หากจี้หลิงชวนรู้ว่าเขาถูกคนอื่นเข้าใจผิดซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าเรื่องบนเตียงของเขานั้นไม่ได้เรื่อง

ไม่แน่ว่าเขาอาจจะระเบิดออกมาได้

แต่ถ้ามู่ซีซีรู้ว่าฟางเซิ่งกำลังคิดอะไรอยู่ตอนนี้ เธอคงอยากจะเอือมเอามากๆแน่ เฮ้ย เลขาฟาง คุณล้อฉันเล่นเหรอ？ ถ้าจี้หลิงชวนทำเรื่องอย่างว่าได้ไม่ดี ในโลกนี้คงไม่มีคนทำเรื่องนั้นได้ดีหรอก โอเค！เจ็ดครั้งต่อคืนยังมองว่าไม่ดีอีกเหรอ？！！！！

จี้หลิงชวนถูกฟางเซิ่งจ้องมองด้วยความประหลาดใจ หากว่าเป็นมู่ซีซีมองเขาแบบนี้เขายังพอทนได้ แต่เป็นฟางเซิ่งที่มามองเขาแบบนี้เขาไม่สามารถทนได้ เขาไม่ได้เป็นคนตรงไปตรงมาขนาดนั้น！

จี้หลิงชวนหรี่ตาลงเล็กน้อยสายตาของเขาดูอันตรายมาก เขามองไปที่ฟางเซิ่งด้วยสายตาที่แหลมคมและเย็นชา

ฟางเซิ่งรู้สึกหนาวๆที่หลังคอ เมื่อฟางเซิ่งได้สติกลับมา เขาก็รีบเบนสายตาไปทางอื่น พร้อมกับไอแบบกระอักกระอ่วนเล็กน้อย“คุณชายจี้……มีอะไรที่จะสั่งเหรอครับ？”

“ไปซื้อชุดมาให้ฉันหน่อย！”

“ได้ครับ ผมจะไปซื้อตอนนี้”ฟางเซิ่งตอบกลับอย่างเขินอาย พร้อมกับเหลือบไปที่เป้าของจี้หลิงชวนอีกครั้งอย่างไม่ตั้งใจ

จี้หลิงชวนสัมผัสได้ถึงสายตาที่เฉียบคมของฟางเซิ่งที่มองมาที่เขา

“ไม่ต้องมองแล้ว！มันคือคราบกาแฟที่หกลงมาโดนกางเกง！！！”

คำพูดของจี้หลิงชวนถูกเป่งออกมาจากลำคอ

เมื่อฟางเซิ่งได้ฟังจี้หลิงชวนพูดดังนั้นแล้ว ก็รีบเบนสายตาออกจากตรงนั้นทันที พร้อมกับรีบออกไปซื้อชุดสูทให้กับจี้หลิงชวนอย่างรวดเร็ว

จนกระทั่งเลิกงาน มู่ซีซีดูเหมือนไม่ค่อยมีสติในการทำงาน แต่ก็ยังอดทนได้จนถึงเวลาเลิกงาน ทันทีที่กริ่งดังขึ้น มู่ซีซีหยิบกระเป๋าของเธอแล้วเดินออกไปในทันที

มู่อวี๋เฟยมองมาจากทางด้านหลัง เธอจ้องไปตามแผ่นหลังของมู่ซีซี พร้อมกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัยเป็นอย่างมาก ไม่รู้มู่อวี๋เฟยรู้สึกไปเองหรือเปล่า แต่เธอกลับมักรู้สึกว่ามู่ซีซีทำตัวแปลกๆ ราวกับว่ามีบางอย่างที่ปกปิดเธออยู่

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อมู่อวี๋เฟยเกิดความสงสัยขึ้นมาในหัวแล้ว มันก็ไม่ง่ายที่จะล้มเลิก

มู่อวี๋เฟยคิดไปพลางพร้อมกับขมวดคิ้ว เธอเดินสะกดรอยตามมู่ซีซีไป

เดินตามไม่ใกล้ไม่ไกลก็ตามมู่ซีซีออกจากบริษัท เธอเห็นมู่ซีซีเอาแต่เดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ และเอาแต่ก้มหน้ามองมือถือที่อยู่ในมือตลอดทาง

มู่อวี๋เฟยเหลือบมองไปเห็นป้ายรถเมล์ที่อยู่ไม่ไกล หากว่ามู่ซีซีต้องการกลับไปบ้านจำเป็นต้องนั่งรถเมล์สายนี้ แต่ว่าตอนนี้ดูเหมือนว่ามู่ซีซีจะเดินไปในทิศทางตรงกันข้ามกับป้ายรถเมล์

ในขณะที่มู่อวี๋เฟยกำลังครุ่นคิดด้วยความสงสัยก่อนที่เธอจะนึกออกว่า ตอนที่เธอกลับบ้าน เธอเคยได้ยินมู่ซีซีบอกว่าเธอจะย้ายออกไปอยู่ข้างนอก

ในตอนนี้มู่อวี๋เฟกำลังคิดถึงเรื่องที่เธอหงุดหงิดใจมาตลอดนั่นคือจี้หลิงชวนไม่เคยกลับมาบ้านเลย เดิมทีเธอก็ไม่เคยคิดถึงเรื่องของมู่ซีซีโดยละเอียด และเธอก็รู้ว่าแม่ของเธอนั้นเกลียดมู่ซีซีและต้องการให้มู่ซีซีออกไปอยู่ข้างนอก เธอเลยไม่ได้คิดอะไรมาก

แต่เมื่อตอนนี้มานั่งนึก มู่อวี๋เฟยก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที ทำไมเรื่องของมู่ซีซีถึงได้บังเอิญอย่างนี้นะ ทำไมถึงได้ย้ายออกไปในเวลานี้？

เมื่อหว่านเมล็ดแห่งความสงสัยลงแล้ว มู่อวี๋เฟยก็อดที่จะคิดเรื่องที่ว่าตั้งแต่มู่ซีซีย้ายออกไปจี้หลิงชวนก็ไม่เคยกลับมานอนที่บ้านเลย

เป็นไปได้ไหม… เป็นไปได้ไหมที่เขาสองคนจะอยู่ด้วยกันจริงๆ？？？

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้มือทั้งสองข้างของมู่อวี๋เฟยก็กำแน่นขึ้น เธอก้มหน้าคิดอยู่สักพักจากนั้นจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและโทรหาแม่ของเธอทันที

“ลูกรัก มีอะไรหรือเปล่า？โทรหาแม่มีเรื่องอะไร？”คุณแม่ตระกูลมู่รับโทรศัพท์ในทันที พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

“แม่คะ หมายเลขโทรศัพท์ของครูในโรงเรียนมู่ซีซีคืออะไรคะ？”มู่อวี๋เฟยขมวดคิ้วและถามออกไปในทันที

เมื่อคุณแม่ของตระกูลมู่ได้ยินชื่อของมู่ซีซี คิ้วของเธอก็มีรอยย่นและในดวงตาของเธอก็มีท่าทีที่ขยะแขยงในทันที

“มู่อวี๋เฟย กำลังอารมณ์ดีๆอยู่เลยพูดชื่อของมู่ซีซีขึ้นมาทำไม แม่จะไปรู้เบอร์โทรศัพท์ของคุณครูได้ยังไงล่ะ ！จะพูดไปแล้วลูกจะเอาไปทำไมเหรอ？”

น้ำเสียงของมู่อวี๋เฟยเริ่มหมดความอดทนมากขึ้น“แม่ หนูมีเรื่องสำคัญที่จะต้องทำ แม่อย่าถามไปมากกว่านี้เลย ！แต่ไม่ว่าจะยังไง ตอนนี้แม่ต้องช่วยหนูหาเบอร์โทรศัพท์คุณครูในโรงเรียนของมู่ซีซีมาให้ได้ก็พอ！”

แต่ไหนแต่ไรมาคุณแม่ตระกูลมู่จะเอาอกเอาใจมู่อวี๋เฟยมาโดยตลอด และเมื่อได้ฟังน้ำเสียงที่ดูหงุดหงิดของมู่อวี๋เฟย เธอก็ตอบอย่างยินยอมโดยดี“โอเค โอเค มู่อวี๋เฟยลูกรอก่อนนะ เดี๋ยวแม่จะไปถามมาให้ ”

พอคุณแม่พูดจบมู่อวี๋เฟยก็วางสายไป คุณแม่ตระกูลมู่รีบโทรหาคุณพ่อในทันที และถามคนที่อยู่ในกลุ่มของผู้ปกครอง สุดท้ายก็ได้เบอร์คุณครูในโรงเรียนของมู่ซีซีมา และส่งให้มู่อวี๋เฟยในทันที

สิ่งแรกที่มู่อวี๋เฟยทำหลังจากได้รับหมายเลขโทรศัพท์คือการโทรหาครูที่โรงเรียนของมู่ซีซี

โทรศัพท์ดังขึ้นครู่หนึ่งถึงมีคนรับสาย มู่อวี๋เฟยหลับตาลงและสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอพยายามทำให้เสียงของเธอฟังดูเป็นปกติที่สุด จากนั้นเธอก็ยิ้มและพูดว่า“"สวัสดีค่ะอาจารย์ ฉันเป็นพี่สาวของมู่ซีซี ชื่อมู่อวี๋เฟยค่ะ”

“อ๋อ พี่สาวของมู่ซีซีเหรอคะ มีเรื่องอะไรที่อยากจะคุยกับฉันหรือเปล่าคะ？”

“อาจารย์ รบกวนอาจารย์แล้วค่ะ ฉันต้องการถามเกี่ยวกับสถานะของมู่ซีซี ไม่รู้ว่ามู่ซีซีของเรา ย้ายเข้าไปหอพักของโรงเรียนและเข้ากับเพื่อนร่วมชั้นได้ดีไหม？”มู่อวี๋เฟยยถามอย่างใจเย็น

ทันทีที่เสียงพูดของมู่อวี๋เฟยแผ่วลง เสียงพูดที่มึนงงของคุณครูก็ดังขึ้นในโทรศัพท์“คุณมู่คะ ตอนนี้มู่ซีซีไม่ได้พักในหอพักของโรงเรียนเรานะคะ เธอไม่ได้พักอยู่ที่บ้านตัวเองหรอกเหรอ？”

เมื่อมู่อวี๋เฟยได้ยินคำตอบที่ดังออกมาจากโทรศัพท์ นัยน์ตาของเธอก็ดูขรึมขึ้นมาทันที

เธอกัดฟันพูดอย่างช้าๆ“อ้อ ขอโทษค่ะ ฉันคิดว่าฉันคงจะจำผิดไป รบกวนอาจารย์แล้ว”

หลังจากพูดแล้ว มู่อวี๋เฟยก็วางสายไปในทันที

ก่อนหน้านี้มู่ซีซีบอกพวกเขาว่าจะย้ายไปอยู่ที่หอของโรงเรียน แต่ตอนนี้ครูกลับบอกว่า มู่ซีซีไม่เคยย้ายเข้าไปในหอพักเลย！

มู่ซีซีเธอโกหก！ ถ้าอย่างนั้นในตอนนี้เธออาศัยอยู่กับใคร？？？！

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ มู่อวี่เฟยก็กัดริมฝีปากของเธอแน่น เธออยากจะลากเอามู่ซีซีเข้ามาตบสักครั้ง！แต่สิ่งที่เธอต้องทำในตอนนี้คือรู้ให้ได้ว่านังสารเลวมู่ซีซีกับจี้หลิงชวนมีความสัมพันธ์อะไรกัน！

คิดไปพลางมู่อวี๋เฟยก็เก็บโทรศัพท์มือถือของเธอลง เธอเหลือบมองไปยังทิศทางที่มู่ซีซีกำลังจะจากไป เธอยกมือขึ้นเพื่อเรียกรถแท็กซี่

ทันทีที่เธอขึ้นรถ มู่อวี๋เฟยก็ชี้ไปยังทิศทางที่มู่ซีซีเพิ่งเดินจากไปและรีบบอกคนขับว่า“วันนี้ฉันเหมาทั้งคัน ขับตรงไปเรื่อยๆก่อน”

คนขับหันกลับมามองมู่อวี๋เฟย เมื่อเห็นชุดแบรนด์เนมของมู่อวี๋เฟยเขาก็รู้ในทันทีว่าเธอเป็นคนรวย คนขับยิ้มและตอบตกลง จากนั้นก็สตาร์ทรถออกจากตรงนั้นไป

หลังจากออกรถได้ไม่ถึงห้านาทีก็เห็นด้านหลังของมู่ซีซีอยู่ไม่ไกล

มู่อวี๋เฟยรีบสั่งกับคนขับรถว่“ให้ตามผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าไป แต่อย่าขับใกล้เธอมาก และก็อย่าให้เธอรู้ตัวได้！”