ตอนที่ 225 ตระกูลถัง (2)

ทุกอย่างนางทำด้วยสองมือตัวเอง

เมื่อเห็นผลงานจากความยากลำบากหลายวันของตน เฟิงหรูชิงค่อยคลายใจลง

นางปาดเหงื่อบนหน้าผาก ชั่วอึดใจก็เห็นฝูเฉินและชิงหานจับจ้องยาวิเศษทั่วเขาตาปริบๆ

สายตาแบบนั้นทำให้นางรู้สึกถึงความอันตรายขึ้นมาฉับพลัน

ทำไมถึงลืมเจ้าสองคนนี้ไปได้นะ

“ฝูเฉิน ชิงหาน ยาวิเศษของข้าพวกนี้ถ้าถูกพวกเจ้ากินจนหมด เช่นนั้นต่อไป…” นางหรี่ตาลง น้ำเสียงคุกคาม

ฝูเฉินกลืนน้ำลายเฮือก เขาอยู่ในสภาพเหมือนหมาป่าที่หิวโหยอย่างยิ่ง ต่อให้ยาวิเศษพวกนี้ยังไม่ทันโตเต็มที่ เขาก็อยากพุ่งเข้าไปเก็บกวาดให้ราบคาบ

“ท่านแม่ ไม่ต้องห่วงพวกเรา พวกเรากินอิ่มแล้วต้องการย่อย รอพวกเราย่อยแล้ว ก็ไม่ต้องใช้ยาวิเศษขั้นสามอีก มีเพียงยาวิเศษระดับสี่ถึงมีประโยชน์กับพวกเรา”

เฟิงหรูชิงค่อยรู้สึกสงบใจ

นางห่วงเหลือเกินว่าผลงานที่นางลำบากลำบนปลูกจะถูกเจ้าสองคนนี้กินจนไม่เหลือยาวิเศษให้นางสักกิ่ง

เฟิงหรูชิงดึงผลยาวิเศษออกจากกิ่ง กัดคำหนึ่ง พลังวิเศษในมิติเวลาอุดมสมบูรณ์กว่าภายนอกมากนัก กอปรกับวิธีดูแลยาวิเศษก็มากพอทำให้ยาวิเศษเติบโตได้อย่างรวดเร็วขึ้นแล้ว

ที่สำคัญก็คือ…

นางสามารถปลูกยาวิเศษในที่แห่งนี้ได้ไม่จำกัด สามารถนำมาจับสัตว์วิเศษเพื่อเป็นบ่าวรับใช้

…

หลังจากออกจากมิติเวลาแล้ว เฟิงหรูชิงเดินลงเขาไป

ครั้งนี้นางหายตัวไปหลายวัน ไม่รู้ว่าเด็กนั่นจะจากไปหรือยัง

ครั้นคิดถึงแม่เด็กคนนั้น แววตาเฟิงหรูชิงหม่นลง ดูท่านางต้องไปหอแห่งแรกหาคนสืบฐานะของแม่เด็กนั่นเสียแล้ว  อย่างน้อยก็ยังได้รู้เป้าหมายที่แม่เด็กนั่นเข้าใกล้นาง

เมื่อเดินมาถึงกำแพงประตูจวน ร่างกายเล็กๆ ร่างหนึ่งพลันตระหง่านเหนือหัวนางอย่างกะทันหัน  นางตระหนักได้ก็เบี่ยงกายไปด้านข้าง เสียงโครมดังขึ้น ร่างเล็กๆ นั่นร่วงลงมาตรงหน้านางพอดี

“คุณหนู เป็นอะไรหรือเปล่า”

เชียนหนิงโผล่หัวออกมาจากอีกด้านของกำแพง ทันใดนั้นนางเห็นเฟิงหรูชิงเข้ามาอยู่ในคลองจักษุ ก็รีบหดหัวกลับไป จบสิ้นแล้ว คุณหนูปีนกำแพงถูกจับได้แล้ว…

เฟิงหรูชิงมองเชียนหนิงที่หดหัวกลับไปราวกับเต่า จากนั้นหลุบตามองเด็กหญิงที่ล้มอยู่ตรงหน้านางด้วยแววตาเย็นชา

“เจ้าตัวจ้อย มาหาข้าหรือ”

เสี่ยวหลัวลี่อึ้งไปแล้ว ทุกๆ วันนางแอบปีนกำแพงข้ามมา ไม่เคยถูกจับได้เลย ทว่าวันนี้ช่างบังเอิญนัก ได้พบกับเฟิงหรูชิง…

“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าเป็นข้า”

หลายวันก่อนนางหน้าตามอมแมม ตอนนี้แต่งหน้าแต่งตัวอย่างดี นางจิ้งจอกนี่จำได้อย่างไร

เฟิงหรูชิงคลี่ยิ้มอย่างไม่ยิ้มประเมินเสี่ยวหลัวลี่ตรงหน้า

“เจ้าตัวเตี้ยเท่านี้ ข้าจะจำไม่ได้คงยาก”

“เจ้า…” เสี่ยวหลัวลี่คิดโต้แย้ง ชั่วขณะนั้นก็คิดคำพูดออก นางกัดฟัน “ข้าชื่อถังอิ่น ไม่ใช่เจ้าตัวจ้อย”

ดวงตาถังอิ่นเดือดดาล ใบหน้าราวเด็กทารกขาวนวลเนียน ทว่าไม่ขาดความสะสวยน่ารัก

เฟิงหรูชิงพบสาวงามมาไม่น้อย

ไม่ว่าจะเป็นถานซวงซวง หรือเฟิงหรูซวง ต่างก็มีหน้าตางดงามยิ่ง มิฉะนั้นคนหนึ่งคงไม่เป็นเสมือนแสงจันทร์ของหลิ่วอวี้เฉิน ส่วนอีกคนก็เป็นหญิงในดวงใจชายทั่วแคว้นหลิวอวิ๋น

หากแต่สองคนนั้น…ยังไม่งามเท่าสาวน้อยเบื้องหน้านี้เลย

…………………………

ตอนที่ 226 ตระกูลถัง (3)

จริงอยู่ที่เฟิงหรูชิงชอบคนสวย แต่ก็จนใจที่สาวงามทั้งหลายที่นางได้พบต่างก็ยืนอยู่ฝั่งตรงกันข้ามกันนางทั้งนั้น ทำให้นางชอบไม่ลง

อีกอย่างเมื่อเทียบกับความสวยบอบบางของถานซวงซวงแล้ว ถังอิ่นงามอย่างมีชีวิตชีวามากกว่า

เพียงแต่ว่า…

เฟิงหรูชิงหรี่ตาลง ความจริงนางก็อยากรู้ว่าเจ้าเด็กน้อยนี่มาหานางทำไมกันแน่

“ถังอิ่น เจ้าเป็นใครกันแน่”

ถังอิ่นตะลึงงัน ฐานะของนางคงยังไม่ถูกจับได้หรอกนะ

ไม่ได้ ให้เฟิงหรูชิงรู้ไม่ได้อย่างเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นนางต้องถูกไล่ออกไปแน่ ทั้งไม่มีหนทางสืบหาข้อดีของผู้หญิงคนนี้อีกด้วย

นางกัดฟัน สีหน้ายโส เชิดคางขึ้น “ฐานะของข้า เจ้ามิอาจรับรู้ได้!”

เจ้ารู้สึกแปลกใจมากใช่ไหม อยากรู้ฐานะของข้ามากใช่ไหม เช่นนั้นก็รีบให้ข้าอยู่ที่นี่สิ ไม่แน่เจ้าอาจจะรับรู้ก็

ถังอิ่นพลันรู้สึกว่าตัวนางช่างมีสติปัญญาล้ำเลิศนัก

“อ้อ”

เฟิงหรูชิงทิ้งคำพูดไว้ ก่อนจะหมุนกายจากไปโดยไม่หันกลับมา

ถังอิ่นอึ้งงัน นะ…นี่ต่างกับที่นางคาดการไว้นี่นา

“อย่าเพิ่งไป!” ถังอิ่นลนลานแล้ว รีบไล่ตาม “เจ้าอย่าทิ้งข้าไว้ ข้าปีนกำแพงมาหาเจ้าทุกวัน ข้าซ่อนตัวได้เก่งมาก มาตั้งหลายวันแล้วคนในจวนองค์หญิงของเจ้ายังไม่มีใครพบ หากไม่อยากให้ข้าก่อกวนไม่เลิก เจ้าก็ให้ข้าอยู่ที่นี่”

เฟิงหรูชิงชะงักฝีเท้า

หาใช่เพราะถังอิ่น แต่เพราะเบื้องหน้านาง สาวใช้ชุดเขียวพุ่งเข้ามาอย่างเบิกบาน

นางหยุดที่หน้าเฟิงหรูชิง หอบหายใจไม่ทัน

“องค์หญิงท่านลงจากเขาเสียที บ่าวกับหลิวลี่คิดถึงท่านเหลือเกิน จริงสิ หลายวันที่ท่านอยู่บนเขา แม่นางน้อยผู้นั้นปีนกำแพงทุกวัน วันแรกก็ถูกข้าพบเข้าแล้ว เดิมทีอยากให้เจ้าหมีหนึ่งไล่นางออกไป แต่เจ้าหมีหนึ่งเอาแต่หมกตัวอยู่เขาด้านหลังไม่ยอมลง ส่วนสัตว์วิเศษตัวอื่น…อ่อนแอไปเสียหน่อย ข้าเห็นว่านางไม่ได้ขโมยของ แค่เดินวนรอบหนึ่งก็ไปแล้ว ข้าเลยไม่สนใจนาง รอองค์หญิงลงจากเขาแล้วค่อยรายงาน”

ถังอิ่นตัวเล็กมากๆ ยืนหลบอยู่ด้านหลังเฟิงหรูชิง ถูกบดบังได้สนิท

รอจนชิงหลิงรายงานทุกอย่างจบ นางก็หน้าง้ำงอ ไม่พูดไม่จาเดินออกมาจากด้านหลังเฟิงหรูชิง

ชิงหลิงตะลึง “นางแอบปีนกำแพงมาอีกแล้วหรือ”

เฟิงหรูชิงกวาดสายตามองถังอิ่นที่หน้าตาบูดบึ้ง เผยรอยยิ้มที่ไม่ยิ้ม “ไหนเจ้าบอกว่าไม่มีใครเห็นเจ้าปีนกำแพงเข้ามา”

ถังอิ่น “…”

นางก็แค่พูดเกินจริงไปและจะทำไม เป็นอะไรหรือเปล่า พูดเกิดจริงผิดกฎมณเทียรบาลหรืออย่างไร ทำไมพูดไม่ได้กันเชียว

“ดูท่าต้องข่มขู่ฝูเฉินอีกแล้ว” เฟิงหรูชิงจับคาง

นางต้องให้ฝูเฉินสร้างค่ายกลกันไม่ให้ใครปีนกำแพงจวนองค์หญิงแล้ว มิฉะนั้นจะไม่ค่อยปลอดภัย…

“ชิงหลิง ไปหาหมีหนึ่ง ให้มันโยนแม่เด็กนี่ออกไป”

ถึงแม่เด็กนี่จะงดงาม…

แต่นางไม่อาจตกหลุมพรางได้!

ยิ่งกว่านั้นต่อให้งาม ก็ไม่งามไปกว่ากั๋วซือ! หากแม่เด็กไม่ได้มีใจคิดร้าย หยอกเอิ้นเสียหน่อยก็ไม่เป็นไร หากเป็นทางตรงกันข้ามก็จะอันตรายอยู่บ้าง…

ถังอิ่นหน้าบึ้งตึง ร้องเหอะคำหนึ่ง “เจ้าหยุดข้าไม่ได้หรอก ข้าจะมาอีก!”

…

ทวีปชางเยว่แบ่งออกเป็นสี่แว่นแคว้น ได้แก่ หลิวอวิ๋น หลงอ้าว เยี่ยลั่ว และเทียนเสวียน

ทว่าก็ยังมีบางตระกูลที่ไม่ได้อยู่ภายใต้อำนาจของแคว้นใหญ่ทั้งสี่ก็คือตระกูลที่มีอิทธิพลเหนือโลกปุถุชนตระกูลถังก็เป็นหนึ่งในตระกูลที่มีอิทธิพล

……………………