บทที่ 240 เปาลี่ผิง

บทที่ 240 เปาลี่ผิง

เมื่อได้ยินที่โม่เจ๋อหยวนถาม ถังซวงยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องห่วงค่ะ เหม่ยหยิงตงจะมาแน่”

คราวนี้เธอได้หาข้อมูลเกี่ยวกับการแต่งงานระหว่างตระกูลเหม่ยและตระกูลจูได้อย่างรวดเร็ว ต้องขอบคุณเส้นสายในเมืองหลวงของผู้เฒ่าฉี ก่อนหน้านี้ที่เธอไปเยี่ยมเขา เขามอบหนังสือหลายเล่มให้กับเธอ แล้วมีเล่มหนึ่งเกี่ยวกับเมืองหลวง เธอไม่คาดคิดว่าโถงยี่ชีจะมีกำลังคนอยู่ภายในเมืองหลวงด้วย ซึ่งทำให้แผนของเธอเป็นไปอย่างราบรื่น

“อย่ามองเพียงความสวยงามของเหม่ยหยิงตง ความจริงแล้วเธอทำเรื่องเลวร้ายมามากมาย คนอย่างเธอให้ความสำคัญกับชื่อเสียงของตัวเองมาก เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง วันนี้เธอจะมาที่นี่แน่”

ถังซวงคิดเดิมพันกับสิ่งนี้ เธอมั่นใจมากว่าเหม่ยหยิงตงจะมาที่นี่

ยิ่งไปกว่านั้น นี่คือเมืองหลวงซึ่งเป็นสถานที่ตั้งของตระกูลเหม่ย เหม่ยหยิงตงย่อมรู้สึกปลอดภัย บางทีเธออาจจะกำลังคิดว่าจะจัดการกับผู้ที่มาคุกคามตนเองอย่างไรอยู่ก็ได้

เมื่อเห็นท่าทางที่มั่นใจของถังซวง ดวงตาของโม่เจ๋อหยวนก็เป็นประกาย

“ในเมื่อซวงเอ๋อร์บอกว่าเธอจะมา อย่างนั้นเหม่ยหยิงตงก็ต้องมาแน่”

ทันทีที่โม่เจ๋อหยวนพูดจบ ก็มีการเคลื่อนไหวด้านนอกประตู ดูเหมือนว่าเหม่ยหยิงตงจะมาแล้ว

ขณะนี้เหม่ยหยิงตงมองไปที่ลานเล็ก ๆ ตรงหน้าอย่างรังเกียจ เธอเหลือบมองชายหนุ่มเจ้าเล่ห์ด้านข้างแล้วพูดว่า “นายน่ะหรือที่ขอร้องให้ฉันมาที่นี่?”

ชายหนุ่มที่อยู่หน้าประตูเป็นคนของถังซวง เขามองเหม่ยหยิงตงด้วยรอยยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “ใช่ครับคุณเหม่ย ผมเชิญคุณมาที่นี่ เพราะผมชื่นชมคุณเหม่ยมานานแล้ว ในที่สุดวันนี้ก็มีโอกาสได้พบเจอกันเสียที”

“พูดพล่ามอะไรนัก รีบจัดการเร็วเข้า”

เหม่ยหยิงตงเต็มไปด้วยความชั่วร้าย เธอไม่คิดมาก่อนว่าสิ่งที่เธอทำลงไปจะหลงเหลือหลักฐาน

ก่อนที่เธอจะออกจากตระกูลหลี่พร้อมกับหลี่ว์ตานลูกสาวของตน เธอใช้กลอุบายบางอย่าง เพราะถ้าไม่ทำอย่างนั้นตระกูลหลี่คงไม่ยอมให้เธอพาลูกสาวไปด้วยแน่

ทว่าเธอไม่คิดมาก่อนว่าจะมีคนค้นพบบางสิ่งที่แม้แต่ตระกูลหลี่เองก็ยังไม่ทราบ สิ่งนี้ทำให้เธอตื่นตระหนกเล็กน้อย ทั้งทีคราวนั้นเธอลงมือจัดการกับพี่สะใภ้ที่เธอไม่เคยชอบขี้หน้ามาตลอดแท้ ๆ

เป็นเพราะพี่สะใภ้ของเธอประสบอุบัติเหตุ คนอื่น ๆ ในตระกูลหลี่จึงไม่คิดที่จะไล่ตามเธอและลูกสาวอีก

หากอดีตแม่สามีรู้เรื่องนี้ เธอไม่รู้เลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

หลังเหม่ยหยิงตงพูดอย่างนั้น ชายด้านข้างยกยิ้มก่อนจะกล่าวเชิญ “คุณเหม่ยเข้าไปคุยกันด้านในเถอะครับ”

เหม่ยหยิงตงเหลือบมอง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “อืม”

หลังเหม่ยหยิงตงเดินผ่านประตู ถังซวงก็เริ่มแผนการทันที ไม่ช้าทุกคนก็แยกย้ายกันไปประจำตำแหน่งของตนเอง

ทว่าเหม่ยหยิงตงกลับไม่เห็นอะไรเลย เพราะเธอมีความมั่นใจมาก จึงไม่คิดสนใจชายตรงหน้านัก

“เอาเถอะ แล้วของพวกนั้นล่ะ ส่งมันมาเร็วเข้า ตอนนี้ฉันจะปล่อยนายไป แต่ถ้าหากนายยังคิดใช้มันต่อ นายคงไม่อย่างเห็นผลที่จะตามมาหรอก”

“ฮึฮึ… คุณเหม่ยนี่บ้าอำนาจดีนะครับ”

ชายคนนั้นยกยิ้ม พร้อมทำหน้าเยาะเย้ย

เมื่อเหม่ยหยิงตงเห็นอีกฝ่ายเปลี่ยนท่าที เธอรู้สึกได้ว่าชายคนนี้รับมือไม่ได้ง่าย ๆ จึงไม่คิดสุภาพอีกต่อไป และขยับข้อมือเพื่อสั่นกระดิ่ง

หลังเสียงกระดิ่งดังขึ้น ชายคนนั้นก็เย้ยหยัน “คุณเหม่ยครับ ผมว่าคุณอย่าทำอะไรที่มันเสียเวลาเลยดีกว่า”

“อะไร?”

เมื่อเห็นว่าด้านนอกไม่มีการเคลื่อนไหวใด เหม่ยหยิงตงก็เขย่ากระดิ่งในมือแรงขึ้นอีก แต่น่าเสียดาย แม้ว่ามันจะดังแค่ไหน ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ เลย เธอเริ่มตื่นตระหนก

“แกจะทำอะไร? นอกจากแกแล้วมีใครอยู่ที่นี่อีก?”

ชายตรงหน้าไม่คลาดสายตาจากเธอเลย ถ้าอย่างนั้นคนที่อยู่ด้านนอกก็คงจะถูกคนอื่นจัดการแล้ว ดูเหมือนว่าชายคนนี้จะเตรียมตัวมาอย่างดีสินะ คราวนี้เธอประเมินศัตรูต่ำเกินไป

“แกต้องการอะไร?”

“ก็ไม่มากมายอะไร ผมแค่อยากจะมอบค่ำคืนที่หอมหวานให้กับคุณเหม่ยน่ะครับ”

“ค่ำคืนหอมหวาน?”

ทันทีที่เหม่ยหยิงตงได้ยินอย่างนั้นแล้ว เธอรู้สึกว่าเรื่องที่อีกฝ่ายพูดขึ้นย่อมไม่ใช่เรื่องดี หลังจากนั้นไม่นานเธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ อากาศวันนี้ไม่ได้ร้อนนัก แต่เธอกลับเหงื่อออก และเลือดลมสูบฉีดอย่างแปลกประหลาด จุดซ่อนเร้นของเธอคล้ายกับว่ากำลังตื่นตัว

“แก… แกจะทำอะไรฉัน?”

เหม่ยหยิงตงเริ่มเซ เธอคิดจะหลบหนีออกไปจากที่นี่ ทว่าแขนขาพลันอ่อนแรงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

“คุณเหม่ยครับ จะรีบไปไหน เข้าไปนั่งพักในห้องก่อนสักหน่อยดีกว่าครับ”

“ไม่ ปล่อยฉัน!”

เหม่ยหยิงตงพยายามดิ้นรน สุดท้ายแล้วเรี่ยวแรงของเธอก็ช่างบางเบา

หลังพาเหม่ยหยิงตงเข้ามาในห้อง เธอก็ยิ่งสับสน ชายคนนั้นโยนเธอลงบนเตียง

หลังจากนั้นเขาให้คนเฝ้าเหม่ยหยิงตงเอาไว้ก่อนจะเดินออกไปหาถังซวง

ผู้ชายคนนี้ชื่อเปาลี่ผิง เขาเป็นหัวหน้าที่ดูแลเมืองหลวงของโถงยี่ชี

แม้เขาจะเคยได้ยินว่าผู้นำโถงยี่ชีคนใหม่เป็นหญิงสาว แต่ก็ไม่เคยพบเธอมาก่อน และขณะเดียวกันเขาก็สงสัยว่าทำไมผู้เฒ่าฉีถึงเลือกหญิงสาวที่ดูบอบบางคนนี้ขึ้นเป็นผู้นำ

ทว่าเขาเคยได้ยินเรื่องของถังซวงมาก่อน จึงค่อนข้างสงสัยในตัวของผู้นำโถงยี่ชีคนใหม่ไม่น้อย

สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือผู้นำโถงยี่ชีคนใหม่จะมาเมืองหลวง แล้วยังบอกกล่าวให้เขาทำบางอย่าง

เมื่อมองตราประทับของผู้นำโถงยี่ชีแล้ว เปาลี่ผิงก็ไม่ปฏิเสธ แต่เขายังคงสงสัยไม่น้อยว่าผู้นำโถงยี่ชีคนใหม่นี้กำลังจะทำอะไร

“ท่านผู้นำครับ เธออยู่ในห้องแล้ว เราจะทำยังไงกับเธอต่อดีครับ?”

ถังซวงมองเปาลี่ผิงพร้อมยกยิ้มและกล่าวชม “ทำได้ดีมาก ต่อไปฉันจะจัดการเอง ไม่รบกวนคุณกับพี่น้องแล้ว”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เปาลี่ผิงรีบตอบกลับ “อะไรที่ท่านผู้นำพึงพอใจ พวกเราพร้อมจัดการให้ครับ”

ถังซวงยิ้มแล้วพาคนที่เธอเตรียมไว้เข้ามา คนที่เธอพามาก็ดูน่าสนใจไม่น้อย เขาเป็นชายที่ดูคล้ายอันธพาล ศีรษะใหญ่โต หูกาง แม้เธอจะวางแผนจัดการกับเหม่ยหยิงตง เธอก็ไม่คิดจะหาผู้ชายดี ๆ ให้

“อืม เดี๋ยวพวกเราจะรอคุณชายจูมาที่นี่”

เมื่อได้ยินเสียงดังจากในห้อง เปาลี่ผิงอดไม่ได้ที่จะชำเลืองมองถังซวงที่ยังคงสงบนิ่งและเย็นชา เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวั่นเกรง ผู้นำโถงยี่ชีคนใหม่ทั้งอายุน้อยและเป็นผู้หญิง ทว่าจิตใจของเธอช่างโหดเหี้ยม ไม่รู้เลยว่าคุณเหม่ยคนนั้นไปยั่วยุเธออย่างไรจึงต้องจัดการอย่างนี้

อย่างไรก็ตาม หลังสืบทราบเรื่องราว เปาลี่ผิงรู้ว่าเหม่ยหยิงตงไม่ได้ขาวสะอาดเหมือนกับหน้าตาของเธอ เขาจึงไม่คิดสงสาร

เมื่อทุกสิ่งพร้อมแล้ว ก็มีการส่งสัญญาณบอกกล่าวต่อกัน

ถังซวงยิ้มแล้วพูดว่า “เอาเถอะ ผู้ชมทั้งหลายรีบไปซ่อนตัวเร็วเข้า”

“ครับ ท่านผู้นำ”

เปาลี่ผิงและคนอื่น ๆ แยกย้ายกันไปหลบซ่อน

เวลานี้ถังซวงและโม่เจ๋อหยวนก็ซ่อนตัวในความมืดด้วยเช่นกัน

หลังประตูเปิดออก บุคคลที่เดินนำหน้าเข้ามาคือคุณชายจู ทั้งยังมีพี่ใหญ่ของเหม่ยหยิงตงด้วย จากนั้นเขาก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย “คุณชายสามครับ พวกเรามาทำอะไรที่นี่หรือครับ?”