เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา 551 กั๋วซือหึงหวง (5)/ 552 กั๋วซือหึงหวง (6)
“…” เฟิงหรูชิงกุมขมับด้วยความปวดหัว “นี่เป็นเรื่องยากสำหรับท่านลุงจริงๆ”
สำหรับท่านลุงแล้ว ดูแลราชการยากลำบากเสียยิ่งกว่าออกรบ
ชิงหลิงเป็นกังวล “องค์หญิง ท่านแม่ทัพต่อว่าฝ่าบาทอยู่อย่างนั้น หากถูกแพร่ออกไปจวนแม่ทัพจะ…”
เฟิงหรูชิงยักไหล่ “ไม่มีอะไรต้องกลัว อย่างไรเสด็จพ่อของข้าก็โปรดเขา เขาต่อว่ามากเพียงใดเสด็จพ่อก็ไม่มีทางถือโทษ คนอื่นคิดอย่างไรก็ไม่ต้องสนใจ”
“แล้วก็…” ชิงหลิงกะพริบตาน้อยๆ “คุณหนูถังไปจวนแม่ทัพอีกแล้ว สองวันก่อนตอนนางอยู่ที่จวนแม่ทัพไม่ทันระวังทำชุดน้ำชาที่ท่านแม่ทัพรักที่สุดแตก แล้วยังถอนต้นหลิวออกไปอีกต้นบอกว่าจะย้ายมาไว้จวนองค์หญิง แล้ววันนี้นางก็เอาปลามังกรทองของจวนแม่ทัพไปต้มบอกว่าจะเอากลับมาจวนองค์หญิงให้องค์หญิงบำรุงร่างกาย”
โชคดีที่ถังอิ่นก่อความหายนะแค่กับจวนแม่ทัพ ตอนที่นางอยู่จวนองค์หญิงนั้นทุกวันก็สงบนิ่งดี
และก็ดีที่นางไม่ไปหลังเขา ไม่ถอนยาเหล่านั้นที่องค์หญิงปลูก ไม่เช่นนั้นองค์หญิงคงได้เอานางตายแน่…
“…” เฟิงหรูชิงเงียบไปชั่วขณะก่อนจะเอ่ยถามออกมา “เช่นนั้นท่านลุง…ไม่ได้ตีนางกระมัง?”
ชิงหลิงยิ้มระรื่น “คุณหนูถังมีคุณชายน่าหลานคอยปกป้องท่านแม่ทัพย่อมไม่อาจแตะต้องนาง องค์หญิง บ่าวว่าคุณหนูถังกับคุณชายน่าหลานใกล้ชิดกันเพียงนี้ พวกเขาจะ…”
…
ตั้งแต่ประโยคสุดท้ายยังไม่ได้พูดออกมา สีหน้าหนานเสียนไม่น่ามองมาตลอด
จนกระทั่ง…จบคำของชิงหลิงสีหน้าชายหนุ่มก็ดีขึ้นมา
“ชิงเอ๋อร์ พวกเขาทั้งสองเหมาะสมกันอย่างยิ่ง ไม่สู้เจ้าช่วยให้เขาสมปรารถนา ให้นางไปอยู่ตระกูลน่าหลานสักสองสามวัน?”
“จริงหรือ?” เฟิงหรูชิงประหลาดใจเล็กน้อย นางคิดอยู่สักพักก็รู้สึกว่าคำพูดของกั๋วซือมีเหตุผล นางจึงเอ่ยออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “ชิงหลิง เจ้าเก็บของของถังอิ่นให้นางพักค้างบ้านตระกูลน่าหลานมากหน่อย แล้วก็แจ้งท่านลุงข้าด้วยว่าห้ามรังแกนาง จวนเฟิงอวิ๋นข้าก็ไม่ให้นางไป ถึงตอนนั้นข้าจะไปด้วยตัวเอง”
เดิมนางให้ถังอิ่นไปจวนเฟิงอวิ๋น นำนักโทษตระกูลถังเหล่านั้นมาแคว้นหลิวอวิ๋น
แต่ตอนนี้ถังอิ่นกับท่านพี่กำลังร้อนราวกับไฟ ไม่ว่าอย่างไรนางก็ไม่อาจทำเรื่องแยกคู่รักจากกันได้
เช่นนี้แล้วไม่สู้ไปด้วยตัวเองดีกว่า นางควรจะไปดูจวนเฟิงอวิ๋นสักครั้ง…
…
ในตอนนี้เอง ถังอิ่นที่กำลัง ‘ร้อนราวกับไฟ’ กับน่าหลานจิ้งกลับถูกไล่ต้อนวิ่งหนีทั่วจวน
น่าหลานฉางเฉียนโกรธจนกระทืบเท้า “นางหนู เจ้าเอาจิ่นหลี่[1]คืนมาให้ข้า เจ้าต้มปลามังกรทองไปก็ช่างมันแล้ว เจ้าคืนจิ่นหลี่สีแดงของข้ามา”
“ไม่ได้” ถังอิ่นไม่กล้าแม้แต่หยุดฝีเท้าลงรีบวิ่งไปข้างหน้า “วันก่อนเสี่ยวชิงเคยพูดไว้ นางอยากดื่มซุปปลา แต่ระหว่างที่ข้าต้มซุปปลามังกรอยู่ก็ถูกท่านขโมยดื่มไปแล้ว จิ่นหลี่ตัวนี้ข้าไม่ให้ท่าน!”
พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาใบหน้าน่าหลานฉางเฉียนก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด
เขาเพียงแค่เดินผ่านห้องครัว เห็นว่าซุปปลากลิ่นหอมหวนก็นึกว่าแม่ครัวเป็นคนต้มเลยดื่มซุปปลาเข้าไป
พอดื่มซุปปลาเสร็จเขาจึงพบสิ่งผิดปกติ
ลักษณะของปลานี่มันเป็นปลามังกรทองของเขาชัดๆ !
เกินไปแล้ว นางหนูนี่ทำเกินไปแล้ว!
“เจ้าหยุดเดี๋ยวนี้!” น่าหลานฉางเฉียนโมโหสุดขีด วันนี้เขาจะต้องสั่งสอนนางหนูนี่ให้ได้!
จิ่นหลี่ของเขา!
ทำร้ายปลายมังกรทองยังไม่พอ ยังจะทำร้ายจิ่นหลี่ของเขาอีก!
รู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ตั้งแต่แรก วันนั้นไม่น่ารับปากชิงเอ๋อร์เอานางหนูนี่เข้ามาในจวนแม่ทัพเลย!
ฝีเท้าของถังอิ่นยังไม่ทันหยุดลงก็เจอเข้ากับคนตรงหน้าที่เดินออกมาจากมุมทางเลี้ยว
หลังจากเห็นหญิงตรงหน้าแววตาถังอิ่นก็เป็นประกาย เบี่ยงตัวหลบอยู่ด้านหลังของนางท่าทางน่าสงสาร “ท่านป้าฉิน ท่านลุงน่าหลานรังแกข้า!”
……………….
ตอนที่ 552 กั๋วซือหึงหวง (6)
น่าหลานฉางเฉียนหยุดฝีเท้าลง ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความโมโห “อี๋เอ๋อร์ นางหนูนี่ทำเกินไปแล้ว นางจับจิ่นหลี่ของข้าไป”
ฉินอี๋ปกป้องถังอิ่นไว้ด้านหลังขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ก็แค่จิ่นหลี่ตัวเดียว ท่านขี้เหนียวเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน?”
“ก็ ก็ ข้าอยากต้มซุปปลาให้เสี่ยวชิง”
เสี่ยวชิงจะต้องชอบแน่!
พอคิดถึงท่าทางของเฟิงหรูชิงถังอิ่นก็ยิ้มหน้าบานระรื่น
“ได้ยินหรือไม่? อิ่นเอ๋อร์ยังจะเอาไปต้มซุปปลาให้ชิงเอ๋อร์” ฉินอี๋ถลึงตาใส่น่าหลานฉางเฉียน
“ท่านดูสิว่านางรู้ความเพียงใด? ท่านมักดุร้ายเช่นนี้ทำนางตกใจจะทำอย่างไร? ท่านก็ควรจะเอาอย่างนางบ้าง เอาจิ่นหลี่ของท่านมากตัญญูต่อท่านปู่เสียหน่อย”
“…”
น่าหลานฉางเฉียนตกตะลึง เขารู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ “จิ่นหลี่เหล่านั้นค่าใช้เงินตั้งมากมายไปซื้อมา เงินตั้งมากมาย!”
ฉินอี๋ทำเสียงหึ๊ “เสี่ยวอิ่น ไม่ต้องกลัวผ้ายขี้เหนียวคนนี้ พวกเราไปกันเถอะไปต้มซุปปลาเดี๋ยวนี้เลย ข้าจะให้ไต้เอ๋อร์ส่งไปจวนองค์หญิงกับเจ้า เมื่อครู่นางเพิ่งจะบ่นว่าอยากเจอชิงเอ๋อร์”
“ค่ะ”
ถังอิ่นกอดจิ่นหลี่ในมือยิ้มระรื่น ใครจะรู้ว่าแรงของนางจะมากเกินไปทำให้จิ่นหลี่หายใจไม่ออกตาย…
“ท่านป้าฉิน จิ่นหลี่ตายแล้ว” ถังอิ่นจวนจะร้องไห้ออกมา ตาแดงๆ นั่นช่างน่าสงสาร
ฉินอี๋ใจอ่อน “ไม่เป็นไร ไปจับอีกตัวก็ได้แล้ว”
“…”
ในตอนนี้น่าหลานฉางเฉียนมีเพียงความรู้สึกเดียว เงินมากมายปลิวลอยไปอย่างไร้ค่าแล้ว
แต่นางหนูนี่มีภรรยาของตนปกป้องอยู่ เขาอยากจะขัดขวางก็ทำไม่ได้
ที่โชคดีที่สุดก็คือชิงเอ๋อร์กลับมาแล้ว ถังอิ่นจะไม่ได้อยู่จวนแม่ทัพนานนัก ต่อให้นางอยากจะก่อหายนะก็คงจะก่อหายนะไม่ได้มาก...
แต่น่าหลานฉางเฉียนวางใจได้ไม่นาน ชิงหลิงก็นั่งขับรถม้ามาคันหนึ่ง ลากของชิ้นน้อยชิ้นใหญ่เดินมาที่จวนแม่ทัพ
น่าหลานฉางเฉียนเห็นท่าทีชิงหลิงเช่นนี้ก็รู้สึกไม่ดีนัก เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสงสัย “แม่นางชิงหลิง นี่เจ้า…”
“ท่านแม่ทัพ องค์หญิงของบ่าวมีรับสั่ง เห็นคุณหนูถังอิ่นอยู่ที่จวนแม่ทัพอย่างมีความสุขมากจึงตั้งใจให้นางอยู่ต่ออีกหลายวันหน่อย”
จะได้สร้างสัมพันธ์กับคุณชายน่าหลานด้วย
แน่นอนว่าประโยคสุดท้ายนี้ชิงหลิงไม่ได้พูดออกไป นางเกรงว่าหลังจากพูดไปแล้วน่าหลานฉางเฉียนจะระเบิดอารมณ์รุนแรง
สีหน้าน่าหลานฉางเฉียนแข็งทื่อในทันที “เจ้าว่าชิงเอ๋อร์ให้นางพักที่จวนแม่ทัพ?”
“ใช่แล้วท่านแม่ทัพ” ชิงหลิงสุภาพนอบน้อม
ริมฝีปากน่าหลานฉางเฉียนสั่นอยู่สองสามครั้ง ต้องการจะพูดบางอย่างแต่ก็พูดไม่ออกชั่วขณะ
เขาหันไปมองจิ่นหลี่ที่ว่ายอยู่ในบ่อน้ำไม่ไกลนักแล้วมองทิวทัศน์รอบๆ จวนแม่ทัพแห่งนี้…
รู้สึกว่าของเหล่านี้เขาจะไม่อาจปกป้องเอาไว้ได้แล้ว!
“ท่านแม่ทัพ!”
ทหารอารักขารีบร้อนเข้ามารายงาน “คุณหนูตระกูลจังแล้วก็คุณหนูตระกูลจ้าวมา บอกว่า…”
น่าหลานฉางเฉียนขมวดคิ้ว
ตั้งแต่รู้ว่าลูกชายของเขาถอนหมั้น บรรดาคุณหนูตระกูลใหญ่ก็มักจะมีเหตุผลต่างๆ นานา มาตระกูลน่าหลาน
ทีแรกเขาก็ใจอ่อนปล่อยให้พวกนางเข้ามา
ใครจะรู้หลังจากเข้ามาแล้วเหล่าหญิงสาวก็สรรสร้างปรับแต่งทุกอย่าง เสียงอ่อนเสียงหวาน ไม่ทันระวังสะดุดก้อนหินก้อนเท่านิ้วหัวแม่มือก็สามารถล้มได้ แล้วยังบังเอิญล้มใส่จิ้งเอ๋อร์พอดีอีก
หากไม่ใช่จิ้งเอ๋อร์หลบเร็วคงถูกหญิงสาวเหล่านี้แตะต้องแล้วจริงๆ
เปรียบเทียบกันแล้วถังอิ่นนางหนูนั่นจริงแท้เสียกว่า…อย่างน้อยก็ดีกว่าบรรดาหญิงเหล่านั้นเยอะ
………………….
[1] จิ่นหลี่ หมายถึง ปลาคาร์ฟ
Comments