บทที่ 262 พบถังเจี้ยนกั๋วอีกครั้ง

EnjoyBook

บทที่ 262 พบถังเจี้ยนกั๋วอีกครั้ง

เพราะถังเซวี่ยไม่รู้จักเปาลี่ผิง เด็กสาวจึงหันมองเขาด้วยความสงสัย

“เสี่ยวเซวี่ย นี่คือสหายเปาลี่ผิง” จากนั้นเธอแนะนำถังเซวี่ยให้กับเปาลี่ผิง “นี่ถังเซวี่ยค่ะ น้องสาวของฉัน”

เมื่อได้ยินคำพูดของถังซวงแล้ว เปาลี่ผิงพยักหน้าทักทายเด็กสาว และถังเซวี่ยตอบรับอย่างสุภาพเช่นกัน

“คุณถังครับ มีบางอย่างเกิดขึ้น ผมขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม?”

เมื่อได้ยินคำพูดของเปาลี่ผิง ถังซวงอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองอีกฝ่าย และเห็นว่าเขาคล้ายจะเป็นกังวลเล็กน้อย จากนั้นเธอเหลือบมองถังเซวี่ยแล้วพูดว่า “เสี่ยวเซวี่ย มีร้านกาแฟตรงนั้น เธอไปรอที่นั่นก่อนนะ แล้วฉันจะไปหาหลังจากคุยกับสหายเปาเรียบร้อย”

ถังเซวี่ยพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย เธอไม่ถามอะไรพลางตอบกลับว่า “ค่ะ ฉันจะรอ”

ถังซวงมองถังเซวี่ยที่เดินเข้าไปในร้านกาแฟ พร้อมกับเดินไปยังที่เงียบ ๆ เพื่อคุยกับเปาลี่ผิง

“คุณถังครับ ผมอยากรู้ว่าคุณรู้จักผู้รับผิดชอบในเมืองก่างเฉิงไหม?” แม้เขาจะรู้ว่าถังซวงได้ครอบครองตราประทับแล้ว และยังรู้ด้วยว่าเธอคือผู้นำโถงยี่ชี แต่ถังซวงยังไม่ได้ครอบครองโถงยี่ชีโดยสมบูรณ์ เปาลี่ผิงจึงเรียกเธอว่าคุณถัง อีกอย่างการเรียกเธอว่าคุณถังเป็นการปกป้องตัวตนของเธอจากโลกภายนอกด้วย

ถังซวงพยักหน้ารับเมื่อได้ยินเปาลี่ผิงถาม “อืม ผู้รับผิดชอบเมืองก่างเฉิงคือสหายเฟ่ยไห่ฉาง แต่ทำไมถึงถามเรื่องนี้ล่ะ?”

เมื่อเปาลี่ผิงได้ยินถังซวงตอบว่ารู้จัก แววตาของเขาเป็นประกาย

“จริงหรือ ดีเลยครับ คราวนี้ผมต้องรอต้อนรับผู้รับผิดชอบเมืองก่างเฉิงที่กำลังจะมาเมืองไห่เฉิงน่ะ ผมเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ และผมก็ยังไม่เคยเจอพวกเขาเลย แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมาถึงเมืองไห่เฉิงพรุ่งนี้เช้า”

“เฟ่ยไห่ฉางจะมาเมืองไห่เฉิงหรือ?”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ถังซวงขมวดคิ้ว เธอยังไม่รู้เรื่องนี้เลย

เปาลี่ผิงกลัวถังซวงจะเป็นกังวล เขาจึงรีบอธิบายว่า “คุณถังครับ การประชุมของเราเพิ่งจบลงสองวันที่แล้ว คราวแรกคุณฉีก็ไม่ทราบเหมือนกัน พวกเราแค่นัดเจอกันเท่านั้น มันเป็นการวางแผน แต่ยังไม่ใช่การลงมือครับ”

เมื่อได้ยินคำอธิบายจากเปาลี่ผิงแล้ว ถังซวงพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะถามว่า “พวกคุณวางแผนอะไรกัน?”

เปาลี่ผิงมองไปรอบ ๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีใคร เขาจึงกล่าวกับถังซวงว่า “สถานการณ์ในปัจจุบันเริ่มชัดเจนมากขึ้นแล้ว และมันน่าจะชัดเจนในอีกไม่นาน หลังจากนี้จะเป็นเวลาที่ดีที่สุดในการลงมือ ผมเลยอยากคุยกับเฟ่ยไห่ชางเกี่ยวกับการเชื่อมต่อเส้นทางระหว่างเมืองก่างเฉิงกับเมืองหลวง แล้วหลังจากผ่านช่วงนี้ไปเราจะสามารถติดต่อกันได้สะดวกมากขึ้น”

เมื่อถังซวงได้ยินอย่างนั้นแล้ว เธอเหลือบมองเปาลี่ผิงอีกครั้ง เพราะไม่คิดเลยว่าเขาจะมีแผนการอย่างนี้

ทว่าความคิดของเขานับว่าดี เพราะในอีกสองสามปีข้างหน้าจะต้องมีการเปลี่ยนแปลง และหลังจากนั้นจะเป็นช่วงเวลาที่เจริญรุ่งเรืองของประเทศจีน “ความคิดของคุณดีมากจริง ๆ”

เมื่อถังซวงเห็นด้วย เปาลี่ผิงก็รู้สึกยินดี

“คุณถังครับ คุณว่าอย่างนี้ดีหรือเปล่า? วันนี้คุณว่างไหม? ถ้าสหายเฟ่ยไห่ชางมาถึง เราอาจจะไปพบเขาและพูดคุยกันสักหน่อย”

ถังซวงคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “อืม อย่างนั้นค่อยคุยกันหลังจากคุณเฟ่ยมาที่นี่ก็ได้ค่ะ”

อีกด้าน หลังจากถังเซวี่ยเข้าไปในร้านกาแฟ เธอหยิบเมนูขึ้นมาดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น ขณะที่กำลังจะสั่ง เธอเห็นราคาบนป้ายเมนูจึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว กาแฟพวกนี้แพงเกินไป อร่อยจริงไหมก็ไม่รู้ แล้วนี่มันแพงเกินไปสำหรับหนึ่งถ้วยหรือเปล่า

ขณะถังเซวี่ยกำลังชั่งใจว่าจะสั่งดีหรือไม่ คนข้าง ๆ ก็ออกปากสั่งให้เธอแล้ว “ขอนมร้อนให้คุณผู้หญิงคนนี้หน่อยครับ”

เมื่อหันตามเสียง ถังเซวี่ยเงยหน้าขึ้นก่อนจะมองไปรอบ ๆ เธอเห็นเฟิงเยี่ยหานตรงหน้า เด็กสาวก็รู้สึกประหลาดใจ “สหายเฟิง คุณนั่นเอง”

เมื่อเห็นแววตากลมใสของถังเซวี่ย เฟิงเยี่ยหานยกยิ้มอย่างที่ไม่มีใครเห็นได้ง่าย ๆ “ครับ ผมเอง ว่าแต่ทำไมคุณถังเซวี่ยมาคนเดียวล่ะ?”

“พี่สาวให้ฉันมารอที่นี่ค่ะ ฉันเลยว่าจะสั่งกาแฟสักแก้ว แต่ว่า…” ตอนท้ายถังเซวี่ยกระซิบกับเฟิงเยี่ยหาน “กาแฟที่นี่แพงมาก แค่กาแฟหนึ่งถ้วย ฉันสามารถซื้อเนื้อได้เลย”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฟิงเยี่ยหานกระซิบกลับ “ใช่ มันค่อนข้างแพง ผมถึงสั่งนมร้อนให้คุณไง”

“นมร้อนหรือ? ไม่เห็นมีในเมนูเลยนะคะ”

ถังเซวี่ยมองเมนูด้วยความสงสัย และเห็นว่าไม่มีนมร้อนในเมนูจริง ๆ

ทว่าหลังจากนั้นไม่นาน นมร้อนหนึ่งถ้วยก็วางตรงหน้าของถังเซวี่ย “อ่า… มีนมร้อนจริง ๆ ด้วย”

“ลองดื่มดูสิครับ ผมไม่คิดว่าคุณจะชอบรสชาติของกาแฟหรอก นมน่าจะเหมาะกว่า”

ถังเซวี่ยยกขึ้นจิบอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพยักหน้าแล้วพูดว่า “อร่อยมากเลยค่ะ”

เมื่อเห็นถังเซวี่ยชอบมัน เฟิงเยี่ยหานยกยิ้มอีกครั้ง ความจริงแล้วที่ถังเซวี่ยช่วยเหลือเขาไว้ และยังให้ยากับเขาในตอนนั้นที่เมืองก่างเฉิง เขาก็จดจำเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้เสมอมา

ทว่าเวลานั้นเขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก ไม่สามารถสืบเสาะข่าวคราวของเด็กสาวคนนี้ได้ แต่ก็ไม่คาดคิดว่าเขาจะได้พบเธออีกครั้งในเมืองไห่เฉิง ราวกับว่าทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว

“คุณถังเซวี่ย คุณกับพี่สาวมาเมืองไห่เฉิงบ่อยหรือเปล่าครับ?”

“ไม่ค่ะ เรามาเยี่ยมเพื่อนคนหนึ่งน่ะ กำลังจะกลับแล้ว”

เฟิงเยี่ยหานถามอีกครั้ง “กลับไปไหนหรือครับ? แล้วนี่บ้านเกิดของพวกคุณอยู่ที่ไหนหรือ?”

ถังเซวี่ยตอบกว้าง ๆ ว่า “บ้านเกิดของพวกเราอยู่มณฑลเจียงค่ะ” แม้เธอจะรู้สึกว่าเฟิงเยี่ยหานเป็นคนดี แต่อย่างไรแล้วนี่คือครั้งที่สามที่พวกเขาได้พบกัน ยังไม่รู้จักกันดีพอ

“อ้อ คุณมาจากมณฑลเจียงนี่เอง”

เฟิงเยี่ยหานยิ้มแล้วพูดว่า “บังเอิญจัง คนขับรถของผมก็มาจากมณฑลเจียงเหมือนกัน”

ทันทีที่เฟิงเยี่ยหานพูดจบ เสียงสุภาพของชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นจากประตู “คุณชายครับ รถพร้อมแล้วครับ”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ถังเซวี่ยเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ และเมื่อเห็นชายตรงหน้า ใบหน้าของเธอพลันมืดมนทันที เพราะบุคคลผู้นั้นคือถังเจี้ยนกั๋ว

เฟิงเยี่ยหานมองเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของถังเซวี่ยได้ทันที เขาขมวดคิ้วพร้อมกับหันมองถังเจี้ยนกั๋ว ก่อนจะหันมองถังเซวี่ยอีกครั้ง

“คุณถังเซวี่ยครับ คนของผมคุกคามคุณหรือเปล่า งั้นผมจะให้เขาออกไปเดี๋ยวนี้”

ถังเซวี่ย “…”

เดิมทีถังเจี้ยนกั๋วก้มศีรษะลง จึงมองไม่เห็นถังเซวี่ย แต่หลังจากได้ยินคำพูดของเฟิงเยี่ยหานแล้ว เขาเงยหน้าขึ้นมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยสีหน้าตื่นตระหนก “เสี่ยวเซวี่ย… เธอ… เธอมาที่นี่ได้ยังไง?”

เสี่ยวเซวี่ย “…”

เมื่อได้ยินถังเจี้ยนกั๋วเรียกถังเซวี่ยอย่างนั้น เฟิงเยี่ยหานขมวดคิ้วพร้อมกับมองถังเจี้ยนกั๋วแล้วถามว่า “นายรู้จักคุณถังเซวี่ยด้วยหรือ?”

ผม “…”

ถังเจี้ยนกั๋วอ้าปากตอบ แต่เหมือนกับว่าเสียงของเขาเลือนหายไป

แต่เป็นถังเซวี่ยที่ยืนขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วพูดออกไปว่า “ฉันไม่รู้จักเขา สหายเฟิง ฉันมีธุระ ขอตัวก่อนนะคะ”

หลังพูดจบเธอเดินออกไปโดยไม่หันหลังกลับมามอง

เสี่ยวเซวี่ย “…”

ถังเจี้ยนกั๋วอดไม่ได้ที่จะตะโกนไล่หลังเด็กสาวไป ทว่าอีกฝ่ายออกไปจากร้านกาแฟโดยไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย