บทที่ 421 – สร้างเหตุผลให้ความไร้เหตุผล

 

ใช่แล้ว.. ตลอดห้าร้อยปีที่ผ่านมาเรสต้ามักลงมายังโลกมนุษย์ทุกครั้งที่มีเวลาว่าง ไม่ใช่เพื่อตามหาคู่หมั้นให้เลเวียหรอก

แม้เลเวียจะเข้าใจว่า ถูกท่านแม่บังคับให้แต่งงานกับคนบนแดนสวรรค์ แต่ความจริงตอนนั้น เป็นงานแต่งของพี่สาวซิลเวียต่างหาก

ไม่ใช่งานแต่งของเธอหรืองานหาคู่ให้เธอ ถึงแม้เรสต้าเธอจะจริงจังกับลูกมาก แต่ก็เพราะเธอรักมากเช่นกัน

เธอไม่ต้องการให้ลูกสาวตัวเองมีปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์ที่เธอเกลียดขนาดนั้น.. อีกอย่างยังเคยมีเรื่องเล่าที่บอกว่า..

จะมีเทพธิดาคนหนึ่งที่ลงมายังโลกเบื้องล่าง และตามล่าหาปีศาจ แน่นอนว่าเธอตามหาเลทิเซียอยู่… [1]

แต่ก็มักจะมีคนแอบอ้างว่าตัวเองคือเลทิเซีย เรสต้าจึงจัดการไปตามระเบียบ.. แถมหากเจอคนต้องการความช่วยเหลือเธอก็มักจะลงมือช่วยเหลือ

สรุปง่ายๆ คือ เธอตามหาเลทิเซียมาตลอดห้าร้อยปีนั่นแหละ แต่เพราะเลเวียเข้าใจผิดจึงเป็นแบบนั้น..

อีกทั้งหากย้อนกลับไปก่อนหน้านี้.. มีครั้งหนึ่งที่เลทิเซียถูกพาเข้าไปในพื้นที่ชิ้นส่วนเวหาแล้วกลับมา

จากคำบอกเล่าของเลเวีย เลเวียบอกเองว่าคนที่ตามหาเลทิเซียให้คือท่านแม่ของเธอ หรือก็คือเรสต้านั่นแหละ

และตอนนั้นเลทิเซียก็ได้ยินสิ่งที่เลเวียพูดเช่นกันว่า…

“ท่านแม่ใช้วิชาสื่อวิญญาณ เจ้าก็น่าจะรู้ว่าท่านแม่คือเทพอะไร.. วิชานี้เป็นวิชาของเธอ โดยวิชานี้จะทำให้เธอตามหาวิญญาณที่ต้องการผ่านบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับวิญญาณโดยเนื้อแท้.. แต่ว่านะ..” [2]

เลเวียหยุดแค่นี้แล้วก็พูดต่อว่า..

“ช่างเถอะ ไม่มีอะไร…”

ตอนนั้นเลทิเซียที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกสงสัยบางอย่างอยู่ แต่เธอก็ไม่ได้เก็บมาคิดมาก แต่เมื่อลองคิดดูดีๆ .. แล้ว..

เลทิเซียไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของเลเวียสักหน่อย เพราะเลเวียเป็นคนเก็บเลทิเซียมาเลี้ยง ไม่มีทางที่เลทิเซียจะมีความเกี่ยวข้องทางวิญญาณที่มากพอแน่

ต่อให้เป็นลูเซียโน่ที่เป็นสามีของเธอยังมีความเกี่ยวข้องวิญญาณที่ไม่มากพอว่าจะนับเป็นเนื้อแท้..

ที่มีก็คือ.. ลูกหรือ.. พ่อแม่.. และเลทิเซียก็ไม่ใช่ลูกของเลเวียแต่แรกแล้ว นั่นก็หมายความว่า เลทิเซียคือพ่อหรือแม่ของเลเวียมาตั้งแต่แรกแล้ว!

อันที่จริงเลเวียก็สงสัยเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน แต่เธอก็หาเหตุผลไม่ได้อยู่ดีว่าทำไมลูกที่เธอเก็บมาเลี้ยงถึงมีสายสัมพันธ์ที่ก่อให้เกิดความเชื่อมโยงทางวิญญาณโดยเนื้อแท้…

กล่าวคือ.. เลทิเซีย คือพ่อของเลเวียมาตั้งแต่แรกแล้วนั่นเอง!

เลทิเซียได้แต่หัวเราะพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปบนฟ้า.. ทุกสิ่งทุกอย่างมันกำลังตอกย้ำเธอว่า.. ตั้งแต่แรก.. ตั้งแต่ตอนที่เธอลืมตาเห็นเรสต้า

มันคือสิ่งที่ถูกใครสักคนกำหนด และบงการมาตั้งแต่แรก.. คอยขีดเขียนทุดสิ่งทุกอย่างจากเบื้องบน ..

ต่อให้เลทิเซียจะมีความหวังว่าอาจจะสามารถทำให้เหล่าคนสำคัญไปเกิดใหม่ได้ เมื่อเธอมาพบกับความจริงนี้มันทำให้เธอได้แต่หัวเราสมเพชตัวเอง..

พ่อแท้ๆ .. เป็นลูกน้องของเธอ.. แม่แท้ๆ ก็เป็นเครื่องมือในการกำเนิดตัวของเธอเองเฉยๆ .. ไม่ว่าจะดวงวิญญาณหรือกายหยาบ

เธอล้วนเป็นคนกำหนดด้วยตัวเอง.. สร้างสรรค์มันขึ้นมาสองข้าง.. บัดนี้แม่ที่เก็บเธอมาเลี้ยงตั้งแต่ยังเด็ก..

ดันกลายเป็นลูกของเธอแล้วซะอย่างนั้นเหรอ.. นี่มันเรื่องตลกบ้าบออะไรกัน.. นี่มันเหมือนกับว่า..

ตราบใดที่เธออยู่บนโลกนี้ฟันเฟืองของโลกถึงจะขยับไม่ใช่หรือไง ทุกการกระทำ.. ทุกสิ่งทุกอย่างที่ดูไร้เหตุผลในตอนแรก

ที่ดูเลอะเทอะ.. ว่าทำไมเธอถึงมีพลังมากมายขนาดนี้โดยที่เทพธิดาไม่มาทวงคืน หรือแม้แต่ครอบครัวของเธอ..

เธอเป็นคนสร้างมันขึ้นมาเอง.. สร้างเหตุผลให้สิ่งที่ไร้เหตุผลในตอนแรก.. ตอนนี้มันกลายเป็นมีเหตุผลที่สามารถอธิบายได้จนหมด

แบบนั้นก็ยิ่งตอกย้ำอีกว่า.. ทุกอย่างมันถูกกำหนดมาตั้งแต่แรกแล้ว

แม้แต่เลเวียเองก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าบิดาของเธอจะเป็นผู้หญิงไม่พอ.. ยังเป็นลูกสาวที่ตัวเองเลี้ยงมากับมืออีกงั้นเหรอ..

ก่อนหน้านี้เธอเข้าใจว่าท่านแม่ของเธอเกลียดปีศาจ เพราะทุกครั้งที่เธอลงมาต้องมีปีศาจที่ตายด้วยน้ำมือเธอบ่อยครั้ง

ดังนั้นเธอเลยกังวลว่าจะถูกท่านแม่ด่าเรื่องเลทิเซีย หากท่านแม่จับได้ว่าเลทิเซียไม่ใช่ลูกของเธอจริงๆ …

เมื่อหลายปีก่อนตอนที่มารดาเธอเห็นเลทิเซียครั้งแรก เธอก็ตกใจเหมือนกับเห็นผี อาจจะเพราะความสับสนและกังวลที่ไม่ได้เจอเลทิเซียมานาน

เธอจึงยังตั้งตัวไม่ทัน อีกอย่างเพราะเลเวียเรียกพ่อตัวเองว่าลูกสาวอีก นี่ยิ่งทำให้เรสต้าสับสน เธอจึงลากคอเลเวียกลับไปแดนเทพด้วยความตกใจ

หลังจากเทศนายกใหญ่ ซึ่งเทศนาเสร็จเธอก็เล่าเรื่องที่เลทิเซียเมื่อห้าร้อยปีก่อน และคนที่ทำให้เลเวียเกิดมา

ซึ่งมันทำให้เลเวียประหลาดใจมาก เพราะเลทิเซียคือเด็กที่เธอเลี้ยงมากับมือ จะไปอยู่ห้าร้อยปีก่อนได้ยังไงกันล่ะ

หลังจากแม่ลูกเถียงกันพักใหญ่ เธอก็กลับมาหวังจะถามเลทิเซียด้วยตัวเอง แต่กลับพบว่าเลทิเซียไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว

เรสต้าจึงตัดสินใจที่จะพาเลวี่กับลูเซียโน่ไปยังแดนเทพด้วยเพื่ออธิบายทุกสิ่งทุกอย่าง..

ลูเซียโน่เองก็ยากจะเชื่อเหมือนกัน… ต้องบอกไว้ก่อนว่าการย้อนเวลาเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงก็จริง แต่ก็ใช่ว่าเรสต้าจะไม่คิดมาก่อน

เธอก็เคยคิดว่าเลทิเซียอาจจะย้อนเวลากลับไป แต่เธอก็ยังยากจะเชื่อได้อยู่ดี.. พอเห็นเลทิเซียอีกครั้ง.. เธอจึงถามว่า..

“ตลอดห้าร้อยปี.. เจ้าไปอยู่ไหนมากัน”

เลทิเซียถอยไปด้านหลังเล็กน้อย เธอยื่นมือไปจับไหล่เรสต้าไว้ทั้งสองข้างพร้อมกับกล่าวขึ้น…

“ฟังนะ…”

เลทิเซียเริ่มเล่าทุกอย่างให้ฟังตั้งแต่ต้น ไม่ว่าจะเรื่องที่เธอคือคนที่เรสต้ามอบทักษะทุกอย่างให้ด้วยความพลาดพลั้ง

และหลังจากนั้นเธออีกคนที่มาจากอนาคตก็หยุดการปรากฏตัวของเรสต้าเอาไว้ และเรื่องแผนการของเธอทุกอย่าง

เรสต้าที่ฟังอยู่ด้านข้างก็เต็มไปด้วยความสับสน.. แน่นอนว่าขนาดเรสต้ายังสับสนยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลเวียกับลูเซียโน่เลย

พวกเขาแทบไม่รู้เรื่องในสิ่งที่เลทิเซียคุยกับเรสต้า..

พอกล่าวทุกอย่างเสร็จมือที่จับไหล่ทั้งสองข้างของเรสต้าก็บีบแรงขึ้นเล็กน้อย ดวงตาที่เคร่งขรึมของเธอต้องไปที่เรสต้า

“ใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังที่ส่งฉันมาเกิดใหม่.. ฉันไม่ใช่คนของต้นกำเนิดนี้ ไม่มีทางที่เทพธิดาแบบเธอจะสามารถดึงฉันมาที่นี่.. เพราะงั้นตอบฉันที่.. เมื่อห้าร้อยปีก่อน… เธอเรียกฉันมาที่โลกนี้ได้ยังไง.. บางที.. บางทีความลับของเรื่องราวทั้งหมดอาจจะอยู่ที่เจ้านั่น!!”

ดวงตาของเลทิเซียแทบจะจ่ออยู่ต่อหน้าเรสต้า.. ใช่ หากทุกอย่างนี่เป็นจริง เจ้าคนร้ายที่แท้จริง

คนที่ทำให้เธอเจอเรื่องแบบนี้.. มันจะต้องเป็นคนคนนั้นอย่างแน่นอน..

“….เทพธิดาแห่งพิภ—”

ก่อนที่เธอจะพูด หัวของเธอก็รู้สึกแปล๊บไปทั่วทั้งหัว ราวกับว่าความทรงจำตรงส่วนนั้นถูกลบเลือนไปแล้ว..

เข่าของเธอทรุดลงกับพื้น โชคดีที่เลทิเซียรับไว้ทัน แม้เลทิเซียจะไม่ได้ฟังคำพูดจนจบ แต่เธอก็เงยหน้าขึ้นไปทางเลเวีย

“เทพธิดาแห่งพิภพคืออะไร?”

ตอนแรกเลเวียไม่ได้ตอบ แต่เหมือนสติเธอจะกลับมาหลังจากลูเซียโน่ชนไหล่ แม้เธอจะยังสับสนว่าควรทำสีหน้าอย่างไรกับเลทิเซีย

ที่เป็นเหมือนทั้งลูกสาวและท่านพ่อในเวลาเดียวกัน แต่ถึงแบบนั้นพอเลทิเซียถามเธอก็ตอบตามที่เธอเข้าใจ

“อา.. เทพธิดาแห่งพิภพ คือเทพธิดาที่ดูแลโลกที่มีวิทยาการล้ำหน้ากว่าโลกใบนี้น่ะ..?”

“ล้ำหน้าขนาดไหน? มีสงครามโลกครั้งที่สามไหม? มีไทม์แมชชีนหรือเปล่า ฉันหมายถึงเครื่องที่ใช้เดินทางข้ามเวลาน่ะ”

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก.. แต่ก็นำหน้าโลกนี้อยู่พอสมควร”

เลทิเซียที่ได้ยินแบบนั้นก็เข้าใจแทบจะทันที นั่นไม่ใช่โลกเดิมเธออย่างแน่นอน โลกเธอตอนนี้มีสงครามโลกครั้งที่สามและมีการสร้างเครื่องไทม์แมชชีนสำเร็จแล้ว

หมายความก็คือ.. เทพธิดาแห่งพิภพอาจจะเกี่ยวข้องกับคนที่ชักใยทุกอย่างอยู่เบื้องหลัง ขณะที่เลทิเซียกำลังจะถามว่าเทพธิดาแห่งพิภพอยู่ไหน

เลเวียก็พอคาดเดาสิ่งที่เลทิเซียต้องการออก เธอจึงพูดขึ้นมาว่า..

“แล้วก็เทพธิดาแห่งพิภพเสียชีวิตไปเมื่อห้าร้อยปีก่อนแล้ว”

“ถูกฆ่าปิดปาก?!”

 

 

……….

[1] เคยกล่าวถึงในบทที่ 265 เทพที่ล่าปีศาจ ฮิสครอมคุยกับชาร์ล็อต

[2] บทพูดจากในบทที่ 138 คำพูดของเลเวียคุยกับลูเซียโน่

 

[ก็บอกไปแล้วว่า.. วางมาไว้หมดแล้ว! ปัดโธ่! ไม่เชื่อผมกันไงงง – ผู้เขียน]