มู่ซีซียกผ้าห่มขึ้นด้วยจิตใต้สำนึก รีบเดินเท้าเปล่าไปที่หน้าต่างและมองลงไปที่ชั้นล่าง ตามที่คาดไว้จี้หลิงชวนกำลังเปิดประตูรถและลงมา

มู่ซีซีรีบละสายตาและเดินไปที่ประตูห้องนอน

หลังจากนั้นไม่นานมู่ซีซีซึ่งยืนอยู่ที่ประตูห้องก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยเดินขึ้นบันได

การเคลื่อนไหวของมู่ซีซีเร็วกว่าปฏิกิริยาของสมอง เธอก็เปิดประตูโดยไม่ได้คิดถึงมัน

จี้หลิงชวนที่กำลังเดินไปที่ประตูห้องนอนก็หยุดทันที

ทั้งคู่สบตากัน สะดุ้งตกใจเล็กน้อย

จี้หลิงชวนได้สติแล้วมองไปที่มู่ซีซีที่ยืนงุนงงอยู่ที่ประตู เมื่อเขาเห็นมู่ซีซียืนเท้าเปล่าบนพื้นเย็น คิ้วของเขาก็ย่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว

ในช่วงเวลาต่อมา ก่อนที่มู่ซีซีจะตอบสนองจี้หลิงชวนก็ยื่นมือออกมากอดร่างกายของมู่ซีซีแล้วเดินไปที่เตียงใหญ่กลางห้องนอน

หลังจากที่รู้เรื่องนี้แล้ว มู่ซีซีซึ่งฟื้นความรู้สึกได้ในที่สุด อุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว"จี้หลิงชวน…คุณปล่อยฉันลงก่อน… ฉันจะเดินไปเอง…"

เมื่อถูกจี้หลิงชวนจับอุ้มอย่างเช่นเจ้าหญิง ท่าทางของเธอเขินอายอย่างอธิบายไม่ถูก

เมื่อเธอพูดจบ แก้มขาวๆของมู่ซีซีก็แดงขึ้น

“พื้นมันเย็น ไม่สวมรองเท้าแบบนี้ถ้าไม่สบายขึ้นมาล่ะ” จี้หลิงชวนพูดอย่างกังวลใจ

เมื่อมู่ซีซีได้ยินสิ่งนี้ หัวของเขาก็หดตัวลงโดยไม่รู้ตัว แต่มุมริมฝีปากของเธอขยับขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้เล็กน้อย

ในตอนนี้จี้หลิงชวนเป็นห่วงเธอเหรอ?

สำหรับจี้หลิงชวน เขารู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อยเพราะคำพูดที่ควบคุมไม่ได้ที่เขาเพิ่งพูดไป เขาบังเอิญมาถึงข้างเตียงแล้วจี้หลิงชวนวางมู่ซีซีบนเตียงใหญ่แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้เธอ

คำพูดที่กำลังจะพูด แต่ในวินาทีถัดมามู่ซีซีที่อยู่บนเตียงทันใดนั้นก็เอื้อมมือออกไปคว้าแขนเสื้อของจี้หลิงชวนและกระซิบด้วยความเป็นห่วง "จี้หลิงชวน… ดึกมากแล้ว คุณออกไปข้างนอกมีอะไรสำคัญหรือเปล่า?”

มู่ซีซีและจี้หลิงชวนอยู่ด้วยกันมานานกว่าสองเดือนแล้วและนี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นจี้หลิงชวนออกไปข้างนอกในกลางดึกเช่นนี้

“มีธุระนิดหน่อย แต่ตอนนี้จัดการเสร็จแล้ว” จี้หลิงชวนพูดขณะที่ยกมือขึ้นและขมวดคิ้วจากนั้นจี้หลิงชวนก็ดึงเนคไทที่คอของเขาและพูดกับมู่ซีซี “ตอนนี้ดึกแล้ว คุณนอนก่อนนะ ฉันจะไปอาบน้ำ”

หลังจากพูด จี้หลิงชวนก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ

เมื่อมองไปที่แผ่นหลังของจี้หลิงชวนมู่ซีซีก็ขมวดคิ้วอย่างสับสนอีกครั้ง ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาของเธอหรือเปล่า เขารู้สึกว่าจี้หลิงชวนแปลกๆในคืนนี้

มู่ซีซีไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับจี้หลิงชวนและเธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างบ้าคลั่งและยังคงนอนไม่

หลังจากที่จี้หลิงชวนออกมาจากห้องน้ำ เขาเห็นมู่ซีซีที่ยังไม่หลับตา

เมื่อหันสบตาหากัน จี้หลิงชวนเหลือบมองที่มู่ซีซีจากนั้นก็มองออกไป เปิดผ้าห่มเดินตรงไปที่เตียงและนอนลงข้างมู่ซีซี

เมื่อก่อนทุกคืนในเวลานี้จี้หลิงชวนมักจะเอื้อมมือออกไปและจับมู่ซีซีไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้วทำอะไรบางอย่างที่ใกล้ชิด

เมื่อนึกถึงความอับอายของมู่ซีซีและเกิดอาการหน้าแดงอาย เธอกังวลและตั้งตารอว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปอย่างลึกลับ เธอไม่กล้ามองจี้หลิงชวน

แต่มู่ซีซีที่รอมาเป็นเวลานานไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆจากจี้หลิงชวน

มู่ซีซีที่ประหลาดใจอดไม่ได้ที่จะลืมตาขึ้นด้วยความสงสัยในใจและเหลือบมองจี้หลิงชวนซึ่งนอนอยู่ข้างๆเธอโดยไม่รู้ตัว

ไม่รู้ว่าจี้หลิงชวนหลับตาลงตั้งแต่เมื่อไหร่

นี่เป็นครั้งแรกที่สิ่งนี้เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาสองคน

เว้นแต่วันที่มู่ซีซีอยู่ในช่วงมีประจำเดือนจี้หลิงชวนจะขอเธอทุกคืน

และแม้กระทั่งในช่วงมีประจำเดือนจี้หลิงชวนก็มักจะนอนโดยเอาแขนโอบตัวเธอไว้

ก่อนที่เธอจะรู้ตัว เธอก็คุ้นเคยกับความใกล้ชิดของจี้หลิงชวนกับเธอ

นี่เป็นครั้งแรกในระยะเวลานานที่จี้หลิงชวนไม่เพียงแต่ไม่แตะต้องเธอบนเตียง แต่ยังจงใจรักษาระยะห่างจากเธอด้วย

ขณะที่มู่ซีซีคิดความสงสัยก็ทวีความรุนแรงยิ่งขึ้นในดวงตาของเธอ

ในช่วงเวลาต่อมา เสียงที่ลึกและน่ารื่นรมย์ของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นในห้องที่เงียบสงบ "นอนเถอะ นี่มันดึกแล้ว"

ทันทีที่เสียงก็เงียบไป จี้หลิงชวนก็เอื้อมมือไปจับมู่ซีซีไว้ในอ้อมแขนของเขา

หลังจากตอบสนองต่อร่างกายที่อ่อนโยนที่เขากอดไว้ในอ้อมแขนของเขา จี้หลิงชวนอดไม่ได้ที่จะแข็งทื่อ

ร่างทั้งสองอยู่ใกล้กันและลมหายใจของมู่ซีซีก็เกิดขึ้นที่คอของจี้หลิงชวนอย่างเป็นกลาง ราวกับว่ามือที่มองไม่เห็นได้ยั่วยวนจิ้มไปที่หัวใจของจี้หลิงชวน

หน้าอกเซ็กซี่ทำให้จี้หลิงชวนอดไม่ได้ที่จะเลื่อนขึ้นและลงด้วยความยับยั้งชั่งใจ ในชั่วพริบตามู่ซีซีที่อ่อนไหวก็สังเกตเห็นว่าอาวุธที่กระตือรือร้นของจี้หลิงชวนบางส่วนกำลังสัมผัสท้องส่วนล่างของเธอ

แก้มหยกขาวๆก็ร้อนวูบวาบทันที…

มู่ซีซีคิดว่าจี้หลิงชวนจะมีการเคลื่อนไหวต่อไปจี้หลิงชวนซึ่งนอนอยู่ข้างมู่ซีซีก็ลุกขึ้นนั่งด้วยแขนของเขาทันที ก่อนที่มู่ซีซีจะตอบสนอง จี้หลิงชวนก็เดินตรงไปในห้องน้ำโดยไม่หันหลังกลับ

มู่ซีซีจ้องไปที่การจากไปของจี้หลิงชวนอย่างว่างเปล่า จนกระทั่งหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องน้ำ จากนั้นมู่ซีซีก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง…

จี้หลิงชวนยินดีที่จะอาบน้ำและไม่ต้องการสัมผัสตัวเองหรือไม่? เห็นได้ชัดว่าเมื่อวานนี้ปกติ แต่คืนนี้จี้หลิงชวนค่อนข้างแปลก … เกิดอะไรขึ้น?

ขณะทีมู่ซีซีคิด มือที่แขวนอยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะกำผ้าห่มไว้แน่น ความกังวลในใจของเธอก็ยิ่งแย่ลงไปอีก

ไม่สามารถยับยั้งความปรารถนาและความหวังที่หยิ่งผยองของเขาได้ จี้หลิงชวนอาบน้ำเย็นซึ่งเจือจางความปรารถนาในเลือดของเขา

หลังจากอยู่ในห้องน้ำได้สักพัก เมื่อไฟแห่งความปรารถนาดับสนิท จี้หลิงชวนก็ก้าวเปิดประตูห้องน้ำเดินออกไป

มู่ซีซีบนเตียงยังไม่ได้นอนและหันหน้าเข้าหากันจี้หลิงชวนเดินไปทางมู่ซีซีบรรยากาศอันเงียบสงบนั้นน่าอับอายอย่างอธิบายไม่ถูก

มู่ซีซีหลับตาอย่างเร่งรีบนอนอยู่บนเตียงอย่างไม่ขยับเขยื้อน

ทั้งสองใช้เวลาทั้งคืนในบรรยากาศที่น่าอึดอัด

เมื่อมู่ซีซีตื่นขึ้นในเช้าวันรุ่ง จี้หลิงชวนไม่ได้อยู่บนเตียงอีกต่อไป

มู่ซีซีอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า มีเพียงป้าหลิงเท่านั้นที่อยู่ในห้องนั่งเล่นและห้องรับประทานอาหาร

ป้าหลิงเห็นความสงสัยในดวงตาของมู่ซีซี จากนั้นเธอก็มองดูมู่ซีซีและอธิบายว่า “คุณมู่ คุณชายจี้ออกไปตั้งแต่เช้า โดยบอกว่ามีธุระสำคัญ”