ตอนที่ 736 ผู้เชี่ยวชาญด้านการสะกดรอย

 

 

นี่เป็นการสร้างภาพว่าเธอกำลังมองหาข้อมูลจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าและมันทำให้ฟันเฟืองของอีกฝ่ายขยับ ความจริงซิงเหอตั้งใจวางเหยื่อล่อด้วยการสุ่มเยี่ยมเยียนสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าและมันให้ผลตอบแทนอย่างงาม!

 

 

ซิงเหอและอาลิก้าวออกจากรถและเข้าไปภายในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอย่างเป็นธรรมชาติ เป็นไปตามที่พวกเธอคาด รถยนต์คันที่สะกดรอยตามพวกเธอจอดนิ่งเช่นกัน คนที่ออกจากรถคันนั้นเป็นชายร่างใหญ่ในชุดธรรมดาทั่วไปเพื่อหวังให้เขาดูไม่น่าสงสัย เขาคืออาปินซึ่งถูกเฮ่อหลานชางส่งตัวมา

 

 

อาปินไม่ได้เดินตามอีกฝ่ายเข้าไปภายในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแต่เลือกที่จะเดินไปยังร้านอาหารเล็กๆ ที่อยู่ถัดไป เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการสะกดรอย ดังนั้นเขาจะไม่มีวันปล่อยให้เหยื่อสังเกตถึงการมีตัวตนของเขาเพราะเขาสามารถกลมกลืนไปกับผู้คนได้โดยสมบูรณ์ราวกับเขาเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่มาเดินเล่นในวันจันทร์

 

 

หลังจากเขาเข้าไปในร้านอาหาร เขาเลือกที่นั่งบริเวณมุมร้านซึ่งติดกับกระจกและใช้ภาษาจีนในการสั่งอาหารสามรายการอย่างคล่องแคล่ว เขาทำเป็นเพลิดเพลินไปกับบรรยากาศภายในร้านในขณะที่แท้จริงแล้วเขากำลังจดจ่อไปที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า

 

 

อาหารต่างๆ ถูกนำมาเสิร์ฟหลังจากนั้นไม่นาน อาปินเริ่มกินอาหารเหล่านั้นเพื่อรักษาภาพที่สร้างขึ้นแต่ดวงตาของเขาไม่เคยละออกจากประตูทางเข้าของสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าเลย อาลิและซิงเหอหายเข้าไปในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนั้นพักใหญ่แล้ว และพวกเธอยังไม่ออกมาแม้ว่าอาปินจะกินอาหารของเขาเสร็จแล้วก็ตาม

 

 

ในตอนนั้นเกือบถึงเวลาอาหารเที่ยงและลูกค้าที่เข้ามาภายในร้านอาหารเพิ่มขึ้น โต๊ะที่อยู่รอบๆ เขาถูกจับจองทั้งหมด ชายในขุดสูทสองคนนั่งพูดคุยพลางดื่มไปด้วยอยู่ที่โต๊ะหนึ่ง ส่วนอีกโต๊ะหนึ่งคู่รักกำลังมีปากเสียงกัน ชายคนนั้นดูเหมือนจะมีความใกล้ชิดกับผู้หญิงคนอื่นมากกเกินไปและแฟนสาวของเขากำลังจะพ่นไฟใส่เขา ไม่ว่าผู้ชายคนนั้นจะพยายามแก้ตัวอย่างไร แฟนสาวของเขาดูเหมือนจะปักใจเชื่อว่าเขานอกใจเธอ การทะเลาะของทั้งคู่ทวีความดังขึ้นเรื่อยๆ

 

 

ชายคนนั้นดูเหมือนจะรู้สึกอับอายและเอาแต่มองไปรอบๆ ราวกับกลัวว่าจะถูกคนอื่นแอบฟัง เขาถึงขนาดส่งสายตาเสียไม่ได้มายังอาปินหลายครั้ง แต่กระนั้นอาปินไม่ได้สนใจในธุระของทั้งคู่

 

 

ขณะเดียวกัน มีผู้คนบนท้องถนนเพิ่มมากขึ้น เด็กนักเรียนหลายคนกำลังเล่นกันหลังเวลาเลิกเรียนโดยใช้ขวดน้ำที่ว่างเปล่า เด็กคนหนึ่งเผลอเตะขวดน้ำไปอยู่ใต้รถของอาปิน เด็กคนนั้นก้มตัวไปดึงขวดน้ำออกมาและกลับมาเล่นกับเพื่อนๆ ต่อระหว่างที่เดินออกไป

 

 

อาปินวางตะเกียบลงและกำลังตัดสินใจว่าจะละตำแหน่งที่นั่งอยู่ตอนนี้หรือไม่ก่อนที่ซิงเหอและอาลิจะเดินออกมาจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าในที่สุด อาปินมองให้แน่ใจว่าพวกเธอก้าวกลับขึ้นไปบนรถและขับออกไปแล้วก่อนที่เขาจะออกจากร้านอาหารและเดินตรงเข้าไปในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า

 

 

เขาไม่ได้วางแผนจะสะกดรอยตามพวกเธออีกต่อไป สิ่งที่เขาต้องทำคือการหาข้อมูลจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าโดยเฉพาะเรื่องที่ว่าซิงเหอมาทำอะไรที่นั่น

 

 

ผลที่ได้นั้นน่าผิดหวัง เขาตระหนักได้ว่าพวกเธอไม่ได้มาทำอะไรผิดสังเกตที่นั่นเลย พวกเธอมาที่นี่เพื่อบริจาคเงินเท่านั้น

 

 

เมื่ออาปินเดินออกมาจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า เขาก็ไม่เห็นรถของซิงเหออีกแล้ว เขาวางแผนที่จะใช้วิธีการอื่นในการตรวจสอบซิงเหอในวันพรุ่งนี้แทน ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจยุติภารกิจในวันนี้ไว้เพียงเท่านั้น

 

 

อาปินกลับขึ้นรถและมุ่งหน้าไปยังบ้านพักซึ่งตั้งอยู่นอกเมืองที่เขาได้เช่าเอาไว้ เมื่อเขาเข้ามาในห้องนั่งเล่น เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อทำการรายงานสิ่งที่เขาพบในแต่ละวันให้เฮ่อหลานชางทราบ หลังจากวางสายได้ไม่นาน กริ่งหน้าประตูบ้านก็ดังขึ้น

 

 

อาปินเตรียมปืนพกของเขาขึ้นมาทันทีและเดินเลียบไปที่ประตูอย่างระแวดระวัง เขามองเห็นชายแก่คนหนึ่งกำลังยืนรออยู่ด้านนอกผ่านทางกล้องวงจรปิด อาปินลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะลดการป้องกันลงแล้วดึงประตูเปิดออก

 

 

“ครับ” ก่อนที่เขาจะทันได้เอ่ยถามว่าชายคนนั้นมาหาใคร สีหน้าของอาปินเปลี่ยนไปทันทีเพราะปืนกระบอกหนึ่งกำลังจ่อประชิดอยู่ที่เอวของเขา

 

 

ชายแก่คนดังกล่าวยืดตัวขึ้น เขาสูงเกือบเท่ากับอาปิน

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 737 ล้มเหลวตั้งแต่แรก

 

 

ดวงตาสีดำเข้มของชายแก่คนนั้นเปลี่ยนเป็นคมกริบและเย็นชา ริมฝีปากของเขาเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่ดูลึกลับ แต่เสียงของเขาที่เปล่งออกมานั้นกลับหนุ่มอย่างน่าประหลาด “อย่าขยับ ไม่งั้นฉันจะยิง”

 

 

จังหวะนั้น อาปินรู้ตัวแล้วว่าเขาเดินมาติดกับดัก!

 

 

เขาพยายามคิดหาทางต่อสู้ก่อนที่ชายอีกสามคนจะวิ่งเข้ามาพร้อมปืนและเล็งมาที่เขา!

 

 

เมื่ออาปินเห็นใบหน้าของคนพวกเขา หัวใจของเขาก็หล่นลงไปกองกับพื้นเพราะเขาเคยเห็นหน้าของคนพวกนี้มาก่อน ที่ร้านอาหารข้างสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้านั่น พวกเขาคือพนักงานบริษัทที่อยู่ในชุดสูทและชายที่มีปากเสียงอยู่กับแฟนสาว ทั้งหมดปลอมตัวมา…

 

 

เขาถูกพบมาตั้งแต่แรก!

 

 

เมื่ออาปินถูกกักตัว เขาไม่อาจเชื่อได้ว่าตัวเองถูกตบได้ทั้งที่เพิ่งเริ่มภารกิจและตอนนี้เขาได้ถูกจับตัวไว้แล้วด้วย!

 

 

“พวกแกเป็นใคร!” อาปินถามด้วยน้ำเสียงที่ทั้งตกใจและโกรธเคือง

 

 

“คุณกำลังตรวจสอบฉัน แต่คุณไม่รู้งั้นเหรอว่าพวกเราเป็นใคร”

 

 

เสียงคำตอบของผู้หญิงดังมาจากทางประตู

 

 

ซิงเหอและมู่ไป๋เดินเข้ามาภายในห้อง ตามหลังมาด้วยอาลิและคนอื่นๆ อีกหลายคน อาปินรู้สึกสับสนเมื่อเห็นอีกฝ่าย “คุณรู้ได้ยังไงว่าผมกำลังตรวจสอบคุณอยู่”

 

 

เขาอำพลางร่องรอยของตัวเองเป็นอย่างดี และวันนี้ก็เป็นวันแรกที่เขาสะกดรอยตามเธอ ดังนั้นเขาจะถูกพบอย่างง่ายดายได้อย่างไร เขาไม่อาจทำใจเชื่อความจริงที่เขาถูกจับได้ง่ายขนาดนี้ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ขณะที่เขาเดินทางกลับมา เขาไม่เห็นรถคันไหนขับตามเขามาเลยสักคันเดียว แล้วคนพวกนี้หาที่นี่เจอได้ยังไง

 

 

ทั้งหมดนี่น่าเหลือเชื่อเกินไป!

 

 

ซิงเหอยิ้มอย่างเยือกเย็น “เพราะฉันเฝ้ารอคุณมาตลอดน่ะสิ”

 

 

“คุณหมายความว่ายังไง” อาปินตะลึงงัน

 

 

คราวนี้มู่ไป๋เป็นคนตบอคำถามของอีกฝ่าย น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความสุขุมและหยิ่งทะนงเยี่ยงราชา “หมายความง่ายๆ ว่าทั้งหมดเป็นกับดักที่รอให้พวกคุณเดินเข้ามาติดกับตั้งแต่แรกไงละ”

 

 

“และพวกคุณก็ไม่ทำให้ผิดหวัง พวกเขาส่งคุณมาติดตามฉัน” ซิงเหอเสริม

 

 

ในที่สุดอาปินก็เข้าใจทุกอย่างที่เกิดขึ้น คนพวกนี้ตั้งใจล่อให้ตระกูลเฮ่อหลานทำการติดตามพวกตนเอง แต่เขายังคงไม่เข้าใจอยู่สิ่งหนึ่ง คนพวกนี้รู้ตัวเขาและตามเขามาถึงที่ซ่อนได้อย่างไร

 

 

“ใครบอกคุณเรื่องภารกิจของผม” อาปินถามพร้อมใบหน้าที่ขมวดย่น

 

 

ซิงเหออธิบายอย่างช้าๆ “ไม่มี แต่ฉันสังเกตเห็นคุณผ่านกล้องวงจรปิด ดังนั้นเราจึงติดเครื่องติดตามไว้ใต้รถของคุณ”

 

 

“อะไรนะ” อาปินช็อกไปอีกครั้ง แม้แต่เด็กนักเรียนพวกนั้นก็เป็นส่วนหนึ่งของกับดัก…

 

 

อะไรบางอย่างทำให้อาปินรู้สึกอยากจะหัวเราะ เขาคิดว่าเขานั้นเก่งกาจและต้อนเหยื่อของเขาให้จนมุมอย่างเงียบๆ แต่ที่ผ่านมากลับกลายเป็นเขาต่างหากที่เป็นเหยื่อ!

 

 

นี่อาจเป็นภารกิจที่ล้มเหลวมากที่สุดเท่าที่เขาเคยประสบมาในชีวิต แต่มันล้มเหลวมาตั้งแต่แรก! เป็นความล้มเหลวที่ไม่อาจแก้ไขได้

 

 

อาปินพบว่าเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับความจริงนี้และความไม่อยากเชื่อปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน…

 

 

อย่างไรก็ตามเขาไม่อาจปฏิเสธความจริงได้โดยเฉพาะเมื่อคนพวกนี้กำลังมัดเขาไว้อย่างแน่นหนา

 

 

“ค้นตัวเขาและค้นทุกมุมห้อง ค้นบ้านหลังนี้ให้ทั่ว ฉันอยากเห็นว่าเราจะได้หลักฐานมัดตัวตระกูลเฮ่อหลานมากแค่ไหน” ซิงเหอออกคำสั่งและกลุ่มชายหนุ่มเริ่มขยับตัวตามทันที

 

 

อาปินเริ่มกระวนกระวาย เพราะเขามีข้อมูลเกี่ยวกับตระกูลเฮ่อหลานหลายอย่างอยู่กับตัวเขา ทุกอย่างจะจบสิ้นทันทีถ้าคนพวกนี้ค้นพบ!

 

 

แต่เขาไม่อาจทำอะไรได้ขณะที่เขาได้แต่มองโทรศัพท์ของตัวเองถูกเอาไป เขาอยากจะดิ้นรนแต่ปืนหลายกระบอกกำลังเล็งตรงมาที่เขาทำให้เขาไม่กล้าขยับตัวโดยไม่ระวัง กระเป๋าเดินทางและคอมพิวเตอร์ของเขาถูกน้ำออกมาวางไว้ในที่โล่ง