จี้หลิงชวนจูบเธออย่างรวดเร็วและรุนแรง มู่ซีซีทำอะไรไม่ถูก หลังจากนั้นไม่นาน ลมหายใจของทั้งสองก็ประสานกันอย่างยุ่งเหยิง

จนกระทั่งมู่ซีซีเกือบจะหายใจไม่ออก จี้หลิงชวนจึงค่อยๆเคลื่อนที่ออกจากริมฝีปากอันบวมแดงของเธอ

มู่ซีซีใช้ประโยชน์จากช่องว่างตรงนี้ เธอสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าไปในปอดอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เธอจะได้สติกลับมา แต่แล้วใบหน้าที่หล่อเหลาของจี้หลิงชวนก็โผล่เข้ามาอีกครั้ง มู่ซีซีตกใจเป็นอย่างมาก เธอยื่นมือออกมาต่อหน้าจี้หลิงชวนด้วยความตื่นตระหนก พร้อมกับมองจี้หลิงชวนด้วยสีหน้าแดงก่ำ "เดี๋ยวก่อน… จี้หลิงชวน…รอก่อน ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลย…"

จี้หลิงชวนไม่มีทีท่าไหวติง มือทั้งสองค่อยๆถอดกระโปรงที่อยู่บนร่างกายของมู่ซีซีด้วยความชำนาญ ขณะที่กำลังถอดมันออก เขาก็ไม่ลืมที่จะตอบกลับมู่ซีซีไปว่า "อืม ไม่เป็นไร รอเดี๋ยวพวกเราเล่นสนุกไปด้วย อาบน้ำไปด้วย ”

คำพูดประโยคเดียวทำให้ใบหน้าของมู่ซีซีแดงขึ้นเล็กน้อย

สุดท้าย มู่ซีซีก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงการกระทำของจี้หลิงชวนได้ จี้หลิงชวนอุ้มเธอลงไปในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ จากนั้นก็กระทำกับเธออย่างไร้ความยางอายครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เขาก็ยังรู้สึกไม่พอใจ

ฉากแรกจบลง จี้หลิงชวนก็ยังพอมีความเป็นมนุษย์อยู่บ้างและไม่ได้โหดร้ายเกินไป เขาค่อยๆชะล้างทำความสะอาดร่างกายให้มู่ซีซีอย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็อุ้มมู่ซีซีที่กำลังนอนตัวอ่อนอยู่ในอ่างขึ้น และก้าวออกจากห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

ใบหน้าที่ดูแดงระเรื่อของมู่ซีซี แม้แต่คิ้วและหางตาที่ดูน่าดึงดูด ทำให้คนที่เห็นเธอในตอนนี้รู้สึกอดใจไม่ไหว

มู่ซีซีที่กำลังรู้สึกเหนื่อยและหมดแรง อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปที่จี้หลิงชวนที่กำลังอุ้มตัวเองอยู่

เธอเห็นจี้หลิงชวนไม่มีทีท่าที่ลำบากเลยแม้แต่น้อย แถมยังดูมีพลังมากกว่าก่อนที่เขาจะลงมือทำอะไรกับเธอซะอีก…

มู่ซีซีอดคิดในใจอย่างเงียบๆ อดีตนางปีศาจไม่ได้ล้วนแต่ถูกเรียกมาดูดหยินหยางจากร่างกายของคนหรอกเหรอ ?

แต่ตอนนี้มู่ซีซีเหลือบมองดูตัวเองที่กำลังไร้เรี่ยวแรงแม้แต่แรงจะยกแขนขึ้นก็ยังไม่มีแต่กับจี้หลิงชวนที่กำลังอุ้มเธออยู่กลับมีพลังอย่างเหลือเฟือ มู่ซีซีกระตุกมุมปากของเธอเล็กน้อย ทำไมถึงได้รู้สึกเหมือนว่ามันดูสลับกันอย่างนี้ล่ะ ราวกับว่าเธอถูกจี้หลิงชวนดูดพลังไปมากกว่า …

ในขณะที่มู่ซีซีกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น จี้หลิงชวนได้อุ้มเธอวางลงบนเตียงนุ่มๆขนาดใหญ่เป็นที่เรียบร้อย

เพิ่งจะวางเธอลงได้ไม่นาน ร่างสูงใหญ่ของจี้หลิงชวนก็นอนลงบนเตียงในทันที แขนของเขาโอบเข้ากับร่างกายที่น่าเย้ายวนใจของมู่ซีซีอย่างแน่นหนา จากนั้นก็ค่อยๆดึงมู่ซีซีเข้ามาในอ้อมแขนของเขา

ตอนนี้มู่ซีซีรู้สึกกลัวจี้หลิงชวนขึ้นมาแล้ว ทันทีที่เธอรู้สึกได้ถึงผิวของเธอแบนชิดติดกับผิวที่ร้อนระอุของจี้หลิงชวน แก้มสีขาวราวกับหยกของมู่ซีซีก็เปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที มู่ซีซีรีบยื่นมือออกมาผลักจี้หลิงชวน อย่างรวดเร็ว และคำพูดอ้อนวอนขอความเมตตาน้ำเสียงที่ฟังดูแหบเล็กน้อยก็ดังขึ้น "จี้หลิงชวน… คุณอย่ากอดฉันเลย… มันร้อน อ๊ะ… อย่าขยับมือของคุณ… อืม…"

มู่ซีซียังไม่ทันจะพูดจบ ริมฝีปากสีแดงอันเย้ายวนก็ถูกจี้หลิงชวน ปิดปากไว้ในทันที

หลังจากการจูบอันแสนยาวนานจบลง ใบหน้าของมู่ซีซีก็ได้กลายเป็นสีแดง เธอจ้องไปที่จี้หลิงชวนด้วยท่าทางที่เหนื่อยหอบและพูดขึ้นว่า "เดี๋ยวก่อนจี้หลิงชวน รอสักครู่ … "

เมื่อได้ยินเสียงที่มีความตื่นตระหนกของมู่ซีซี จี้หลิงชวนก็แสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย พร้อมกับจ้องไปที่มู่ซีซีด้วยสายตาที่ไม่อาจเดาได้ จากนั้นก็ค่อยๆเปล่งเสียงออกมาว่า" อืม ฉันจะให้โอกาสเธอครั้งหนึ่ง เธอต้องการจะพูดอะไร พูดสิ?"

ด้วยกลัวว่าจี้หลิงชวนจะเปลี่ยนใจ มู่ซีซีรีบมองที่จี้หลิงชวนและพูดในทันทีว่า"จี้หลิงชวน… ฉันเหนื่อยแล้ว เมื่อกี้ไม่ใช่ทำไปแล้วครั้งหนึ่งเหรอ…ตอนนี้ฉันต้องการนอน…ขอนอนไม่ได้เหรอ？ "

จี้หลิงชวนจ้องไปที่มู่ซีซี แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป เขาใช้การกระทำเป็นการพิสูจน์ให้มู่ซีซีได้เห็นจี้หลิงชวนเอื้อมมือออกไปจับมือเล็ก ๆ ของมู่ซีซี จากนั้นก็ลากมือเล็กๆของเธอให้ไปสัมผัสกับอวัยวะส่วนที่ดูแข็งและร้อนผ่าวของตัวเอง

หลังจากที่มู่ซีซีรู้ตัว ใบหน้าของเธอก็แดงขึ้นในทันที ราวกับว่าถูกความร้อนสัมผัสลงไปที่ใบหน้า มู่ซีซีรีบดึงมือออกด้วยความตกใจ ในตอนนี้อยากจะหนีไปให้ไกล!

เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย ทำไมจี้หลิงชวน…ทำไมถึงยังรู้สึกได้อยู่อีกล่ะ…

แค่นึกถึงมู่ซีซีก็รู้สึกปวดที่เอวขึ้นมา

พรุ่งนี้เธอยังต้องไปทำงาน…พรุ่งนี้คงจะไม่มีแรงขนาดที่จะลุกจากเตียงไม่ได้หรอกนะ…ทำไมจี้หลิงชวนคนนี้ถึงได้ดูเหมือนกับเป็นเครื่องจักรอย่างไงอย่างนั้นเลยล่ะ เพิ่งจะได้ระบายอารมณ์ไปแล้วครั้งหนึ่งไม่ใช่เหรอ นี่มันเพิ่งจะผ่านไปไม่นานเองนะ…

มู่ซีซีรู้สึกเสียววาบที่เอวขึ้นมาในทันที เธอมองไปที่จี้หลิงชวนด้วยใบหน้าที่ดูเหมือนกำลังจะร้องไห้ และพูดด้วยความรู้สึกต่อต้านออกมาว่า "จี้หลิงชวน … เมื่อกี้ทำไปแล้วไม่ใช่เหรอ..ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว…ฉันเหนื่อยอยากจะนอนแล้ว…"

จี้หลิงชวนกอดมู่ซีซีและขมวดคิ้วแน่น ลมหายใจอันร้อนแรงก็พ่นออกไปสัมผัสกับคออันบอบบางของมู่ซีซี จู่ ๆ มู่ซีซีรู้สึกร้อนขึ้นมา ไม่นานหลังจากนั้นเสียงพูดที่ดูสุขุมของจี้หลิงชวนก็ดังเข้ามาในหูของเธออีกครั้ง"แต่ ไอ้นี่ของฉันมันยังรู้สึกทรมานอยู่เลยซีซี เหมือนมันกำลังจะตายอยู่แล้ว”

เสียงพูดที่ดูราวกับว่าเป็นเวทมนตร์ของจี้หลิงชวน ได้พูดออกมาสะกดมู่ซีซีอย่างช้าๆ "ซีซี เป็นเธอดีที่สุด เธอช่วยฉันด้วยนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะต้องตายจริงๆแน่"

คำพูดของจี้หลิงชวนยังคงก้องอยู่ในหูของมู่ซีซี มู่ซีซีรู้สึกว่าเธอถูกจี้หลิงชวนวางยา ในเวลาต่อมา มู่ซีซีที่กำลังมึนงงกับตัวเองก็ค่อยๆวางมือลงบนคอของจี้หลิงชวน และค่อยๆขยับร่างกายของตัวเองเขาไปสัมผัสแนบชิดกับร่างกายของจี้หลิงชวนในทันที

การกระทำของมู่ซีซี ราวกับว่าเธอกำลังถูกวางยาพิษร้ายแรงจากจี้หลิงชวน

ลูกกระเดือกอันเซ็กซี่ขยับขึ้นลงอย่างควบคุมไม่ได้ จี้หลิงชวนรู้สึกว่าเขากำลังจะได้ระเบิดออกมาจริงๆแล้ว

จี้หลิงชวนพลิกตัวขึ้นคร่อมมู่ซีซี จากนั้นก็ขยับร่างกายของเขาและกระแทกเข้าใส่มู่ซีซีอย่างไร้ความปรานี

ในขณะที่เขาขยับเข้าไป จี้หลิงชวนอ้าปากเปล่งเสียงออกมาด้วยความพอใจ แขนสองข้างโอบกอด มู่ซีซีไว้อย่างแน่นหนา ในขณะนี้จี้หลิงชวนรู้สึกว่าแม้เขาจะต้องตายตอนนี้เขาก็ไม่รู้สึกเสียใจแล้ว

จี้หลิงชวนจ้องไปที่มู่ซีซีที่มีใบหน้าแดงก่ำซึ่งอยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง ดวงตาสีพีชที่สวยงามของเธอราวกับถูกปกคลุมไปด้วยหมอกบางๆของฤดูใบไม้ผลิ แววตาอันเย้ายวนของมู่ซีซีมีอำนาจดึงดูดสายตาของผู้คนได้ จี้หลิงชวนไม่สามารถข่มจิตใจของตัวเองได้ดังนั้นเขาจำเป็นต้องเก็บซ่อนร่างปีศาจของมู่ซีซีไว้

นี่สำหรับให้เขาเห็นเพียงคนเดียวเท่านั้น ใครก็ไม่สามารถมองมันได้อีก! ! !

ในห้องที่เงียบสงบมีเพียงแค่เสียงหอบอันยุ่งเหยิงและคลุมเครือของจี้หลิงชวนกับมู่ซีซีเท่านั้น