แต่ถูกฟางเซิ่งพูดเตือนเขาในภายหลัง ว่าถ้าหากจี้หลิงชวนให้มู่ซีซีเข้ามาทำงานในห้องทำงานของเขาโดยตรง กลัวว่ามู่อวี๋เฟยอาจจะคาดเดาความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคนได้ อีกทั้งมู่ซีซีก็คงจะไม่ยินยอมเป็นแน่

นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้จี้หลิงชวนล้มเลิกความคิดของเขาและจัดการให้มู่ซีซีไปทำงานในห้องทำงานของฟางเซิ่ง

อย่างน้อยก็ยังอยู่ในสายตาของเขา

เมื่อได้ฟังสิ่งที่มู่ซีซีพูดในตอนนี้แล้ว จี้หลิงชวนก็ขมวดคิ้วและปฏิเสธขึ้นมาโดยทันที“ไม่ได้！”

ให้มู่ซีซีทำงานอยู่ในห้องทำงานของฟางเซิ่งเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้จี้หลิงชวนสามารถรับได้

เมื่อมู่ซีซีเห็นท่าทางที่แสดงออกอย่างเด็ดขาดของจี้หลิงชวนแล้ว ก็รู้ได้ทันทีเลยว่าไม่สามารถเปลี่ยนใจเขาได้อย่างแน่นอน ตอนนี้จี้หลิงชวนเป็นถึงท่านประธาน และสิ่งที่ท่านประธานกล่าวนั่นก็คือคำสั่ง แม้ว่าในใจของเธอจะไม่ค่อยเห็นด้วยก็ตาม แต่มันดูเหมือนจะไร้ประโยชน์ ทำได้เพียงแค่ยอมรับมันเท่านั้น

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้มู่ซีซีก็รีบก้มศีรษะลง และเช็ดริมฝีปากของเธออย่างรวดเร็วด้วยแขนเสื้อ เธอขยี้ตาเบาๆ จากนั้นก็สูดหายใจเข้าลึกๆ ใช้สองมือตบที่แก้มของตัวเองเพื่อทำให้สีหน้าของตัวเองดูปกติ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้น และค่อยๆสลัดออกจากอ้อมกอดอันร้อนระอุของจี้หลิงชวน

เธอมองไปที่จี้หลิงชวนแล้วรีบพูดขึ้นว่า“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวกลับไปทำงานนะคะ……”

เมื่อจี้หลิงชวนแกล้งมู่ซีซีอย่างพอใจแล้ว เขาก็ยอมปล่อยมู่ซีซีไป มู่ซีซีเพิ่งจะก้าวขาออกไปได้ครึ่งก้าว จี้หลิงชวนก้มเหลือบมองกางเกงที่เปียกชื้นไปด้วยคราบของกาแฟ เขาจึงพูดกับมู่ซีซีที่กำลังหันหลังให้กับเขาว่า“ออกไปแล้ว เรียกฟางเซิ่งเข้ามาด้วย”

“อ๋อ เข้าใจแล้ว……” มู่ซีซีตอบกลับอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าจี้หลิงชวนจะเปลี่ยนใจและทำอะไรขึ้นมา เธอรีบเอื้อมมือออกไปเปิดประตูห้องและเดินออกจากห้องของท่านประธานจี้อย่างรวดเร็ว

ทันทีที่มู่ซีซีเดินพ้นประตูออกมาและประตูเพิ่งจะปิดลง มู่ซีซีที่กำลังเดินก้มหน้าออกมาสังเกตเห็นเงาของใครบางคนเดินเข้ามาในระยะสายตา

กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยเตะเข้ากับปลายจมูกของมู่ซีซีอย่างจัง มู่ซีซีขมวดคิ้ว และเงยหน้าขึ้น ก่อนที่จะเผชิญกับใบหน้าที่หงุดหงิดของมู่อวี๋เฟย

มู่ซีซียังไม่มีปฏิกิริยาที่จะโต้ตอบ แต่มู่อวี๋เฟยกลับโถมตัวเข้ามากระชากที่คอเสื้อของเธออย่างบ้าคลั่ง มู่อวี๋เฟยจับที่คอเสื้อด้านหนึ่งของมู่ซีซีและลากเธอเข้าไปที่ห้องน้ำ จากนั้นก็ล็อกประตู

“มู่อวี๋เฟย เธอเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก！รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ！”หลังจากที่มู่ซีซีได้สติกลับมา เธอยื่นมือออกไปและผลักมู่อวี๋เฟยอย่างแรง

มู่อวี๋เฟยจ้องเขม่นไปที่มู่ซีซีตาไม่กะพริบ“มู่ซีซี เธอพูดมาสิว่า！จริงๆแล้วเธอกับจี้หลิงชวนมีความสัมพันธ์อะไรกันแน่！！！ทำไมตอนนั้นเขาถึงให้ของขวัญราคาแพงกับเธอ？และในครั้งนี้ทำไมเขาถึงต้องเอาเธอเข้ามาทำงานที่จี้ซือด้วย？！！！”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่น่ารังเกียจของมู่อวี๋เฟยที่ตั้งคำถามกับเธอ หัวใจของมู่ซีซีก็เต้นแรงขึ้น และนิ้วทั้งสิบของเธอก็ค่อยๆกำเข้ามาแน่นขึ้น

พระเจ้า……หรือว่ามู่อวี๋เฟยจะรู้เรื่องนี้แล้ว？ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้หัวใจของมู่ซีซีก็ราวกับจะแหลกสลาย

มู่ซีซีมองไปทางมู่อวี๋เฟยด้วยสายตาที่ตื่นตระหนก เธอจ้องมองไปที่สายอันเฉียบคมและขี้สงสัยคู่นั้นของมู่อวี๋เฟย มู่ซีซีค่อยๆกำมือของเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆ

ใจเย็นๆ！อารมณ์เย็นๆลงก่อน หากว่ามู่อวี๋เฟยรู้เรื่องของเธอกับจี้หลิงชวนแล้ว กลัวว่ามู่อวี๋เฟยคงจะบ้าคลั่งไปกว่านี้ จะมาถามเธอแบบนี้ได้อย่างไร

มู่อวี๋เฟยก็แค่สงสัยเท่านั้นเอง！

เมื่อคิดได้อย่างนี้ในใจของมู่ซีซีก็สงบลงอย่างรวดเร็ว เธอเงยหน้าสบสายตากับมู่อวี๋เฟยอีกครั้ง มู่ซีซีจ้องเขม็งไปที่มู่อวี๋เฟยพร้อมกับตอบคำถามของเธอทีละข้อๆ “มู่อวี๋เฟย ที่ตอนนั้นจี้หลิงชวนมอบของขวัญให้กับฉัน นั้นเป็นเพราะเห็นแก่หน้าเธอและพ่อกับแม่ อีกอย่างก็ไม่ได้ให้ฉันแค่คนเดียว พ่อกับแม่ก็ได้ของขวัญราคาแพงๆด้วย และเรื่องที่ฉันได้มาทำงานที่นี่ ฉันก็ได้อธิบายไปแล้ว ว่าฉันไม่รู้ ถ้าเธออยากรู้ก็ไปถามฝ่ายบุคคลดูว่าทำไมถึงเลือกฉันให้มาทำงานที่นี่ ”

กลัวว่าจะพูดมากเกินไปจะหลุดอะไรออกมา มู่ซีซีจึงโยนเรื่องนี้ไปให้ฝ่ายบุคคล เพราะเธอโกหกไม่เก่ง

ถ้าไม่ใช่เพราะเธอถูกบังคับ มู่ซีซีหรือจะเลือกทำแบบนี้！

มีหลายครั้งที่มู่ซีซีเคยคิดที่จะหลบหนีจากจี้หลิงชวน แต่ถ้าหากว่าจี้หลิงชวนโกรธขึ้นมา และเมื่อนึกถึงผลที่จะเกิดตามมากับครอบครัว มู่ซีซีจึงทำได้เพียงเลือกที่จะทนต่อไป！

ตอนนี้เธอได้แต่ภาวนาว่าให้จี้หลิงชวนรีบเกลียดเธอ และยุติความสัมพันธ์กับเธอ เพื่อเธอจะได้เป็นอิสระ

เมื่อได้ฟังคำพูดของมู่ซีซี มู่อวี๋เฟยก็จ้องไปที่มู่ซีซีด้วยความไม่เชื่อ เธอรู้สึกอยู่เสมอว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติ แต่เธอก็ไม่สามารถหาเหตุผลมาหักล้างคำพูดของมู่ซีซีได้

มู่อวี๋เฟยจ้องเขม็งไปที่มู่ซีซีด้วยความไม่พอใจและพูดขู่มู่ซีซีว่า“มู่ซีซี ฟังฉันให้ดีๆนะ ！จี้หลิงชวนเป็นของฉัน！หากว่าเธอเกิดคิดเรื่องอะไรที่ไม่ควรคิดขึ้นมา ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่！”

หลังจากพูดจบ มู่อวี๋เฟยก็สะบัดมือออกจากมู่ซีซี จากนั้นก็หันหลังและเดินจากไป

เมื่อเห็นมู่อวี๋เฟยเดินออกไป มู่ซีซีก็ยิ้มเยาะออกมาเล็กน้อย ไม่รู้จริงๆว่ามู่อวี๋เฟยเอาความมั่นใจมาจากไหน คนที่ดูสูงส่งอย่างจี้หลิงชวนนะเหรอจะยอมก้มหัวให้ผู้หญิงคนไหนได้อย่างไร กลัวว่าจะไม่มีผู้หญิงคนไหนต่างหากที่จะสามารถทำให้จี้หลิงชวนพอใจได้

มู่ซีซีคิดไปพลางพร้อมกับสงบสติของตัวเองลง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะต้องระมัดระวังเพิ่มขึ้น เพราะมู่อวี๋เฟยเริ่มสงสัยในความสัมพันธ์ของเธอกับจี้หลิงชวนแล้ว

ทันทีที่มู่ซีซีกลับไปที่ห้องเลขานุการและพบกับฟางเซิ่ง เธอจึงนึกเรื่องที่จี้หลิงชวนได้บอกกับเธอเอาไว้ขึ้นมาได้ มู่ซีซีรีบบอกกับฟางเซิ่งว่า “เลขาฟางค่ะ คุณชายจี้เรียกให้คุณเข้าไปพบค่ะ”

“อืม เข้าใจแล้ว”ฟางเซิ่งตอบรับและออกจากห้องทำงานไปในทันที

ในอีกด้านหนึ่งฟางเซิ่งเคาะประตูห้องทำงานของท่านประธานและเปิดเข้าไป ในทันทีที่เดินเข้าไปอยู่ต่อหน้าของท่านประธานผู้เย็นชา เขาก็ก้มศีรษะด้วยความเคารพ ฟางเซิ่งเหลือบมองไปที่ท่านประธานโดยไม่รู้ตัว……จากนั้นเขาก็เหลือบไปเห็นเป้าของประธาน เปียกเป็นจุดกลมๆ……

เอ่อ……หรือว่าท่านประธานจะฉี่รดกางเกง……หรือมันคืออะไรกันนะ？

ดูเหมือนว่าเมื่อกี้เพียงแค่มู่ซีซีเข้ามาในห้องทำงานของท่านประธานเท่านั้น……ทั้งสองคนคงไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่ากันใช่ไหม……

แต่มู่ซีซีรู้สึกเพิ่งจะเข้ามาได้ไม่กี่นาทีก็กลับออกไปแล้ว……ร่างกายของประธานน่าจะแข็งแรงกว่านี้นี่นา…… มันไม่ควรจะเร็วขนาดนั้นหรือเปล่า……

แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะก็ ท่านประธานไม่หลั่ง……เร็วเกินไปหรอกเหรอ？จะพูดไปแล้วโรคนี้ก็รักษาได้ หรือว่าเขาจะต้องช่วยท่านประธานหาโรงพยาบาลอย่างนั้นเหรอ？