ตอนที่ 345 หงส์เจ้าน้ำตา (2)

ดังนั้นนางจะหลบซ่อนต่อไปไม่ได้ นางต้องก้าวออกมาหนุนหลังพวกเขา แทนที่จะอาศัยพึ่งพิงหนานเสียนหลบอยู่ในยอดเขา

“แม่เช่นข้าทำตัวไม่เหมาะสมกับตำแหน่งเช่นนี้หนานเสียนกลับไม่เคยโทษข้าเลย กลับเผชิญหน้ากับพวกคนน่ารังเกียจพวกนั้นด้วยตัวคนเดียว” หญิงชุดขาวหัวเราะด้วยความขมขื่น “เช่นนั้นตอนนี้ข้าจะต้องทำให้คนพวกนั้นรู้ เรื่องแต่งงานของหนานเสียนไม่มีผู้ใดสามารถตัดสินใจได้!”

ชีวิตนี้นางอยู่อย่างไม่มีความสุข นางจึงหวังว่าลูกของตัวเองจะสามารถมีความสุขได้ ขอเพียงเขาชอบไม่ว่าอีกฝ่ายจะมีฐานะอะไรนางก็รับได้หมด!

ไม่มีใครสามารถขัดขวางความสุขของเขาได้!

…

ตระกูลถัง ภายในจวนผู้เฒ่า

เสียงรายงานรีบร้อนดังเข้ามาทำลายความเงียบในจวนผู้เฒ่า

“ท่านผู้เฒ่าถังอี คุณหนูถังอิ่นกลับมาแล้ว คุณหนูนางกลับมาแล้ว!”

ในตระกูลถัง ถังอิ่นอยู่ในสถานะพิเศษ

แม้จะฝึกตบะพรสวรรค์ไม่ได้เรื่องแต่กลับได้รับความรักและทะนุถนอมเป็นอย่างมาก แม้แต่ถังอวี้คุณหนูที่แท้จริงยังตามหลังอยู่หลายส่วน

ดังนั้น หลังจากได้ยินคำนี้บรรดาผู้เฒ่าในจวนก็ล้วนรีบเดินออกมา

คนแรกในนั้นก็คือผู้เฒ่าถังอี

ไกลออกไป ผู้เฒ่าถังอีก็เห็นหน้าสะท้อนแสงสีแดงของถังอิ่น ข้างกายนางมีหญิงสาวรูปงามตามมาด้วย

หญิงสาวสวมชุดสีแดง งามล่มเมือง

หน้าตาหมดจดงดงามยิ่งนัก

แต่ผู้เฒ่าถังอีที่มีสีหน้าตื่นเต้นวินาทีที่เห็นเฟิงหรูชิงฝีเท้าเขาก็หยุดชะงัก เขามองนางตะลึงค้างนัยน์ตาแฝงด้วยความประหลาดใจ รู้สึกเหมือนหญิงสาวตรงหน้าคุ้นตาอยู่หลายส่วน แต่กลับนึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหนมาก่อน

ความจริงแล้วจะโทษผู้เฒ่าถังอีก็ไม่ได้ เขาเห็นนางในคืนที่ถังลั่วพาหรงเยียนกลับมาเท่านั้น หลังจากนั้นก็ไม่เคยไปที่หลังภูเขาเลย

แล้วก็ผ่านมาสิบปีเต็ม เขาจะไปจำได้ชัดเจนได้อย่างไรกัน?

“อิ่นเอ๋อร์ แม่นางท่านนี้คือ…” ผู้เฒ่าถังอีเก็บความสงสัยในใจไว้นัยน์ตามืดลงเอ่ยถาม

ถังอิ่นยิ้มระรื่น “นางคือเฟิงหรูชิง เพื่อนที่ดีที่สุดของข้า”

ผู้เฒ่าถังอีตกใจเล็กน้อย

นิสัยของถังอิ่นเขารู้ดีกว่าใคร นางถูกเลี้ยงในสวนส่วนตัวตั้งแต่เล็ก เพราะร่างกายของนางเป็นต้นเหตุ พวกเขาให้นางออกมาข้างนอกน้อยมาก ทำให้ตั้งแต่เล็กจนโตข้างกายนางมีเพียงเชียนหนิงผู้เดียว

นี่ก็เป็นสาเหตุที่แท้เหตุใดเขาจึงต้องปกป้องเชียนหนิงไว้

แต่ตอนนี้เห็นท่าทางแสดงออกอย่างจริงใจและชื่นชอบจากถังอิ่น ใจผู้เฒ่าถังอีก็โล่งอก

เขากังวลจริงๆ ว่าชาตินี้ถังอิ่นจะไม่มีเพื่อนสนิท ตอนนี้เขาก็สามารถวางใจได้แล้ว

“ในเมื่อเจ้าเป็นเพื่อนอิ่นเอ๋อร์ก็เป็นแขกของตระกูลถังเราด้วย พวกเจ้าเดินทางมาเหน็ดเหนื่อยเช่นนี้ ข้าจะให้คนไปเตรียมที่พักให้พวกเจ้าก่อน”

“ที่พักไม่จำเป็น ข้ากับเสี่ยวชิงยังต้องรีบไปช่วยคนอีก ท่านปู่ถังอีข้ากลับมาแล้วเหตุใดเชียนหนิงยังไม่มาต้อนรับข้า? แล้วก็หญ้าวิเศษระดับห้าเล่า พวกท่านเอาหญ้าวิเศษระดับห้ามาให้ข้า ข้าก็จะได้พาเชียนหนิงไป”

สิ้นเสียงถังอิ่นบรรยากาศดีใจเมื่อครู่ก็เงียบลงทันที

เงียบจนผิดปกติ

ทำให้คนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

ถังอิ่นนิ่งอึ้ง “ท่านปู่ถังอี เชียนหนิงบอกว่าตระกูลถังมีหญ้าวิเศษระดับห้าไม่ใช่หรือ? ข้ามีสิทธิ์เลือกยาวิเศษระดับห้าครั้งหนึ่ง พวกท่านเป็นอะไรไป? เหตุใดยังไม่นำหญ้าวิเศษระดับห้ามาให้ข้า?”

ผู้เฒ่าถังอีไม่พูดอะไร

เขาชื่นชอบถังอิ่นมากมาโดยตลอด ไม่อยากเห็นท่าทีผิดหวังของนาง ดังนั้นจึงไม่อาจตอบคำถามนี้ของนางได้

“ข้าพูดเองแล้วกัน” ถังเอ้อถอนหายใจเบา “อิ่นเอ๋อร์ หญ้าวิเศษระดับห้านั่นสำหรับตระกูลถังแล้วสำคัญมาก ก่อนหน้านี้คุณหนูถังอวี้ได้ผูกสัมพันธ์กับจวนเฟิงอวิ๋นแล้ว ขอเพียงพวกเรานำหญ้าวิเศษระดับห้าไปให้ จวนเฟิงอวิ๋นก็จะนำยาบนภูเขายาวิเศษมาขายให้กับตระกูลถังของพวกเราก่อน”

………………………

ตอนที่ 346 หงส์เจ้าน้ำตา (3)

ในแผ่นดินใหญ่ยาวิเศษมีน้อยมาก แต่กลับมีภูเขาบางแห่งที่อุดมสมบูรณ์มียาวิเศษ ด้วยเหตุนี้จึงถูกเรียกว่าภูเขายาวิเศษ

ทว่าบนภูเขาเหล่านั้นก็ไม่ได้มียาวิเศษมากนัก ดังนั้นยาวิเศษในแผ่นดินใหญ่จึงหายากเช่นนี้ แต่ว่าในจวนเฟิงอวิ๋นครอบครองภูเขายาวิเศษไว้ลูกหนึ่ง สามารถสานสัมพันธ์กับจวนเฟิงอวิ๋นก็จะมีสิทธิ์ได้ซื้อยาวิเศษก่อน นี่สำหรับตระกูลถังแล้วสำคัญมากเหลือเกิน!

สำคัญจนพวกเขาไม่อยากละทิ้ง!

ถังอิ่นตกตะลึง นางโกรธจนแก้มแดงปลั่ง

“สานสัมพันธ์กับจวนเฟิงอวิ๋นสำคัญกว่าการช่วยชีวิตคนหรือ? หญ้าวิเศษระดับห้าสามารถช่วยชีวิตคนหนึ่งได้ พวกท่านกลับใช้เพื่อประโยชน์ส่วนตัว!”

ผู้เฒ่าถังอีเอ้อขมวดคิ้ว “อิ่นเอ๋อร์ เจ้าเอาหญ้าวิเศษระดับห้าไปช่วยผู้ใดกัน?”

“ข้า…” ถังอิ่นลังเลเล็กน้อย ไม่รู้ว่าควรหรือไม่ควรพูดเรื่องเฟิงหรูชิงออกไป

พอดีกับตอนที่นางเงียบอยู่ เฟิงหรูชิงตบบ่าปลอบใจนางแล้วก้าวเท้าออกมาช้าๆ

“ที่หญ้าวิเศษระดับห้าสามารถช่วยได้คือท่านพ่อของข้า พวกท่านขายหญ้าวิเศษระดับห้าให้ข้าได้หรือไม่? ข้ายินดีใช้ยาวิเศษระดับสี่ห้าร้อยอันในการแลก”

ราคาของยาวิเศษระดับห้านั้นแพงมาก

แต่ตระกูลถังเลือกยาวิเศษระดับห้าเพื่อซื้อยาวิเศษเหล่านั้นของจวนเฟิงอวิ๋น เช่นนั้นนางก็จะใช้ยาวิเศษระดับสี่ไปแลก

อย่างไรเสียต่อให้ตระกูลถังไปซื้อยาวิเศษจากจวนหลิวอวิ๋น ก็ซื้อได้แค่ยาวิเศษระดับสี่จำนวนมาก ส่วนยาวิเศษระดับห้า…พวกเขาสามารถซื้อได้ไม่มาก

ตอนนี้นางเพียงแค่ไม่สามารถปลูกยาวิเศษระดับห้าได้ ขอเพียงแค่เวลาให้นางก้าวข้ามขั้น นางก็จะสามารถนำยาวิเศษระดับห้ามาขายให้ตระกูลถังได้

ทุกคนในตระกูลถังตกตะลึง

แม่นางนี่…ตอนพูดว่ายาวิเศษระดับสี่ห้าร้อยอัน เหตุใดพวกเขากลับรู้สึกเหมือนมันง่ายเสียยิ่งกว่าพูดว่ากินน้ำ?

“แม่นางน้อย” ผู้เฒ่าถังอู่ยิ้มเย็น “เจ้าสนิทกับถังอิ่นเพื่อยาวิเศษของตระกูลถังใช่หรือไม่? แล้วยังพูดยาวิเศษระดับสี่ห้าร้อยอันอะไรนั่น เจ้าพูดจาไร้สาระไม่คำนึงถึงความจริงจะให้พวกเราเชื่อเจ้าได้อย่างไร? อีกทั้งจวนเฟิงอวิ๋นแข็งแกร่ง ตระกูลถังเราไม่ว่าอย่างไรก็ต้องเลือกจวนเฟิงอวิ๋น ข้าว่าเจ้าอย่าได้เสียเวลาเลย!”

“ผู้เฒ่าถังอู่!” สีหน้าถังอิ่นเปลี่ยนไปพลัน

“เสี่ยวชิงเป็นเพื่อนของข้า ท่านห้ามไร้มารยาทกับนาง!” นัยน์ตานางนอกจากความโกรธโมโหแล้วยังแฝงด้วยความผิดหวัง ต่อหน้านางผู้เฒ่าถังอู่สุภาพเรียบร้อยอ่อนโยนต่อผู้อื่นมาตลอด เหตุใดกลับเปลี่ยนเป็นใจร้ายไม่เห็นใจผู้อื่นเช่นนี้?

“อิ่นเอ๋อร์ เจ้าอายุยังน้อยไร้เดียงสามาตลอดไม่เข้าใจความน่ากลัวของใจคน แม่นางนี่แค่มองก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนดี เจ้าอยู่ตระกูลถังก็มีเชียนหนิงเป็นเพื่อนอยู่แล้ว เพียงพอแล้ว หากเจ้าอยากสานสัมพันธ์กับใคร คุณหนูถังอวี้เป็นคนดี เจ้าสนิทกับนางหน่อยจะดีกว่า”

“ปู่ถังอู่ของเจ้าพูดถูก อิ่นเอ๋อร์ พวกเราพูดเช่นนี้ก็เพราะหวังดีต่อเจ้า เจ้าไม่มีวันเข้าใจพวกคนข้างนอกจะใช้ประโยชน์จากเจ้าอย่างไร หากเจ้าไม่ใช่คุณหนูตระกูลถังเจ้าคิดว่าคนพวกนั้นจะเป็นเพื่อนกับเจ้าหรือ?”

…

หัวถังอิ่นมึนตื้อ จ้องมองบรรดาคนตรงหน้าอึ้งค้าง

นางเหมือนได้รู้จักพวกเขาครั้งแรกอย่างไรอย่างนั้น

ก่อนจะมาตระกูลถังนางยังบอกเฟิงหรูชิงถึงความดีของคนตระกูลเฉิน เพียงต้องการให้นางอยู่ที่นี่ตลอดไป ตอนนี้ดูแล้ว ช่างน่าหัวเราะเสียจริง…

“ขอโทษ เสี่ยวชิง ขอโทษ” นางคิดไม่ถึงว่าจะเป็นเช่นนี้ คิดไม่ถึงจริงๆ …

หญ้าวิเศษระดับห้าหนึ่งอันสามารถสำคัญไปกว่าชีวิตคนหรือ? ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ชีวิตคนช่างดูเล็กน้อยในสายตาพวกเขา?