ตอนที่ 337 ไปตระกูลถัง (3)

“มีข้าอยู่ก็ไม่”

แต่เขาต้องไปเอาน้ำตาหงส์ให้นาง ไม่สามารถไปกับนางได้

ดังนั้น มีเพียงให้นางนำหยกแขวนของเขาไปด้วยเขาจึงจะวางใจจากไปได้

“กั๋วซือ เจ้าวางใจเถอะข้าไม่ให้ตัวเองขาดทุนแน่ ไม่มีวัน!” เฟิงหรูชิงฉีกยิ้มไปทั้งตา “ไม่ต้องพูดถึงข้าไม่เพียงแต่เชื่อเจ้า ข้ายังเชื่อถังอิ่นด้วย”

นางหนูนั่นเอาความคิดทั้งหมดมาเขียนไว้บนหน้า เรียบง่ายเสียจนน่ากลัว

และก็เป็นเพราะเหตุนี้นางจึงยินดีที่จะเชื่อถังอิ่น

ส่วนเหตุใดนางจึงต้องไปตระกูลถังด้วยตัวเอง…

บางทีถังอิ่นอาจไม่สังเกตแต่นางกลับฟังออก เชียนหนิงไม่ได้ได้หญ้าวิเศษระดับห้ามาอย่างราบรื่นเช่นนั้น

นางจะให้เชียนหนิงหญิงสาวคนนั้นต้องลำบากเพราะตัวนางไม่ได้

ฉะนั้นนางต้องไปด้วยตนเอง นำหญ้าวิเศษระดับห้ากับเชียนหนิงกลับมา!

ถังอิ่น?

หนานเสียนขมวดคิ้ว ชื่อนี้เหมือนจะเคยได้ยินจากไหนแต่กลับจำไม่ได้แล้ว…

“หากเจ้าอยากไปจริงเจ้าก็ไปเถอะ ชิงเอ๋อร์เจ้าต้องจำเอาไว้ โลกใบนี้ไม่มีผู้ใดขัดขวางไม่ให้เจ้าทำสิ่งใดได้ หากมีคนรังแกเจ้า…” มุมปากเขายกขึ้นและลูบศีรษะเฟิงหรูชิงเบาๆ “เช่นนั้นเจ้าก็มาบอกข้า ข้าช่วยเจ้าจัดการคนสามสี่คนก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร”

“เช่นนั้นวันหน้าข้า…นับว่าได้กอดขาแล้ว?”

“ไม่นับ” หนานเสียนส่ายหน้า “เจ้าไม่เคยกอดขาข้า เจ้าเพียงแต่กระโจนใส่อ้อมกอดข้า”

“…” เฟิงหรูชิงชะงัก “กั๋วซือ นี่ก็สายมากแล้วถังอิ่นยังรอข้าอยู่ข้าต้องกลับก่อน อีกครึ่งเดือนหากเจ้าไม่กลับมาข้าจะไปหาเจ้า”

“จริงสิ” ก่อนจะไปเฟิงหรูชิงราวกับนึกบางอย่างได้ นางหยิบขวดเครื่องเคลือบหนึ่งขวดจากช่องว่างส่งให้หนานเสียน “เจ้าให้ของขวัญแทนใจข้า ข้าก็ต้องให้ของตอบแทน ยาวิเศษธรรมดาเกรงว่าจะไร้ผลกับเจ้า นี่คือน้ำวิเศษ ข้าก็ไม่รู้ว่าจะมีประโยชน์ต่อเจ้าหรือไม่ ข้าให้เจ้า”

น้ำวิเศษหนึ่งขวดเต็ม หากขายราคาต้องสูงเสียดฟ้า ไม่น้อยไปกว่ายาวิเศษระดับเจ็ดหรืออาจมากกว่าด้วยซ้ำ!

นางไม่ให้โอกาสหนานเสียนได้ตอบกลับ หลังนำน้ำวิเศษให้เขาแล้วก็หันหลังกลับ ร่างนั้นค่อยๆ หายลับไปใต้แสงอาทิตย์

“ชิงน้อย” หนานเสียนเงียบไปชั่วขณะแล้วจู่ๆ ก็เอ่ยถามขึ้น “เจ้าจำถังอิ่นคนนี้ได้หรือไม่? เป็นชายหรือหญิง?”

“…” ชิงจู๋เบิกตาโต “ก่อนหน้านี้คนที่บ้านท่านคนนั้นหาท่านเจอ บอกว่าอยากจะหมั้นหมายให้ท่าน เหมือนว่าจะเป็นตระกูลถังรู้สึกจะชื่อถังอิ่นกระมัง?”

นายท่านมีความจำแค่เจ็ดวินาทีหรือ?

แน่นอนว่าประโยคสุดท้ายชิงจู๋ไม่กล้าพูดออกไป

“อ้อ” เสียงหนานเสียนนิ่งเรียบ “ครั้งนั้นข้าก็ปฏิเสธไปแล้ว ก็ไม่ได้สนใจนัก นางไม่ใช่ผู้ชายก็พอ”

ชิงจู๋หมดคำพูดกรอกตามองบน “นายท่าน ความจำท่าน ข้าเกรงว่าวันไหนท่านจะลืมองค์หญิงเข้า”

“ไม่มีทาง” น้ำเสียงหนานเสียนหนักแน่น “ข้ามกี่ภพกี่ชาติข้าก็ไม่มีทางลืมนาง!”

คนที่สำคัญสำหรับเขาจริงเขาไม่มีทางลืม หากลืมนางเช่นนั้นใจของเขาคงโหวงเหวง เหมือนถูกควักออกไปส่วนหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น

แม้ได้พบกันอีกครั้งเขาก็จะยังสัมผัสได้

หรือด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงต้องเหลือความทรงจำไว้มากมายเพื่อใช้จดจำนาง คนที่ไม่มีความสำคัญเหล่านั้นจึงไม่สามารถมายึดครองความทรงจำของเขาได้!

“นายท่าน พวกเรายังต้องกลับไปหรือไม่?” ชิงจู๋เอ่ยถาม

หนานเสียนส่ายหน้าช้าๆ “ไม่จำเป็นแล้ว ข้าเชื่อว่านางมีวิธีรักษาเฟิงเทียนอวี้”

หากไม่ได้จริงๆ เขาค่อยกลับไปก็ยังทัน

ตอนที่ 338 ตระกูลถัง (1)

ภายในศาลบรรพชนของตระกูลถัง

เชียนหนิงคุกเข่าอยู่หน้าป้ายบรรพชน แขนสองข้างของนางกอดร่างตัวเองไว้ ดูเหมือนจะมีลมหนาวพัดเข้ามาทำให้แขนของนางกอดรัดแน่นขึ้น

แอ๊ด!

ประตูห้องถูกผลักออก

ผู้เฒ่าถังอีเดินเข้ามาจากนอกประตู เขามองเชียนหนิงที่คุกเข่าอยู่หน้าป้ายบรรพชนแล้วถอนหายใจเบาๆ

“เชียนหนิง บอกข้ามาเสี่ยวอิ่นนางจะเอาหญ้าวิเศษระดับห้าไปทำอะไรกันแน่?”

เชียนหนิงกัดริมฝีปากก้มหน้าลง นางไม่สามารถบอกวิธีใช้หญ้าวิเศษระดับห้ากับท่านผู้เฒ่านั้น มิเช่นนั้นท่านผู้เฒ่าต้องไม่ให้นางแน่!

“คุณหนูนางบอกว่า นางมีสิทธิ์เอายาวิเศษระดับห้าไปได้หนึ่งอัน จึงให้ข้าน้อยกลับมารับไป”

“เชียนหนิง” ผู้เฒ่าถังอีหัวเราะเสียงขม

“พรสวรรค์เจ้าไม่เลวมาตลอด ข้าจึงให้เจ้าปกป้องเสี่ยวอิ่นในตอนแรก หากเจ้าสามารถบอกได้ว่าเสี่ยวอิ่นจะนำหญ้าวิเศษระดับห้าไปใช้อะไร บางทีข้าอาจจะพอให้หญ้าวิเศษระดับห้ากับเจ้าได้ ในทางกลับกันข้าก็ไม่สามารถตัดสินใจได้”

แม้พลังของเขาจะแก่กล้าแต่ก็เป็นเพียงแค่ผู้เฒ่าคนหนึ่งเท่านั้น ตระกูลถังยังมีผู้นำอยู่ หากเชียนหนิงไม่พูดออกมาว่าจะนำไปทำอะไร เขาก็ไม่มีวิธีจะไปเอามาให้นางได้

“อีกอย่าง…” ผู้เฒ่าถังอีเงียบไปชั่วครู่ “ครั้งนี้เจ้าแอบไปขโมยยาวิเศษระดับห้าท่านผู้นำตระกูลก็โกรธมากแล้ว ข้าเห็นแก่เสี่ยวอิ่นจึงช่วยเจ้าไว้ อีกไม่กี่วันหลังจากเจ้าออกไปก็อย่าได้ทำความผิดเช่นนี้อีก ไม่เช่นนั้นครั้งหน้าข้าก็หมดวิธีจะช่วยเจ้าได้”

เชียนหนิงสะดุ้ง

เดิมนางคิดว่าด้วยฐานะของคุณหนู ต้องการหญ้าวิเศษระดับห้าหนึ่งอันเป็นเรื่องง่ายนิดเดียว แต่คิดไม่ถึงว่าหญ้าวิเศษระดับห้านี้ถังอวี้ก็ต้องการ ถังลั่วในฐานะผู้นำตระกูลถังย่อมมีใจเอนเอียงให้ถังอวี้ เอาหญ้าวิเศษระดับห้าให้นาง

นอกเสียจาก…

หญ้าวิเศษระดับห้านี้จะสำคัญกับคุณหนูมากจริงๆ ไม่เช่นนั้นคนพวกนี้ไม่ยอมถอยแน่!

แต่ว่าหากตระกูลถังรู้ว่าหญ้าวิเศษระดับห้าถูกคุณหนูนำไปให้คนอื่นจะต้องไม่ให้นางแน่ นางหมดหนทางจึงคิดขโมยหญ้าวิเศษระดับห้า คิดไม่ถึงว่าจะถูกจับได้!

เห็นเชียนหนิงเงียบไม่พูดผู้เฒ่าถังอีก็ถอนหายใจอย่างจนปัญญา สุดท้ายก็เดินออกจากศาลบรรพชนไป

…

สวนหลังบ้านตระกูลถัง

ถังอวี้กวาดแก้วบนโต๊ะลงพื้น ใบหน้าบิดเบี้ยว

นางเพิ่งจะกลับมาจากจวนเฟิงอวิ๋นก็พบกับเชียนหนิงนังคนชั้นต่ำนั่น ที่ทำให้นางโมโหยิ่งกว่าก็คือถังอิ่นยังมีชีวิตอยู่!

“เหวินเฟิง เจ้ากล้าหลอกข้า รอข้ากลับไปจวนเฟิงอวิ๋นข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่!”

ส่วนหญ้าวิเศษระดับห้า…นัยน์ตาถังอวี้ฉายแววเย็นชา

ที่หลังเขานางมีห้องยาวิเศษเคลื่อนที่ย่อมไม่ขาดแคลนยาวิเศษระดับห้า แต่ขอเพียงเป็นของที่ถังอิ่นอยากได้นางก็จะไม่ให้!

“อวี้เอ๋อร์ เจ้ากำลังทำอะไร?”

ถังอวี้จิตหลุดลอยไปไกลไม่เห็นการปรากฏตัวของถังลั่ว กว่านางจะเรียกสติกลับมาได้ก็เห็นดวงตาถังลั่วเต็มไปด้วยความประหลาดใจแล้ว สีหน้าน่ากลัวของนางล้วนอยู่ในสายตาของถังลั่ว ทำให้ใจถังลั่วหนาวสะท้าน ราวกับไม่คิดคิดว่าลูกสาวที่ว่านอนสอนง่ายน่ารักของตัวเองจะมีมุมนี้

“ท่านพ่อ” ถังอวี้เบ้ปากน้ำตาไหลพรั่งพรู “น้องถังอิ่นจะต้องจงใจแน่ นางรู้ดีว่าหญ้าวิเศษระดับห้าสำคัญต่อข้ามากก็ยังให้เชียนหนิงกลับมาแย่ง นางไม่ต้องการให้ข้าเป็นสุข”

ถังลั่วขมวดคิ้ว “ถังอิ่นไม่ทันโลก น่าจะไม่ใช่เช่นนั้น”

“ท่านพ่อ ท่านไม่เข้าใจ หลายวันก่อนข้าพบกับน้องถังอิ่น พูดเรื่องหญ้าวิเศษระดับห้ากับนาง นางรู้ว่าหญ้าวิเศษระดับห้าสำหรับข้าสำคัญมากเพียงใด”

ถังอวี้ปกปิดความชั่วร้ายในดวงตาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงน้อยใจ