ตอนนี้จี้หลิงชวนพอใจกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ในปัจจุบันแล้ว แม้ว่ามู่ซีซีจะไม่ได้พูดอะไรมาก แต่สิ่งที่จี้หลิงชวนสามารถรับรู้ได้ในตอนนี้ก็คือ มู่ซีซีกำลังพยายามเปิดใจยอมรับเขาอีกครั้ง

และนี่ก็เป็นข่าวดีสุดๆสำหรับจี้หลิงชวน

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวก็ผ่านไปเกือบจะสองเดือนแล้ว

มู่ซีซีและจี้หลิงชวนกำลังพัฒนาความสัมพันธ์ไปในทิศทางที่ดี แต่ในขณะเดียวกัน ชูเหยา ซึ่งอยู่สถานที่ห่างไกลในสหรัฐอเมริกาก็ไม่ได้สุขกายสบายใจในเงื้อมมือจี้หลิงชวนเหมือนอย่างมู่ซีซีในตอนนี้

หลังจากที่ชูเหยาถูกจี้หลิงชวนส่งไปยังประเทศสหรัฐอเมริกา เธอก็ถูกคุมขังอยู่ในคฤหาสน์หลังเล็กๆในเขตชานเมือง

พื้นที่เดียวที่ชูเหยาสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระคือในคฤหาสน์เล็กๆขนาด 400 ตารางเมตร!

แม้แต่จะออกจากคฤหาสน์ไปข้างนอก ชูเหยาก็ยังทำไม่ได้ โดยเธอถูกกักขังไว้ตลอดทั้งวันทั้งคืน

ประตูทางเข้าออกเดียวของคฤหาสน์ทางด้านนอก มีบอดี้การ์ดคอยเฝ้าอยู่ตลอดทั้งกลางวันและกลางคืน โดยที่ชูเหยาไม่สามารถหลบหนีได้เลย

ในคฤหาสน์เล็กๆแห่งนั้นมีแม่บ้านคอยอยู่ดูแลและใช้ชีวิตร่วมกับชูเหยา แต่ทว่าแม่บ้านคนนี้ไม่เคยพูดคุยอะไรกับชูเหยาเลย

ชูเหยาถูกขังอยู่ในคฤหาสน์เล็กๆแห่งนี้เป็นเวลาสองเดือนเต็มแล้ว และเธอก็รู้สึกว่าเธอกำลังจะหมดความอดทน

ไม่ใช่ว่าชูเหยาไม่เคยพยายามที่จะหนี แต่มันไม่มีประโยชน์เลยต่างหาก ที่นี่ถูกคุมเข้มเสียยิ่งกว่าโรงรถใต้ดินที่ชูเหยาเคยถูกคุมขังมาเป็นเวลาห้าปี

ในทุกๆห้องของคฤหาสน์ติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้อย่างแน่นหนา และกล้องสามารถจับภาพได้แทบจะทุกๆมุมของคฤหาสน์

ชูเหยาเคยพยายามหลบหนีออกไปในคืนที่เงียบสงบครั้งหนึ่ง เธอพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว แต่เมื่อเธอวิ่งออกไปพ้นจากประตูได้ไม่นาน ทันทีที่บอดี้การ์ดเห็นเธอ เธอก็ถูกบอดี้การ์ดพาตัวกลับเข้าไปในคฤหาสน์เหมือนเดิม อีกทั้งแผนการหลบหนีของเธอในครั้งนี้เธอก็เสียแรงไปไม่ใช่น้อย หลังจากที่ถูกขังอยู่ในห้องนอนเป็นเวลากว่าครึ่งเดือน

จากการหลบหนีที่ล้มเหลวนั้น ชูเหยาตระหนักว่าไม่มีทางที่จะหนีจากกรงนี้ด้วยกำลังของเธอเพียงคนเดียวได้

เธอมองไปยังประตูที่ถูกปิดตายอยู่ ชูเหยากัดฟันแน่น!

เธอไม่ยอมแน่ และเธอจะไม่มีวันยอมถูกขังอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิต!

ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เธอจะต้องหาทางหนีจากกรงขังนี้ไปให้ได้!

ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่ได้มีลูกมือคนใหม่ที่จะสามารถลากเอานั่งสารเลวมู่ซีซีลงนรกได้ และเธอยังไม่ได้ลงมือแย่งชิ่งเอาตัวของจี้หลิงชวนกลับคืนมาได้สำเร็จเลย ดังนั้นเธอจะไม่มีวันปล่อยมันไปง่ายๆแบบนี้แน่

ชูเหยาคิดไปพลางยกมือขึ้นมาสัมผัสที่บริเวณหน้าท้องของตัวเอง ประจำเดือนของเธอไม่มาเป็นเวลาสองเดือนแล้ว

บวกกับเรื่องคืนนั้นในเมืองหรง ชูเหยายังมั่นใจถึง 70% ว่า เธอน่าจะท้อง!

ตอนนี้แผนการของเธอประสบความสำเร็จเพียงก้าวเล็กๆ และเป็นเพราะเธอถูกขังอยู่ที่นี่ ทำให้เธอทำอะไรไม่ได้

ชูเหยาคิดขึ้นพลางกัดริมฝีปากของตัวเองแน่น ดวงตาของเธอก็เคร่งขรึมขึ้นมาเรื่อยๆ ไม่ได้! จะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว!เธอจะต้องคิดหาวิธี เพื่อให้ตัวเองต้องหนีออกจากที่นี่ให้ได้เร็วที่สุด ไม่งั้นถ้าตอนนี้เธอท้องขึ้นมาจริงๆ และถ้าท้องของเธอโตขึ้นเรื่อยจนจี้หลิงชวนรู้เรื่องเข้า จี้หลิงชวนจะต้องพาเธอไปทำแท้งโดยไม่มีความลังเลใจอย่างแน่นอน

เมื่อถึงเวลานั้นจริงๆ แผนการทั้งหมดของเธอก็จะพังพินาศลงไปในทันที !

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา สมองของชูเหยาก็แล่นอย่างรวดเร็ว ในคืนนี้เธอนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน และจนกระทั่งเช้าวันรุ่ง ชูเหยาจึงนึกขึ้นได้ว่า มีคนคนหนึ่งที่สามารถช่วยเธอได้

นั่นก็คือ ลู่เฉิงจิน และเป็นคนคนเดียวที่ในตอนนี้ชูเหยาสามารถไว้วางใจได้

ลู่เฉิงจินชอบชูเหยามากๆ ถ้าหากเขารู้สถานการณ์ในตอนนี้ของเธอแล้ว เขาจะต้องมาช่วยเธออย่างแน่นอน อีกทั้งลู่เฉิงจินก็เป็นสมาชิกของตระกูลลู่ และมีความสามารถเพียงพอที่จะช่วยเธอออกไปได้

ตอนนี้สิ่งเดียวที่ชูเหยาต้องคิดก็คือหาวิธีติดต่อกับลู่เฉิงจินให้ได้

ชูเหยาที่ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์มือถือหรือแม้แต่คอมพิวเตอร์ เธอไม่มีทางที่จะติดต่อกับผู้คนภายนอกได้

หมายเลขโทรศัพท์ของลู่เฉิงจิน ชูเหยาจำมันได้อย่างชัดเจน และสิ่งเดียวที่ชูเหยา ต้องการทำในตอนนี้ คือหาโทรศัพท์ที่สามารถเชื่อมต่อกับคนภายนอกได้

ชูเหยาคิดขึ้นพลางหันไปมองคนรับใช้ชาวจีนที่ทำหน้าที่ดูแลเธอเป็นประจำในคฤหาสน์

ชูเหยาตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้ว ในไม่ช้าเธอก็เริ่มคิดแผนขึ้นมา

ตอนนี้ในห้องน้ำเป็นสถานที่เดียวในคฤหาสน์ที่ไม่มีกล้องวงจรปิด

เมื่อชูเหยาตัดสินใจได้อย่างนี้แล้ว เธอจึงลุกขึ้นและเดินตรงไปที่ห้องน้ำ หลังจากปิดประตูได้ไม่กี่นาที ชูเหยาก็ตะโกนบอกคนรับใช้ชาวจีนที่อยู่ทางข้างนอกว่า "มีคนอยู่ไหม มีคนอยู่ไหม!!! "

ชูเหยาตะโกนเสียงดังมาก ไม่นานหลังจากนั้น คนรับใช้ชาวจีนที่ได้ยินก็รีบวิ่งเข้ามาเคาะประตูห้องน้ำและถามกับชูเหยาที่อยู่ทางด้านในว่า"คุณชู? คุณอยู่ข้างในหรือเปล่า ？เป็นอะไรหรือเปล่า?"

เสียงของชูเหยาตอบกลับมาในทันทีว่า“ใช่ ฉันอยู่ข้างใน เมื่อกี้ประจำเดือนของฉันเพิ่มจะมาและฉันก็ลืมหยิบผ้าอนามัยเข้ามาด้วย เธอช่วยเอามาให้ฉันหน่อยได้ไหม”

เมื่อคนรับใช้ชาวจีนได้ยินเสียงของชูเหยา เธอก็ตอบกลับชูเหยาโดยที่ไม่ได้คิดอะไรมาก"ได้ค่ะ รอสักครู่ เดี๋ยวฉันจะไปเอามันมาให้"

ห้านาทีต่อมา คนรับใช้ชาวจีนก็ถือของกลับมาพร้อมกับเคาะที่หน้าประตูและตะโกนขึ้นว่า “คุณชู ฉันเอาของที่คุณต้องการมาให้แล้ว”

เมื่อชูเหยาได้ยินเสียงของคนรับใช้ชาวจีน ชูเหยาที่กำลังถือกรรไกรคมๆอยู่ในมือด้วยความตื่นเต้น ซึ่งกรรไกรที่เธอถือเข้ามานั้น เธอได้ซ่อนจากการสอดแนมของกล้องวงจรปิด

ชูเหยาพยายามตั้งสติสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้น ชูเหยาพยายามทำเสียงพูดของเธอให้ดูนิ่งสงบและพูดออกไปว่า "ตอนนี้ฉันไม่สะดวกที่จะยืนขึ้น เธอช่วยเอาของเข้ามาให้ทางด้านในได้ไหม？ ฉันไม่ได้ล็อกประตู"

ชูเหยาพูดขึ้นพลางเอากรรไกรคมๆซ่อนไปทางด้านหลังของเธอ ส่วนตัวเธอนั้นก็เธอยืนแอบอยู่ทางด้านหลังของประตูอีกที โดยที่สายตาจ้องมองไปที่ประตูห้องน้ำที่กำลังปิดอยู่

จากนั้น เธอก็ได้ยินเสียงคนรับใช้ชาวจีนที่อยู่ทางด้านนอกตอบตกลง และได้ยินเสียงเปิดประตู ในขณะที่ประตูของห้องน้ำค่อยๆก็เปิดออก

คนรับใช้ชาวจีนคนนั้นหยิบผ้าอนามัยพร้อมกับผลักเปิดประตูเดินเข้ามา และทันทีที่คนรับใช้ชาวจีนเดินเข้ามาในห้องน้ำ ชูเหยาที่กำลังยืนรออยู่หลังประตูก็รีบยื่นมือออกไปปิดประตูห้องน้ำในทันที

เธอฉวยโอกาสตอนที่คนรับใช้ชาวจีนตกตะลึง ชูเหยาใช้มือข้างหนึ่งยกกรรไกรขึ้นมา ส่วนมืออีกข้างหนึ่งคว้าที่คอของคนรับใช้อย่างรวดเร็ว โดยที่ชูเหยาหันปลายกรรไกรด้านที่คมจี้ไปที่คอของคนรับใช้ชาวจีน

จู่ๆ น้ำเสียงที่เย็นชาของชูเหยาก็ดังขึ้นในห้องน้ำอย่างกะทันหันว่า“อย่าขยับ! และอย่าส่งเสียงดัง มิฉะนั้นฉันจะฆ่าเธอทันที!”

ชูเหยาพูดขึ้นพลางใช้แรงกดกรรไกรในมือลงไปที่คอของคนรับใช้ ปลายของกรรไกรค่อยๆทิ่มลงไปยังผิวหนังบริเวณคอของคนรับใช้ในทันที และบาดแผลที่ถูกทิ่มด้วยของแหลมคมทำให้ผิวหนังบริเวณคอมีเลือดไหลซึมออกมา

คนรับใช้ชาวจีนโอดครวญด้วยความเจ็บปวด เธอมองไปที่ชูเหยาด้วยความตื่นตระหนก

และระงับเสียงโอดครวญที่อยู่ในลำคอของเธออย่างรวดเร็ว

จากนั้นเธอก็พูดกับชูเหยาขึ้นว่า "คุณชู คุณจะทำอะไร？"

ทันทีที่เสียงของคนรับใช้ชาวจีนดังขึ้น ชูเหยาก็จ้องไปที่คนรับใช้ชาวจีนอย่างไม่สนใจ"หุบปากซะ!!!"

จากนั้นชูเหยาก็พูดเข้าประเด็นในทันทีว่า"เอาโทรศัพท์ของแกออก! เร็วเข้า!!!"