บทที่ 322 ผู้สนับสนุนเบื้องหลัง

บทที่ 322 ผู้สนับสนุนเบื้องหลัง

หลังได้ยินที่คุณชายกัวพูดแล้ว จิงเจ้อหรงตะคอกกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เราไม่จำเป็นต้องพูดคุยกันอะไรกันอีกแล้ว ในเมื่อลูกสาวของคุณกล้าที่จะลงมือลักพาตัว พวกคุณต้องยอมรับผลการกระทำ”

คุณชายกัวปกป้องลูกสาวตนเองทันทีหลังได้ยินอย่างนั้น “เฟยน่าของพวกเราแค่ต้องการสั่งสอนบทเรียนให้กับคุณถังเท่านั้น ไม่ใช่การลักพาตัว ข้อหาของเธอควรเป็นการทำร้ายร่างกายเท่านั้น อย่าเพิ่มข้อหาอื่น ๆ ให้กับเธอโดยใช้อำนาจของตระกูลเถอะครับ” หลังได้ยินว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง คุณชายกัวคิดแก้ตัวให้ลูกสาวเพื่อให้ได้รับข้อหาสถานเบาที่สุดแทน

และคำพูดเหล่านี้สอดคล้องกับสิ่งที่ลูกสาวของเขาสารภาพไว้ก่อนหน้า แม้ตระกูลจิงต้องการจะทำอะไร พวกเขาก็ต้องชั่งใจว่าจะเอาอำนาจของตระกูลเข้าแทรกแซงเรื่องนี้หรือไม่

ได้ยินอย่างนั้นแล้ว จิงเจ้อหรงหันมองคุณชายกัวด้วยแววตาเย็นชาก่อนจะกล่าวว่า “ดูเหมือนคุณจะถนัดเรื่องการแก้ตัวนะครับ แต่ถึงอย่างนั้นลูกสาวของคุณก็ไม่สามารถหนีความผิดได้หรอก” เขาไม่มีวันยอมปล่อยเรื่องนี้ไปแน่นอน

“คุณจิง คุณกำลังจะใช้ตำแหน่งของคุณเพื่อข่มเหงพวกเราหรือครับ? ถึงตระกูลกัวของเราจะไร้พลัง แต่พวกเราก็จะไม่ยอมให้คุณทำกับเราได้ตามใจชอบหรอกนะครับ” คุณชายกัวเผยความเย่อหยิ่งออกมาอย่างไร้ยางอาย

ขณะนั้นมีใครบางคนเดินเข้ามาภายในห้อง

เดิมทีตู้หรงหมิงต้องการเตือนแขกผู้มาเยือนนี้ว่าไม่ให้เข้ามารบกวน แต่เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่กำลังเดินเข้ามา ร่างกายของเขาพลันแข็งทื่อจนพูดอะไรไม่ออก

จิงเจ้อหรงเป็นคนแรกที่ได้สติก่อนใคร เขาก้าวไปด้านหน้าก่อนจะกล่าวทักทาย “เลขาเฉิน มาได้ยังไงครับ?”

แม้ตำแหน่งของเฉินซิ่งเหวินจะเป็นเพียงเลขานุการ แต่เขาคือเลขานุการของผู้อาวุโสจู อำนาจของเขาจึงมากกว่าเลขานุการทั่วไป นั่นคือสาเหตุที่ตู้หรงหมิงประหลาดใจมากที่อีกฝ่ายปรากฏตัวที่นี่ หลังจากที่เขาฟื้นคืนสติกลับมา เขาก้าวไปด้านหน้าเพื่อทักทายทันที “เลขาเฉิน โปรดเข้ามาข้างในก่อนครับ คุณมาทำอะไรที่นี่กันครับเนี่ย?”

เฉินซิ่งเหวินดึงแว่นตาบนจมูกลง แต่เขาไม่ตอบกลับใครเลย เวลานี้เขาหันมองถังซวงก่อนจะพยักหน้าแล้วทักทายเธอ “คุณถัง ยินดีที่ได้พบกันนะครับ”

ตู้หรงหมิงประหลาดใจทันทีเมื่อเห็นท่าทีของเฉินซิ่งเหวิน

เลขาเฉินไม่ทักทายจิงเจ้อหรง แต่กลับทักทายถังซวงโดยตรง นี่… มีการเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า?

อย่างไรเสีย ก่อนที่เขาจะทันได้คิดเรื่องนี้ เฉินซิ่งเหวินเดินตรงเข้าหาถังซวงแล้วหันมองเธออย่างสงสัย “คุณถัง ผู้อาวุโสจูทราบเรื่องของคุณแล้ว เขาโกรธมากเมื่อรู้ว่าคนพวกนี้ต้องการมาสร้างความรบกวนให้คุณ ผมเลยอยากถามว่าคุณมีแผนจะจัดการกับพวกเขายังไงบ้างครับ?”

ได้ยินแล้ว ถังซวงอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง แต่ไม่นานนักเธอก็นึกขึ้นได้

เป็นเพราะคนคุ้มกันที่คอยคุ้มกันเธอแจ้งเรื่องนี้กับผู้อาวุโสจู เช่นนั้นผู้อาวุโสจูจึงทราบเรื่องทั้งหมดสินะ

เวลานั้น คุณชายกัวที่ตื่นตระหนกในคราวแรกก็ได้สติ “เฉิน… เลขาเฉิน ผู้อาวุโสจู เขาทราบเรื่องเล็กน้อยพวกนี้ได้ยังไงครับ? เราไม่ควรไปรบกวนเขาเพราะเรื่องเล็กน้อยเหล่านี้นะ”

เฉินซิ่งเหวินหันมองคุณชายกัวด้วยใบหน้าไม่แยแส ก่อนจะพูดว่า “เรื่องของคุณถังซวงไม่เคยเป็นเรื่องเล็ก ครั้งนี้ลูกสาวของคุณจ้างคนมาทำร้ายคุณถังซวง เรื่องนี้จะปล่อยไว้ไม่ได้เด็ดขาด”

เขารู้สึกอยากจะใช้มือปะทะใบหน้าของผู้ชายตรงหน้านี้จริง ๆ พวกเขามีดวงตาแต่กลับไร้แววจนทำให้คุณถังซวงต้องขุ่นเคือง ดังที่ทราบคุณถังซวงอยู่ในสายตาของผู้บังคับบัญชามาสักพักแล้ว หากเธอเป็นอะไรไปแม้แต่น้อย นั่นคือการสูญเสียยิ่งใหญ่ และตอนนี้พวกเขาแทบจะรอช่วยเหลือถังซวงไม่ไหวแล้ว เพราะพวกเขากลัวว่าเธอจะตกอยู่ในอันตราย

“อะ… อะไรนะ…”

คุณชายกัวแทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง ทำไมเขาถึงไม่เข้าใจถ้อยคำของเฉินซิ่งเหวินแม้แต่น้อย ถังซวงเป็นแค่ลูกบุญธรรมของจิงเจ้อหรงไม่ใช่หรือ ทำไมเธอถึงสามารถทำให้ผู้อาวุโสจูลงมายุ่งเรื่องนี้ได้?

ความจริงแล้ว แม้แต่ตู้หรงหมิงก็ยังไม่เข้าใจเช่นกัน เขามองเฉินซิ่งเหวิน ก่อนจะหันมองถังซวงสลับกัน แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี

เมื่อถังซวงเห็นว่ามีใครบางคนกำลังปกป้องเธออยู่ ก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที

นี่คนใหญ่คนโตอย่างผู้อาวุโสจูให้ความสนใจเธอและยังคอยช่วยเหลือเธอตลอดเวลาสินะ สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกประทับใจไม่น้อย ดังนั้นเธอจึงยอมรับความช่วยเหลือทั้งหมดนี้ไว้ “เลขาเฉินคะ ตราบใดที่เรื่องนี้ถูกจัดการอย่างถูกต้องตามขั้นตอน ฉันก็พอใจแล้วค่ะ เพราะกัวเฟยน่าไม่ได้คิดแค่จะสั่งสอนบทเรียนให้กับฉันเท่านั้น แต่เธอยังพาคนพวกนั้นมาข่มเหงฉันเพราะเห็นว่าฉันเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนเหล่านี้ชั่วเกินกว่าจะปล่อยไปได้ค่ะ”

แม้คราวแรกกัวเฟยน่าคิดอยากจะให้คนเหล่านี้มาเพื่อสั่งสอนบทเรียนให้กับเธอเท่านั้น

แต่หลังจากนั้น จุดประสงค์ของคนเหล่านี้ไม่ใช่แค่สั่งสอน ดังนั้นถังซวงจึงไม่คิดจะปล่อยพวกเขาไป คราวนี้เธอรอดมาได้ แต่ใครจะรู้ว่าต่อจากนี้จะมีผู้หญิงคนไหนที่ถูกคนเหล่านี้ทำร้ายอีก

เฉินซิ่งเหวินรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจึงพยักหน้ารับแล้วพูดต่อว่า “คุณถังซวงไม่ต้องกังวล คนพวกนี้จะต้องถูกลงโทษอย่างถึงที่สุดแน่นอน”

“อย่างนั้นรบกวนเลขาเฉินด้วยนะคะ”

“คุณถังซวงไม่ต้องสุภาพกับผมมากหรอกครับ เอาล่ะ แล้วผมจะแจ้งให้ทราบหลังจากจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว”

ได้ยินเฉินซิ่งเหวินพูดอย่างนั้นแล้ว ถังซวงยิ้มพร้อมพยักหน้า “ค่ะ”

เมื่อเห็นว่ามีใครมาจัดการเรื่องนี้ให้แล้ว ถังซวงก็คิดว่าตนสามารถกลับได้แล้ว “พ่อคะ คุณลุงรอง พวกเรากลับกันก่อนเถอะค่ะ”

แม้เฉินซิ่งเหวินจะอยู่ที่นี่ แต่จิงเจ้อหรงยังไม่คิดจากไป คนพวกนี้รังแกลูกสาวของเขา เขาจึงต้องการเห็นพวกมันได้รับผลกรรมที่ตามมาด้วยตาของตัวเอง “ซวงเอ๋อร์ ลูกกลับไปพร้อมกับลุงรองก่อน เดี๋ยวพ่อจะตามไปทีหลังนะ”

ได้ยินอย่างนั้น ถังซวงพยักหน้าและพูดขึ้นว่า “ค่ะพ่อ อย่างนั้นหนูกลับก่อนนะคะ”

เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติแล้ว จิงซิวหรงจึงรีบกลับไปพร้อมกับถังซวง ภรรยา และลูกชาย ขณะกลับบ้าน เขายังรู้สึกผิดในใจไม่น้อย “ซวงเอ๋อร์ เธอเก่งมากจริง ๆ แม้แต่ผู้อาวุโสจูก็ยังให้ความสนใจเรื่องความปลอดภัยของเธอตลอดเวลา”

ถังซวงพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม “ลุงรองคะ มันเป็นเพราะเหตุการณ์ที่เกิดกับพี่โม่ต่างหากที่ทำให้ผู้อาวุโสจูและคนอื่น ๆ เป็นห่วง พวกเขาจึงจัดผู้คุ้มกันให้ฉันอย่างลับ ๆ เพราะเหตุผลนี้แหละค่ะทำให้เขาถึงรู้เรื่องของฉันตลอดเวลา”

“ไม่ว่ายังไง ซวงเอ๋อร์ของพวกเราก็เก่งมากเลยล่ะ”

เพราะเมิ่งผิงยังรู้สึกผิดกับถังซวงอยู่ เธอรีบเข้าครัวทันทีเมื่อกลับถึงบ้าน

“ซวงเอ๋อร์ นั่งพักผ่อนก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวฉันจะเข้าครัวไปดูว่ามีอะไรบ้าง วันนี้ฉันจะปรุงอาหารจานโปรดให้เธอเองจ้ะ”

ถังซวงไม่ปฏิเสธ เธอตอบกลับทันที “ขอบคุณค่ะป้ารอง”

“ไม่ ๆ ไม่ต้องขอบคุณ ฉันอยากทำให้เธออยู่แล้ว”

เมิ่งผิงโบกมืออย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินอย่างนั้น ก่อนจะรีบพูดต่อว่า “ซวงเอ๋อร์ อย่างนั้นฉันรีบไปจัดการก่อนนะ”

หลังจากเมิ่งผิงออกไปแล้ว คุณนายจิงหันมองถังซวงด้วยความสงสัยก่อนจะถามว่า “ซวงเอ๋อร์ไม่ได้ไปโรงเรียนหรือจ๊ะ? ทำไมกลับมาเร็วจัง?”

เฮ่อหลานได้ยินเสียงเอะอะจากด้านนอก เธอเดินออกมาด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นว่าลูกสาวคนโตกลับมาแล้ว “ซวงเอ๋อร์ วันนี้ลูกไปโรงเรียนไม่ใช่หรือ?”

เห็นท่าทีประหลาดใจของคุณย่าและคุณแม่แล้ว ถังซวงอธิบายเรื่องทั้งหมดสั้น ๆ ก่อนจะพูดว่า “พ่อยังอยู่ที่นั่นค่ะ ฉันกับลุงรองกลับมาก่อน ย่าคะ แม่คะ ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้นะ ผู้อาวุโสจูจัดการกัวเฟยน่าและคนอื่น ๆ ด้วยตัวเอง พวกนั้นหนีความผิดไม่พ้นแน่นอนค่ะ”

—————————————————-