ตอนที่ 748 ต้องสงสัย

 

 

เฮ่อปินเลือกที่จะส่ายหัว ด้วยจิตใต้สำนึกที่กำลังบีบบังคับเขาอยู่ภายใน “หมดแล้วครับ…”

 

 

เขาได้พูดทุกอย่างที่เขาควรพูดออกไปหมดแล้ว ส่วนสิ่งที่เขาไม่ควรพูดเขาก็ไม่กล้าพูด

 

 

เฮ่อหลานชางจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาทิ่มแทงและพูดกดดัน “หมดแล้วจริงเรอะ ลองนึกให้ดีๆ สิ”

 

 

“หมดแล้วจริงๆ ครับ!”

 

 

“ในเมื่อพวกมันรู้ตัวตนที่แท้จริงของแกแล้ว ทำไมพวกมันถึงยังปล่อยแกกลับมาแบบนี้ และนั่นไม่ได้ระบุอยู่ในหนังสือส่งตัวกลับอย่างเป็นทางการของแกด้วยซ้ำ”

 

 

เฮ่อปินอ้าปาก ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา ผมไม่อาจเปิดเผยเรื่องข้อมูลที่ว่าพ่อมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของแม่ได้ ผมจะไม่มีวันพูดเรื่องนี้เพราะแผนของเซี่ยซิงเหอคือการชัดจูงให้ผมไปอยู่ข้างเธอ ดังนั้นเธอถึงปล่อยผมออกมาง่ายๆ แบบนี้

 

 

ปฏิกิริยาแรกของเฮ่อปินคือการบ่ายเบี่ยง เขากลัวว่าหากเขาเปิดเผยทุกอย่าง ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและครอบครัวจะขุ่นเคืองได้

 

 

“ผมไม่รู้ว่าทำไมพวกมันถึงตัดสินใจทำแบบนั้น อาจเป็นเพราะพวกมันไม่ต้องการให้ผมบอกความจริงกับท่านเรื่องที่พวกมันเจอคนตัวเล็กไร้ประโยชน์อย่างผมและปล่อยผมออกมา พวกมันคิดว่าผมจะกลัวว่าตัวตนที่แท้จริงของตัวเองจะถูกเปิดโปงและทำให้ผมไม่กล้าบอกความจริงกับท่าน” เฮ่อปินลดสายตาของตัวเองลงและกล่าวเหตุผลอันยากที่จะเชื่อถือได้ออกมา

 

 

แต่เขาต้องประหลาดใจเพราะเฮ่อหลานชางเชื่อสิ่งที่เขาพูด “เป็นไปได้ แต่ไม่ว่าพวกมันจะตั้งใจทำอะไร การที่แกกลับมาได้โดยปลอดภัยก็ถือว่าเป็นเรื่องดีแล้ว แกคงเหนื่อยแล้วสินะ ไปพักไป ปล่อยที่เหลือให้ฉันจัดการเอง”

 

 

“ครับ!” เฮ่อปินลุกขึ้นและเตรียมตัวที่จะเดินออกไป

 

 

เฮ่อหลานชางส่งเสียงเรียกเขากลับมา “ดื่มชาให้หมดสิ ฉันตั้งใจชงมันให้แกเชียวนะ”

 

 

“ครับ” เฮ่อปินหยิบแก้วขึ้นและกระดกชาในแก้วขึ้นดื่มหมดในรวดเดียว ชานั้นอุ่นไปทั้งกายและใจของเขา เขาถึงกับกระโดดตัวลอยออกจากห้อง ก่อนกลับมาถึง เขากลัวว่าตัวเองจะต้องถูกต่อว่าเพราะเขาทำภารกิจล้มเหลว แต่นั้นกลับไม่เกิดขึ้น พ่อของเขาไม่กล่าวโทษเขาเลยและนั่นทำให้เฮ่อปินตื้นตันมาก

 

 

พ่อขอเขานั้นเย็นชาและเป็นคนที่ไม่อาจเอื้อมสำหรับเฮ่อปินมาโดยตลอด แต่ข้อพิสูจน์ในวันนี้ทำให้ความประทับที่เขามีต่อผู้เป็นพ่อเพิ่มสูงขึ้นอย่างมาก บางทีเฮ่อหลานชางอาจจะปฏิบัติกับเขาเหมือนลูกชายคนหนึ่งก็ได้ แต่เขาแค่แสดงท่าทีที่แตกต่างออกไปเท่านั้น…

 

 

หลังจากที่เฮ่อปินเดินออกไปพร้อมกับความคิดอันแสนสุขใจ เฮ่อหลานฉีก็เดินเข้ามา

 

 

เฮ่อหลานชางได้ยินเสียงฝีเท้าของลูกชายและถามอย่างจี้จุด “ลูกคิดยังไงกับสิ่งที่มันพูด”

 

 

“ท่านพ่อ ผมคิดว่านี่เป็นปัญหาใหญ่แล้ว!” เฮ่อหลานฉีกล่าวพร้อมคิ้วที่ขมวดย่นแต่น้ำเสียงของเขามีความเชื่อมั่นอยู่ลึกๆ

 

 

เฮ่อหลานชางถาม “ปัญหาอยู่ตรงไหน”

 

 

เฮ่อหลานฉีนั่งลงและหัวเราะในลำคอ “เห็นได้ชัดว่ามันกำลังโกหกพวกเรา เป็นไปไม่ได้ที่ความจริงเรื่องที่ว่ามันเป็นลูกชู้ของพ่อจะถูกบันทึกอยู่ในข้อมูลของสำนักข่าวกรอง ตระกูลชุยเป็นคนของเรา ดังนั้นพวกเขาไม่มีทางทำอะไรแบบนี้แน่ ดังนั้นมันต้องเป็นคนเปิดเผยความลับนี้ด้วยตัวของมันเอง”

 

 

เฮ่อหลานชางหรี่ตาลงอย่างอันตราย “ฉันก็สงสัยแบบนั้นเหมือนกัน แต่มันจะทำแบบนั้นไปทำไม”

 

 

“จะทำไมอีกล่ะครับ มันกำลังวางแผนที่จะหักหลังพวกเราไงละ บางทีมันอาจจะกำลังสร้างความร่วมมือกับพวกตระกูลเฉินแล้วก็ได้ ไม่งั้นคนพวกนั้นจะปล่อยมันกลับมาง่ายๆ แบบนี้ได้ยังไง ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าพวกมันรู้เรื่องตัวตนของหมอนี่แล้ว ทำไมพวกมันไม่มาเรียกร้องให้เราอธิบายเรื่องนี้ตรงๆ ล่ะ ท่านพ่อไม่คิดว่ามันน่าสงสัยเกินไปอย่างงั้นหรือครับ แล้วอย่าให้พูดถึงข้อแก้ตัวน่าสมเพศของมันด้วยเลย ถ้าพวกตระกูลเฉินกลัวว่ามันจะปากเปราะบอกทุกอย่างกับเราจริงๆ พวกมันก็ควรจะขังมันไว้ ไม่ว่ายังไงทุกอย่างก็ดูน่าสงสัยเกินไปที่มันกลับมาอย่างปลอดภัยและง่ายดายทั้งที่เพิ่งถูกจับได้”

 

 

เฮ่อหลานชางค่อยๆ ถูกการวิเคราะห์ของเฮ่อหลานฉีชักจูงไปอย่างช้าๆ ต้องเป็นเพราะเฮ่อปินกำลังสมรู้ร่วมคิดกับเซี่ยซิงเหออยู่เท่านั้น มันถึงได้ถูกปล่อยตัวออกมาง่ายๆ แบบนี้

 

 

“งั้นเหตุผลที่มันกลับมาแก้ต่างกับเราก็เพื่อซื้อความเชื่อใจของพวกเราสินะ” เฮ่อหลานชางถามเจตนาอาฆาต

 

 

เฮ่อหลานฉีพยักหน้าและด้วยพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากที่ชวนขนลุก “ต้องเป็นแบบนั้นแน่ บางทีมันอาจจะเชื่อว่าแค่บอกความจริงกับเราบางอย่างจะทำให้มันสามารถหลอกพวกเราได้ และผมบอกได้เลยนะว่าเหตุผลที่มันกลับมาเพราะมันวางแผนที่จะทำลายพวกเราจากข้างใน ในขณะที่ตระกูลเฉินโจมตีเราจากข้างนอก”

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 749 หมาตัวหนึ่ง

 

 

“บ้าจริง! มันเป็นลูกฉัน มันกล้าหักหลังเราได้ยังไง!” เฮ่อหลานชางแผดเสียงด้วยความโกรธเกรี้ยว เขาเชื่อคำวิเคราะห์ของเฮ่อหลานฉีเกือบหมดใจ

 

 

เฮ่อหลานฉียิ้มอย่างเยือกเย็น “พ่อับ ผมเคยเตือนเรื่องนี้มาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว เราไม่เคยปฏิบัติกับมันอย่างดีและไม่เคยยอมรับมันว่าเป็นส่วนหนึ่งของตระกูล แล้วมันจะไม่เอาคืนพวกเราได้ยังไง อย่าลืมสิครับว่ามันเป็นมือสังหารนะ ท่านพ่อคาดหวังความซื่อสัตย์จากคนอย่างมันจริงๆ งั้นเหรอ การฆ่าพวกเราแล้วฮุบเอาทุกอย่างไว้เองก็ไม่อยู่นอกเหนือขอบเขตความเป็นไปได้”

 

 

ใบหน้าของเฮ่อหลานชางดำมืด แววตากระหายเลือดปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา “มันอยากจะยึดเอาทั้งตระกูลเลยงั้นเรอะ มันคิดสำคัญตัวเองมากไปหรือเปล่า เป็นมือสังหารแล้วยังไง สุดท้ายมันก็ไม่ต่างอะไรกับหมาที่ฉันตัดสินใจเมตตาไว้ชีวิตมันเอาไว้! ถ้าหมาตัวนั้นมันกัดมือคนที่คอยให้ข้าวให้น้ำมันแล้วละก็ ต้องถึงเวลากำจัดมันทิ้งซะ! เจ้าคนทรยศนี่ มันจะต้องถูกลงโทษ”

 

 

“ท่านพ่ออยากให้ผมจับมันมาสารภาพความผิดไหมครับ” เฮ่อหลานฉีรีบเสนอแนะทันที

 

 

เฮ่อหลานชางพยักหน้าโดยแทบไม่ต้องคิดอะไรเลย “ตกลง พ่อจะปล่อยเรื่องนี้ให้เป็นหน้าที่ของลูกแล้วกัน”

 

 

“โอเคครับ!” เฮ่อหลานฉีรับปากอย่างแข็งขัน ดวงตาของเขาเปล่งประกายอย่างชัดเจน เฮ่อปิน ในที่สุดแกก็ตกอยู่ในกำมือของฉัน ฉันจะทำให้แกต้องสำนึกที่เกิดมาบนโลกนี้! แกวางแผนจะมาประชันสิทธิ์ในบ้านนี้กับฉันงั้นเรอะ แย่หน่อยนะที่แกจะไม่มีชีวิตอยู่ได้ทำแบบนั้นหรอก!

 

 

เฮ่อหลานฉีนั้นคอยระแวงเฮ่อปินมาโดยตลอด ด้วยกลัวว่าวันหนึ่งอีกฝ่ายจะลงมือเพื่ออ้างสิทธิ์ทุกสิ่งที่ควรจะเป็นของตนเอง ดังนั้นเมื่อสบโอกาส มีหรือที่เฮ่อหลานฉีจะปล่อยให้หลุดมือไป

 

 

เขาพาคนของตัวเองไปจัดการเฮ่อปินแทบจะในทันที

 

 

เฮ่อปินเพิ่งจะกลับมาถึงห้องของตัวเองและแอนตัวลงนอนในขณะที่เขาได้ยินเสียงใครคนหนึ่งเคาะประตูห้องของเขา เขาเดินหน้านิ่วไปเปิดประตู่และสิ่งที่ต้อนรับเขาอยู่คือปากกระบอกปืนอันเย็นเฉียบ!

 

 

มันเล็งตรงมายังกระโหลกของเขา!

 

 

โชคดีที่เขาผ่านการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี เฮ่อปินกลิ้งตัวออกจากวิถีกระสุนโดยอัตโนมัติแต่ฝ่ายตรงข้ามก็ขยับตัวอย่างรวดเร็วไม่แพ้กัน!

 

 

เสียงปืนถูกทำให้เงียบลงด้วยกระบอกเก็บเสียงปืน แรงกระสุนส่งผลให้เฮ่อปินปลิวไปก่อนกระแทกลงกับพื้น ไหล่ของเขาเป็นรูโชกด้วยเลือด เฮ่อปินบีบกุมไหล่ของตัวเองด้วยความเจ็บปวดแต่สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึงและความอกสั่นขวัญหนี

 

 

ในขณะที่จ้องมองเฮ่อหลานฉีที่กำลังเดินทอดน่องเข้ามาใกล้พร้อมกับปืนพกในมือ เฮ่อปินก็ร้องถาม “ทำอะไรเนี่ย!”

 

 

เฮ่อหลานฉีเล็งปืนไปยังพี่น้องต่างมารดาของตัวเองและยิ้มอย่างชั่วร้าย “ฉันทำอะไรงั้นเหรอ แน่นอน ฉันกำลังทำตามคำสั่งของพ่อที่ให้มาลงโทษแกไง”

 

 

“ลงโทษฉัน” เฮ่อปินอึ้ง ทำโทษอะไรกัน ภารกิจล้มเหลวอย่างนั้นหรือ

 

 

“แกร่วมมือกับพวกตระกูลเฉิน ใช่ไหมล่ะ เฮ่อปิน แกหักหลังตระกูลเฮ่อหลาน แกคิดว่าแกจะสามารถรอดพ้นการสืบค้นของพวกเราไปได้งั้นเรอะ โชคร้ายหน่อยนะที่พวกเรามองการโกหกของแกออกได้อย่างง่ายดายเลยละ เพราะฉะนั้น ถึงเวลาที่แกจะต้องชดใช้! เด็กๆ จับมันไว้แล้วโยนมันไปไว้ที่คุกใต้ดิน!”

 

 

“ครับท่าน!” พนักงานรักษาความปลอดภัยรีบเข้าไปจับกุมตัวเฮ่อปินทันที

 

 

เฮ่อปินดิ้นรนด้วยความโกรธเกรี้ยว “ฉันไม่ได้หักหลังท่านพ่อ ฉันไม่มีทางหักหลังท่าน! ฉันต้องการพบท่านพ่อ ฉันไม่เคยหักหลัง…”

 

 

เฮ่อปินต้องกลืนคำพูดที่เหลือเพราะถูกต่อยเข้าที่หน้าท้องอย่างแรงโดยฝีมือของคนที่ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเฮ่อหลานฉี เฮ่อปินถึงกับงอตัวไปด้านหลังจากแรงที่เข้าประทะ มันเกือบทำเอาชาดำที่เฮ่อปินเพิ่งดื่มเข้าไปไหลย้อนกลับออกมา

 

 

เฮ่อหลานปิงจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาราวกับแมงป่องชั่วร้ายและทำให้แน่ใจว่าทุกคำพูดที่เขาจะพูดนั่นกระแทกใบหน้าอีกฝ่าย “แกเรียกใครว่าพ่อ เข้าใจไว้เสียด้วยว่าแกมันมีค่าไม่ต่างจากหมาตัวหนึ่งที่พวกเราเลี้ยงเอาไว้เท่านั้นแหละ!”