มือของพ่อมู่หนักมากจนแม่มู่เจ็บปวดไปทั่วร่างกาย สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปและเธอเกือบจะส่งเสียงร้องที่เจ็บปวดออกมา

ทันใดนั้นทั้งร่างกายก็ฟื้นจากความเจ็บปวดเธอปิดปากโดยไม่รู้ตัวและกลืนประโยคที่ว่า "เธอไม่ใช่ลูกสาวของฉัน"กลับไป

เธอเหลือบมองที่ด้านฉันงของพ่อมู่โดยไม่รู้ตัวและเมื่อเธอมองดูพ่อมู่อย่างเย็นชาแม่มู่ก็ตระหนักว่าเธอเกือบจะทำผิดพลาดร้ายแรง!

เพียงแค่รู้สึกว่ามีเหงื่อเย็นๆ ไหลออกมาจากหลังของเธอ

มู่ซีซีที่อยู่ฉันงๆฟังสิ่งที่แม่มู่พูดคิ้วของเธอขมวดคิ้วอย่างรุนแรง เมื่อเห็นสีหน้าของแม่มู่เปลี่ยนเป็นซีดความสงสัยในใจของเธอก็เพิ่มขึ้นไปอีกขมวดคิ้วและมองไปทางแม่มู่แล้วพูดว่า "ฉันไม่ใช่อะไร หมายความว่าอย่างไรที่เธอเพิ่งพูด?”

เมื่อฟังคำถามของมู่ซีซี แม่มู่ก็จับมือกันแน่นเพียงเพื่อจะตระหนักว่าในขณะนี้ฝ่ามือของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อที่เย็นยะเยือก

แม่มู่มองไปที่มู่ซีซีเธอมองออกไปด้วยความรู้สึกผิดในหัวใจของเธอ เธอไม่กล้าที่จะมองไปที่มู่ซีซีและยืนยันว่า “เธอมัน ไม่มีความเมตตาเลย … "

แม่มู่กลับคำพูดก่อนที่มู่ซีซีจะตอบสนอง แม่มู่ก็จ้องไปที่มู่ซีซีและเริ่มพูด “มู่ซีซี ครั้งนี้แม่รู้ผิดแล้วจริงๆ ดังนั้นเธอยกโทษให้ฉันเถอะ ฉันรู้ว่าฉันผิดจริงๆ ซีซี ฉันจะพูดยังไงฉันก็คือแม่ของเธอ แม้ว่าฉันจะปฏิบัติต่อเธอไม่ดีมาก่อนแต่ฉันก็เป็นแม่ของเธอ เธอยกโทษให้แม่สักครั้งเถอะ”

แม่มู่จับมือมู่ซีซีไว้แน่นโดยไม่ปล่อย และมองไป มู่ซีซีด้วยน้ำตานองหน้า

คิ้วขมวดเล็กน้อยของมู่ซีซีก็ขมวดคิ้วลึกขึ้นเล็กน้อยทันทีและหันศีรษะหนีหน้าแม่มู่

มู่ซีซีจับมือเขาไว้แน่นและหลับตาลง "ฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ หากไม่มีเรื่องอื่นแล้วฉันขอตัวก่อน"

มู่ซีซีพูดพลางผลักประตูเพื่อออกจากรถ

พ่อมู่ที่อยู่ด้านฉันงก็ขยิบตาให้แม่มู่ทันทีเมื่อเห็นสิ่งนี้ แม่มู่ไม่สนใจสิ่งอื่นใดเธอรีบเอื้อมมือออกไปคว้ามู่ซีซีน้ำตาก็ไหลแรงยิ่งขึ้น ในสถานการณ์ที่กังวลใจแม่มู่ดูเหมือนบ้า ใช้มือแตะไปที่ใบหน้าของเธอ

แล้วตบและตบครั้งแล้วครั้งเล่าไม่เบา ใบหน้าของมู่ก็แดงและบวมอย่างรวดเร็ว

แม่มู่ยังคงตบอยู่ ร้องไห้ไปตบหน้าตัวเองไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ซีซี แม่รู้สึกผิดแล้ว ต่อจากนี้ไปจะคิดทบทวนตัวเอง แม่จะปฏิบัติต่อเธออย่างดีตกลงไหม ดีไม่ไดี? เธอแค่ยกโทษให้แม่ไหมสักครั้งได้ไหม?”

เสียงร้องไห้ดังนัยน์ตาเธอสั่นไหว นี่กำลังบังคับให้เธอให้อภัยหรือเปล่า?

มู่ซีซีขมวดคิ้วและมองที่แม่มู่อย่างเงียบๆ พ่อมู่ขมวดคิ้วและมองมู่ซีซีทันใดนั้นพูดว่า "ซีซี ครั้งนี้ฉันรู้ว่าแม่และพี่สาวของเธอทำผิด แต่เธอต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ด้วย เธออาจจะไม่รู้ว่าคุณชายจี้เป็นพี่เขยเธอและเธอก็อยู่กับเขา แต่ตอนนี้สิ่งที่เกิดขึ้นแม่และพี่สาวของเธอก็รู้ว่ามันผิดและเธอก็ทุกข์เจ็บปวด ครั้งนี้เธอยกโทษให้แม่และพี่สาวของเธอสักครั้งเถอะ”

เมื่อมู่ซีซีฟังพ่อมู่พูดในสิ่งเดียวกัน ก็หัวเราะเยาะความตายในใจและในขณะนั้นเธอก็เฉันใจหัวใจที่ไร้ความรู้สึก

ตอนนี้เธอไม่มีความหวังสำหรับพ่อแม่และพี่สาวของเธอ

ไม่มีความรัก ไม่มีความเกลียดชังและเกือบจะเหมือนกับคนแปลกหน้าดังนั้นตอบแทนความห่วงใยที่พวกเขามอบให้เธอตลอดหลายปีที่ผ่านมา

มู่ซีซีกำลังคิดและจ้องมองที่แม่มู่และพ่อมู่เงียบและน่าประหลาดใจอีกครั้ง เธอพูดอย่างกะทันหันและชัดเจน “ตกลง ฉันยกโทษให้พวกเขาและยกโทษให้มู่อวี๋เฟยที่ปฏิบัติต่อฉัน ฉันกำลังตอบแทนพวกเขาสำหรับความเมตตาของในการเลี้ยงดูฉันตลอด10 ปีที่ผ่านมา นับแต่นั้นเราทั้งสองก็จบกัน"

มู่ซีซีพูดจบลงอย่างเงียบ ๆ

ทั้งพ่อมู่และแม่มู่ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และพวกเขาไม่คิดว่ามู่ซีซีจะพูดแบบนี้

แม่มู่ไม่ได้คิดมากเท่ากับพ่อมู่ หลังจากฟังมู่ซีซีบอกว่าเธอให้อภัย เธอก็แสดงสีหน้าดีใจและมองมู่ซีซีทันทีและถามทันทีว่า “ซีซีเธอเต็มใจยกโทษให้ฉันแล้ว งั้นเธอรีบไปคุยกับ คุณชายจี้ให้คุณชายจี้ปล่อยให้บริษัทเราทำงานต่อไป ถ้ายังเป็นเช่นนี้ บริษัทของเราจะล้มละลายจริงๆ ซีซี เธอคงไม่อยากเห็นพ่อแม่ของเธอติดคุกใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินคำขอที่ไม่สมเหตุสมผลของแม่มู่ มู่ซีซีก็ขมวดคิ้วอย่างดุเดือด "ฉันขอโทษ คุณชายจี้ตัดสินใจ ฉันไม่สามารถตัดสินใจได้"

หมายถึงไม่เต็มใจช่วย

เมื่อฟังคำพูดของมู่ซีซี ใบหน้าแม่มู่และพ่อมู่ก็ทรุดลง

ตอนนี้ทั้งสองคนสามารถตรึงความหวังไว้ที่มู่ซีซีได้ ฉันเกรงว่าตอนนี้มีเพียงมู่ซีซีเท่านั้นที่สามารถช่วยพวกเขาได้

ตอนนี้มู่ซีซีฟังโดยไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม่มู่ไม่ได้สงบเหมือนพ่อมู่ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปและเธอก็มองที่มู่ซีซีโดยตรงเขาพูดอย่างไร้ความปรานี “มู่ซีซี เธอไม่ใช่ต้องการตัดความสัมพันธ์แม่ลูกกับเราเหรอ? โอเค ในเมื่อเธอพูดแล้วพวกเรามาตัดความสัมพันธ์กัน เธอก็แค่ไปขอให้คุณชายจี้ปล่อยบริษัทของเราไปครั้งหนึ่ง พวกเราจะจบกันจริงๆ!"

มู่ซีซีขมวดคิ้วเมื่อเห็นแมมู่กดดันหนักขึ้นและขมวดคิ้ว “ตกลง ฉันจะไปถามคุณชายจี้ แต่ฉันไม่รู้ว่าคุณชายจี้จะตกลงได้ไหม”

หลังจากนั้น มู่ซีซีก็ผลักประตูรถและลงจากรถโดยปราศจากความคิดใดๆ

ทันทีที่มู่ซีซีจากไปมีเพียงแม่มู่และพ่อมู่เท่านั้นที่อยู่บนรถ แม่ปิดประตูแล้วหันไปมองพ่อมู่ด้วยท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใสแล้วพูดว่า "พ่อมู่ บริษัทของเรารอดแล้ว ได้ยินไหม? เมื่อกี้มู่ซีซีบอกว่าเธอสัญญาว่าจะช่วยเราขอร้องคุณชายจี้!”

ก่อนที่แม่มู่จะพูดจบ พ่อมู่ยกมือขึ้นด้วยใบหน้าบูดบึ้งและตบหน้าแม่มู่อย่างดุเดือด

แม่มู่ยกมือขึ้นปิดใบหน้าครึ่งหนึ่งด้วยความเจ็บปวด นัยน์ตาแดงก่ำและมองไปที่พ่อมู่ ริมฝีปากสั่นพูดว่า “พ่อมู่ แกบ้าไปแล้ว ตีฉันทำไม…”

มองแม่มู่ “เมื่อกี้แกพูดอะไร ไม่รู้ตัวหรือไง?!!!”

แมมู่โกรธเมื่อได้ยินเรื่องนี้และเธอก็ยืดคอและตะโกนใส่พ่อมู่ “มู่ซีซีตัวแสบ มันบอกเองว่าต้องการจะตัดสัมพันธ์กับฉัน! แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?"

พ่อมู่หมดคำพูดกับประโยคของแม่มู่และใบหน้าของเขาเป็นสีเทาซีดจ้องมาที่แม่มู่และลดเสียงลงและพูดอย่างโหดเหี้ยม “ฉันบอกแล้วไง! มู่ซีซีไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของเรา ทางที่ดีควรเก็บความลับนี้ไว้กับแก ถ้าเรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่ไปบอกให้คนอื่นรู้ เราสองคนจะกินไม่ลง! ได้ยินไหม!!!"