จี้หลิงชวนรู้ดีว่าผู้หญิงของเขามู่ซีซีสวยแค่ไหน แต่ตอนนี้ได้เห็นมู่ซีซีในชุดเจ้าสาว จี้หลิงชวนก็ตกตะลึงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

มู่ซีซีของเขาสวยมาก สวยมากจริง ๆ

ในช่วงเวลาต่อมา สายตาของจี้หลิงชวนก็เหลือบไปเห็นเพื่อนสนิททั้งสามคนที่อยู่ข้างหลังของตัวเอง

ลู่เฉิงฮ่าว เวินจิ่ง และซูอวี่โม่ พวกเขาเติบโตมากับจี้หลิงชวน และตอนนี้พวกเขาก็ยังไม่เข้าใจความหมายของจี้หลิงชวน

ทั้งสามคนต่างฝ่ายต่างรู้กันโดยปริยาย และทุกคนก็ยิ้มอย่างเงียบ ๆ

แน่ล่ะ เมื่อผู้ชายเห็นเพื่อนสนิทที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มองภรรยาของตัวเอง

ก็คิดอย่างนั้น แต่ลู่เฉิงฮ่าว เวินจิ่ง และซูอวี่โม่ ทั้งสามคนยังคงมีสติสัมปชัญญะอย่างมาก และทำตามความตั้งใจของจี้หลิงชวน จากนั้นก็ยื่นมือออกไปดึงเพื่อนเจ้าสาวทั้งสามคนที่อยู่ในห้องออกไปข้างนอก

เมื่อสไตลิสต์คนอื่น ๆ เห็นอย่างนี้ก็รู้ตัวว่าต้องรีบออกไปในทันที

เหลือเพียงแค่มู่ซีซีและจี้หลิงชวนที่อยู่ในห้องโถงขนาดใหญ่ของโรงแรม

มู่ซีซีมองไปที่จี้หลิงชวนด้วยความประหลาดใจ เมื่อกี้เธอเห็นจี้หลิงชวนขยิบตาให้ลู่เฉิงฮ่าวและคนอื่น ๆ

ดังนั้นมู่ซีซีจึงไม่เข้าใจว่าจี้หลิงชวนให้พวกเขาทั้งหมดออกไปข้างนอกทำไม

ตอนที่เธอสงสัยและกำลังจะถาม ในวินาทีต่อมาจี้หลิงชวนที่ยืนอยู่ตรงหน้ามู่ซีซีก็ยื่นมือออกไปจับข้อมือของมู่ซีซี จี้หลิงชวนก็ดึงมู่ซีซีเข้ามากอดไว้แน่น โดยที่ไม่ได้รอให้มู่ซีซีตอบโต้ใด ๆ

หลังจากมู่ซีซีก็ยื่นมือออกไปกอดเอวของจี้หลิงชวนโดยไม่รู้ตัว สายตาของเธอมองไปที่จี้หลิงชวน：“จี้หลิงชวน คุณทำอะไร……”

มู่ซีซียังพูดไม่ทันจบ จี้หลิงชวนก็ยื่นมือไปจับที่ด้านหลังศีรษะของมู่ซีซี และจูบริมฝีปากสีแดงที่มีเสน่ห์ของมู่ซีซีอย่างดูดดื่ม

ดวงตาของมู่ซีซีเบิกกว้างและมองไปที่จี้หลิงชวนด้วยความประหลาดใจ เธอรีบยื่นมือออกไปผลักจี้หลิงชวนออกไป และรีบพูดว่า：“จี้หลิงชวน……อย่า ฉันทาลิปสติก……”

จี้หลิงชวนเม้มริมฝีปาก แต่ไม่ได้คิดที่จะปล่อยมู่ซีซีไปอย่างนั้น เขาโน้มตัวไปข้าง ๆ หูของมู่ซีซีและพูดเบา ๆ ทีละคำว่า：“อืม ลิปสติกไม่ค่อยเสมอกัน ผมเลยช่วยทาให้คุณ”

ในขณะที่พูดจี้หลิงชวนก็มองริมฝีปากที่บางและสวยงามของมู่ซีซี เขาอดไม่ได้ที่จะจูบริมฝีปากสีแดงขอมู่ซีซีอีกครั้ง และจงใจถูริมฝีปากสีแดงอันละเอียดอ่อนของมู่ซีซีด้วย

เป็นจูบที่ยาวนานและดูดดื่ม

จนกระทั่งมู่ซีซีขาอ่อนจนเกือบจะยืนไม่อยู่ จี้หลิงชวนจึงกอดมู่ซีซี และถอยออกจากริมฝีปากสีแดงของมู่ซีซี

การจูบครั้งนี้ทำให้การหายใจของทั้งสองคนไม่สงบเล็กน้อย หน้าผากของจี้หลิงชวนสัมผัสกับหน้าผากของมู่ซีซีอย่างเสน่หา

สายตาจ้องมองซึ่งกันและกัน เนื่องจากพวกเขาอยู่ใกล้กันมาก ทั้งสองจึงเห็นเงาสะท้อนในดวงตาของกันและกันได้อย่างชัดเจน

ราวกับว่าในโลกนี้มีเพียงแค่พวกเขาทั้งสองคน

มู่ซีซีไม่สามารถยับยั้งความรู้สึกแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นในใจได้

ในวินาทีต่อมา ในขณะที่มู่ซีซีกำลังงุนงง จี้หลิงชวนก็ยกมุมริมฝีปากขึ้นเล็กน้อยและมองไปที่มู่ซีซีด้วยรอยยิ้ม

ก่อนที่มู่ซีซีจะได้สติกลับมา เธอได้เสียงที่ไพเราะของจี้หลิงชวนดังขึ้นข้าง ๆ หูของเธอว่า：“มู่ซีซี วันนี้คุณสวยมาก”

ประโยคนี้เข้ามาในหูของมู่ซีซี ไม่ใช่แค่แก้มของมู่ซีซีเท่านั้นที่แดงก่ำ แต่ใบหูของมู่ซีซีก็แดงเช่นกัน！

มู่ซีซีไม่เคยคิดว่าจี้หลิงชวนจะพูดอย่างนี้ออกมา

มู่ซีซีมองไปที่จี้หลิงชวนด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ เธอเขินอายจนพูดอะไรไม่ออก

จี้หลิงชวนมองไปที่มู่ซีซีเม้มริมฝีปากอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างเขินอาย เดิมทีเขายังอยากจะหยอกล้อมู่ซีซี แต่จี้หลิงชวนเหลือบดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือด้วยความกังวลว่าจะล่าช้า จากนั้นเขาจึงปล่อยมู่ซีซีอย่างไม่เต็มใจ และจูบริมฝีปากสีแดงของมู่ซีซีอีกครั้ง จากนั้นก็ยิ้มและพูดช้า ๆ ว่า：“ตอนนี้ปล่อยคุณไปก่อน แล้วคอยจัดการคุณในคืนนี้”

หลังจากที่จี้หลิงชวนพูดจบ ใบหน้าของมู่ซีซีก็แดงมากยิ่งขึ้น และรีบออกจากอ้อมแขนอันเร่าร้อนของจี้หลิงชวน

“เอาล่ะ ใกล้จะได้ฤกษ์แล้ว เราควรออกไปกันได้แล้ว” ในขณะที่จี้หลิงชวนพูด เขาก็ยื่นมือไปจับมือของมู่ซีซี นิ้วทั้งสิบประสานกันแน่นแล้วเดินไปที่ประตูห้อง

ตอนที่ใกล้จะเดินไปถึงประตูห้อง มู่ซีซีก็เห็นริมฝีปากของจี้หลิงชวนเปื้อนลิปสติกสีแดงจาง ๆ ของเธอ และรีบคว้าจี้หลิงชวนไว้

ถ้าจี้หลิงชวนเดินออกไปอย่างนี้ เกรงว่าคนอื่น ๆ จะดูออกว่าจี้หลิงชวนทำอะไรในห้องกับเธอเมื่อครู่นี้

“เดี๋ยวก่อน！” ในขณะที่พูดมู่ซีซีก็ดึงจี้หลิงชวนให้หยุด และรีบหากระดาษทิชชูมาเช็ดลิปสติกจาง ๆ บนริมฝีปากที่สวยงามของจี้หลิงชวนอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็หาลิปสติกเมื่อกี้มาเติมบนริมฝีปากของตัวเอง หลังจากปกปิดทุกอย่างแล้ว มู่ซีซีก็หน้าแดงและปล่อยให้จี้หลิงชวนจูงมือตัวเองออกไปที่ห้องโถงของโรงแรม

จี้หลิงชวนจับมือของมู่ซีซีไว้แน่นและเดินเข้าไปในคริสตจักร

งานแต่งงานครั้งนี้ จี้หลิงชวนไม่ได้เชิญคนในตระกูลมู่มา อย่างไรก็ภาพที่คนในตระกูลมู่ทำร้ายมู่ซีซียังคงปรากฏชัดเจน ในตอนนี้ถ้าเชิญคนในตระกูลมู่มาก็มีแต่จะทำให้มู่ซีซีรู้สึกไม่ดี

เนื่องจากได้รับการดูแลเป็นอย่างดี สุขภาพของนายหญิงจี้จึงดีขึ้นมากแล้ว เธอยืนกรานที่จะมาเข้าร่วมงานแต่งงานครั้งนี้ ดังนั้นจี้หลิงชวนจึงไม่ขัดขวาง และให้แม่บ้านจางเข็นรถเข็นที่นายหญิงจี้นั่งเข้ามาร่วมงานแต่งงาน

งานแต่งงานเป็นแบบตะวันตก เมื่อจี้หลิงชวนจูงมือมู่ซีซีเดินเข้ามาบนพรมแดงในคริสตจักร เพลงมาร์ชในคริสตจักรก็ดังขึ้น

ในเวลาเดียวกันก็มีเสียงปรบมือด้วยความยินดีดังขึ้นในคริสตจักรอีกครั้ง

มู่ซีซีหน้าแดงและหันหน้าไปมองจี้หลิงชวนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ และบังเอิญว่าสายตาของจี้หลิงชวนก็หันมามองมู่ซีซีเช่นกัน

ทั้งสองคนสบตากัน รอยยิ้มเปล่งประกายในดวงตาที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้ของจี้หลิงชวน และเขาก็แอบบีบมือของมู่ซีซีเบา ๆ

และความไม่สบายใจของมู่ซีซีก็สงบลงอย่างแปลกประหลาด และยิ้มให้จี้หลิงชวนที่อยู่ข้าง ๆ

ทั้งสองเดินเข้าไปทีละก้าวจนถึงเวทีกลางคริสตจักร

บาทหลวงหยิบพระคัมภีร์มาแล้วมองไปที่จี้หลิงชวนกับมู่ซีซีด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า：“คุณจี้หลิงชวน ขอถามว่าคุณจะยอมรับคุณมู่ซีซีที่อยู่ข้าง ๆ คุณเป็นภรรยาหรือไม่？ ไม่ว่าจะมั่งมีหรือยากจน สุขหรือทุกข์ เจ็บป่วยหรือสุขสบาย คุณก็จะรักเธอ ทะนุถนอมเธอ และซื่อสัตย์ต่อเธอตลอดไป？”

เมื่อได้ฟังที่บาทหลวงพูดแล้ว จี้หลิงชวนก็หันไปมองมู่ซีซีที่อยู่ข้าง ๆ ด้วยสายตาที่แน่วแน่ และพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังอย่างที่มู่ซีซีไม่เคยเห็นมาก่อน：“ผมยินดี”