“ใช่ พ่อของผมรักแม่ผมมาก ก่อนหน้านี้พ่อของผมใช้ห้องสมุดนี้ เมื่อผมยังเด็ก ผมมักจะเห็นพ่อของทำงานในห้องสมุดนี้ ผมอยู่ห้องเล็กด้านนี้ทำการบ้าน แม่ของผมอยู่ในห้องดอกไม้ตัดแต่งรดน้ำอย่างระมัดระวัง”

ลู่เฉิงฮ่าวพูดด้วยรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขาและดวงตาของเขาจ้องไปที่ลั่วเสี่ยวชิงโดยไม่รู้ตัว

ทันใดนั้นจิตใจของลู่เฉิงฮ่าวก็วูบวาบและจินตนาการเขาทำงานในห้องสมุดขนาดใหญ่ ขณะที่ลั่วเสี่ยวชิงดูแลดอกไม้ในห้องดอกไม้ ในขณะที่ลูกๆของเขาและลั่วเสี่ยวชิงทำการบ้านอยู่ในห้องสมุดขนาดเล็ก

ลู่เฉิงฮ่าวผงะไปครู่หนึ่งและเขารู้สึกว่าภาพดังกล่าวดูค่อนข้างไม่เลวและมันทำให้เขาความคาดหวังขึ้นมา

นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่เฉิงฮ่าวมีความคิดที่จะแต่งงานหลังจากประสบเหตุการณ์เมื่อห้าปีก่อน

ใช่ เขาต้องการจะแต่งงานและการแต่งงานกับลั่วเสี่ยวชิงดูเหมือนจะเป็นการตัดสินใจที่ดี

อีกด้านของลั่วเสี่ยวชิงฟังคำพูดของลู่เฉิงฮ่าวและใบหน้าของเธอก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความอิจฉาอย่างสุดซึ้ง เพียงแค่ฟังเสียงของลู่เฉิงฮ่าว ลั่วเสี่ยวชิงก็สามารถจินตนาการถึงสิ่งมหัศจรรย์ในใจของเขาได้แสดงภาพออกมา

อย่างไรก็ตาม วัยเด็กของลั่วเสี่ยวชิงไม่ได้มีความทรงจำที่ดีเช่นนี้ พ่อลั่วเสี่ยวชิงติดการพนันและไม่กลับบ้านเป็นเวลาสองสามวัน แม่ของเธอทำงานคนเดียว โดยปกติการเลี้ยงลูกสองคนนั้นยากมาก เธอไม่มีเงินพอจ่าย ในเวลานี้ พ่อลั่วเริ่มต่อยและเตะแม่ลั่วและลั่วเสี่ยวชิงอายุน้อยทำได้เพียงแอบที่มุมเท่านั้น เธอปกป้องน้องชายของเธอไว้ในอ้อมแขนอย่างแน่นหนา ในหูของเธอเต็มไปด้วยเสียงโวยวายของพ่อลั่วและเสียงร้องอันเจ็บปวดของแม่ลั่ว

ในท้ายที่สุด พ่อลั่วถูกทุบตีจนตายเพราะติดหนี้ค่าดอกเบี้ย ฆาตกรคือพวกคนทวงหนี้ หลังจากที่ถูกจับ เขาชดเงินจำนวนหนึ่งให้แม่ลั่วหลังจากที่พ่อลั่วเสียชีวิต ชีวิตของลั่วเสี่ยวชิงก็เริ่มดีขึ้นอย่างช้าๆ

ขณะที่ลั่วเสี่ยวชิงคิดก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ลู่เฉิงฮ่าวและพูดว่า “พ่อและแม่ของคุณมีความสัมพันธ์ที่ดีจริงๆ”

เมื่อได้ฟังเสียงของลั่วเสี่ยวชิงแล้วลู่เฉิงฮ่าวก็ฟื้นจากความคิดของเขาและพยักหน้าให้ลั่วเสี่ยวชิง “ครับ ความสัมพันธ์ระหว่างสองคนนั้นดีมากและพวกเขารักกันมากจนเมื่อพ่อของผมล้มป่วยและเสียชีวิต หนึ่งเดือนต่อมาแม่ของผมก็ตามเขาไปด้วย”

เมื่อลู่เฉิงฮ่าวพูดน้ำเสียงของเขาดูเศร้าอย่างเห็นได้ชัด

ลั่วเสี่ยวชิงไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะนำความรู้สึกเศร้ามาให้ลู่เฉิงฮ่าวเมื่อเธอพูดเรื่องนี้และทันใดนั้นก็มองไปที่ลู่เฉิงฮ่าวและพูดว่า “ฉันขอโทษ … ”

ลู่เฉิงฮ่าวส่ายหัวไปที่ลั่วเสี่ยวชิงและพูดว่า “ไม่เป็นไร นานแล้ว ผมปล่อยวางมันลงไปแล้ว”

ขณะที่ลู่เฉิงฮ่าวพูดยังคงคิดเรื่องต่างๆอยู่ในใจ เขาพูดกับลั่วเสี่ยวชิง “คุณสามารถอ่านหนังสือตรงนี้ ผมจะไปทำงานแล้ว”

ลั่วเสี่ยวชิงยังรู้สึกว่าบรรยากาศในตอนนี้ค่อนข้างอึดอัดและรีบพยักหน้าให้ลู่เฉิงฮ่าว

ทันทีที่ลู่เฉิงฮ่าวจากไป ลั่วเสี่ยวชิงก็โล่งใจและนั่งลงบนเก้าอี้โยกในห้องดอกไม้และพลิกหนังสือในมืออ่าน

อย่างที่ลู่เฉิงฮ่าวพูด การนอนบนเก้าอี้โยก สูดกลิ่นหอมของดอกไม้ในอากาศ การอ่านหนังสือเป็นเรื่องที่เหมาะสมจริงๆ

หลังจากที่ลู่เฉิงฮ่าวกลับไปห้องสมุด เขาก็ไม่ต้องการทำงาน เขาปิดคอมพิวเตอร์ คิดเรื่องที่จะแต่งงานกับลั่วเสี่ยวชิง

ลู่เฉิงฮ่าวต้องการแต่งงานกับลั่วเสี่ยวชิงจริงๆ ในตอนนี้ทั้งสองคนเข้ากันได้ดี พวกเขาอยู่ด้วยกันไม่กี่วันและนิสัยการดำรงชีวิตของพวกเขาก็เข้ากันได้ดีลู่เฉิงฮ่าวรู้สึกว่าเขาและลั่วเสี่ยวชิงไม่มีปัญหาในการแต่งงาน

ยิ่งกว่านั้นลู่เฉิงฮ่าวตั้งหน้าตั้งตารอชีวิตสมรสกับลั่วเสี่ยวชิงเล็กน้อย เป็นการดีกว่าสำหรับลั่วเสี่ยวชิงที่จะให้ลูกที่น่ารักแก่เขา ลู่เฉิงฮ่าวล้วนชอบทั้งเด็กชายและเด็กหญิง

วิธีนี้ทำให้เขาไม่ต้องอิจฉาจี้หลิงชวนที่มีลูก!

มันก็แค่… ปัญหาเดียวน่าจะเป็นที่ลั่วเสี่ยวชิงแล้ว…

ลั่วเสี่ยวชิงอาจไม่ต้องการแต่งงานกับเขา

ก่อนที่ลู่เฉิงฮ่าวจะขอให้ลั่วเสี่ยวชิงเป็นคนรักของเขา ลั่วเสี่ยวชิงปฏิเสธในคราวเดียว หากไม่ใช่เหตุการณ์ของหลิวหยู่ เกรงว่าลู่เฉิงฮ่าวจะไม่ได้แตะต้องลั่วเสี่ยวชิงในตอนนี้

และลู่เฉิงฮ่าวรู้ดีอยู่ในใจว่าลั่วเสี่ยวชิงอาจไม่ชอบเขาและการอยู่กับเขาตอนนี้ก็คือการตอบแทนบุญคุณเขาเท่านั้น

ประมาณว่าเมื่อครบสามเดือน ลั่วเสี่ยวชิงจะจากไปโดยไม่ลังเล!

เมื่อคิดถึงช่วงเวลาสามเดือนนี้ ลู่เฉิงฮ่าวรู้สึกเสียใจสุดๆ!

ถ้ารู้เช่นนี้แต่แรก เขาจะไม่กำหนดเวลาสั้นๆเช่นนี้ อย่างน้อยสามหรือสี่ปีแล้วค่อยคุยกัน!

น่าเสียดายที่เขาพูดไปหมดแล้ว และเป็นไปไม่ได้ที่จะกลับคำพูด

ลู่เฉิงฮ่าวอดไม่ได้ที่จะยกมือจับขมับคิ้ว ทันใดนั้นเขาก็ปวดหัวขึ้นมา เขากำลังคิดว่าจะทำยังไงให้ลั่วเสี่ยวชิงอยู่ต่อและสัญญาว่าจะแต่งงานกับเขาได้อย่างไร

ทั้งสองอยู่ในห้องสมุดในช่วงบ่ายอย่างสงบสุข

ตอนกลางคืน ลู่เฉิงฮ่าวคิดว่าลั่วเสี่ยวชิงเพิ่งหายป่วย แต่ไม่มีจิตใจที่จะกระแทกลั่วเสี่ยวชิงแต่เขาเพียงกอดลั่วเสี่ยวชิงและระงับความปรารถนาและหลับไป

เช้าวันรุ่งขึ้น ร่างกายของลั่วเสี่ยวชิงฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์และหลังจากกินอาหารเช้า เธอก็ไปทำงานกับลู่เฉิงฮ่าวที่บริษัท

ทันทีที่ลู่เฉิงฮ่าวเข้าไปในห้องทำงานของประธาน เขาก็เรียกหลินอี้เข้าไปข้างใน

ลู่เฉิงฮ่าวยังคงคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาคิดเมื่อคืนนี้ ทำยังไงให้ลั่วเสี่ยวชิงเต็มใจที่แต่งงานกับเขา

ลู่เฉิงฮ่าวไม่มีประสบการณ์ในการขอแต่งงานและไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร เพื่อนรอบตัวก็ไม่มีประสบการณ์แต่งงาน จากเรื่องนี้มีเพียงจี้หลิงชวนที่แต่งงานแล้วเพียงคนเดียวแต่กำลังพามู่ซีซีไปฮันนีมูนในยุโรป

ลู่เฉิงฮ่าวไม่สามารถติดต่อกับจี้หลิงชวนได้

ลู่เฉิงฮ่าวทำได้เพียงมุ่งความสนใจไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเขาและต้องการถามพวกเขาว่าข้อเสนอการแต่งงานแบบไหนที่ผู้หญิงโดยทั่วไปชอบ

และหญิงสาวที่น่าเชื่อถือที่สุดรอบๆลู่เฉิงฮ่าวดูเหมือนจะเป็นเลขาหลินอี้

“คุณชายลู่ คุณเรียกฉัน มีธุระอะไรหรือเปล่า?”หลินอี้ยืนอยู่ข้างหน้าลู่เฉิงฮ่าวและพูดก่อนเพื่อนทำลายความเงียบ

ลู่เฉิงฮ่าวกลับมาได้สติ มองไปที่หลินอี้และพยักหน้าจากนั้นตรงไปที่หัวข้อ “ผู้ช่วยหลินฉันไม่ค่อยรู้เรื่องจิตวิทยาของสาวๆ มากนัก ฉันเลยอยากถามคุณว่าสาวๆ ชอบการขอแต่งงานแบบไหน? ชอบแบบชนิดที่ไม่กล้าที่จะปฏิเสธ”

ทันทีที่คำพูดของลู่เฉิงฮ่าวเงียบลง ร่างกายของหลินอี้ก็แข็งทื่อทันที

หลินอี้ไม่เคยคิดฝันว่าลู่เฉิงฮ่าวจะเรียกเธอมาถามเรื่องนี้

ขอแต่งงาน? ในที่สุดลู่เฉิงฮ่าวอยากแต่งงานแล้วเหรอ?

ถ้าการขอแต่งงานของลู่เฉิงฮ่าวคือหลินอี้ เกรงว่าหลินอี้คงดีใจจนบ้าไปแล้ว แต่น่าเสียดายที่คู่ครองของลู่เฉิงฮ่าวที่จะแต่งงานกับเขาไม่สามารถเป็นหลินอี้ได้

ดังนั้นลู่เฉิงฮ่าวต้องการขอผู้หญิงคนอื่นแต่งงานเหรอ?

และตอนนี้ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆลู่เฉิงฮ่าวเป็นหญิงเลวเพียงลั่วเสี่ยวชิงนางเดียวแล้ว!

หลินอี้คิดไม่ออกจริงๆว่าลั่วเสี่ยวชิงอีตัวดีทำยาเสน่ห์อะไรใส่ลู่เฉิงฮ่าว พวกเขาสองคนถึงอยู่ด้วยกันได้นานขนาดนี้ ลู่เฉิงฮ่าวแทบรอไม่ไหวที่จะแต่งงานกับลั่วเสี่ยวชิง! ! ! !

“ใช่ พ่อของผมรักแม่ผมมาก ก่อนหน้านี้พ่อของผมใช้ห้องสมุดนี้ เมื่อผมยังเด็ก ผมมักจะเห็นพ่อของทำงานในห้องสมุดนี้ ผมอยู่ห้องเล็กด้านนี้ทำการบ้าน แม่ของผมอยู่ในห้องดอกไม้ตัดแต่งรดน้ำอย่างระมัดระวัง”

ลู่เฉิงฮ่าวพูดด้วยรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขาและดวงตาของเขาจ้องไปที่ลั่วเสี่ยวชิงโดยไม่รู้ตัว

ทันใดนั้นจิตใจของลู่เฉิงฮ่าวก็วูบวาบและจินตนาการเขาทำงานในห้องสมุดขนาดใหญ่ ขณะที่ลั่วเสี่ยวชิงดูแลดอกไม้ในห้องดอกไม้ ในขณะที่ลูกๆของเขาและลั่วเสี่ยวชิงทำการบ้านอยู่ในห้องสมุดขนาดเล็ก

ลู่เฉิงฮ่าวผงะไปครู่หนึ่งและเขารู้สึกว่าภาพดังกล่าวดูค่อนข้างไม่เลวและมันทำให้เขาความคาดหวังขึ้นมา

นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่เฉิงฮ่าวมีความคิดที่จะแต่งงานหลังจากประสบเหตุการณ์เมื่อห้าปีก่อน

ใช่ เขาต้องการจะแต่งงานและการแต่งงานกับลั่วเสี่ยวชิงดูเหมือนจะเป็นการตัดสินใจที่ดี

อีกด้านของลั่วเสี่ยวชิงฟังคำพูดของลู่เฉิงฮ่าวและใบหน้าของเธอก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความอิจฉาอย่างสุดซึ้ง เพียงแค่ฟังเสียงของลู่เฉิงฮ่าว ลั่วเสี่ยวชิงก็สามารถจินตนาการถึงสิ่งมหัศจรรย์ในใจของเขาได้แสดงภาพออกมา

อย่างไรก็ตาม วัยเด็กของลั่วเสี่ยวชิงไม่ได้มีความทรงจำที่ดีเช่นนี้ พ่อลั่วเสี่ยวชิงติดการพนันและไม่กลับบ้านเป็นเวลาสองสามวัน แม่ของเธอทำงานคนเดียว โดยปกติการเลี้ยงลูกสองคนนั้นยากมาก เธอไม่มีเงินพอจ่าย ในเวลานี้ พ่อลั่วเริ่มต่อยและเตะแม่ลั่วและลั่วเสี่ยวชิงอายุน้อยทำได้เพียงแอบที่มุมเท่านั้น เธอปกป้องน้องชายของเธอไว้ในอ้อมแขนอย่างแน่นหนา ในหูของเธอเต็มไปด้วยเสียงโวยวายของพ่อลั่วและเสียงร้องอันเจ็บปวดของแม่ลั่ว

ในท้ายที่สุด พ่อลั่วถูกทุบตีจนตายเพราะติดหนี้ค่าดอกเบี้ย ฆาตกรคือพวกคนทวงหนี้ หลังจากที่ถูกจับ เขาชดเงินจำนวนหนึ่งให้แม่ลั่วหลังจากที่พ่อลั่วเสียชีวิต ชีวิตของลั่วเสี่ยวชิงก็เริ่มดีขึ้นอย่างช้าๆ

ขณะที่ลั่วเสี่ยวชิงคิดก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ลู่เฉิงฮ่าวและพูดว่า “พ่อและแม่ของคุณมีความสัมพันธ์ที่ดีจริงๆ”

เมื่อได้ฟังเสียงของลั่วเสี่ยวชิงแล้วลู่เฉิงฮ่าวก็ฟื้นจากความคิดของเขาและพยักหน้าให้ลั่วเสี่ยวชิง “ครับ ความสัมพันธ์ระหว่างสองคนนั้นดีมากและพวกเขารักกันมากจนเมื่อพ่อของผมล้มป่วยและเสียชีวิต หนึ่งเดือนต่อมาแม่ของผมก็ตามเขาไปด้วย”

เมื่อลู่เฉิงฮ่าวพูดน้ำเสียงของเขาดูเศร้าอย่างเห็นได้ชัด

ลั่วเสี่ยวชิงไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะนำความรู้สึกเศร้ามาให้ลู่เฉิงฮ่าวเมื่อเธอพูดเรื่องนี้และทันใดนั้นก็มองไปที่ลู่เฉิงฮ่าวและพูดว่า “ฉันขอโทษ … ”

ลู่เฉิงฮ่าวส่ายหัวไปที่ลั่วเสี่ยวชิงและพูดว่า “ไม่เป็นไร นานแล้ว ผมปล่อยวางมันลงไปแล้ว”

ขณะที่ลู่เฉิงฮ่าวพูดยังคงคิดเรื่องต่างๆอยู่ในใจ เขาพูดกับลั่วเสี่ยวชิง “คุณสามารถอ่านหนังสือตรงนี้ ผมจะไปทำงานแล้ว”

ลั่วเสี่ยวชิงยังรู้สึกว่าบรรยากาศในตอนนี้ค่อนข้างอึดอัดและรีบพยักหน้าให้ลู่เฉิงฮ่าว

ทันทีที่ลู่เฉิงฮ่าวจากไป ลั่วเสี่ยวชิงก็โล่งใจและนั่งลงบนเก้าอี้โยกในห้องดอกไม้และพลิกหนังสือในมืออ่าน

อย่างที่ลู่เฉิงฮ่าวพูด การนอนบนเก้าอี้โยก สูดกลิ่นหอมของดอกไม้ในอากาศ การอ่านหนังสือเป็นเรื่องที่เหมาะสมจริงๆ

หลังจากที่ลู่เฉิงฮ่าวกลับไปห้องสมุด เขาก็ไม่ต้องการทำงาน เขาปิดคอมพิวเตอร์ คิดเรื่องที่จะแต่งงานกับลั่วเสี่ยวชิง

ลู่เฉิงฮ่าวต้องการแต่งงานกับลั่วเสี่ยวชิงจริงๆ ในตอนนี้ทั้งสองคนเข้ากันได้ดี พวกเขาอยู่ด้วยกันไม่กี่วันและนิสัยการดำรงชีวิตของพวกเขาก็เข้ากันได้ดีลู่เฉิงฮ่าวรู้สึกว่าเขาและลั่วเสี่ยวชิงไม่มีปัญหาในการแต่งงาน

ยิ่งกว่านั้นลู่เฉิงฮ่าวตั้งหน้าตั้งตารอชีวิตสมรสกับลั่วเสี่ยวชิงเล็กน้อย เป็นการดีกว่าสำหรับลั่วเสี่ยวชิงที่จะให้ลูกที่น่ารักแก่เขา ลู่เฉิงฮ่าวล้วนชอบทั้งเด็กชายและเด็กหญิง

วิธีนี้ทำให้เขาไม่ต้องอิจฉาจี้หลิงชวนที่มีลูก!

มันก็แค่… ปัญหาเดียวน่าจะเป็นที่ลั่วเสี่ยวชิงแล้ว…

ลั่วเสี่ยวชิงอาจไม่ต้องการแต่งงานกับเขา

ก่อนที่ลู่เฉิงฮ่าวจะขอให้ลั่วเสี่ยวชิงเป็นคนรักของเขา ลั่วเสี่ยวชิงปฏิเสธในคราวเดียว หากไม่ใช่เหตุการณ์ของหลิวหยู่ เกรงว่าลู่เฉิงฮ่าวจะไม่ได้แตะต้องลั่วเสี่ยวชิงในตอนนี้

และลู่เฉิงฮ่าวรู้ดีอยู่ในใจว่าลั่วเสี่ยวชิงอาจไม่ชอบเขาและการอยู่กับเขาตอนนี้ก็คือการตอบแทนบุญคุณเขาเท่านั้น

ประมาณว่าเมื่อครบสามเดือน ลั่วเสี่ยวชิงจะจากไปโดยไม่ลังเล!

เมื่อคิดถึงช่วงเวลาสามเดือนนี้ ลู่เฉิงฮ่าวรู้สึกเสียใจสุดๆ!

ถ้ารู้เช่นนี้แต่แรก เขาจะไม่กำหนดเวลาสั้นๆเช่นนี้ อย่างน้อยสามหรือสี่ปีแล้วค่อยคุยกัน!

น่าเสียดายที่เขาพูดไปหมดแล้ว และเป็นไปไม่ได้ที่จะกลับคำพูด

ลู่เฉิงฮ่าวอดไม่ได้ที่จะยกมือจับขมับคิ้ว ทันใดนั้นเขาก็ปวดหัวขึ้นมา เขากำลังคิดว่าจะทำยังไงให้ลั่วเสี่ยวชิงอยู่ต่อและสัญญาว่าจะแต่งงานกับเขาได้อย่างไร

ทั้งสองอยู่ในห้องสมุดในช่วงบ่ายอย่างสงบสุข

ตอนกลางคืน ลู่เฉิงฮ่าวคิดว่าลั่วเสี่ยวชิงเพิ่งหายป่วย แต่ไม่มีจิตใจที่จะกระแทกลั่วเสี่ยวชิงแต่เขาเพียงกอดลั่วเสี่ยวชิงและระงับความปรารถนาและหลับไป

เช้าวันรุ่งขึ้น ร่างกายของลั่วเสี่ยวชิงฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์และหลังจากกินอาหารเช้า เธอก็ไปทำงานกับลู่เฉิงฮ่าวที่บริษัท

ทันทีที่ลู่เฉิงฮ่าวเข้าไปในห้องทำงานของประธาน เขาก็เรียกหลินอี้เข้าไปข้างใน

ลู่เฉิงฮ่าวยังคงคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาคิดเมื่อคืนนี้ ทำยังไงให้ลั่วเสี่ยวชิงเต็มใจที่แต่งงานกับเขา

ลู่เฉิงฮ่าวไม่มีประสบการณ์ในการขอแต่งงานและไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร เพื่อนรอบตัวก็ไม่มีประสบการณ์แต่งงาน จากเรื่องนี้มีเพียงจี้หลิงชวนที่แต่งงานแล้วเพียงคนเดียวแต่กำลังพามู่ซีซีไปฮันนีมูนในยุโรป

ลู่เฉิงฮ่าวไม่สามารถติดต่อกับจี้หลิงชวนได้

ลู่เฉิงฮ่าวทำได้เพียงมุ่งความสนใจไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเขาและต้องการถามพวกเขาว่าข้อเสนอการแต่งงานแบบไหนที่ผู้หญิงโดยทั่วไปชอบ

และหญิงสาวที่น่าเชื่อถือที่สุดรอบๆลู่เฉิงฮ่าวดูเหมือนจะเป็นเลขาหลินอี้

“คุณชายลู่ คุณเรียกฉัน มีธุระอะไรหรือเปล่า?”หลินอี้ยืนอยู่ข้างหน้าลู่เฉิงฮ่าวและพูดก่อนเพื่อนทำลายความเงียบ

ลู่เฉิงฮ่าวกลับมาได้สติ มองไปที่หลินอี้และพยักหน้าจากนั้นตรงไปที่หัวข้อ “ผู้ช่วยหลินฉันไม่ค่อยรู้เรื่องจิตวิทยาของสาวๆ มากนัก ฉันเลยอยากถามคุณว่าสาวๆ ชอบการขอแต่งงานแบบไหน? ชอบแบบชนิดที่ไม่กล้าที่จะปฏิเสธ”

ทันทีที่คำพูดของลู่เฉิงฮ่าวเงียบลง ร่างกายของหลินอี้ก็แข็งทื่อทันที

หลินอี้ไม่เคยคิดฝันว่าลู่เฉิงฮ่าวจะเรียกเธอมาถามเรื่องนี้

ขอแต่งงาน? ในที่สุดลู่เฉิงฮ่าวอยากแต่งงานแล้วเหรอ?

ถ้าการขอแต่งงานของลู่เฉิงฮ่าวคือหลินอี้ เกรงว่าหลินอี้คงดีใจจนบ้าไปแล้ว แต่น่าเสียดายที่คู่ครองของลู่เฉิงฮ่าวที่จะแต่งงานกับเขาไม่สามารถเป็นหลินอี้ได้

ดังนั้นลู่เฉิงฮ่าวต้องการขอผู้หญิงคนอื่นแต่งงานเหรอ?

และตอนนี้ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆลู่เฉิงฮ่าวเป็นหญิงเลวเพียงลั่วเสี่ยวชิงนางเดียวแล้ว!

หลินอี้คิดไม่ออกจริงๆว่าลั่วเสี่ยวชิงอีตัวดีทำยาเสน่ห์อะไรใส่ลู่เฉิงฮ่าว พวกเขาสองคนถึงอยู่ด้วยกันได้นานขนาดนี้ ลู่เฉิงฮ่าวแทบรอไม่ไหวที่จะแต่งงานกับลั่วเสี่ยวชิง! ! ! !