ที่จี้หลิงชวนอธิบายไปเมื่อกี้เป็นแค่ข้ออ้าง แต่เหตุผลหลักจริงๆ คือจี้หลิงชวนอยากใช้ความคิดไร้สาระแบบนี้เพื่อให้รู้ว่าในใจตัวเองมู่ซีซีสำคัญแค่ไหน

พอมู่ซีซีได้ยินที่จี้หลิงชวนอธิบายจึงรู้สึกอึ้ง แล้วเงยหน้ามองไปทางจี้หลิงชวน เธอคิดไม่ถึงเลยจริงๆ จี้หลิงชวนที่สูงส่งขนาดนั้น จะยอมอธิบายแล้วขอโทษกับเธอแบบนี้

มู่ซีซีเข้าใจดี สถานะของพวกเขาสองคน จี้หลิงชวนมีสิทธิ์พูดคนเดียวมาโดยตลอด ถ้าจี้หลิงชวนชอบหรืออยากคบกับชูเหยาจริงๆ ตอนนี้เขาไม่จำเป็นต้องมาอธิบายอะไรกับเธอเลย

แต่ตอนนี้จี้หลิงชวนอธิบายกับเธอ งั้นก็แสดงว่า อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดเหมือนที่จี้หลิงชวนพูดจริงๆ

มู่ซีซีใจอ่อนจริงๆ ความน้อยใจที่สะสมมาหายไปในพริบตาเดียวเพราะคำอธิบายของจี้หลิงชวนเมื่อกี้

จี้หลิงชวนเห็นมู่ซีซีหยุดร้องไห้จึงรู้สึกโล่งอก มองใบหน้าน่าสงสารที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาของมู่ซีซี จี้หลิงชวนจึงอดยกมือขึ้นไม่ได้ นิ้วมือที่เรียวยาวจึงวางลงที่ใบหน้าขาวๆ ของมู่ซีซี แล้วค่อยๆ เช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้าให้เธอ

เมื่อกี้ทั้งสองคนมัวแต่โกรธกันแล้วก็ขอโทษกัน ตอนนี้มู่ซีซีในอ้อมกอดจี้หลิงชวนที่ตัวเปียกจึงเริ่มหนาวสั่น คิ้วก็ขมวดแน่นขึ้น ทันใดนั้น จี้หลิงชวนจึงรีบถอดเสื้อคลุมตัวเองออก แล้วคลุมตัวให้มู่ซีซี พร้อมพูดกับเธอว่า "ตอนนี้เรากลับไปก่อน ถ้าเธอยังมีอะไรอยากถาม กลับบ้านแล้วฉันค่อยอธิบายกับเธอ"

มู่ซีซีได้ยินที่จี้หลิงชวนพูดจึงกัดริมฝีปากเบาๆ แล้วพยักหน้าให้ ฝ่ามือของจี้หลิงชวนจึงรีบดึงมือเล็กๆ ของมู่ซีซีไปกุมไว้ แล้วจูงมือเธอเดินไปที่รถ

เวลาเดียวกัน มู่ซีซีกับจี้หลิงชวนไม่ได้สังเกตรถสีดำที่จอดอยู่ที่มุมไม่ไกลมาก คนขับรถในรถสีดำกำลังถือกล้องโทรศัพท์เอาแต่ถ่ายพวกเขาสองคนอยู่

จี้หลิงชวนขับรถแล้วรีบพามู่ซีซีกลับไปที่คฤหาสน์

จี้หลิงชวนเพิ่งจูงมือมู่ซีซีเดินเข้าไปในห้องรับแขก ป้าหลิงที่เป็นห่วงมากจึงรีบเดินมาหา เห็นมู่ซีซีตัวเปียกทั้งตัว จึงเอ่ยอย่างเป็นห่วงว่า "คุณหนูซีซี ทำไมตัวถึงเปียกแบบนี้คะ เดี๋ยวไม่สบายนะคะ รีบไปอาบน้ำอุ่นแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะค่ะ เดี๋ยวป้าขึ้นไปอุ่นน้ำให้คุณหนู"

ขณะพูดป้าหลิงจึงรีบขึ้นไปอุ่นน้ำให้มู่ซีซี มือของจี้หลิงชวนที่จับมู่ซีซีไว้จึงคลายออก พร้อมเอ่ยกับเธอว่า "ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะ เดี๋ยวกินมื้อเย็นเสร็จแล้วเราค่อยคุยกัน"

มู่ซีซีพยักหน้าให้ เพราะตอนนี้เธอหนาวมากจริงๆ แล้วเสื้อผ้าเปียกๆ ที่แนบตัวอยู่ก็รู้สึกไม่ค่อยสบายตัว

มู่ซีซีไปอาบน้ำอุ่นแล้วสระผม พอเช็ดผมจนแห้งแล้วจึงเปลี่ยนชุดนอนสะอาดๆ มู่ซีซีเพิ่งลงไปชั้นล่าง ป้าหลิงก็ยกน้ำขิงที่ต้มเสร็จแล้วมาให้

มู่ซีซีอดทนกับความเผ็ดของน้ำขิงแล้วดื่มจนหมด จากนั้นป้าหลิงก็ไปเตรียมมื้อเย็น เห็นว่าบรรยากาศคืนนี้ของคุณชายจี้กับคุณหนูซีซีสองคนแปลกๆ เหมือนมีเรื่องอะไรจะคุยกัน ป้าหลิงจึงถอยกลับไปที่ห้องตัวเองอย่างรู้งาน

ในห้องอาหารกว้างๆ จึงเหลือแค่จี้หลิงชวนกับมู่ซีซีสองคน

จี้หลิงชวนถูกนายหญิงจี้เลี้ยงดูมาอย่างดี ตอนที่กินข้าวจึงไม่ชอบคุยกัน

พอกินมื้อเย็นอย่างเงียบๆ เสร็จแล้ว รอจี้หลิงชวนเห็นว่ามู่ซีซีก็กินอิ่มแล้ว ค่อยวางตะเกียบลงแล้วมองไปที่เธอ "โอเค ก่อนหน้านั้นยังมีบางอย่างที่อธิบายไม่เคลียร์ ตอนนี้ฉันจะค่อยๆ อธิบายให้เธอฟัง"

ได้ยินสิ่งที่จี้หลิงชวนพูด มู่ซีซีจึงกัดริมฝีปากเบาๆ แล้วสายตาก็อดมองไปทางจี้หลิงชวนไม่ได้

"เมื่อก่อนชูเหยารู้จักกับตระกูลเรา เพราะฉะนั้นจะพูดว่าฉันโตมาพร้อมกับชูเหยาก็ได้……" จี้หลิงชวนค่อยๆ เล่าเรื่องตัวเองกับชูเหยาให้มู่ซีซีฟัง กลัวว่าเธอได้ยินแล้วจะคิดมาก จี้หลิงชวนจึงเล่าเรื่องที่เขาเคยคบกับชูเหยาให้มู่ซีซีฟังตามความจริงด้วย

แล้วเรื่องหลังจากนั้นห้าปี ก็คือก่อนหน้านั้นที่เวินจิ่งหาชูเหยาเจอ แล้วรวมถึงเรื่องที่ชูเหยาถูกขังไว้ในโรงจอดรถใต้ดินมาห้าปีที่ประเทศอเมริกาด้วย

พอมู่ซีซีฟังจี้หลิงชวนเล่าเรื่องชูเหยาจนจบ จึงเบิกตาโตอย่างตกใจ แล้วมองจี้หลิงชวนอย่างไม่อยากเชื่อ

ถ้าไม่ใช่มู่ซีซีได้ยินกับหูตัวเอง เธอไม่กล้าเชื่อเลยว่าต่อหน้าชูเหยาที่ดูดีขนาดนี้จะผ่านเรื่องที่น่ากลัวแบบนั้นมา

ในใจจึงอดไม่ได้แล้วรู้สึกสงสารชูเหยา

จี้หลิงชวนจับมือมู่ซีซีไว้ แล้วพูดต่อว่า "ซีซี ความจริงเรื่องของชูเหยาส่วนหนึ่งฉันเป็นต้นเหตุเอง ถ้าไม่ใช่ตอนนั้นที่ฉันทะเลาะกับชูเหยา เขาก็คงไม่โกรธแล้วหนีไปที่อเมริกา แล้วเขาก็อาจจะไม่เจอเรื่องแบบนั้นด้วย เพราะฉะนั้นในใจฉันมีแต่ความรู้สึกผิดกับโทษตัวเอง ตอนนี้เขากลับมาแล้ว ฉันก็เลยอยากจะชดใช้ให้เขา"

ขณะพูดจี้หลิงชวนกลัวว่ามู่ซีซีจะคิดมาก จึงอดดึงมู่ซีซีที่นั่งอยู่ข้างๆ เข้ามากอดในอ้อมกอดไม่ได้ แล้วพูดกับเธออย่างจริงจังว่า "ฉันกับชูเหยามีแค่ความรู้ผิดกับโทษตัวเอง ถึงแม้ก่อนหน้านั้นฉันจะเคยคบกับเขา แต่ตอนนี้ฉันเพิ่งรู้ว่า ความรู้สึกที่ฉันมีต่อชูเหยาเป็นแค่ความรู้สึกที่พี่ชายเป็นห่วงน้องสาว ไม่ใช่ความรู้สึกรักใคร่"

จี้หลิงชวนหยุดพูดไปครู่หนึ่ง สายตาที่ลึกลับแฝงไปด้วยรอยยิ้มจ้องมู่ซีซีไว้ อดไม่ได้แล้วยื่นมือไปหยิกแก้มของเธอ "อือ ตอนนี้อธิบายเคลียร์แล้ว เพราะฉะนั้นต่อไปห้ามหึงไปเรื่อยอีก"

มู่ซีซีได้ยินที่จี้หลิงชวนพูด ใบหน้าขาวๆ จึงแดงก่ำทันที

ฟังจี้หลิงชวนอธิบายเสร็จแล้ว ในใจมู่ซีซีไม่โกรธตั้งนานแล้ว ถึงแม้จี้หลิงชวนไม่ได้พูดตรงๆ ว่าชอบเธอ แต่เธอก็รู้สึกได้

แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้อีก มู่ซีซีค่อยรู้ตัวว่าในใจตัวเองแคร์จี้หลิงชวนมากแค่ไหน

เพราะจี้หลิงชวนเข้ามาอยู่ในใจเธออย่างไม่รู้ตัวแล้ว

เพราะเธอชอบจี้หลิงชวน ก็เลยรู้สึกหึง เสียใจ น้อยใจกับเรื่องที่จี้หลิงชวนทำให้ชูเหยา

แต่ก็ยังดี ตอนนี้อธิบายทุกอย่างเคลียร์แล้ว

อยู่ๆอารมณ์มู่ซีซีก็ดีขึ้นมาทันที มองจี้หลิงชวนที่อยู่ใกล้ๆ ในใจเธอจึงรุ่มร้อน ทันใดนั้น มู่ซีซีเหมือนโดนร่ายมนตร์สะกด มือเลยยื่นไปคล้องคอจี้หลิงชวนไว้ ขยับเข้าไปใกล้ แล้วจุมพิตลงที่ริมฝีปากบางๆ ของจี้หลิงชวน