ตอนที่ 453 เจ็บใจและโทสะ (5)

ถังอวี้ที่แต่เดิมสงบนิ่ง ในที่สุดก็หน้าเปลี่ยนสีแล้ว

“สวะไร้ประโยชน์ เป็นผู้ฝึกระดับเสวียนอู่ขั้นต่ำเหมือนกัน ทำไมเจ้าสู้เขาไม่ได้”

เหวินเฟิงแก้ต่างไม่ออก เขาก็ไม่รู้ว่าเฟิงเทียนอวี้เป็นอะไรไป เมื่อครู่ทั้งสองนับว่าฝีมือเทียบเคียงกันเท่านั้น แต่มาตอนนี้ เขารู้สึกว่าตัวเองหาใช่คู่ต่อสู้ของเฟิงเทียนอวี้…

“ข้าก็ไม่หวังอะไรกับสวะไร้ประโยชน์อย่างเจ้าอยู่แล้ว สองพ่อลูกเฟิงหรูชิงทำร้ายอาจารย์ข้าถึงขนาดนี้ จวนเฟิงอวิ๋นไม่มีทางปล่อยนางไปแน่!” ถังอวี้ถอยหลังไปไม่กี่ก้าว มุมปากปากเย้ยยิ้มเย็นชา แดกดันว่า “คิดฆ่าข้าตอนอยู่ในตระกูลถัง เกรงว่าจะไม่ง่ายนัก”

เฟิงเทียนอวี้แววตาทอประกายวาบ เขาไปถึงเบื้องหน้าถังอวี้ในชั่ววูบเดียว

แต่…

เสี้ยวขณะนั้นเอง เกิดเสียงดังสนั่นจากหลังเขา ม่านพลังสายหนึ่งปรากฎแบ่งเขตแดนให้กับถังอวี้อย่างพอดิบพอดี ช่วยขวางการโจมตีของเฟิงเทียนอวี้ไว้ได้

นับตั้งแต่เฟิงหรูชิงปรากฏตัว ถังอวี้มิได้ขยับเลยสักก้าว ตอนแรกในใจเฟิงหรูชิงพะวงอยู่กับหรงเยียนตลอด ย่อมไม่ทันสังเกต

มาถึงตอนนี้นางค่อยเข้าใจ…

ที่ถังอวี้ไม่ขยับก้าวเลย เพราะหลังเขามีค่ายกลอยู่

ส่วนพื้นที่ค่ายกลนั้นก็คือบริเวณที่ถังอวี้ยืนอยู่!

หากนางแพ้ ก็สามารถหนีไปตามค่ายกลไก!

“สมควรตาย!” กระบี่ยาวที่เต็มไปด้วยโทสะของเฟิงเทียนอวี้แทงออกไป ทว่าไม่อาจเปิดม่านพลังได้

ทั่วทั้งเขาถูกค่ายกลกักเป็นกรงไว้ ทำให้เขาเข้าไปไม่ได้สักคืบเดียว

ดวงตาเขาแดงก่ำเต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแดง คนคล้ายกับวานรคลุ้มคลั่ง ฟาดฟันม่านพลังนั้นไม่หยุด

เมื่อเทียบกับเฟิงเทียนอวี้ สีหน้าเฟิงหรูชิงสงบมากกว่า

“เสด็จพ่อ ล้างแค้น…เป็นเรื่องไม่ช้าก็เร็ว ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือเสด็จแม่”

ทำลายค่ายกล ด้วยความสามารถของเฟิงหรูชิงไม่ใช่ว่าทำไม่ได้ แต่ต้องใช้เวลามาก

นางในตอนนี้…ไม่มีเวลามากพอให้สิ้นเปลืองอีกแล้ว!

เฟิงหรูชิงก้มหน้ามอง หรงเยียนที่หลับอยู่ในอกนาง กระชับอ้อมกอดเบาๆ

นางไม่ปล่อยให้ท่านแม่เกิดเรื่องแน่ !

ต่อให้ต้องลงทุนด้วยทุกสิ่ง นางก็ไม่ปล่อยให้เกิดเรื่องกับเสด็จแม่!

เฟิงเทียนอวี้ใจสั่นสะท้าน เขาหันหน้ากลับไป เดินไม่กี่ก้าวก็มาหยุดตรงหน้าเฟิงหรูชิง รับสตรีที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดมาไว้ในอก

“เยียนเอ๋อร์ เจ้าดู ศัตรูของพวกเราหนีไปแล้ว คนพวกนั้นทำร้ายเจ้าถึงขั้นนี้ เจ้าจะจากไปทั้งๆ ที่ยังไม่ได้แก้แค้นได้อย่างไรกัน”

“เจ้าไม่เคยปล่อยให้ตัวเองเสียเปรียบ เพราะฉะนั้นข้าจะไม่ล้างแค้นตระกูลถังชั่วคราว รอเจ้าหายดีแล้ว ค่อยมาคิดบัญชีกับถังลั่วด้วยกัน หากเจ้าแค้นเขา เจ้าต้องยืนหยัดต่อไปให้ได้!”

นิ้วมือหรงเยียนสั่นน้อยๆ ขนตานางสั่นไหว คิดอยากลืมตาแต่ก็จนปัญญา

“เยียนเอ๋อร์ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ชอบที่นี่ สถานที่ที่กักขังเจ้ามาตั้งหลายปี ตอนนี้ข้าจะพาเจ้าออกไป! เจ้าวางใจเถอะ ข้าจะเก็บชีวิตสุนัขของถังลั่วไว้ รอเจ้าฟื้นขึ้นมา พวกเราค่อย…ค่อยไปหาเขาด้วยกัน!”

เสียงของเฟิงเทียนอวี้สั่นอย่างร้ายกาจ น้ำตาไหลรินอาบใบหน้า กำเสื้อของนางแน่น ทว่าไม่กล้าสัมผัสผิวเนื้อที่มีเลือดไหลออกมา

หากเยียนเอ๋อร์เปลี่ยนใจ ไปรักคนอื่น หรือว่าแต่งงานกับคนอื่น เขายังรับได้

สิ่งเดียวที่เขารับไม่ได้ก็คือ มีคนจงใจทำร้ายนาง!

นี่คือเยียนเอ๋อร์ของเขา สตรีที่เขายึดถือดุจชีวิต! ใครก็ตามที่ทำร้ายนางต้องจ่ายค่าตอบแทนทั้งหมด!

สายตาเฟิงเทียนอวี้ทอประกายเย็นชา จิตสังหารเข้มข้น

…………………….

ตอนที่ 454 เจ็บใจและโทสะ (6)

กลางเรือนตระกูลถัง ร่างของถังลั่วกระเด็นออกไป เจ้าหมีผู้ซื่อสัตย์พุ่งลงมาจากฟ้ากระแทกนั่งลงบนตัวเขากดทับเสียเขาเกือบกระอักเลือดสามส่วนของร่างกายออกมาจนจบชีวิต

ผู้เฒ่าถังอีและถังเอ้อไม่ได้ช่วยพวกถังจือต่อสู้ เช่นเดียวกัน พวกเขาก็ยืนดูเจ้าหมีกดทับร่างกายถังจือไว้ ไม่เข้ามาช่วย เพียงแค่มองดูด้วยสายตาเย็นเยียบอยู่ด้านข้าง

อาศัยฝีมือของผู้อาวุโสคนอื่นๆ หาใช่คู่ปรับของคนเหล่านี้

ฉินเฉินคนเดียวก็รับมือได้สามคนแล้ว

กระบี่ถังจือพุ่งมาตรงหน้าถังลั่ว

ถังลั่วถูกเจ้าหมีสองกดทับไว้จนแทบขาดใจ แต่เพราะความต้องการมีชิวิตรอดเขาพลิกกายอย่างรุนแรง ฝืนกลิ้งร่างกายหลบไปภายใต้การกดทับของเจ้าหมีสองได้

กระบี่ยาวกรีดผ่านข้างแก้ม เลือดไหลออกมาอาบในหน้าสง่างามเป็นสีแดง

ในเวลานี้เอง…เขาสัมผัสได้ถึงภูเขาด้านหลังสั่นสะเทือน ทั่วทั้งพื้นแผ่นดินสั่นไหวไปหมด

“มีคนเปิดใช้ค่ายกลคุ้มครอง”

ผู้เฒ่าถังอีดวงตาหม่น

หากมีคนเปิดค่ายกลหลังเขาใช้จริงๆ ก็มีแต่ถังอวี้เท่านั้น!

ดูท่าในที่สุดแม่นางเฟิงกับพ่อของนางทำสำเร็จแล้ว!

ไม่รู้ว่าเพื่อถังจือหรือว่าเพื่อถังอิ่นกันแน่ เมื่อรู้เรื่องนี้แล้ว ผู้เฒ่าถังอีก็ค่อยใจลงได้

แย่งภรรยาคนอื่น เป็นเรื่องไร้ยางอายอย่างยิ่งยวด! ยิ่งไปกว่านั้นถังลั่วยังทำให้พวกเขาแม่ลูกพรากจากกัน

หวังก็แต่ว่าหลังจากแม่นางเฟิงพบแม่ของนางแล้วจะไว้ชีวิตตระกูลถัง กระทั่งความผิดที่…ถังลั่วกระทำต่อให้ตายสักพันครั้งก็สมควร

ส่วนคนตระกูลถังอื่นๆ ล้วนเป็นผู้บริสุทธิ์

ผู้เฒ่าถังอีเบาใจได้ไม่นาน ก็เห็นเฟิงหรูชิงและเฟิงเทียนอวี้เดินมาจากทิศทางไม่ไกลออกไป

เฟิงเทียนอวี้ยังอุ้มหญิงสาวเปราะบางราวกระดาษนางหนึ่งไว้ด้วย

สีหน้านางซีดเซียว ทั่วมีแต่รอยเลือด คนคล้ายไม้แห้งกรัง ผอมจะหมดรูป

ผู้เฒ่าถังอีอึ้งงัน ถัดมาคือความรู้สึกสิ้นหวังทะลักเข้ามาในหัวใจ

ถังลั่วเป็นสารเลวสมควรตาย ทรมานมารดาผู้อื่นจนอยู่ในสภาพนี้ เขายังมีหน้าไปขอร้องแม่เฟิงให้ละเว้นคนอื่นๆ ในตระกูลถังได้อย่างไร

หากเปลี่ยนเป็นตัวเขา มีคนทำกับมารดาเขาเช่นนี้ ย่อมจัดการฝ่ายตรงข้ามทั้งหมด…ไม่ตายไม่เลิกรา!

การต่อสู้อึกทึกครึกโครม เมื่อพ่อลูกเฟิงหรูชิงเดินเข้ามาก็เปลี่ยนเป็นเงียบสงบในฉับพลัน สายตาพวกเขามองไปยังสตรีที่เฟิงเทียนอวี้อุ้มไว้ อย่าว่าแต่ผู้เฒ่าถังอีเลย กระทั่งพวกถังซื่อที่อยู่ข้าถังลั่วโดยไม่ใส่ใจอะไรทั้งนั้น ก็อึ้งงันไปแล้ว

ถึงพวกเขาไม่เคยไปหลังเขามาก่อน แต่รู้ว่าตอนที่แม่นางผู้นั้นมาอยู่ตระกูลถังยังดีๆ อยู่เลย ไม่นานก่อนหน้าก็มีคนเห็นนางเดินลงมาจากเขา…

ระยะเวลาสั้นๆ ไม่กี่เดือน ไฉนเปลี่ยนไปได้น่าอนาถถึงเพียงนี้

ริมฝีปากถังซื่อสั่นเทา เขาชี้ถังลั่ว เอ่ยปากไม่ออก

เฟิงหรูชิง…เป็นคนของคุณชายหนานเสียนเชียวนะ!

ถังลั่วทำไมถึงกล้า…กล้าทรมานมารดาผู้อื่นจนตกอยู่ในสภาพเลวร้ายเยี่ยงนี้กัน!

หากหรงเยียนไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ อยู่ดีมีสุขมาสิบปี ตระกูลถังของพวกเขายังพอรักษาไว้ได้ แต่ตอนนี้…หัวใจทุกคนต่างเต้นตุบตับ

ครั้งนี้ตระกูลถังคงจบสิ้นแล้ว!

ตอนแรกถังซื่อยังคิดโต้แย้ง มาตอนนี้สติอื้ออึง ไม่กล้าขยับสักเล็กน้อย ร่างกายสั่นเทิ้มมาจากความหวาดกลัวในจิตใจ

“ฮองเฮา!”

นับตั้งแต่พวกถังจือรู้ว่าน่าหลานเยียนยังมีชีวิตอยู่ ก็อยากเจอนางจนแทบทนไม่ไหว เพียงแต่ชั่วขณะที่ได้พบน่าหลานเยียน ความยินดีทั้งหมดของพวกนางแปรเปลี่ยนเป็นโทสะ

นั่นคือฮองเฮาของพวกนาง คนที่เคยนำพวกนางออกสนามรบ องอาจกล้าหาญ ตอนนี้กลับเป็นเสมือนตุ๊กตาแตกสลาย นอนสงบไร้กลิ่นอายชีวิตในอ้อมกอดของเฟิงเทียนอวี้