ความรู้สึกไม่สบายใจในหัวใจของมู่ซีซีก็แย่ลงไปอีกและมือที่ห้อยอยู่ข้างๆเธอก็กำหมัดแน่น “มู่อวี๋เฟย แก!”

มู่อวี๋เฟยมองไปที่ใบหน้าที่ซีดของมู่ซีซีและใแสดงรอยยิ้มที่มีความสุขบนใบหน้าที่ไร้ชีวิตชีวา เธอกระตุกริมฝีปากและยิ้ม "มู่ซีซี รอก่อนเถอะ ละครสนุกๆกำลังจะเปิดตัวแล้ว!"

มู่อวี๋เฟยพูดแล้วเหยียบส้นสูงและตบไหล่ของเธอแล้วขึ้นรถบัสและจากไป

เมื่อมองไปที่ด้านหลังของมู่อวี๋เฟย มู่ซีซีก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่าคราวนี้มู่อวี๋เฟยต้องการเล่นกลอะไรอีก!

เมื่อเห็นว่าเวลาล่วงเลยไปแล้ว มู่ซีซีจึงต้องถอนสายตาและเดินไปที่ห้องเรียน

ก่อนเริ่มชั้นเรียน เมื่อมู่ซีซีเข้ามาในห้องเรียน เธอถูกลั่วเสี่ยวชิงที่มาถึงก่อนเวลาลากเธอมานั่งข้างๆ

มู่ซีซีมองดูท่าทางที่สง่างามของลั่วเสี่ยวชิง ถามด้วยความสงสัย ลั่วเสี่ยวชิงซึ่งอยู่ด้านข้างถามด้วยความสงสัย "ซีซี ฉันเพิ่งเห็นมู่อวี๋เฟยมาที่โรงเรียนของเรา"

ลั่วเสี่ยวชิงรู้เรื่องในครอบครัวของมู่ซีซีและมู่อวี๋เฟยมักจะตั้งเป้าไปที่มู่ซีซี ดังนั้นลั่วเสี่ยวชิงจะเข้มงวดมากเมื่อเธอรู้ว่ามู่อวี๋เฟยมาโรงเรียนอย่างกะทันหันในวันนี้

“ฉันเพิ่งไปเจอเธอที่ประตูโรงเรียน” ทันทีที่เสียงของมู่ซีซีดังขึ้น ลั่วเสี่ยวชิงก็ตอบทันทีด้วยความเป็นห่วงว่า “แล้วเขาพูดอะไรเธอ? คิดดีๆ มู่อวี๋เฟยมาถึงโรงเรียนคิดว่าต้องการทำอะไร?”

ลั่วเสี่ยวชิงหยุดชะงักมองไปที่มู่ซีซีและพูด"อย่างไรก็ตาม ซีซี ฉันเพิ่งได้ยินคนพูดว่า มู่อวี๋เฟยดูเหมือนจะมาที่โรงเรียนและได้สืบถามเกี่ยวกับเธอ … ดูเหมือนว่ามู่อวี๋เฟยยังพบนายฉู่ตอนหลังอีกด้วย…”

เมื่อฟังคำพูดของลั่วเสี่ยวชิง คิ้วของมู่ซีซีก็ขมวดคิ้วลึกขึ้นเล็กน้อยและนึกถึงคำพูดที่มีความหมายของมู่อวี๋เฟยทันที "มู่ซีซี รอก่อนเถอะ ละครกำลังจะมาเร็วๆนี้!"

โอเค มู่อวี๋เฟยจะทำอะไรอีก? เธอยังไปหาฉู่จือหยวน!

ในใจของมู่ซีซีก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ มู่อวี๋เฟยนางบ้าคนนั้นไปพูดอะไรกับฉู่จือหยวน? อันที่จริงมู่ซีซีและฉู่จือหยวนไม่คุ้นเคยกัน มู่ซีซีแอบรักฉู่จือหยวนในใจมาตลอด นอกจากครั้งล่าสุดที่ฉู่จือหยวนตามหาเธอแล้ว ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองยิ่งน่าเขินอายมากขึ้นเรื่อยๆ ฉันไม่รู้ว่าจะหาข้อแก้ตัวอะไรมาถามฉู่จือหยวนเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้!

มู่ซีซียิ้มอย่างสบายใจเมื่อเห็นสายตาที่เป็นกังวลของลั่วเสี่ยวชิง “ไม่เป็นไร ทุกปัญหา ย่อมมีทางออกเสมอ”

ตอนนี้มู่อวี๋เฟยไม่รู้ว่าเธอต้องการทำอะไร และมันก็ไร้ประโยชน์มากที่จะกังวลเรื่องนี้

หลังเข้าเรียนด้วยกัน เวลาผ่านไปในพริบตา

เพียงชั่วพริบตา ก็เป็นเวลาสี่โมงเย็น

มู่ซีซีได้ยินเสียงระฆังดังขึ้นหลังเลิกเรียนและหัวใจในอกของเขาก็กระโดดขึ้นอย่างลึกลับสองครั้ง

คิ้วขมวดโดยไม่รู้ตัว นึกได้ว่าจี้หลิงชวนบอกว่าเขาจะมารับเธอและมู่ซีซีก็ได้ลุกขึ้นและเก็บของถึงเมื่อว่าเธอไม่ต้องการก็ตาม

ใส่ทั้งปากกาและหนังสือลงในกระเป๋า มู่ซีซีและลั่วเสี่ยวชิงเพิ่งเดินออกจากห้องเรียนไม่ไกล เมื่อพวกเธอพบฉู่จือหยวนในชุดลำลองที่หล่อเหลาที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

ฉู่จือหยวนยังเห็นมู่ซีซีอย่างชัดเจนโดยที่ดวงตาของเขาสบตากัน ฉู่จือหยวนก็ยกมุมปากของเขาที่มู่ซีซีทันทีและแสดงรอยยิ้มที่สดใส

มู่ซีซีตกตะลึง หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเมื่อเธอได้สติขึ้นมา เธอเห็นว่าฉู่จือหยวนหยุดอยู่ตรงหน้าเธอและลั่วเสี่ยวชิง

“ซีซี น้องลั่ว พวกเธอจะไปไหน?” ฉู่จือหยวนมองไปที่มู่ซีซีด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน

คนหนึ่งชื่อซีซีที่สนิทและอีกคนคือน้องลั่ว ฉู่จือหยวนที่เรียกเหินห่าง สามารถบอกได้ทันทีว่าความคิดของฉู่จือหยวนกำลังคิดอะไรอยู่ในหัวใจของเขา พริบตาเดียวก็รู้ได้

เมื่อได้ยินสิ่งที่ฉู่จือหยวนพูด แก้มของมู่ซีซีก็เปลี่ยนเป็นสีแดงโดยไม่รู้ตัว แสดงรอยยิ้มที่เขินอายและเริ่มรู้สึกสับสนโดยไม่รู้ตัว

ไม่รู้ว่า มู่อวี๋เฟยจะพูดอะไรเมื่อมาหาฉู่จือหยวน…

ลั่วเสี่ยวชิงที่ด้านข้างแอบๆแหย่มู่ซีซี จากนั้นมู่ซีซีก็และมองไปที่ฉู่จือหยวนและพูดว่า "พี่ฉู่ ฉันและลั่วเสี่ยวชิงกำลังจะกลับบ้าน … "

ขณะที่พูด มู่ซีซีก็ก้มหน้าลงและไม่กล้ามองหน้าของฉู่จือหยวน

ทันทีที่คำพูดของมู่ซีซีจบลง ฉู่จือหยวนก็ฟังและตอบว่า “ยังมีเวลาอีกเยอะเลย ไม่อย่างนั้นพวกเราไปทานอาหารเย็นด้วยกันเถอะ"

ในขณะที่พูดฉู่จือหยวนตั้งใจมองไปที่ลั่วเสี่ยวชิงที่ด้านข้างและถามว่า “น้องลั่ว จะไปด้วยกันไหม?”

คำพูดของฉู่จือหยวนได้แสดงออกมาว่า ลั่วเสี่ยวชิงเป็นก้างขวางคอ ลั่วเสี่ยวชิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากโบกมือให้ฉู่จือหยวนอย่างรวดเร็วและพูดว่า "ไม่ ไม่ ฉันมีธุระ"

เป้าหมายของฉู่จือหยวนชัดเจน เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการไล่จีบมู่ซีซี แน่นอนว่าลั่วเสี่ยวชิงไม่ชอบเป็นก้างขวางคอ เธอแอบๆบีบมือของมู่ซีซีเพื่อให้สู้ๆและส่งสัญญาณถอนตัวออกก่อน

ทันใดนั้น เหลือเพียงฉู่จือหยวนและมู่ซีซีเท่านั้น

มู่ซีซียังคงคิดเกี่ยวกับสิ่งที่มู่อวี๋เฟยมาพบฉู่จือหยวนและต้องการถามฉู่จือหยวน แต่เธอไม่รู้ว่าจะควรใช้พูดอย่างไร

ยืนอยู่หน้าฉู่จือหยวนอย่างเขินอาย ในเวลาต่อมาเธอได้ยินเสียงอ่อนโยนของฉู่จือหยวน ที่ก้องอยู่ในหูของเธอ "ซีซี บ่ายนี้คุณอยากกินอะไรไหม? ร้านอาหารเปิดใหม่ด้านนอกโรงเรียน ว่ากันว่า รสชาติดี"

เมื่อฟังคำพูดของฉู่จือหยวน มู่ซีซีก็เงยหน้าขึ้นและเหลือบมองฉู่จือหยวน จากนั้นรีบละสายตาออกไปและส่ายหัวไ “ขอบคุณ ฉู่จือหยวน … ไม่เป็นไร ตอนนี้ฉันยังไม่หิว"

มู่ซีซีแอบๆคิดก็อดถอนหายใจ เงยตามองฉู่จือหยวนอีกครั้งและถามความสงสัยในใจของเธอว่า “ฉู่จือหยวน ขอโทษนะ วันนี้ฉันได้ยินมาว่าพี่สาวของฉันมู่อวี๋เฟยมาหาคุณด้วยเหรอ?”

ฉู่จือหยวนฟังคำพูดของมู่ซีซีโดยไม่ปิดบังและพยักหน้าให้มู่ซีซี แล้วตอบตรงไปตรงมา"พี่สาวของคุณหาฉันวันนี้และทานอาหารกลางวันด้วยกัน"

เมื่อมู่ซีซีได้ยินคำพูดของฉู่จือหยวน เธอก็ขมวดคิ้วทันที

ฉู่จือหยวนที่อยู่ด้านข้างมองมู่ซีซีขมวดคิ้วคิดว่ามู่ซีซีจะหึงและรอยยิ้มก็เกิดขึ้นตรงริมฝีปากของเขาในทันใด ช่วงเวลาต่อมาเมื่อมู่ซีซีมึนงงฉู่จือหยวนอยู่ ทันใดนั้นเขาก็ยื่นมือออกมาทันทีและฝ่ามือใหญ่จับมือที่อ่อนโยนของมู่ซีซี ไว้แน่น

มู่ซีซีตกตะลึงกับการกระทำที่กะทันหันของฉู่จือหยวน จ้องมองอย่างว่างเปล่าที่มือของเธอที่ฉู่จือหยวนกุมไว้ในฝ่ามือของเขา ตื่นเต้นโดยไม่รู้ตัวแต่ฉู่จือหยวนไม่เพียงไม่คลายมันแต่ยังจับแน่นขึ้น มู่ซีซีก็ปล่อยไม่ได้และเสียงที่อ่อนโยนและน่ารักของฉู่จือหยวนก็ดังขึ้นในหูของเธอในทันใด “ซีซี เธอขมวดคิ้วเธอกำลังหึงอยู่เหรอ?”

หลังจากได้ยินสิ่งที่ฉู่จือหยวนพูดในตอนนี้ มู่ซีซีที่อยู่ข้างๆไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาหรือไม่ เธอเพียงรู้สึกเย็นวาบทั่วบริเวณหลังของเธออย่างกะทันหัน