้นที่อาสาทำงานนี้

 

 

ในขณะเดียวกัน เฮ่อปินได้รับการข้อมูลความคืบหน้าจากซิงเหอ สมาชิกที่สำคัญทุกคนของตระกูลเฮ่อหลานได้รับการอธิบายเกี่ยวกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เมื่อพวกเขาเห็นวิดีโอที่ซิงเหอเป็นคนถ่าย พวกเขารู้สึกตกใจเพราะไม่คิดว่าเชื้อไข้หวัดจะเป็นอันตรายถึงเพียงนี้

 

 

แม้แต่เฮ่อหลานฉีผู้ได้รับการดูแลเป็นพิเศษโดยทีมแพทย์ยังเอาแทบเอาชีวิตไม่รอดไม่ต่างอะไรกับคนที่ไม่ได้รับการดูแลเป็นพิเศษแบบตนเอง แต่กระนั้นสิ่งที่คนตระกูลเฮ่อหลานตอบสนองหลังจากได้เห็นความทุกข์ทรมานเหล่านี้ไม่ใช่การส่งคนไปช่วยเหลือแต่กลับเป็นการทำลายทุกสิ่งที่อยู่ที่นั่นเพื่อปกปิดทุกอย่าง!

 

 

เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคนหลายคนเกินไปและจะปล่อยให้ข่าวรั่วไหลออกไปไม่ได้ ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะพังพินาศไปหมด ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาไม่มีทรัพยากรมากพอที่จะช่วยเหลือคนมากขนาดนั้น และถ้าพวกเขานำพาความช่วยเหลือจากภายนอกเข้าไป ความลับของพวกเขาก็จะต้องรั่วไหลอย่างแน่นอน

 

 

ดังนั้นพวกเขาจึงเสนอให้ทำลายสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแองเจิลให้ราบเป็นหน้ากลองด้วยเหตุเพลิงไหม้ครั้งใหญ่ เมื่อเฮ่อปินได้ยินการตัดสินใจที่ไร้หัวใจของคนเหล่านั้นผ่านการประชุมทางไกลผ่านระบบวิดีโอ เขาก็รู้สึกเย็นเยือกไปทั้งหัวใจ นี่คือตระกูลเฮ่อหลานที่ทุกคนล้วนแล้วแต่ไร้หัวใจ แต่ก็อีกนั่นแหละ หากคนเหล่านี้ไม่โหดเ**้ยมเช่นนี้ เฮ่อหลานชางคงไม่เก็บคนพวกนี้เอาไว้แน่

 

 

เป็นเพราะการตัดสินใจที่โหดเ**้ยมเช่นนี้ที่ทำให้ความลับของตระกูลเฮ่อหลานถูกปกปิดและไม่เป็นที่สังเกตมาได้นานขนาดนี้ และเฮ่อปินเองก็จำเป็นต้องเล่นละครสวมบทบาทเป็นคนไร้หัวใจด้วยเช่นกัน เขาอนุมัติการตัดสินใจของคนพวกนั้นที่จะทำลายทุกคนและทุกสิ่งที่ยังคงถูกกักบริเวณอยู่ภายในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนั้น

 

 

ถึงแม้ว่าทุกคนจะเห็นด้วยกับการตัดสินใจนี้ แต่กลับไม่มีใครต้องการจะเป็นคนลงมือทำ พวกเขากลัวที่จะติดเชื้อ ในที่สุดคนพวกนั้นรวมตัวกันโยนความรับผิดชอบทุกอย่างไว้บนบ่าของเฮ่อปินด้วยเหตุผลที่ว่าเขาเป็นผู้นำของตระกูล เฮ่อปินคาดคะเนทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นกับกลุ่มงูพิษพวกนี้เอาไว้แล้ว แต่เขายินดีที่จะแบกรับความรับผิดชอบนี้เอาไว้

 

 

เมื่อซิงเหอได้รับข่าวจากเขา เธอก็พูดพร้อมกับรอยยิ้ม “งั้นเราจะทำตามแผนต่อไป ปล่อยที่เหลือให้เราจัดการเอง”

 

 

“ตกลง ระวังตัวด้วยละ”

 

 

“ไม่ต้องห่วง อีกไม่นานทุกอย่างจะจบ” ซิงเหอวางสายหลังให้คำมั่นเช่นนั้น เฮ่อปินเองก็ปิดโทรศัพท์ของเขาและจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง ที่บริเวณกระจกมีชั้นน้ำแข็งปรากฏให้เห็น ยามค่ำคืนภายนอกคงจะหนาวจนเหมือนกับน้ำแข็ง แต่กระนั้นเลือดภายในกายของเฮ่อปินกลับเดือดพล่านด้วยความตื่นเต้นที่มีต่อภารกิจที่มีคุณภาพและมีเกียรตินี้…

 

 

…

 

 

บรรดาแพทย์และบอดี้การ์ดที่ไม่ได้ติดเชื้อถูกส่งตัวออกไป เหล่าเด็กกำพร้าถูกแอบพาออกไปล่วงหน้าอย่างลับๆ เช่นกัน

 

 

จากนั้นทั้งสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าถูกราดด้วยน้ำมัน กลิ่นเหม็นอันบาดจมูกคละคุล้มไปทั่ว ทุกคนในกลุ่มของซิงเหอถือไฟแช็กไว้ในมือ พวกเขาพิจารณาตัวอาคารที่ว่างเปล่าตรงหน้าด้วยแววตาที่เมินเฉย

 

 

“เริ่มได้!” หลังจากที่ซิงเหอพูดเช่นนั้น เธอจุดไฟแช็กในมือก่อนจะโยนมันไปยังอาคารหลังหนึ่ง จากนั้นทุกคนจึงเริ่มทำตาม

 

 

เพลิงไหม้ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว เปลวเพลิงนั้นดูเหมือนเพลิงแห่งการชำระล้างจากพระเจ้าในขณะที่มันกำลังเผาทำลายทุกอย่างจะราบคาบ กลืนกินทุกอย่างที่แปดเปื้อนไปด้วยบาป