เฉียนลี่เงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจและมองไปที่ฮ่องเต้ซีเฉียนซึ่งแววตาเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร

แววตานี้ ทำให้เขาเข้าใจว่าทุกอย่างถูกเปิดเผยแล้ว เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็สลัดความกตัญญูจอมปลอมทิ้งและสบตาเสด็จพ่อของเขาโดยไม่ยอมแสดงให้เห็นว่าตนด้อยกว่า “เสด็จพ่อพูดเรื่องอะไร ข้าไม่เข้าใจ”

“ไม่เข้าใจหรือ” ฮ่องเต้ซีเฉียนตะคอกอย่างเย็นชา “ฆ่าพ่อตัวเอง เรื่องรุนแรงเช่นนี้ เจ้ายังทำออกมาได้ แล้วไม่กล้ายอมรับรึ”

เฉียนลี่ตากระตุกอย่างรุนแรง และกุมมือข้างลำตัวไว้แน่น

คนสนิทที่ติดตามเขาอยู่ด้านหลังก็เฝ้าระวังและเตรียมความพร้อมอย่างลับๆ พวกเขาไม่อยากตายอยู่ที่นี่ก็ต้องรอเสี่ยงดูสักตั้ง

ขอเพียงแค่พวกเขาหลบหนีออกจากวังหลวงได้ ด้วยอำนาจของตระกูลฮองเฮาและการเตรียมการมานานหลายปี การต่อสู้จึงไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

ความสำเร็จมักจะมาพร้อมกับความเสี่ยง ในเมื่อพวกเขาเลือกหนทางขององค์รัชทายาทแล้ว จึงต้องผูกติดกับเขาไว้

“เสด็จพ่อ ลูกเพิ่งได้รับชัยชนะกลับมา ไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น” เฉียนลี่ทำหน้าเคร่งขรึม และตั้งใจจะไม่ยอมรับแผนการวางยาลอบสังหารไรนั่น เขามองไปที่เฉียนจวิ้นและพูดอย่างเย้ยหยัน “เสด็จพ่อ อย่าหลงกลให้ใครมาหลอกใช้ และทำร้ายสายใยความเป็นพ่อลูกของเราไปได้”

เฉียนจวิ้นสีหน้าเปลี่ยนและชี้นิ้วใส่เฉียนลี่ “เจ้าอย่ามาเปลี่ยนผิดให้เป็นถูกและสร้างความร้าวฉานที่นี่ เห็นได้ชัดว่าเจ้าประสงค์ร้ายและต้องการวางยาพิษฆ่าเสด็จพ่อ แล้วใส่ความข้า จะได้ฉวยโอกาสยึดครองบัลลังก์ บัดนี้ เรื่องราวถูกเปิดเผยแล้ว กลับมาใส่ร้ายข้า เห็นว่าข้ารังแกง่ายเช่นนี้เลยหรือ”

เป็นเช่นนั้นจริงๆ ด้วย!

ดวงตาของเฉียนลี่ดำมืดลง

แผนการดังกล่าวถูกเปิดเผยจนหมดสิ้น แต่เขาคิดไม่อออกว่าข่าวรั่วไหลในช่วงไหน ถึงทำให้พวกเขาเตรียมพร้อมรับมือเช่นนี้

เขารีบครุ่นคิดการเตรียมการทั้งหมดในหัว แต่ก็ไม่รู้ว่าผิดพลาดตรงไหน

นอกเสียจาก…

เจียงหลี! ดวงตาของเฉียนลี่หดตัว ภาพของหญิงสาวที่น่าหลงใหลและมีเสน่ห์เย้ายวนปรากฏขึ้นในหัวของเขา

แต่ทำไมนางถึงทำเช่นนี้ ทำเช่นนี้ นางได้ประโยชน์อะไร!

เขาคิดไม่ตกและไม่มีเวลาที่จะคิด

พอเฉียนจวิ้นพูดจบ ฮ่องเต้ซีเฉียนก็ตรัสว่า “เฉียนลี่ เจ้ามีอะไรที่ไม่พอใจหรือ ตำแหน่งองค์รัชทายาทเป็นของเจ้า ตำแหน่งฮ่องเต้ในไม่ช้าก็จะเป็นของเจ้าด้วยเช่นกัน นึกไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะใจร้อนเช่นนี้”

“เหอะ” เฉียนลี่เงยหน้าขึ้นและมองเขาอย่างประชดประชัน “เป็นของข้าอย่างนั้นหรือ เสด็จพ่อ ท่านกล้าพูดว่าไม่เคยคิดที่จะมอบตำแหน่งองค์รัชทายาทนี้ให้กับลูกชายสุดที่รักของท่านหรือไม่ ข้าต่างหากที่เป็นลูกชายคนโตจากชายาเอก ข้าเป็นโอรสจากฮองเฮา แต่ท่านกลับไม่เคยชายตามองข้าเลย เห็นข้าเป็นเหมือนเป็นต้นไม้ ใบหญ้า”

“ในที่สุดเจ้าก็ยอมรับแล้วว่าเป็นคนบงการเรื่องทุกอย่าง” เมื่อฮ่องเต้ซีเฉียนเผชิญกับข้อครหา กลับไม่ใจร้อนเลยสักนิด เขาสนใจเพียงแค่ว่าองค์รัชทายาทจะยอมรับว่าเป็นคนทำหรือไม่”

“หากข้าทำจริง แล้วจะอย่างไร!” เฉียนลี่ตะโกนเสียงดัง

ตอนนี้เขาไม่อยากเก็บซ่อนมันต่อไปแล้ว ท่าทีของฮ่องเต้ซีเฉียนทำให้เขาผิดหวังอย่างมาก

“ยอมรับก็ดีแล้ว นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เจ้าไม่ใช่องค์รัชทายาทของข้าซีเฉียนอีกต่อไป ข้าจะถอดพระอิสริยยศของเจ้า ข้าจะให้เจ้า…”

“อะไรอีกหรือ ฆ่าล้างตระกูล ดีที่สุดคือสั่งประหารตระกูลข้าเก้าชั่วโคตร!” เฉียนลี่หัวเราะอย่างน่ากลัว และขัดจังหวะการพูดของฮ่องเต้ซีเฉียน

ประหารตระกูลข้าเก้าชั่วโคตรรึ มิใช่ต้องประหารทั้งข้าที่เป็นฮ่องเต้และเฉียนจวิ้นไปด้วยหรือ

สีหน้าของฮ่องเต้ซีเฉียนดูแย่ลงอีกครั้ง

เฉียนจวิ้นมองหน้าเฉียนลี่ด้วยแววตาเศร้าหมองและพูดด้วยเสียงมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น“เฉียนลี่ เจ้ายังไม่รู้ว่าเพราะความโง่เขลาของเจ้า ทำให้ฮองเฮาไปรอเจ้าที่นรกแล้ว”

ดวงตาของเฉียนลี่เบิกกว้างทันที

พลังวิญญาณของเขาระเบิด แสงสีทองด้านหลังใหญ่ขึ้น และวิญญาณยุทธ์ก็ส่งเสียงคำรามบนท้องฟ้า “เสด็จแม่ของข้าเป็นอะไร!” เขาถามพลางมองไปที่ฮ่องเต้ซีเฉียนผู้เย็นชาและตะโกนว่า “ท่านทำอะไรเสด็จแม่ข้า”

“เจ้าทำเรื่องเนรคุณ คิดกบฏเช่นนี้ นางซึ่งเป็นเสด็จแม่ของเจ้าต้องรับผิดชอบที่ไม่สั่งสอนเจ้าให้ดี ความตายถือว่าเบามากแล้ว ไม่ใช่เพียงแค่นาง พ่อของนาง ข้าก็จะฆ่าทิ้งให้สิ้นซาก!” ฮ่องเต้ซีเฉียนตรัสอย่างเหี้ยมโหด

เปลวไฟแห่งความเกลียดชังปะทุขึ้นในดวงตาของเฉียนลี่ “ข้าเป็นคนทำ ท่านก็ฆ่าข้าเลย! แต่เสด็จแม่เป็นภรรยาของท่าน! ”

“ถ้าจะโทษก็ให้โทษที่ตัวเจ้าเอง” ฮ่องเต้ซีเฉียนตรัส

เขารีบถอยหลังสองสามก้าว และมองไปที่ฮ่องเต้ซีเฉียนกับเฉียนจวิ้น แล้วหัวเราะอย่างไร้สติ “นี่คือเสด็จพ่อและน้องชายของข้าหรือ ฮ่าๆๆๆ…! น่าเคียดแค้นนักที่เกิดในตระกูลฮ่องเต้!”

“ดูๆ ไป เฉียนลี่ก็ไม่ได้ดูน่ารังเกียจขนาดนั้น”

ณ สถานที่แห่งหนึ่งในพระราชวัง ร่างของคนสองคนนั่งอยู่บนชายคาอย่างเงียบๆ และเฝ้ามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากระยะไกล

หลังจากได้ยินคำพูดของลู่เสวียน เจียงหลีก็ยิ้มขึ้น “มนุษย์ถือกำเนิดมานั้นบริสุทธิ์โดยเนื้อแท้ และทุกอย่างที่หลอมหลวมเป็นเราอย่างทุกวันนี้ล้วนขึ้นอยู่สภาพแวดล้อมของการเติบโตและคำสั่งสอนที่ได้รับ สำหรับเฉียนลี่แล้ว เขาเก็บกดเป็นระยะเวลานานหลายปี และค่อยๆ ถูกบีบคั้นจนมาถึงจุดนี้ เขาไม่ใช่คนดีอะไร แต่ก็ไม่ใช่คนเลว”

“เจ้ากำลังจะบอกว่าถูกหรือผิดขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่แตกต่างกันออกไปอย่างนั้นหรือ” ลู่เสวียนพูดติดตลก

เจียงหลีหันมาสบตาและยิ้มให้กับเขา “เช่นเดียวกับในสายตาของราชวงศ์โฮ่วจิ้นและคนของตระกูลหรง พวกเราอย่างไรเสียก็คือคนเลวในสายตาพวกเขาอยู่ดี มิใช่หรือ”

ลู่เสวียนผงะไปชั่วขณะ และฟังเสียงหัวเราะของเฉียนลี่ที่บ้าคลั่งจากระยะไกลแล้วถอนหายใจ “คนที่น่ารังเกียจย่อมมีจุดที่น่าสงสาร”

พูดถึงตรงนี้ เขาแอบมองไปยังกลุ่มคนซึ่งกำลังคืบคลานไต่ตามชายคาที่อยู่ด้านหลังของหลายตำหนักอย่างเงียบๆ มุมปากของเขาจึงกระตุกขึ้นอย่างรุนแรงและมองไปที่เจียงหลี “เจ้าจัดเตรียมคนตั้งแต่เมื่อไรกัน”

เจียงหลียิ้มจางๆ โดยมิได้อธิบาย

นางมิได้เป็นคนจัดเตรียมคนเหล่านี้สักหน่อย แต่เป็นลู่เจี้ยที่เป็นคนเตรียมการไว้ก่อนล่วงหน้าแล้ว หลังจากที่นางขึ้นครองบัลลังก์ นางถึงได้รู้ว่าลู่เจี้ยค่อยๆ สอดแทรกกองกำลังจำนวนไม่น้อยไว้ในอาณาจักรซีเฉียนมาหลายปีแล้ว

เพื่อวันนี้

และครั้งนี้นางก็ได้เลียนแบบเขา โดยให้กองทัพของราชวงศ์จยาเซียนสอดแทรกและกลืนกินแผ่นดินซีเฉียนอย่างเงียบๆ

“ข้าจะฆ่าท่านเพื่อล้างแค้นให้กับเสด็จแม่!” เฉียนลี่หยุดเสียงหัวเราะและเข้าจู่โจมฮ่องเต้ซีเฉียนทันที

ซึ่งในขณะนั้นเอง เฉียนจวิ้นถอยหลังหนึ่งก้าวเพื่อเลี่ยงการปะทะ

“บังอาจ!” ฮ่องเต้ซีเฉียนถลึงตาเข้าใส่เขาและยกมือขึ้นป้องกันการโจมตีจากเฉียนลี่

ทันใดนั้น สงครามได้ปะทุขึ้น นอกจากการต่อสู้ระหว่างพ่อลูกแล้ว ยอดฝีมือแห่งวังหลวงปรากฏตัวและต้องการสังหารองค์รัชทายาทและพวกพ้อง

“ฟู่!”

ในระหว่างการต่อสู้ ฮ่องเต้ซีเฉียนถูกโจมตีกลับจนกระอักเลือดสีดำที่ส่งกลิ่นเหม็นออกมา

“ยาพิษ!”เลือดสีดำเต็มเสื้อผ้าและพลังวิญญาณที่ผิดปกติ ทำให้ฮ่องเต้ซีเฉียนถึงกับตะลึง เขาถูกวางยาตั้งแต่เมื่อใด คนที่องค์รัชทายามส่งมาวางยาถูกฆ่าตาย แล้วใครจะวางยาเขาได้

ฮ่องเต้ซีเฉียนหันศีรษะกลับไปทันทีและมองไปที่เฉียนจวิ้นซึ่งยืนอยู่นอกสมรภูมิรบ

ยาพิษออกฤทธิ์แล้ว เฉียนจวิ้นจึงมิได้ปกปิดอีกต่อไป เขายิ้มจางๆ ให้กับฮ่องเต้ซีเฉียนแล้วพูดโดยไม่รู้สึกผิดว่า “คนเปิดเผยแผนการนี้พูดถูก ให้ปล่อยเลยตามเลย ข้าจะนั่งบนบัลลังก์ได้รวดเร็วขึ้นโดยไม่ต้องรอและไม่ต้องสนใจสีหน้าของคนอื่น เสด็จพ่อไปอย่างสบายใจเถิด ข้าจะดูแลซีเฉียนให้ดีเองพ่ะย่ะค่ะ”

“ฮ่าๆๆๆ…!” เฉียนลี่ที่รู้ตัวก็หัวเราะดังลั่นและพูดประชดว่า “นี่คือลูกรักของท่านสินะ!”

ขณะเดียวกัน เขาก็เข้าใจแล้วว่าตอนนี้พวกเขาสามคนพ่อลูกถูกปีศาจสาวเจียงหลีเล่นงานเข้าแล้ว!