เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา 547 กั๋วซือหึงหวง (1)/ 548 กั๋วซือหึงหวง (2)
ตอนที่ 547 กั๋วซือหึงหวง (1)
หนานเสียนใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เขาเดินไปหาชิงน้อยช้าๆ สีหน้านิ่งเรียบ
“นี่คือ…” ชิงน้อยกลืนน้ำลายดังเอื๊อกฉีกยิ้มหวานหยด “ที่จริงข้าคิดว่าข้าสามารถอธิบายได้…”
มือของหนานเสียนจับหางชิงน้อยไว้ สีหน้าของเขานิ่งเรียบลากชิงน้อยออกไปด้านนอกราวกับลากงูที่ตายแล้วตัวหนึ่ง
“นายท่าน ท่านจะพาข้าไปที่ใดกัน ข้าไม่อยากกลายเป็นซุปงู ข้าไม่! องค์หญิงช่วยข้าด้วย อ๊า!”
หลังจากหนานเสียนจากไปเสียงร้องห่มร้องไห้ของชิงน้อยก็หายไปด้วย เพียงแต่น้ำเสียงเยือกเย็นและคมชัดยังดังอยู่ในอากาศไม่จางหาย ช่างโหดร้ายนัก
เฟิงหรูชิง “…”
นางได้แต่ไว้อาลัยให้ชิงน้อยสามวิมากไปกว่านั้นวิเดียวก็ไม่ได้
ใครให้งูชิงน้อยไม่มีตาเช่นนั้น รบกวนเรื่องดีๆ ของนางกับกั๋วซือ
…
วันต่อมา
เช้าตรู่
หลังเฟิงหรูชิงอาบน้ำแปรงผมเสร็จก็ได้ยินเสียงดังวุ่นวายจากนอกจวน นางสวมเสื้อแล้วเปิดประตูเดินออกไป
ทันทีที่ออกนอกประตูก็ได้เห็นถังจือกับบรรดาคนในทัพเลือดเหล็ก
คนเหล่านี้หลังจากเห็นนางก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ
“นายหญิง!”
เสียงเฮดังขึ้น หญิงสาวในทัพเลือดเหล็กทุกคนล้อมเข้ามา ล้อมนางไว้ตรงกลาง
“พวกเจ้ากลับมาแล้ว?” หลังเฟิงหรูชิงเห็นคนเหล่านั้นล้วนกลับมากันแล้วก็ถอนหายใจโล่งอก
ก่อนหน้านี้ถังจือถูกนางส่งไปตามหายาวิเศษไม่ได้กลับมาเลย ตอนนี้เห็นพวกนางกลับมาเฟิงหรูชิงก็วางใจ
“นายหญิง ขออภัย พวกข้าหาอยู่นานหลายวันก็ยังหาตัวยามาไม่ครบ” ใบหน้าถังจือแสดงออกถึงความรู้สึกผิด ก้มหน้าลง “เป็นเพราะข้าน้อย…ไร้ประโยชน์”
เฟิงหรูชิงยิ้ม “ให้พวกเจ้าไปหาตัวยาเดิมก็เป็นแผนสอง หาไม่เจอก็ไม่เป็นไร นี่ไม่ใช่เพราะพวกเจ้าไร้ประยชน์แต่เป็นเพราะยาวิเศษนั้นเดิมก็มีน้อยมากอยู่แล้ว พวกเจ้าพยายามสุดความสามารถแล้ว เท่านี้ก็พอแล้ว”
แล้วยิ่งเสด็จแม่ไม่เป็นอะไรแล้วด้วย จะโทษพวกนางเพียงเพราะเหตุนี้ได้อย่างไร?
ทุกคนในทัพเลือดเหล็กล้วนเงียบลง
เดิมพวกนางรู้สึกผิด ตอนนี้นายหญิงก็ยังปลอบใจพวกนางอีก นี่ทำให้พวกนางยิ่งไม่สบายใจขึ้นไปอีก
“นายหญิง…” หญิงคนหนึ่งในทัพเลือดเหล็กกะพริบตาปริบๆ “หากข้าเป็นชาย แล้วให้ข้าอายุน้อยกว่านี้สักสิบกว่าปีละก็ ข้าคงอยากแต่งงานกับนายหญิงไปแล้ว”
เฟิงหรูชิงใช้มือตบที่บ่าของนาง “ตอนนี้เจ้าก็ยังอ่อนเยาว์ ช่วงนี้ข้าให้ลิงสี่แขนทำให้อาหารบำรุงความงามให้พวกเจ้าบางส่วน ย่อมทำให้พวกเจ้างดงามราวกับหญิงสาวอายุยี่สิบปี”
“จริงหรือ?”
ไม่มีผู้หญิงคนใดไม่อยากอ่อนเยาว์ตลอดกาล แต่เวลามักจากพรากอายุของคนไปอย่างง่ายดาย และทิ้งร่องรอยอายุไว้บนใบหน้าของพวกนาง
แม้ทัพเลือดเหล็กกลุ่มหญิงที่ต่อสู้เหมือนผู้ชายในสนามรบ แต่พวกนางก็อยากจะรักษาความอ่อนเยาว์ของพวกนางเอาไว้
ที่สำคัญกว่านั้นคือ ทุกคนในทัพเลือดเหล็กล้วนไม่เคยแต่งงาน
พวกนางเอาแคว้นหลิวอวิ๋น เอาที่แห่งนี้เป็นบ้านที่พวกนางจะปกป้องทั้งชีวิต
ดังนั้น หลายปีนี้แม้น่าหลานเยียนจะไม่ได้อยู่ในแคว้นหลิวอวิ๋น พวกนางมักจะช่วยเหล่าทหารตระกูลน่าหลานปกป้องชายแดนบ่อยครั้ง
ถึงขนาด…ทำให้ล่าช้าในเรื่องสำคัญของชีวิต
“ย่อมเป็นเรื่องจริง” สายตาเฟิงหรูชิงแฝงด้วยความอ่อนโยนและรอยยิ้ม “อย่างไรพวกเจ้าก็ล้วนเป็นผู้หญิงของข้า หลิงอวิ้น ข้าเห็นช่วงนี้เจ้ามีผมร่วงประปรายน่าจะเป็นเพราะทำงานหนักเกินไป อย่าลืมพักผ่อนให้มากๆ นอกจากนี้ข้าจะปรุงอาหารบำรุงให้เจ้า รักษาผมร่วง”
ดวงตาหลิงอวิ้นเป็นประกายเต็มไปด้วยความดีใจ
…………………………
ตอนที่ 548 กั๋วซือหึงหวง (2)
ไม่ช้าแววตาของนางก็เปลี่ยนเป็นเศร้าหมอง
“นายหญิง ท่านดีต่อข้าเช่นนี้จะทำให้เรื่องสำคัญในชีวิตของพวกเราล่าช้า”
“เพราะเหตุใดกัน?” หลิงอวิ้นยิ้มระรื่น
“เพราะว่าคนอื่นงดงามสู้นายหญิงไม่ได้ และไม่อ่อนโยนเท่านายหญิง ท่านเป็นเช่นนี้ทำให้พวกเราล้วนอยากแต่งงานกับท่าน…”
…
หนานเสียนเดินเข้าไปหลังจวนก็ได้ยินประโยคนี้ของหลิงอวิ้น และเฟิงหรูชิงในตอนนี้ยังโอบซ้ายกอดขวาแล้วยังยิ้มเจิดจ้า ทำให้แสงเย็นวาบฉายออกจากดวงตาของหนานเสียน
ชิงน้อยสะบัดหัวมุดออกมาจากด้านหลังหนานเสียน บนหัวของมันมีก้อนขนาดใหญ่กะพริบตามองค้าง
“นายท่าน ท่านรูปงามไม่พอหรือท่านยั่วยวนไม่พอ? องค์หญิงไม่ต้องการท่านแล้ว?”
อากาศรอบๆ หนานเสียนเย็นลง ชิงน้อยตกใจจนหดคอกลับไป ความน้อยใจแฝงอยู่ในแววตา
นายท่านดุร้ายเกินไปแล้ว ยุ่งไม่ได้…เห็นชิงน้อยปิดปากเงียบไม่พูดมากแล้วหนานเสียนจึงจะเบนสายตาไปทางเฟิงหรูชิง แววตาอ่อนหรี่ลง
เฟิงหรูชิงเองก็สังเกตถึงอะไรบางอย่าง นางเงยหน้าขึ้นร่างของชายหนุ่มที่สงบนิ่งดั่งสายลมก็ปรากฏในดวงตาทันที
“กั๋วซือ!” ภายใต้ความตื่นเต้นนางผลักหญิงสาวทั้งสองในอ้อมกอดออกจนเซอย่างไม่ทันระวัง รีบตรงไปหาหนานเสียน พุ่งเข้าสู่อ้อมกอดเขา
หนานเสียนยกมือขึ้นรีบรับร่างนางเอาไว้ มุมปากของเขายกยิ้มบางๆ
“ตื่นแล้ว?”
“ตื่นนานแล้ว” เฟิงหรูชิงยิ้มระรื่น นางเหลือบไปเห็นชิงน้อยที่แอบอยู่ด้านหลังหนานเสียนก็อดตกใจไม่ได้
“ชิงน้อย หัวของเจ้าเหตุใดจึงมีก้อนปูดขึ้นมาได้? ถูกคนตีหรือ?”
ชิงน้อยหายใจติดขัด นางรู้ดีแต่กลับจงใจถาม!
แต่ไม่รอให้ชิงน้อยได้ทันเอ่ยปาก สายตาเย็นยะเยือกของหนานเสียนกวาดมองไปทำมันตกใจจนตัวสั่น
“นายท่านข้าไม่ได้ดึงความสนใจจากองค์หญิง เป็นองค์หญิงที่สนใจข้าทุกครั้ง อ้อ ไม่ใช่…ไม่ใช่องค์หญิงสนใจข้าทุกครั้ง แต่เป็นการมีอยู่ของข้าเจิดจ้าเกินไป…องค์หญิงเองก็ไม่ได้ตั้งใจ…นี่ก็ไม่ใช่ ข้า…”
ชิงน้อยรู้สึกถึงพลังของหนานเสียนที่เย็นขึ้นเรื่อยๆ มันก็สั่นสะท้าน สุดท้ายก็แทบจะร้องไห้ออกมา
ดีที่หนานเสียนเก็บสายตานั่นกลับไปอย่างรวดเร็ว นิ้วของเขาลูบบนผมของหญิงสาวแผ่วเบา มุมปากแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
“กองทัพเลือดเหล็กล้วนแต่เป็นหญิงไม่ค่อยดีนัก”
“…”
เฟิงหรูชิงเงยหน้าด้วยความแปลกใจ คิ้วขมวดน้อยๆ ไม่เข้าใจความหมาของกั๋วซือ
หนานเสียนหลุบตาลงบดบังแสงจากนัยน์ตา ใช้น้ำเสียงเรียบเฉยเอ่ยต่อ “อย่างไรพวกนางก็เป็นหญิง หากกองทัพเลือดเหล็กล้วนเป็นหญิงเหล่างานหนักก็ไม่มีคนทำ เรื่องอันตรายก็ไม่ควรให้พวกนางไป”
ชิงน้อย “…”
นายท่าน ท่านรู้สึกว่าผู้หญิงเหล่านี้วันวันเอาแต่ดึงดูดองค์หญิงเป็นภัยคุกคามต่อท่านมากแท้ๆ ท่านถึงได้ต้องการยัดทหารชายให้องค์หญิง แล้วยังมาทำท่าเคร่งขรึม ท่านเป็นคนเช่นนี้องค์หญิงรู้หรือไม่?
เฟิงหรูชิงรู้สึกว่าที่หนานเสียนพูดก็ดูเหมือนจะมีเหตุผล “จริงด้วย บางงานก็ไม่อาจให้หญิงงามไปทำ เจ้าพูดมามีเหตุผลมาก”
“อื้อ” หนานเสียนยิ้มบาง “แล้วยิ่งพวกนางสามารถแต่งงานได้แล้ว กลับต้องล่าช้าเพื่อแคว้นหลิวอวิ๋นมานานหลายปี หากผสมทหารชายเข้าไปบ้าง ยังสามารถเพิ่มโอกาสให้พวกนางหาคู่รักได้อีกด้วย”
ชิงน้อยยิ้มเยาะในใจ
เมื่อคืนวานนายท่านนอกจากจะตีมัน บีบให้มันคายพิษออกมาขวดหนึ่งแล้ว ยังสอบปากคำมันทั้งคืนว่าข้างกายองค์หญิงมีผู้ใดบ้าง
…………………………
Comments