ฟางเซิ่งทำตามคำสั่งของจี้หลิงชวน ใช้ลูกน้องซื้อขนมและเครื่องดื่มในร้านที่มีชื่อเสียง เขาถือขนมแล้วขึ้นลิฟต์ตรงไปยังแผนกการลงทุน

ทันทีที่ฟางเซิ่งออกจากลิฟต์ สายตาของพนักงานในสำนักงานของแผนกการลงทุนก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ฟางเซิ่ง

ตอนนี้ในบริษัทนั้น ฟางเซิ่งเทียบได้ว่าเป็นตัวแทนประธานจี้

ทันทีที่ฟางเซิ่งออกจากลิฟต์ เขามองไปรอบๆสำนักงานของแผนกการลงทุน เมื่อเขาเห็นร่างของมู่ซีซีที่นั่นฟางเซิ่งก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก อืม มู่ซีซีอยู่ก็ดีแล้ว ตราบเท่าที่มู่ซีซีอยู่ที่นั่นฉากนี้จะสามารถดำเนินไปได้อย่างราบรื่น

ขณะที่ฟางเซิ่งคิดแล้วเดินก้าวเข้าสู่สำนักงาน เขาจ้องไปที่มู่ซีซีและชูเหยาซึ่งอยู่ข้างๆมู่ซีซีจึงเดินเข้ามา

มู่ซีซีกำลังจัดการกับเอกสาร เธอได้ยินเพื่อนร่วมงานข้างๆกระซิบเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง จากนั้นมู่ซีซีก็ชายตามองตามพวกเขาโดยไม่รู้ตัวและเห็นฟางเซิ่งผู้ช่วยประธานถือถุงกระดาษที่สวยงามอยู่ในมือ เดินไปที่ด้านข้างของชูเหยา

ตำแหน่งโต๊ะทำงานของชูเหยาอยู่ที่ซ้ายมือของมู่ซีซีและทั้งสองอยู่ใกล้กันมาก

มู่ซีซีหันไปเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของชูเหยาที่มองไปที่ฟางเซิ่งและพูดสวัสดี “ผู้ช่วยฟางทำไมคุณถึงลงมา มีธุระอะไรไหม?”

ด้วยคำทักทายที่คุ้นเคยนี้ เห็นได้ชัดว่าทั้งสองรู้จักกันมานานแล้ว

ฟางเซิ่งพยักหน้าให้ชูเหยา จากนั้นยื่นถุงกระดาษในมือให้ชูเหยาและพูดว่า "นี่คือขนมและเครื่องดื่มที่คุณชายจี้สั่งให้ฉันนำมาเป็นพิเศษ"

ทันทีที่เสียงของฟางเซิ่งเปล่งออกมาแต่จนคนทั้งสำนักงานทั้งหมดได้ยิน ทันใดนั้นบางคนในสำนักงานก็อดไม่ได้ที่จะกระซิบออกมา

สายตาที่สงสัยคลุมเครือและอิจฉาของทุกคนก็ตกลงมาบนร่างของชูเหยา

หลังจากมู่ซีซีซึ่งนั่งอยู่ใกล้ๆที่ได้ยินคำพูดของฟางเซิ่งก็ตกตะลึงและอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ชูเหยาโดยไม่รู้ตัว

รอยยิ้มที่สวยงามบนใบหน้าของชูเหยาก็ลึกขึ้นเล็กน้อยและเธอมองไปที่ฟางเซิ่งอย่างเขินอายเล็กน้อย "ฉันชอบมาก ต้องลำบากผู้ช่วยฟางที่ต้องเดินลงมา"

เมื่อฟังคำพูดของชูเหยามู่ซีซีก็รู้สึกจุกอก เธอรีบถอนสายตาและหลับตาลงด้วยความตื่นตระหนก ปกปิดอารมณ์ที่แท้จริงในดวงตาของเธอ

มู่ซีซีแอบกัดริมฝีปากของเธอและไม่ปล่อยให้อารมณ์ที่วุ่นวายผุดขึ้นในหัวใจของเธอ

ดังนั้นเมื่อฟางเซิ่งมองไปที่มู่ซีซีที่สงบ เขาเห็นเพียงมู่ซีซีก้มหน้าลงสีหน้าของเธอเป็นปกติ เขามองไม่เห็นดวงตาของเธอและไม่เห็นความผิดปกติของมู่ซีซี

ฟางเซิ่งมองไม่เห็นปฏิกิริยาอะไรจึงหันหลังกลับและขึ้นลิฟต์เพื่อกลับไปที่ห้องทำงานของประธาน

ทันทีที่ฟางเซิ่งเดินเข้าไปในห้องทำงานประธาน จี้หลิงชวนก็วางแฟ้มในมือของเขาและมองไปที่ฟางเซิ่งแล้วถามว่า “เป็นอย่างไรบ้าง? ของส่งถึงหรือยัง?”

ฟางเซิ่งรีบตอบ“คุณชายจี้ สิ่งของได้มอบให้คุณหนูชูต่อหน้าคุณมู่แล้ว แต่ในขณะนั้นคุณมู่ก็ก้มหน้าลงและมองตาเธอไม่ชัดแม้แต่การแสดงสีหน้าของเธอก็เหมือนเดิม มีอะไรเปลี่ยนแปลง…"

ทันทีที่เสียงของฟางเซิ่งเงียบลง เห็นได้ชัดว่าปฏิกิริยาของคุณชายจี้ต่อหน้าเขาวูบลงไม่น้อย

หลังจากนั้นฟางเซิ่งได้ยินเสียงเย็นชาของจี้หลิงชวน "เอาล่ะ! ฉันรู้แล้ว คุณลงไปเถอะ!"

ฟางเซิ่งพยักหน้าและรีบถอยออกจากห้องทำงานของประธาน

ทันใดนั้นจี้หลิงชวน ได้อยู่ตามลำพังในห้องทำงานขนาดใหญ่ของประธาน คิ้วของจี้หลิงชวนย่นแน่นและปากกาลายเซ็นที่ถืออยู่ในมือของเขาก็ยิ่งกำแน่นขึ้นเรื่อยๆ!

มู่ซีซีไม่สนใจที่เขาปฏิบัติต่อชูเหยาจริงๆเหรอ? ! ! !มู่ซีซีแสดงดีเกินไปหรือว่ามู่ซีซีไม่สนใจเขาเลย?

ในสำนักงานของแผนกการลงทุนด้านอื่นๆ ชูเหยาถูกมองด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังจากทุกคน

ตอนนี้ในกลุ่มบริษัทจี้ทั้งหมดมีเพียงชูเหยาเท่านั้นที่สามารถทำให้คุณชายจี้สั่งผู้ช่วยฟางเซิ่งให้ลงมาส่งขนมและเครื่องดื่มโดยเฉพาะ

คนที่สามารถทำให้คุณชายจี้ความเอาใจใส่ได้บวกกับความจริงที่ว่าชูเหยาเคยเป็นคู่รักในสมัยวัยรุ่นของจี้หลิงชวนและเมื่อวานนี้ชูเหยาเลิกงานในวันแรกขึ้นรถของคุณชายจี้ต่อหน้าผู้คนมากมายที่หน้าบริษัท สิ่งต่างๆนี้เชื่อมต่อกันและความสัมพันธ์ระหว่างชูเหยาและคุณชายจี้นั้นชัดเจน

แค่ในชั่วพริบตา ทุกคนก็คิดว่าชูเหยาเป็นแฟนของคุณชายจี้ทันที

และดูเหมือนว่าชูเหยาจะกลายเป็นภรรยาของประธานในไม่ช้านี้!

เป็นผลให้ทุกคนจ้องมองที่ชูเหยาด้วยความอิจฉาเปลี่ยนไปเป็นการเยินยอ

ล้อเล่นนะ คนนี้แหละที่จะเป็นภรรยาประธานในอนาคต! มันก็ดีนะสิ !

ในหมู่พวกเขา ลินดาซึ่งนั่งอยู่หน้ามู่ซีซีนั้นการประจบประแจงเป็นพิเศษอย่างเห็นได้ชัด

ทันทีที่ฟางเซิ่งจากไป ลินดาก็รีบเข้าหาชูเหยาด้วยสายตาอิจฉาและเยินยอ เธอลดเสียงลงและรีบพูดกับชูเหยาว่า “เหยาเหยา คุณโชคดีมาก คุณชายจี้ยุ่งกับงานมากแต่ยังนึกถึงเธอขอให้ผู้ช่วยฟางนำของมาให้คุณ คุณชายจี้ใจดีกับคุณจริงๆ!”

ชูเหยาดูเขินอาย ยิ้มให้ลินดาโดยไม่อธิบาย นั่นเท่ากับการยอมจำนนต่อสิ่งที่เธอกำลังคบกับจี้หลิงชวนในตอนนี้

มู่ซีซีที่เฝ้าสังเกตด้านข้างของชูเหยาอย่างเงียบ ๆ รู้สึกหนาวสั่นในใจและสิบนิ้วของเธอห้อยอยู่ข้างเธอคว้ามุมเสื้อผ้าของเธอแน่น

แน่นอนว่า… ในหัวใจของจี้หลิงชวนเธอไม่ได้มีความสำคัญอะไร แม้ว่าจะแต่งงานกันแล้ว ในหัวใจของจี้หลิงชวนกลัวว่าเธอเป็นสัตว์เลี้ยงที่เขาเลี้ยง

ชูเหยาที่นั่นหยิบเค้กชิ้นเล็กๆ ออกมาจากถุงกระดาษแล้วยื่นให้ลินดา "ลินดา เธอลองชิมดูสิ ร้านนี่เป็นขนมที่ฉันชอบ"

ลินดาพูดอย่างเขินอายอีกครั้ง “ไม่ ไม่ ไม่ นี่คือสิ่งที่คุณชายจี้ซื้อให้คุณโดยเฉพาะ ฉันจะกินได้อย่างไร”

ชูเหยายิ้มหวานและพูดว่า "ไม่เป็นไร เขาซื้อให้ฉันเยอะมากและฉันคนเดียวไม่สามารถกินได้หมด"

ลินดาได้ยินสิ่งที่ชูเหยาพูดและจากนั้นก็รับมันอย่างมีความสุขและเริ่มกิน

มู่ซีซีตกตะลึง เมื่อชูเหยาหยิบเค้กที่ทำอย่างประณีตชิ้นเล็กชิ้นหนึ่งยื่นให้มู่ซีซี

“ฮี่ฮี่ เธอก็กินสักชิ้นเถอะ”

เมื่อฟังเสียงของชูเหยา มู่ซีซีกลับมาได้สติและลืมตาขึ้นโดยไม่รู้ตัวเพื่อพบกับดวงตาที่ยิ้มแย้มแจ่มใสของชูเหยา

สายตาของมู่ซีซีจ้องมองไปที่เค้กเล็กๆชิ้นประณีตและสวยงามที่เขาส่งให้

แม้ว่าเค้กชิ้นเล็กๆ นี้จะช่วยกระตุ้นความอยากอาหารได้อย่างมาก แต่มู่ซีซีก็คงไม่มีความอยากอาหารเมื่อเธอคิดว่าจี้หลิงชวนซื้อเค้กชิ้นนี้เป็นพิเศษให้กับชูเหยา