บทที่ 175 ธุรกิจเครื่องสำอาง

บทที่ 175 ธุรกิจเครื่องสำอาง

เมื่อมองแผ่นหลังของถังซวงและคนอื่น ๆ ที่กำลังเดินออกไป ซูยี่ก็ทำหน้าบูดบึ้ง

พอพานลั่วเฉิงเห็นอย่างนั้นก็อดถามไม่ได้ “ซูยี่ นี่มันอะไรกัน? ทำไมพี่ถึงชวนถังซวงไปดูหนัง? ฉันบอกไปแล้วไงว่าฉันเห็นเธอก่อน อย่ามาแย่งกันสิครับพี่ชาย”

ซูยี่ชำเลืองมองพานลั่วเฉิงแล้วพูดว่า “สาวงามกับบุรุษนั้นเป็นของคู่กัน เพราะอย่างนี้ไง นายถึงห้ามฉันไม่ได้ ถึงนายจะเห็นเธอก่อน แต่ว่าก็ว่าเถอะ ดูจากท่าทีของถังซวงแล้ว เหมือนเธอจะไม่ได้ชอบเราสองคนเลยสักนิด ทั้งยังปฏิเสธฉันอย่างไร้เยื่อใย” พูดจบใบหน้าของชายหนุ่มก็บูดบึ้งอีกครั้ง เพราะไม่ค่อยมีใครปฏิเสธเขาอย่างนี้เลยสักครั้ง

หลังได้ยินคำพูดนั้นแล้ว พานลั่วเฉิงส่ายหัวแล้วพูดว่า “พี่เจียรุ่ยบอกไว้ก่อนหน้านี้ว่าน้องถังซวงมีเพื่อนชายคนสนิทแล้ว ดังนั้นเธอคงมีคนแบบที่ชอบอยู่นะ อะไรบางอย่างที่น่าจะเข้าตาเธอน่ะ”

หลังจากได้ยินแล้ว ซูยี่ก็หัวเราะอย่างขบขัน “นายไม่มีอะไรน่าสนใจกว่านี้หรือ?” หลังพูดจบ ซูยี่ก็เดินออกไป

“เฮ้… พี่ซูยี่ อย่าเพิ่งไป”

พานลั่วเฉิงตะโกนเรียกคนโตกว่าและส่ายหัวอย่างเบื่อหน่าย เวลานี้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกลับไปก่อน

อีกด้าน หลังจากถังซวงและคนอื่น ๆ กลับมาถึงบ้านแล้ว เฮ่อเจียรุ่ยรีบเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้ทุกคนฟังอย่างตื่นเต้น “คุณปู่ต้องไม่เข้าใจแน่ ท่วงท่าที่สวยงามของซวงเอ๋อร์ มันยอดเยี่ยมมาก น่าทึ่งที่สุดเลย”

ผู้เฒ่าเฮ่ออดไม่ได้ที่จะหัวเราะแล้วพูดตอบกลับ “ซวงเอ๋อร์ของเรานี่เก่งไปซะทุกอย่างจริง ๆ”

แต่เฮ่อหลานมองถังซวงอย่างสงสัยและถามว่า “ซวงเอ๋อร์ ลูกไปเรียนขี่ม้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

แต่ก่อนถังซวงจะตอบกลับ ถังเซวี่ยที่ยืนอยู่ด้านข้างก็ชิงอธิบาย “แม่คะ พี่เก่งจะตายไป สามารถเรียนรู้ทุกอย่างได้รวดเร็ว และตอนที่พี่ไปเมืองหลวงก็ได้ฝึกฝนการขี่ม้าด้วย สุดยอดไปเลยค่ะ”

หลังจากได้ยินแล้ว เฮ่อหลานก็นึกถึงความสามารถของลูกสาวคนโตพร้อมพูดพึมพำอย่างภูมิใจ “อืม ซวงเอ๋อร์มีพรสวรรค์จริง ๆ”

ด้านพานลี่ฮวาที่อยากรู้เกี่ยวกับรางวัลเดิมพันมากกว่า จึงถามขึ้น

“ซวงเอ๋อร์ได้รับรางวัลเกือบหนึ่งล้านหยวนเลยหรือ?”

เฮ่อเจียรุ่ยพยักหน้ายืนยันก่อนจะพูดต่อด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย “แต่เพื่อนของลั่วเฉิงกับซูยี่ก็น่าเกลียดเหมือนกัน พอพวกเขาเห็นว่าซวงเอ๋อร์ชนะ พวกเขาก็ร้องขอให้ซวงเอ๋อร์เลี้ยงอาหารค่ำ และต้องไปกินอาหารที่โรงแรมก่างเฉิง ทำให้ซวงเอ๋อร์ต้องจ่ายเงินตั้งเยอะ”

ถังซวงมองเฮ่อเจียรุ่ยด้วยความขบขันก่อนจะพูดว่า “พี่คะ ก็แค่กินมื้อเย็น มันเทียบไม่ได้กับเงินที่ฉันได้มาเลย เราไม่ควรพูดอะไรอย่างนี้นะ เดี๋ยวเขาจะหาว่าเราขี้เหนียว”

“ฮ่า ๆ …สมแล้วที่เป็นซวงเอ๋อร์”

หญิงชราอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เธอหันมองถังซวงแล้วพูดว่า “ซวงเอ๋อร์ของเราใจกว้างจริง ๆ แต่คราวต่อไปหากต้องการต้อนรับแขก เชิญพวกเขามารับประทานอาหารที่บ้านของฉันก็ได้นะ”

“ขอบคุณค่ะคุณยาย”

ถังซวงยิ้มพร้อมกับพยักหน้ารับ ก่อนจะเริ่มตรวจอาการของคุณตา

แต่หญิงชราก็ถามขึ้นอย่างกระวนกระวาย “อ้อ ซวงเอ๋อร์ ตาของเธอเป็นยังไงบ้าง เขาหายดีหรือยัง?”

“ไม่ต้องห่วงนะคะคุณยาย ร่างกายของคุณตาดีขึ้นมาก เดี๋ยวเราจะเริ่มฝังเข็มกันแล้ว แล้วค่อยอาบน้ำให้คุณตาตอนกลางคืน”

“ตกลง ๆ”

หญิงชราพยักหน้ารับ

หลังจากถังซวงฝังเข็มเสร็จแล้ว เขาก็ให้ยากับผู้เฒ่าเฮ่ออีกหนึ่งขวด “คุณตาคะ กินยาสองเม็ดทุกคืนก่อนนอนนะคะ วันนี้ร่างกายของคุณตายังดีอยู่ เลยสามารถใช้ยาพวกนี้ได้ค่ะ”

“ได้ ฉันจะกินยาให้ตรงเวลา”

ตอนนี้ผู้เฒ่าเฮ่อเชื่อใจในความสามารถของถังซวงเป็นอย่างมาก และหวงแหนยาที่เธอให้มากเช่นกัน

แม้แต่พานลี่ฮวาเองก็ยังไม่กล้าพูดถึงเรื่องที่เธอต้องการให้หมอคนอื่นมาดูอาการคุณพ่อ เพราะเวลานี้ชายชราดูแข็งแรงขึ้นจริง ๆ เขาเดินตัวปลิวอย่างกับไม่ใช่คนแก่เลย

“ซวงเอ๋อร์ ชุดที่ฉันสั่งตัดมาถึงแล้วนะ ทั้งสามคนรีบไปลองสวมเร็วเข้า ถ้ามีอะไรปรับแก้ จะได้แก้ไขทัน” ขณะพูดอย่างนั้นเธอก็เรียกเฮ่อหลาน ถังเซวี่ยมาลองชุดด้วยกัน

ตอนนี้ วันส่งท้ายปีเก่าก็ใกล้เข้ามาทุกที และงานเลี้ยงอาหารค่ำของตระกูลเฮ่อคือสองวันก่อนวันส่งท้ายปีเก่า ดังนั้นจึงอีกไม่นานนัก จุดประสงค์ของตระกูลเฮ่อคือต้องการแนะนำเฮ่อหลานและลูกสาวทั้งสองคน ดังนั้นเสื้อผ้าของทั้งสามต้องไม่มีอะไรผิดพลาด

“ลองสวมดูสิ จะได้รู้ว่ามันเหมาะไหม”

ถังเซวี่ยมองชุดที่สวยงามและประณีตตรงหน้า เธอรู้สึกชอบมันตั้งแต่แรกเห็น เพราะเธอยังเด็ก ชุดนี้ทั้งดูน่ารักและอ่อนหวาน “แม่คะ พี่คะ ฉันชอบชุดนี้มากเลยค่ะ”

เมื่อเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของถังเซวี่ยแล้ว เฮ่อหลานกับถังซวงอดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม จากนั้นทั้งสองจึงไปลองชุด

หลังจากที่ทั้งสามออกมาจากห้อง พานลี่ฮวามองพวกเธอพร้อมอุทานว่า “ว้าว… อาหลาน ซวงเอ๋อร์ เสี่ยวเซวี่ย พวกเธอสวยมากเลยนะ”

สามแม่ลูกคนเก่าหายไปไหนแล้ว ที่อยู่ตรงนี้มีเพียงสามพี่น้องเท่านั้น ถ้าเฮ่อหลานไม่ใช่แม่ของเด็กสาวทั้งสอง ใครก็คงเชื่อว่าเธอคือพี่สาวของทั้งสอง “อาหลาน เธอทำได้ยังไง ต้องดูแลตัวเองยังไงบ้าง? เธอดูเด็กมาก ถ้าบอกว่าอายุแค่ยี่สิบก็ไม่มีใครสงสัยหรอก”

เฮ่อหลานเขินอายเล็กน้อยเมื่อได้รับคำชม

“พี่สะใภ้ ฉันไม่ได้ดูแลตัวเองมากหรอกค่ะ แต่ฉันแค่ใช้ยาดูแลผิวที่ซวงเอ๋อร์ทำให้ ผิวของฉันก็ค่อย ๆ ดีขึ้นเรื่อย ๆ ค่ะ”

เมื่อได้ยินอย่างนี้แล้ว พานลี่ฮวามองถังซวงด้วยแววตาเป็นประกาย “ซวงเอ๋อร์ ทำไมถึงไม่แนะนำของดี ๆ แบบนี้ให้กับป้าบ้างล่ะ แล้วตอนนี้เธอมีมันอยู่ไหม?”

ผู้หญิงคนไหนกันที่ไม่อยากจะสาวสะพรั่งตลอดเวลา? เมื่อรู้ว่ามียาดูแลผิวที่ยอดเยี่ยมอย่างนี้ พานลี่ฮวาอดอยากรู้ไม่ได้

“คุณป้าคะ โชคดีที่ฉันหยิบติดมือมาด้วย ยังไม่ได้ใช้เลย เดี๋ยวฉันให้คุณป้าเอาไปลอง”

แม้ว่าจะรู้สึกอับอายเล็กน้อย แต่พานลี่ฮวาก็ไม่ปฏิเสธข้อเสนอนั้น เธอรีบพยักหน้าและตอบอย่างรวดเร็ว “ขอบคุณ ขอบคุณมาก”

หลังจากถังซวงเอายาดูแลผิวชุดใหม่ให้พานลี่ฮวาแล้ว เธอก็ยกยิ้ม “คุณป้าคะ ถ้าคุณป้าอยากได้มัน เงื่อนไขก็คือคุณป้าต้องบันทึกสภาพผิวของตัวเองไว้ทุกวันนะคะ จะได้กลับมาดูผลลัพธ์ได้”

พานลี่ฮวาถือยาดูแลผิวไว้แน่นก่อนจะพูดอย่างตื่นเต้น “ตกลง ๆ ฉันจะบันทึกไว้ทุกวันเลย”

แต่ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ถามออกไปอย่างอยากรู้อยากเห็น “ซวงเอ๋อร์ เธอกำลังทำอะไรอยู่หรือจ๊ะ?”

“ฉันต้องการดูว่ามีตลาดผลิตภัณฑ์ดูแลผิวในก่างเฉิงแล้วหรือยังน่ะค่ะ”

พานลี่ฮวาได้ยินอย่างนั้นก็สนใจขึ้นมาในทันที “เธออยากให้ฉันบันทึกสภาพผิวไว้เพื่อนำไปเป็นโฆษณาสำหรับผลิตภัณฑ์นี้ใช่ไหม ถ้ามันทำให้ฉันยังเด็กและอ่อนเยาว์ได้เหมือนอาหลานจริง ๆ ต้องมีคนอยากซื้อมันแน่”

“คุณป้าคะ ถ้าอย่างนั้นคุณป้าต้องรู้สึกดีมากแน่ ๆ เพราะผลลัพธ์ของมันจะยอดเยี่ยมค่ะ”

เวลานี้พานลี่ฮวายิ่งรู้สึกมั่นใจ ขณะเดียวกันก็รู้สึกสนใจธุรกิจเครื่องสำอาง เธอพูดกับซวงเอ๋อร์ว่า “ซวงเอ๋อร์ ถ้าเธอวางแผนจะเริ่มธุรกิจนี้จริง ๆ ป้าน่าจะช่วยได้นะ”

“ตกลงค่ะคุณป้า ถือว่าเราคุยกันแล้วนะ”

“ตกลงจ้ะ ตามนี้เลย”

พานลี่ฮวาที่เห็นว่าชุดพวกนั้นดูดีไม่มีส่วนต้องปรับแก้ และตอนนี้เธอก็อยากรีบไปลองใช้ผลิตภัณฑ์ในมืออย่างร้อนรน “อาหลาน ซวงเอ๋อร์ เสี่ยวเซวี่ย ในเมื่อชุดพวกนี้ดูดีแล้ว ก็ถอดมันออกได้เลยนะ ฉันขอตัวไปล้างหน้าก่อน”