บทที่ 158 นายแก่มากแล้ว

บทที่ 158 นายแก่มากแล้ว

หลังจากถังซวงกลับไปแล้ว เธอเห็นว่าจิงเจ้อหรงอยู่ที่นี่ด้วย หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วสูงก่อนจะเอ่ยถาม “ลุงจิง ทำไมถึงมาที่นี่ล่ะคะ?”

“ซวงเอ๋อร์ ในที่สุดเธอก็กลับมา วันนี้ฉันมาหาเพื่อจะเชิญเธอไปที่บ้านของฉันน่ะ” หลังจากที่จิงเจ้อหรงพูดอย่างนี้แล้ว เขามองถังซวงอย่างกระวนกระวายเพราะกลัวว่าเธอจะปฏิเสธ ท้ายที่สุดจากเหตุการณ์ของเหม่ยหยิงตงก่อนหน้านี้ทำให้เธอเข้าใจเขาผิดไป

ทันทีที่ถังซวงได้ยินคำพูดของจิงเจ้อหรง เธอถามออกไปว่า “ครอบครัวของลุงจิงเชิญฉันไปที่บ้านหรือคะ?”

“ใช่ แม่ของฉันอยากเจอเธอ และก็รู้เรื่องของฉันหมดแล้ว แม่เข้าใจแล้วว่าตัวเองทำผิดไปมาก และจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเหม่ยหยิงตงอีก เธอเชื่อฉันเถอะนะ”

พอรับฟังจิงเจ้อหรงแล้ว ถังซวงก็เริ่มเข้าใจทุกอย่าง

ตระกูลจิงรู้ว่าจิงเจ้อหรงชอบแม่ของตน และพวกเขาก็ยอมรับแล้ว

หลังจากที่ถังซวงคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอจึงตอบกลับ

“ค่ะ”

แม้เธอจะรู้ว่าแม่ยังไม่ได้ชอบจิงเจ้อหรง แต่แม่ก็สนใจตัวเขาอยู่ไม่น้อย ถ้าตระกูลจิงและจิงเจ้อหรงเป็นคนดี ถังซวงก็หวังว่าแม่ของเธอจะมีความสุขกับเขาสักที

หลังจากถังซวงตกลง จิงเจ้อหรงยิ้มกว้างด้วยความดีใจ ก่อนจะพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ซวงเอ๋อร์ งั้นพรุ่งนี้ลุงจะมารับเธอนะ”

ถังซวงพยักหน้ารับ

ส่วนผู้เฒ่าโม่สับสนเล็กน้อย เขาสงสัยว่าทำไมอีกฝ่ายพูดถึงแม่นางจิง และคนตระกูลเหม่ย ในขณะเดียวกันเขาก็เริ่มสงสัยความสัมพันธ์ระหว่างจิงเจ้อหรงกับถังซวงด้วย พวกเขาสองคนเป็นอะไรกัน? แล้วทำไมถังซวงดูขุ่นเคืองมากเมื่อมองไปที่จิงเจ้อหรง?

หลังอาหารเย็น ผู้เฒ่าโม่จึงแอบถามโม่เจ๋อหยวน

ความจริงแล้ว นอกจากผู้เฒ่าโม่ โม่ถิงฮวาและหลินเหม่ยเจินก็อยากรู้ด้วยเช่นกัน

“จริงด้วยสิ เจ๋อหยวน จิงเจ้อหรงกับถังซวงเขารู้จักกันได้ยังไงหรือ? ฉันเห็นว่าจิงเจ้อหรงดูเอาใจใส่ถังซวงมาก มันแปลกเกินไปหรือเปล่า” ความจริงแล้วจะพูดว่าเอาใจใส่อาจจะน้อยไปหน่อย เรียกได้ว่าประจบถึงจะถูกต้องกว่า

เดิมทีสถานะของตระกูลจิงก็ไม่ได้ต่างกับตระกูลโม่ พวกเขาไม่เคยเกิดความวุ่นวายภายในตระกูลมาก่อน ทำให้เวลานี้พวกเขานั้นมีอำนาจมากกว่าตระกูลโม่ ในฐานะลูกชายคนสุดท้องของตระกูลจิง ความสามารถของจิงเจ้อหรงโดดเด่นกว่าใคร นอกจากภูมิหลังของครอบครัวที่แข็งแกร่งแล้ว ชายคนนี้กลับมาตามติดดูแลเด็กสาวตัวน้อย มันจึงทำให้คนรอบข้างรู้สึกตะขิดตะขวงใจ

โม่เจ๋อหยวนมองที่ผู้เฒ่าโม่และพ่อกับแม่ของเขา เวลานี้เด็กหนุ่มรู้สึกลังเลว่าจะพูดมันออกไปดีไหม

“อ่า เจ๋อหยวน พวกเราเป็นครอบครัวของหลานนะ หลานไม่เชื่อใจพวกเราหรือถึงไม่คิดบอกความจริง?”

โม่เจ๋อหยวนยังคงลังเล แต่ในที่สุดเขาแค่พูดออกไปสั้น ๆ

“ลุงจิงดูแลซวงเอ๋อร์ดีขนาดนี้ก็เพราะคุณป้าหลานครับ”

“ป้าหลาน? แม่ของซวงเอ๋อร์งั้นหรือ?”

“ครับ”

ในฐานะผู้หญิง หลินเหม่ยเจินเข้าใจได้ทันที “ลูกหมายถึง…”

แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบ ก็เห็นใบหน้าของลูกชายจึงหยุดปาก แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น และต้องการนินทา จิงเจ้อหรงเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงในเมืองหลวงต่างก็หมายปอง อยากแต่งงานด้วย แต่เขาตกหลุมรักแม่ของซวงเอ๋อร์ และตอนนี้เธอรู้สึกว่าอยากจะเห็นหน้าแม่ของซวงเอ๋อร์เสียจริง ๆ ว่าเธอคนนั้นจะสวยงามเหมือนกับซวงเอ๋อร์หรือไม่

“คุณกำลังคิดอะไรอยู่?”

โม่ถิงฮวาชำเลืองมองภรรยาของตัวเอง เขางุนงงว่าทำไมเธอถึงพูดไม่จบประโยค สุดท้ายแล้วเขาและผู้เฒ่าโม่ก็ยังไม่เข้าใจสถานการณ์

ผู้เฒ่าโม่มองโม่เจ๋อหยวนก่อนจะถามว่า “หลานบอกว่าจิงเจ้อหรงดูแลซวงเอ๋อร์เพราะแม่ของเธอ อย่างนั้นเพราะว่าแม่ของซวงเอ๋อร์เคยมีบุญคุณกับเขางั้นหรือ?” ทั้งหมดเป็นสิ่งที่เขาคิดได้

“ใช่ครับ ป้าหลานเคยช่วยลุงจิงเอาไว้”

หลินเหม่ยเจินถามอย่างตื่นเต้น “อย่างนั้นหรือ แล้วช่วยยังไง? เล่ามาเร็ว ๆ” เธอยิ่งสงสัยถึงความสัมพันธ์ของทั้งสองคน

โม่เจ๋อหยวนเดินออกจากวงสนทนาทันที

“คุณปู่ครับ คุณพ่อคุณแม่ นี่ก็ดึกมากแล้ว แยกย้ายกันไปพักผ่อนเถอะครับ ผมก็จะไปแล้ว” เขาพูดจบแล้วหันหลังกลับออกไปทันที

“เด็กคนนี้”

หลินเหม่ยเจินมองแผ่นหลังของโม่เจ๋อหยวนด้วยแววตาขัดใจ

อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่จิงเจ้อหรงกลับถึงบ้าน คุณนายจิงถามทันทีว่า “เป็นยังไงบ้าง? สาวน้อยคนนั้นตอบตกลงไหม?”

เมื่อเห็นว่าแม่ของตนกังวลแค่ไหน จิงเจ้อหรงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “แม่ไม่ต้องกังวลครับ ซวงเอ๋อร์จะมาที่นี่วันพรุ่งนี้”

“จริงหรือ ดีมาก ดีมาก ๆ เลย”

คุณชายจิงและลูกชายอีกสองคนของตระกูลจิงมองคุณนายจิงด้วยความอยากรู้อยากเห็น ก่อนที่คุณชายจิงจะเอ่ยปากถาม “สาวน้อยอะไรกัน? ใครอยากมาที่บ้านงั้นหรือ?”

คุณนายจิงชำเลืองมองคุณจิงด้วยสายตาตำหนิก่อนจะพูดว่า “ตาเฒ่า ฉันไม่เคยบอกคุณหรือว่าอาเจ้อมีคนที่ชอบแล้ว และตอนนี้ลูกสาวของคนที่เขาชอบอยู่ในเมืองหลวง ฉันเลยให้อาเจ้อไปเชิญสาวน้อยคนนั้นมาที่บ้านของเรา”

ทั้งจิงไค่หรงและจิงซิวหรงมองจิงเจ้อหรงด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“น้องสาม ทำไมนายไม่บอกเรื่องนี้กับพวกเรา? ถึงจะเป็นสาวน้อยมาที่บ้านของเรา แต่ครอบครัวของเราจะปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดีแน่นอน” แน่นอนว่าพวกเขาสองคนในฐานะพี่ชายก็กังวลเกี่ยวกับน้องชายเหมือนกัน แต่เวลานี้อีกฝ่ายมีคนที่ชอบแล้ว แน่นอนว่าพวกเขาย่อมมีความสุขมาก

แต่ภรรยาของจิงไค่หรงกับจิงซิวหรงอดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ

มีเด็กสาวหลายคนในเมืองหลวงที่หมายปองชายคนนี้ ไม่ต้องพูดถึงเหม่ยหยิงตงที่เคยทิ้งเขาไปก็กลับมาสนใจ แต่ว่าจิงเจ้อหรงกลับมีคนในใจอยู่แล้ว ผู้หญิงที่มีลูกแล้วคนนั้นไม่รู้ว่าอายุเท่าไหร่กันแน่ เรื่องนี้มันน่าประหลาดเกินไป

อวี๋มินผู้เป็นพี่สะใภ้ถามด้วยความสงสัย “อาเจ้อ ในเมื่อมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ทำไมไม่รีบพามาที่บ้านให้เร็วกว่านี้ล่ะ”

จิงเจ้อหรงถอนหายใจก่อนจะตอบว่า “เธอยังไม่ตอบรับรักผมเลย”

หลังได้ยินแล้ว อวี๋มินและเมิ่งผิงยิ่งประหลาดใจมากขึ้น น้องเขยของพวกเขาดูดีขนาดนี้แต่ฝ่ายหญิงไม่ตอบตกลง และยังไม่รู้ด้วยว่าผู้หญิงคนนั้นจะตอบรับหรือปฏิเสธ

“อาเจ้อไม่ต้องกังวล พรุ่งนี้เราจะปฏิบัติต่อสาวน้อยถังซวงเป็นอย่างดี เราจะอธิบายความผิดก่อนหน้าให้ชัดเจน และทำให้เธอประทับใจในตัวลูกมากที่สุด แล้วค่อยขอให้เธอคุยกับแม่ในเรื่องของลูกทีหลัง” คุณนายจิงคิดไว้หมดแล้วว่าพรุ่งนี้จะต้องทำอะไรบ้าง

จิงเจ้อหรงยิ้ม “ครับ ต้องรบกวนคุณแม่แล้วครับ”

“อ่า…”

เวลานี้จิงซิวหรงที่ยืนอยู่ด้านข้างถามว่า “ถังซวง? ถังซวงคือใครน่ะหรือ เธอคือสาวน้อยอายุแค่สิบเจ็ดหรือสิบแปด สวยมากและสูงมากด้วย” อีกฝ่ายยืนขึ้นพร้อมทำท่าทางประกอบ

เมื่อเมิ่งผิงได้ยินคำพูดของสามี เธอถามออกไปอย่างสับสน “อะไร… คุณรู้จักสาวน้อยคนนี้ด้วยหรือ?”

“วันนี้ฉันเจอกับสาวน้อยชื่อถังซวงแล้ว เธอเป็นคนเก่งมาก ๆ เจียงหงเหลียงกับซุนหงปฏิบัติต่อเธออย่างดีเชียว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อวี๋มินและเมิ่งผิงรู้สึกว่าก็ไม่แปลกอะไร เพราะเจียงหงเหลียงก็ปฏิบัติต่อพวกเธอเป็นอย่างดี แต่สาวน้อยคนนั้นยอดเยี่ยมแค่ไหนกัน ทำไมเจียงหงเหลียงถึงคิดปรนนิบัติสาวน้อยคนนี้ ทั้งสองยิ่งสงสัยมากขึ้น

เมื่อจิงเจ้อหรงได้ยินแล้ว เขายิ้มพร้อมพูดว่า “อ้อ พี่รองได้เจอกับถังซวงแล้วหรือครับ? ได้ยินมาว่าวันนี้เธอออกไปข้างนอกกับเจียงหงเหลียงด้วยนี่”

“อะไรนะ… เป็นเธองั้นหรือ?”

ใบหน้าของจิงซิวหรงยิ่งตกใจมากขึ้น ก่อนจะยิ้มกว้างอย่างมีความสุข เขาเดินเข้าไปหาจิงเจ้อหรงพร้อมตบไหล่อีกฝ่ายอย่างผ่อนคลายแล้วพูดว่า “อาเจ้อ นายชักช้าเกินไปแล้ว ในเมื่อนายมีคนที่ชอบแล้ว ก็รีบพามาที่บ้านซะ รีบลงมือได้แล้ว นายแก่มากแล้วนะแต่งงานสักทีเถอะ!”