บทที่ 70 ปฏิเสธ

บทที่ 70 ปฏิเสธ

เมื่อเห็นแบบนี้ ถังเซวี่ยก็ดึงแขนของถังซวงเบา ๆ แต่เมื่อเห็นว่าพี่สาวของเธอปฏิเสธอย่างเด็ดขาด เธอก็แค่รู้สึกเสียดาย นี่คือโรงงานเครื่องจักรและทีมขนส่งเชียวนะ ทั้งสองแห่งนี้เป็นหน่วยงานที่ได้รับความนิยมมาก แต่พี่สาวของเธอปฏิเสธแบบนี้ ถ้าชาวบ้านรู้เรื่องนี้เข้าพวกเขาคงอึ้งแน่ ๆ

แต่ถังเซวี่ยก็รู้ว่าถังซวงเป็นคนเด็ดขาด เมื่อเธอปฏิเสธ เธอก็หมายความอย่างนั้น เพราะเธอรู้ว่าพี่สาวต้องมีแผนในอนาคตอยู่แล้วแน่ ๆ

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ถังเซวี่ยก็ไม่เสียดายอีกต่อไปและละมือออกอย่างเงียบ ๆ

ถังซวงเห็นแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม

หลังจากที่หูจื่อเฉียงและฟู่เซิงได้ยินคำพูดของถังซวง พวกเขาก็ทำได้แต่พยักหน้า

แม้ว่าเด็กสาวตัวเล็กคนนี้จะปฏิเสธพวกเขา แต่เธอก็พูดอย่างชัดเจนแล้วว่าพวกเขาสามารถไปหาเธอได้ทุกเมื่อหากมีปัญหาเกิดขึ้น ซึ่งถือเป็นเรื่องดีสำหรับทั้งสอง ดังนั้นพวกเขาทั้งสองจึงไม่ยืนกรานอีกต่อไป “ถ้าในอนาคตเราเจอปัญหาที่แก้ไม่ได้ เราจะไปหาเธอแน่”

“ได้ค่ะ”

ถังซวงพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม เมื่อเห็นว่าเวลาเริ่มล่วงเลยมามากแล้ว เธอจึงบอกลา “ผู้จัดการหู หัวหน้าฟู่ เราขอตัวกลับก่อนนะคะ”

“สหายเสี่ยวถัง วันนี้เธอช่วยทีมขนส่งของเราไว้มากเลย และวันนี้ทีมขนส่งของเราเพิ่งได้เงินอุหนุนมา ดังนั้นฉันจึงอยากให้ส่วนแบ่งกับเธอด้วย มารับไปก่อนแล้วค่อยกลับไปเถอะนะ แล้วก็ไม่ต้องเป็นห่วง ทีมขนส่งของเรามีรถเป็นของตัวเอง เราสามารถพาเธอไปส่งได้ทุกเมื่อ”

การกระทำของฟู่เซิงรอบคอบมาก หากแต่ถังซวงรู้สึกอายเล็กน้อย “เอ่อ… มันคงจะไม่ดีเท่าไหร่มั้งคะ”

“ไม่ดีอะไรกัน? ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ รถบรรทุกสองคันของทีมขนส่งของเราก็จะไม่รู้ว่าจะต้องล่าช้าไปอีกนานแค่ไหน แล้วเวลาที่เสียไปนั้นก็ไม่สามารถใช้ส่งสินค้าอะไรได้เลย”

หูจื่อเฉียงที่อยู่ข้าง ๆ ก็เกลี้ยกล่อมเช่นกัน “สหายเสี่ยวถัง ให้พวกเขาไปส่งเธอกลับเถอะ เธอไม่ต้องเกรงใจหรอก ทั้งหมดเป็นสิ่งที่เธอสมควรได้”

ถังซวงไม่ปฏิเสธหลังจากได้ยินคำพูดพวกเขา

ในที่สุดเธอก็ได้รับค่าซ่อมแซมจากทีมขนส่ง นอกจากข้าว แป้ง และน้ำมันแล้ว เธอยังมีคูปองอีกหลายใบ หลังจากนั้นก็มีคนไปส่งกลับไปที่หมู่บ้านเถาฮวาพร้อมกับสิ่งของที่ได้จากโรงงานเครื่องจักร

“นั่น… มีรถมา”

โดยปกติแล้วในหมู่บ้านแทบจะไม่มีรถผ่าน ดังนั้นหลังจากเห็นรถขับเข้ามาแล้ว เด็กบางคนก็วิ่งตามหลังรถและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เมื่อรถหยุดลง ถังซวง ถังเซวี่ยและโม่เจ๋อหยวนก็ลงมาพร้อมกัน และมีเหยี่ยนกงที่เป็นคนมาส่งพวกเขาก็ลงมาด้วย

“เหยี่ยนกง ขอบคุณมากเลยนะคะ”

เมื่อฟู่เซิงกำลังจะไปส่งพวกเขากลับ เหยี่ยนกงกลับอาสามาส่งพวกเขากลับแทน

เมื่อได้ยินคำพูดของถังซวง เหยี่ยนกงก็โบกมือด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “ไม่มีอะไรต้องขอบคุณหรอก เธอช่วยทีมขนส่งของเราไว้มาก และสิ่งที่ฉันทำก็เทียบไม่ได้เลย”

ระหว่างทางมาที่นี่ ถังซวงพูดคุยกับเขามากมายเกี่ยวกับการบำรุงรักษารถบรรทุก ซึ่งทำให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย เพราะเขาทำเงินได้มากระหว่างที่ทำงานอยู่ที่นี่ มีคนไม่กี่คนเช่นถังซวงที่จะไม่เห็นแก่ตัว ด้วยฝีมือและทักษะของเธอนั้นดีมากแต่เธอกลับไม่ใช้ประโยชน์จากมัน อีกทั้งยังสอนคนอื่นอย่างไม่ปิดบัง และไม่กลัวที่เขาจะเอาเทคนิคนี้ไปแย่งงานของเธอแม้แต่น้อย ดังนั้นตอนนี้ยิ่งเขามองไปที่ถังซวง แววตาของเขาก็ยิ่งพอใจ เขาแค่คิดว่าสาวน้อยคนนี้น่ารักจริง ๆ

เมื่อถังซวงได้ยินคำพูดของเหยี่ยนกง เธอก็ยิ้มและพูดว่า “ยังไง ฉันก็ยังอยากจะขอบคุณคุณอยู่ดีค่ะ”

เหยี่ยนกงโบกมืออีกครั้งแล้วถามว่า “สหายเสี่ยวถัง บ้านของเธออยู่หลังไหนล่ะ? ฉันจะช่วยเธอขนของไปที่นั่นเอง”

ในเวลานี้ หลิวเหลียงไค หัวหน้าหมู่บ้านและรองหัวหน้าหมู่บ้านบ้านเฉียนหม่านชังก็รีบวิ่งมาดู เมื่อพวกเขาเห็นเหยี่ยนกงและรถที่อยู่ข้าง ๆ ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น นี่ไม่ใช่คนที่มารับถังซวงในตอนเช้านี่ พวกเขาเต็มไปด้วยความสงสัยเมื่อมองไปที่ถังซวง “ยัยหนูซวง นี่ใครกัน?”

“นี่คือเหยี่ยนกงจากทีมขนส่งค่ะ เขามาส่งเรา”

เมื่อเห็นหลิวเหลียงไคและเฉียนหม่านชัง เหยี่ยนกงก็เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มและพูดว่า “สวัสดีครับ”

“สวัสดีครับ สวัสดีครับ สหายเหยี่ยน”

หลิวเหลียงไคและเฉียนหม่านชังรีบไปจับมือกับเหยี่ยนกงทันที ในขณะเดียวกันพวกเขาก็อยากรู้อยากเห็นมากขึ้น คนที่ถังซวงรู้จักเป็นคนของโรงงานเครื่องจักรและทีมขนส่ง เด็กสาวตัวเล็ก ๆ รู้จักคนเหล่านี้ได้อย่างไร และเมื่อดูจากท่าทางของคนเหล่านี้ที่มีต่อเธอนั้นมันก็เกินจริงไปเล็กน้อย ถึงกับมารับเธอไปและพามาส่งเองถึงที่

ในท้ายที่สุด หลิวเหลียงไคอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ยัยหนูซวง เธอรู้จักเหยี่ยนกงกับคนอื่น ๆ ได้ยังไงน่ะ?”

“ฉันช่วยพวกเขาไว้นิดหน่อยน่ะค่ะ เลยรู้จักกัน”

“ช่วยนิดหน่อย?”

ทั้งหลิวเหลียงไคและเฉียนหม่านชังรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย สาวน้อยอย่างถังซวงจะช่วยอะไรพวกเขาได้

ในเวลานี้ เหยี่ยนกงได้กล่าวด้วยความชื่นชมบนใบหน้าว่า “สหายเสี่ยวถังเก่งมากครับ เธอไม่เพียงช่วยโรงงานเครื่องจักรซ่อมรถก่อสร้างสองคัน แต่ยังช่วยทีมขนส่งของเราซ่อมรถบรรทุกอีกสองคันด้วย ทักษะของเธอน่าทึ่งมากจริง ๆ น่าเสียดาย หัวหน้าและผู้จัดการหูของเราต้องการเชิญเธอให้ทำงานในโรงงานเครื่องจักรหรือทีมขนส่ง แต่เธอก็ปฏิเสธ”

“อะ… อะไรนะ…”

หลิวเหลียงไคและเฉียนหม่านชังรู้สึกเพียงว่าพวกเขาได้ยินอะไรผิดไป “เธอ… เธอซ่อมรถก่อสร้างและรถบรรทุกของโรงงานหรือครับ?”

ไม่น่าแปลกใจที่ทั้งสองจะตกใจ ที่นี่แทบจะไม่มีรถผ่านมาด้วยซ้ำแถมบางคนทั้งชิวิตยังไม่เคยเห็นรถยนต์เลยแม้แต่ครั้งเดียว นับประสาอะไรกับซ่อมรถ แต่สาวน้อยถังซวงสามารถซ่อมมันได้

เมื่อเห็นท่าทางประหลาดใจของทั้งสอง เหยี่ยนกงก็หัวเราะทันที

“ตอนแรกผมก็เป็นเหมือนพวกคุณนั่นแหละ ผมคิดว่าเด็กสาวตัวเล็ก ๆ จะซ่อมรถบรรทุกได้ยังไง แต่กลับกลายเป็นว่าผมคิดผิด สหายเสี่ยวถังไม่เพียงรู้วิธีซ่อมเท่านั้น แต่ยังมีทักษะที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย เรียกได้ว่าดีกว่าผมที่เป็นผู้เชี่ยวชาญในการซ่อมรถบรรทุกด้วย เธอน่าทึ่งจริง ๆ”

เมื่อเห็นเหยี่ยนกงชื่นชมถังซวงครั้งแล้วครั้งเล่า หลิวเหลียงไคและเฉียนหม่านชังก็ค่อย ๆ เชื่อคำพูดนั้น จากนั้นพวกเขาก็มองไปที่ถังซวงด้วยความไม่เชื่อและพูดว่า “เธอ… เธอยังปฏิเสธคำเชิญจากโรงงานเครื่องจักรและทีมขนส่งด้วย?”

ถังซวงพยักหน้าอย่างใจเย็นและพูดว่า “ใช่ค่ะ หลังจากวันหยุดสิ้นสุดลง ฉันต้องไปโรงเรียน ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถไปทำงานได้”

“เธอ เธอ…”

หลิวเหลียงไคและเฉียนหม่านชังรู้สึกเหมือนหัวใจสลาย งานดี ๆ แบบนี้กลับถูกเธอปฏิเสธ สาวน้อยคนนี้ไม่รู้หรือว่างานนี้มันดีแค่ไหน พอคิดแบบนั้นพวกเขาก็รู้สึกไม่อยากพูดอะไรต่อ

เมื่อเห็นว่าหลิวเหลียงไคและเฉียนหม่านชังไม่ได้ถามคำถามอะไรอีก ถังซวงจึงพูดทันทีว่า “คุณลุงคะ ฉันขอกลับบ้านก่อนนะคะ”

“อื้ม ๆ ไปเถอะ”

ทั้งสองไม่สนใจที่จะพูดคุยมากนัก แต่เมื่อพวกเขาเห็นสิ่งที่เหยี่ยนกง โม่เจ๋อหยวน ถังซวงและถังเซวี่ยถืออยู่ในมือ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ของเหล่านี้… ทั้งหมดเป็นของยัยหนูซวงหรือ?”

“ใช่ครับ นี่เป็นของตอบแทนจากทีมขนส่งของเรา และส่วนหนึ่งเป็นของขวัญจากผู้จัดการหูของโรงงานเครื่องจักรที่มอบให้สหายเสี่ยวถัง”

เมื่อเห็นข้าว แป้ง ธัญพืช และน้ำมันมากมาย หลิวเหลียงไคกับเฉียนหม่านชังก็ตระหนักถึงความสามารถของถังซวงอย่างถ่องแท้อีกครั้ง

อีกด้านหนึ่ง เฮ่อหลานก็ได้ยินเสียงวุ่นวายในหมู่บ้าน เธอจึงคิดว่าต้องเป็นลูกสาวของเธอที่กลับมาแล้วแน่นอน จึงวิ่งออกไปดู และเธอก็พบว่าเป็นพวกเด็ก ๆ จริง ๆ “ซวงเอ๋อร์ เสี่ยวเซวีย เจ๋อหยวน กลับมากันแล้วหรือ”