มู่ซีซีกลัวว่าตัวเองจะล้ม เธอจึงรีบยกมือขึ้นและโอบไปที่คอของจี้หลิงชวน

ทั้งคู่สบตากัน เมื่อจี้หลิงชวนเห็นมู่ซีซีอย่างนั้นก็อดหัวเราะไม่ได้

ทันทีที่มู่ซีซีได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของจี้หลิงชวน เธอก็หน้าแดงขึ้นอย่างรวดเร็ว ระยะห่างที่ไม่มากทำให้เธอมองเห็นใบหน้าจี้หลิงชวนได้อย่างชัดเจน โดยเฉพาะช่วงหว่างคิ้ว ใบหน้าที่ปกติแล้วจะเย็นชาและไม่ค่อยเป็นมิตรกับคนอื่น แต่ตอนนี้กลับมีรอยยิ้มออกมา ช่างเป็นรอยยิ้มที่ดูน่าหลงใหลเสียจริง

เป็นครั้งแรกที่มู่ซีซีได้เห็นมัน รอยยิ้มที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของชายคนนี้ชั่งมีเสน่ห์จริงๆ！

หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ มู่ซีซีรีบเคลื่อนสายตาออกจากใบหน้าของจี้หลิงชวนทันที เธอพยายามดิ้นรนที่จะหนีจากอ้อมแขนของเขา

“จี้ คุณชายจี้……คุณปล่อยฉันก่อน……”

ทันทีที่เสียงของมู่ซีซีสิ้นสุดลง จี้หลิงชวนก็พูดเสียงแข็งขึ้นมาว่า “ไม่ปล่อย！”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ มู่ซีซีก็ถึงกับชะงัก จากนั้นไม่นานเสียงของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นอีกครั้ง“อย่าขยับนะ！ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่รับประกันสิ่งที่จะเกิดขึ้น！”

ทันทีที่ได้ยินคำพูดของจี้หลิงชวน มู่ซีซีก็ดูสงบขึ้นในทันที เธอนั่งบนต้นขาของจี้หลิงชวนด้วยร่างกายที่แข็งทื่อ

เมื่อเห็นว่ามู่ซีซีไม่ขัดขืนแล้ว หัวใจของจี้หลิงชวนก็เต้นแรงขึ้น เขามองไปที่มู่ซีซีด้วยท่าทางที่เคร่งขรึม และอดไม่ได้ที่จะจูบเข้าไปที่ริมฝีปากอันเรียวบางสีชมพูระเรื่อของเธอ

หลังจากที่ได้ลิ้มรสริมฝีปากของมู่ซีซีอย่างพึงพอใจแล้ว เขาก็ค่อยๆคลายจากริบฝีปากของเธอ จมูกของทั้งสองอยู่ใกล้กันมากและหน้าผากของพวกเขายังคงชิดกันอยู่

มู่ซีซีหลบสายตาของจี้หลิงชวนเพราะเธอไม่กล้าที่จะสบตากับเขา มู่ซีซีรู้สึกเขินจนหน้าแดงไปหมด เธอไม่กล้าลุกขึ้นจากตักของจี้หลิงชวน จึงทำได้เพียงแค่นั่งแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น ดูเหมือนจี้หลิงชวนจะดูออกว่ามู่ซีซีกำลังคิดอะไร เขาใช้มือของเขาจับไปที่เอวของมู่ซีซี จากนั้นก็ค่อยๆโอบกอดร่างกายของมู่ซีซีให้แน่นขึ้น

และทันใดนั้นเอง น้ำเสียงแหบอันฟังดูมีเสน่ห์ของจี้หลิงชวนก็ดังเข้ามาในหูของมู่ซีซีอีกครั้ง “มู่ซีซี ครั้งหน้าถ้าต้องการที่จะขอบคุณฉันจริงๆล่ะก็ ไม่ต้องอ้อมค้อมแบบนี้ ฉันชอบอะไรที่มันตรงไปตรงมามากกว่า！”

พูดไปพลางน้ำเสียงของเขาก็ฟังดูขรึมและดูมีความหมายคลุมเครือขึ้นเรื่อยๆ “อย่างเช่นเป็นคนรุกเข้ามาทำเรื่องบนเตียงกับฉันก่อน หรือไม่ขัดขืนฉัน แบบนี้น่าจะเป็นการขอบคุณที่ดีที่สุดสำหรับฉันแล้ว”

เมื่อ จี้หลิงชวนพูดจบ ร่างกายของมู่ซีซีก็อ่อนไปทั้งตัว

เธออยากหนีไปให้พ้นจากตรงนี้

ข่าวข้างนอกลือกันว่าคุณชายจี้เป็นคนเย่อหยิ่ง เย็นชาไม่มีหัวใจ แถมยังโหดเหี้ยมไม่ใช่เหรอ？

แต่จากที่มู่ซีซีสัมผัสได้จี้หลิงชวนเป็นเหมือนคนลามกมากกว่า！

จี้หลิงชวนมองดูหญิงสาวหน้าแดงก่ำที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา พร้อมกับแสยะยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ

เอาล่ะ！ เขายอมรับว่าเขาแค่อยากเห็นมู่ซีซีเขินอายจนหน้าแดงแบบนี้ อ่า น่ารักเกินไปแล้ว น่ารักจนขนาดตัวเขาเองก็อดใจไว้ไม่ไหว！

ความน่ารักของมู่ซีซีทำให้ลูกกระเดือกที่อยู่บริเวณคอของเขาขยับขึ้นลงโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว จี้หลิงชวนอดไม่ได้ที่จะโน้มตัวไปข้างหน้าและจูบริมฝีปากของมู่ซีซีเบาๆหนึ่งครั้ง

มู่ซีซีรู้สึกกลัวจี้หลิงชวนขึ้นมาเล็กน้อย เธอรีบเงยหน้าขึ้นมองที่จี้หลิงชวนจากนั้นก็พูดขึ้นว่า “คุณชายจี้……ฉันหิวมากๆเลย……”

จี้หลิงชวนกลัวว่ามู่ซีซีจะหิวจนเป็นลมไปเสียก่อน เขาจึงค่อยๆคลายมือออกจากเอวของมู่ซีซี

เมื่อมู่ซีซีเห็นอย่างนั้นแล้วเธอก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และรีบเดินกลับไปที่นั่งของตัวเอง

แต่เมื่อมองดูจานอาหารบนโต๊ะก็รู้สึกกลืนไม่ลง มู่ซีซีขมวดคิ้วด้วยความทุกข์ใจ พร้อมกับมองดูจี้หลิงชวนราวกับว่าจะร้องไห้“อาหารพวกนี้ดูเหมือนจะกินไม่ได้……”

จี้หลิงชวนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและดูเหมือนว่ากำลังจะสั่งอาหาร แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมามองมู่ซีซีที่เหมือนกำลังจะหมดแรง ทันใดนั้นเขาจึงมีไอเดียขึ้นมา จี้หลิงชวนปกติแล้วจะเป็นคนเข้มงวดเรื่องอาหารมาก ถ้าเป็นอาหารจากร้านธรรมดา ๆแน่นอนว่าจี้หลิงชวนคงจะกินไม่ลง

อย่างไรก็ตาม ถ้าสั่งอาหารจากภัตตาคารระดับห้าดาวก็กลัวว่าจะมาถึงช้า กว่าจะมาถึงที่นี่คงต้องใช้เวลาอีกชั่วโมงกว่า

เกรงว่ากว่าจะมาถึงที่นี่ตอนนั้นมู่ซีซีคงเป็นลมไปก่อนแน่

เมื่อนึกมาถึงตรงนี้จี้หลิงชวนก็ลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหัน พร้อมพูดกับมู่ซีซีว่า“ไม่ต้องสั่งอาหารหรอก！”

เมื่อมู่ซีซีได้ยิน ก็ร้องเสียงหลง ออกมาด้วยความประหลาดใจ และรีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า“อย่างนั้นคืนนี้เราจะกินอะไรกันดีล่ะ？”

ทันทีที่พูดถึงเรื่อง กิน ท้องของมู่ซีซีก็ร้องจ๊อกๆขึ้นมาทันที

“เดี๋ยวฉันทำเอง”เมื่อพูดจบจี้หลิงชวนก็รีบเร่งฝีเท้าเข้าไปในห้องครัว

เมื่อมู่ซีซีเห็นอย่างนั้นก็รีบเดินตามเขาไปติดๆโดยไม่รู้ตัวพร้อมกับเอ่ยปากถามจี้หลิงชวนว่า“คุณชายจี้ เมื่อกี้ คุณพูดว่าอะไรนะ？”

มู่ซีซีรู้สึกสงสัยว่าสิ่งที่เธอเพิ่งได้ยินนั้นเป็นความฝันหรือเปล่า……

“อยากกินอะไร？”จี้หลิงชวนเลิกคิ้วและมองไปที่มู่ซีซี

มู่ซีซีมองเห็นจี้หลิงชวนมีท่าทางเอาจริงเอาจัง ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้พูดเล่น และนี่ก็ยืนยันว่าเธอไม่ได้ฝันไป！

จี้หลิงชวนจะทำอาหารด้วยตัวเอง！

เมื่อเห็นจี้หลิงชวนยังคงจ้องมองตัวเองเพื่อรอคำตอบ มู่ซีซีจึงรีบตอบกลับไปว่า“อะไรก็ได้ ฉันกินได้หมด……”

จี้หลิงชวนพยักหน้า จากนั้นเดินเข้าไปในห้องครัว เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วคลิกเข้าไปเสิร์ชหาข้อมูล พร้อมกับเหลือบมองไปที่มู่ซีซีที่ยืนอยู่ด้านข้างและพูดขึ้นว่า “หยิบผ้ากันเปื้อนมาให้หน่อย”

“อ่า……” มู่ซีซีตอบกลับและรีบเดินไปหยิบผ้ากันเปื้อน

มีผ้ากันเปื้อนทั้งหมด 2 ผืน ผืนเก่าเป็นของป้าหลิง เป็นผืนที่เธอมักใช้บ่อยๆแต่ก็ดูสะอาดมาก ถ้าหยิบให้จี้หลิงชวนเขาคงจะต้องรังเกียจแน่นอน

ผืนใหม่อีกผืนมู่ซีซีเคยใช้มาก่อนแล้ว แต่ก็ดีกว่าผืนที่ป้าหลิงใช้ ดังนั้นมู่ซีซีจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหยิบผ้ากันเปื้อนสีชมพูพิมพ์ลายการ์ตูนน่ารักที่เธอเคยใช้มาก่อนส่งให้กับจี้หลิงชวน

จี้หลิงชวนหยิบส่วนผสมจากตู้เย็นและกำลังหั่นผักอยู่ เมื่อเห็นมู่ซีซีส่งผ้ากันเปื้อนมาให้ เขารีบบอกกับมู่ซีซีโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นมามอง “เข้ามาสวมให้ฉันหน่อย”

มู่ซีซีเหลือบมองจี้หลิงชวน ซึ่งดูเหมือนจะยุ่งอยู่พร้อมตอบกลับว่า “อ่า……”

พูดไปพลางพร้อมกับเดินไปที่ด้านข้างของจี้หลิงชวน

จี้หลิงชวนสูงอย่างน้อย 1.86 เมตร ส่วนมู่ซีซีตัวเล็ก เธอสูงเพียง 1.64 เมตร แม้ว่าเธอจะดูตัวเล็ก แต่ถ้าเทียบกับผู้หญิงด้วยกันก็ถือว่าไม่เตี้ย แต่เมื่อเทียบกับจี้หลิงชวนแล้วพวกเขาทั้งสองดูต่างกันมาก มู่ซีซีสูงถึงเพียงแค่ไหล่ของจี้หลิงชวน

ตอนที่เธอสวมผ้ากันเปื้อนให้กับจี้หลิงชวน เธอต้องใช้แรงที่ขาจำนวนมากเพื่อเขย่งขึ้นไปคล้องผ้ากันเปื้อนกับคอของเขา อีกทั้งจี้หลิงชวนก็ไม่อยู่นิ่ง มู่ซีซีคล้องผ้ากันเปื้อนให้เขาอยู่นานจึงคล้องได้สำเร็จ เป็นเพราะเธอเขย่งขาอยู่นานทำให้เสียการทรงตัวพร้อมกับล้มเอนตัวไปทางจี้หลิงชวน