การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวยบทที่ 65 บ้านใหม่(รีไรท์)

Now you are reading การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวย Chapter บทที่ 65 บ้านใหม่(รีไรท์) at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

บทที่ 65 บ้านใหม่(รีไรท์)

บทที่ 65 บ้านใหม่(รีไรท์)

หลี่จงอี้ไม่ได้ตอบอะไรเมื่อเขาได้ยินคำพูดของหยางจุน แต่กลับมองไปที่ถังซวง

เมื่อเห็นสิ่งนี้ หยางจุนก็อดที่จะตะลึงไม่ได้ เป็นไปได้ไหมว่าสาวน้อยที่สดใสและสละสวยที่อยู่ตรงหน้าคือคนที่ตัดสินใจเรื่องนี้ นี่มันแปลกเกินไป แม่ของเด็กสาวก็อยู่ที่นี่ไม่ใช่หรือ? ทำไมลุงหลี่กับแม่ของเธอถึงมองไปที่เด็กสาวอย่างรอคำตอบแบบนั้นล่ะ?

ถังซวงที่เป็นคนตัดสินใจจะซื้อบ้าน ก็พูดออกไปตรง ๆ ว่า “ไปดูบ้านที่ขายกันเถอะค่ะ”

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครคัดค้าน หยางจุนก็แน่ใจแล้วว่าถังซวง เด็กสาวตัวเล็ก ๆ คนนี้มีหน้าที่รับผิดชอบเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงมองตรงไปที่ถังซวง “เอาล่ะ งั้นไปทางนี้”

เมื่อพวกเขาทั้งหมดมาถึงประตูลานบ้านหลังหนึ่ง หยางจุนก็เริ่มเคาะประตู

“พี่เฉียว… พวกเรามาดูบ้านกันน่ะ”

“เออ ๆ… มาแล้ว”

ประตูลานบ้านถูกเปิดออกอย่างรวดเร็ว และชายวัยกลางคนร่างสูงก็ออกมา “ฮ่าฮ่าฮ่า… น้องหยางนี่เอง”

“พี่เฉียว นี่คือลุงหลี่ นี่คุณเฮ่อ ส่วนเด็กสาวที่อยู่ข้างหน้าคือถังซวงครับ”

เนื่องจากถังซวงเป็นผู้ที่ตัดสินใจในเรื่องนี้ หยางจุนจึงแนะนำเธอเป็นพิเศษ

เฉียวต้าไห่รีบมองไปที่หลี่จงอี้ ผู้อาวุโสที่สุดในหมู่พวกเขา “สวัสดีครับลุงหลี่ บ้านของผมอยู่ได้สบายมากเลยครับ มันเพิ่งสร้างได้ไม่นานยังใหม่เอี่ยมอยู่เลย ถ้าไม่ใช่เพราะลูกชายของผมไปลงหลักปักฐานในตัวตำบลแทน เราคงไม่ขายบ้านหลังนี้ลครับ”

หลี่จงอี้มองไปที่ลานเล็ก ๆ ข้างหน้าเขาและพยักหน้า

อย่างที่เฉียวต้าไห่กล่าวไว้ ลานเล็ก ๆ แห่งนี้เป็นบ้านใหม่จริง ๆ บ้านที่ทำจากอิฐนั้นแข็งแรงมาก และลานหน้าบ้านก็กว้างมาก ถ้าซื้อมันจริง ๆ ก็ยังสามารถเลี้ยงไก่ได้สองสามตัวในอนาคต ซึ่งสะดวกสบายมาก

แต่เรื่องจะซื้อหรือไม่นั้นก็ขึ้นอยู่กับถังซวง

ในเวลานี้ ถังซวงเดินไปรอบ ๆ ลานบ้าน จากนั้นมองไปที่เฉียวต้าไห่ และถามว่า “ลุงเฉียวคะ เราขอเข้าไปดูข้างในได้ไหมคะ?”

“แน่นอนสิ”

เฉียวต้าไห่พาเธอเข้ามาอย่างกระตือรือร้น

ข้างในบ้านสว่างและสะอาด ดูสบายตามาก

ถังซวงมองไปข้างใน และพบว่าภายในบ้านได้รับการปรับปรุงใหม่แม้กระทั่งพื้นก็ปูด้วยกระเบื้องใหม่เอี่ยม ในห้องครัวไม่ใช่เตาขนาดใหญ่ แต่เป็นเตาที่แปลกตามาก เป็นเตาแก๊สด้วย

หลังจากนั้น เธอเข้าไปตรวจสอบห้องน้ำเป็นพิเศษ และพบว่าห้องน้ำมีโถส้วมที่สามารถราดชำระได้ ซึ่งทำให้ห้องน้ำทั้งห้องปราศจากกลิ่น และถัดไปมีห้องอาบน้ำที่ล้อมรอบด้วยกระจก เทียบกับห้องน้ำในโลกอนาคตแล้ว ที่นี่ก็ไม่เลวเลย

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ถังซวงรู้สึกพอใจมาก

เฉียวต้าไห่อธิบายด้วยรอยยิ้มที่ข้าง ๆ “ลูกชายของฉันคบกับผู้หญิงคนหนึ่งที่อำเภอน่ะ ในตอนนั้นเพื่อที่จะทำให้คนรักของลูกชายฉันประทับใจเมื่อเธอมาที่บ้าน ฉันใช้ความพยายามอย่างมากในการสร้างห้องน้ำใหม่ ไม่ต้องพูดถึงเลยว่ามันสะดวกแค่ไหน”

“ลุงเฉียวคะ คุณลุงวางแผนจะขายบ้านในราคาเท่าไหร่หรือคะ?”

เมื่อได้ยินคำถามของถังซวง เฉียวต้าไห่ก็พูดตามตรงว่า “ฉันจะบอกเธอตามตรงนะ ลานบ้านได้รับการปรับปรุงใหม่หลังจากสร้างเสร็จ และมีราคารวมพันแปดร้อยหยวน ดังนั้นฉันจะขายเธอในราคานี้ ถ้าเธอรับได้ก็โอนกรรมสิทธิ์ในวันนี้ได้เลย แต่ถ้าคิดว่าไม่ ก็ไม่เป็นไร”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังซวงก็พูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ลุงเฉียวคะ เราจะซื้อค่ะ” ราคานี้ไม่แพงเลยจริง ๆ เพราะทุกมุมของบ้านล้วนได้รับการตกแต่งอย่างดี และค่าตกแต่งอย่างเดียวก็ไม่ถูกแล้ว

เมื่อได้ยินคำพูดของถังซวง เฉียวต้าไห่ยังไม่ตอบสนอง แต่มองไปที่หลี่จงอี้และเฮ่อหลาน

หลี่จงอี้กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ในเมื่อยัยหนูซวงบอกว่าซื้อ งั้นก็ซื้อ”

ทันทีที่เฮ่อหลานได้ยินราคา เธอรู้สึกว่ามันแพงมาก เพราะเงินจากการเก็บเกี่ยวประจำปีของครอบครัวในชนบทก็มีราคาเพียงสองถึงสามร้อยหยวนเท่านั้น ต้องประหยัดแค่ไหนกว่าจะเก็บออมได้ถึง พันแปดร้อยหยวน คงไม่ได้กินหรือดื่มกันพอดี

หากแต่เฮ่อหลานก็อยากซื้อบ้านหลังนี้เช่นกัน ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าให้เฉียวต้าไห่โดยไม่พูดอะไรและพูดว่า “ถ้าซวงเอ๋อร์บอกว่าซื้อ เราจะซื้อแน่นอนค่ะ”

หยางจุนและเฉียวต้าไห่ตกตะลึงเมื่อได้ยินแบบนั้น เอาล่ะ เป็นสาวน้อยคนนี้ที่ตัดสินใจเลือกซื้อบ้านจริง ๆ สินะ

เมื่อเฉียวต้าไห่รู้ว่าถังซวงเป็นคนตัดสินใจ ดังนั้นเขาจึงมองไปที่เธอแล้วถามว่า “เธอแน่ใจนะว่าต้องการซื้อในวันนี้เลย”

“ค่ะลุงเฉียว เราจะซื้อวันนี้เลย ถ้าเป็นไปได้ โอนกรรมสิทธิ์วันนี้เลยจะดีที่สุดค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันเตรียมเงินมาแล้ว”

เมื่อเห็นว่าเด็กหญิงตัวน้อยเตรียมการสิ่งต่าง ๆ ไว้แล้ว เฉียวต้าไห่ก็หัวเราะและพูดว่า “ตกลง ๆ งั้นเดี๋ยวเราไปโอนกรรมสิทธิ์กันวันนี้เลย”

หลังจากที่ทุกอย่างราบรื่น ถังซวงก็จ่ายเงินและทำเรื่องโอนบ้าน

“สหายถัง ฉันเป็นคนเดียวในครอบครัวที่เหลืออยู่ที่นี่ ส่วนคนอื่น ๆ ไปที่อำเภอกันแล้ว และเนื่องจากบ้านถูกโอนแล้ว ฉันจะย้ายออกในวันพรุ่งนี้นะ เธอสามารถมาที่นี่ในวันพรุ่งนี้ได้เลย”

“ได้เลยค่ะลุงเฉียว”

หลังจากการซื้อบ้านเสร็จสิ้นหมดแล้ว ถังซวงก็รู้สึกอารมณ์ดีไม่น้อย เธอมองไปที่หยางจุนและพูดว่า “ลุงหยางคะ นี่มันก็เริ่มสายแล้ว ไปกินข้าวด้วยกันเถอะค่ะ” หยางจุนมองหน้าหลี่จงอี้ เนื่องจากไม่มีค่าธรรมเนียมตัวแทนหรือนายหน้า ถังซวงจึงรู้สึกเกรงใจเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงรีบชวนเขาไปที่ร้านอาหาร

หยางจุนโบกมืออย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินคำชวนนั้น และพูดว่า “ไม่ต้องหรอก ๆ มีอาหารรอฉันอยู่ที่บ้านแล้วล่ะ”

หลี่จงอี้ห้ามหยางจุน และพูดว่า “เสี่ยวจุนไปกินอาหารเย็นที่ร้านอาหารของรัฐกันเถอะ ฉันยังมีเรื่องจะคุยอีก”

เมื่อเห็นว่าหลี่จงอี้พูดอย่างนั้น หยางจุนก็ไม่ปฏิเสธอีกต่อไป

ทุกคนไปที่ร้านอาหารของรัฐและสั่งอาหาร ผ่านไปไม่นานทั้งแขกและเจ้าภาพก็มีช่วงเวลาที่ดีในการรับประทานอาหาร

หลังจากรับประทานอาหารแล้ว หลี่จงอี้และหยางจุนก็พูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องที่พูดก่อนหน้านี้

“เสี่ยวจุน ช่วยดูให้ฉันหน่อยนะว่ามีบ้านที่ไหนดี ๆ ขายในตำบลนี้อีกบ้าง ฉันก็อยากซื้อเหมือนกัน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หยางจุนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ลุงหลี่ คุณต้องการซื้อด้วยหรือครับ?”

“ใช่”

ถังซวงรู้สึกว่าลานบ้านเล็ก ๆ ที่เธอเพิ่งซื้อมาใหญ่เพียงพอแล้ว และไม่มีปัญหาหากหลี่จงอี้จะอาศัยอยู่ด้วยอีกสักคน แต่เมื่อคิดถึงสถานการณ์ของพวกเธอสามคนแม่ลูก เธอก็ไม่ได้พูดอะไร ยังไงก็มีคนปากเสียอยู่ทุกที่

“ได้ครับลุงหลี่ ผมจะดูให้ และหากมีบ้านไหนที่เหมาะสม ผมจะรีบบอกทันทีเลย”

หลังจากที่หยางจุนออกไปแล้ว ถังซวงและคนอื่น ๆ ก็เดินทางกลับไปที่บ้านทันที

ในวันรุ่งขึ้น พวกเขามาที่ตำบลอีกครั้ง เฉียวต้าไห่ก็ได้เก็บข้าวของเรียบร้อยแล้ว และกำลังจะจากไป

“ลุงหลี่ สหายถัง พวกเธอเปลี่ยนกุญแจบ้านได้เลยนะ จะได้รู้สึกสบายใจ ต่อจากนี้ไปบ้านหลังนี้จะเป็นของเธอแล้ว งั้นฉันไปก่อนนะ” เขาโบกมือลาและจากไป

เฮ่อหลานมองไปยังลานเล็ก ๆ ที่สวยงามและตะลึงไม่น้อย ที่นี่จะเป็นบ้านของพวกเธอจากนี้ไป ทั้งสามคนแม่ลูกมีบ้านอยู่ในตำบลจริง ๆ นี่คือสิ่งที่เธอไม่เคยกล้าฝันถึงมาก่อน

“แม่คะ เรามาเริ่มทำความสะอาดกันเถอะค่ะ”

“อื้ม”

เมื่อเฮ่อหลานได้ยินคำพูดนั้น เธอก็กลับมารู้สึกตัว สามแม่ลูกพร้อมกับโม่เจ๋อหยวนก็เริ่มลงมือทำความสะอาดด้วยกัน ส่วนหลี่จงอี้ เขาไปที่ร้านเครื่องมือเพื่อทำกุญแจให้พวกเธอ

หลังจากทำความสะอาดเสร็จ ก็เป็นเวลาเย็นแล้ว

“แม่คะ ตอนนี้เราจะยังไม่ได้ย้ายมาอาศัยอยู่ที่นี่ ไว้เราค่อยย้ายมาที่นี่หลังจากที่หนูกับเสี่ยวเซวี่ยเปิดเทอมแล้วดีไหมคะ?”

Comments

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *