หนึ่งในใต้หล้า 大主宰

บทที่ 1123 เก้าตำหนัก

ป้ายมังกรทองคำนำพามู่เฉินผ่านค่ายกลที่ล้อมรอบวังโบราณ

เขาก็สัมผัสได้อย่างชัดเจนถึงความผันผวนรุนแรงของมิติ จากนั้นแสงวูบไหวที่เบื้องหน้าครรลองสายตา เมื่อมองขึ้นไปเบื้องหน้าวิวทิวทัศน์ก็เปลี่ยนไป

มู่เฉินยืนอยู่บนท้องฟ้ากวาดมองภาพรอบด้าน โลกโบราณปรากฏให้เห็นออกมาพร้อมกับรัศมียิ่งใหญ่ ที่ไม่มีที่ใดในเขตชั้นนอกเทียบคียงได้

ทั่วมิติปกคลุมไปด้วยยอดเขาแหลมและแม้จะถูกทิ้งร้างมานับหมื่นปี แต่สถานที่แห่งนี้ยังเต็มไปด้วยคลื่นพลังงานยิ่งใหญ่ ดังนั้นสามารถเห็นได้ว่าเป็นสถานที่นี้เหมาะสำหรับการเพาะบ่มพลังเพียงใด

มองเห็นตึกอาคารนับไม่ถ้วนตั้งเรียงรายบนยอดเขาโดยมีน้ำตกขนาดใหญ่คล้ายกับมังกรยักษ์ม้วนตัวลงมาพร้อมกับเสียงก้องกังวาลสะท้อนระหว่างฟ้าดิน

โดยเฉพาะบนท้องฟ้ามีเกาะหินลอยอยู่นับไม่ถ้วนซึ่งเต็มไปด้วยหออาคารแสดงให้เห็นว่าที่นี่เคยรุ่งเรืองมาก่อนขนาดไหน

มู่เฉินมองไปที่ฉากยิ่งใหญ่เบื้องหน้าก็อดถอนหายใจอย่างไม่สามารถควบคุมได้ เมื่อเทียบกับที่นี้ อาณาเขตกงเวทสวรรค์ดูเล็กไปเลย

“นี่คือวังสวรรค์บรรพกาลเหรอ?” น้ำเสียงสงสัยของหลินจิ้งดังขึ้นข้างหลังขณะมองไปทางซ้ายทีมองไปทางขวาทีแล้วอุทานขึ้น แม้ว่านางจะเป็นองค์หญิงน้อยของแคว้นหวู นางก็ประเมินสถานที่นี่ไว้สูงเช่นกัน

มู่เฉินพยักหน้ากวาดตาสำรวจไปรอบๆ เขาสัมผัสได้ถึงความผันผวนของพลังงานหลิงที่กระเพื่อมไหวอยู่ในมิตินี้ ซึ่งน่าจะเป็นพวกล่าสมบัติที่เข้ามายังเขตชั้นในได้แล้ว

ความเงียบที่ดำเนินมานับหมื่นปีพังทลายอย่างสมบูรณ์

คนที่เข้ามาได้คล้ายกับโจรปล้นสะดมราวกับว่าต้องการพลิกพื้นดินขึ้นมาสำรวจทุกตารางนิ้ว เพราะแม้แต่คนที่โง่เขลาก็รู้รากฐานของมหาอำนาจยิ่งใหญ่ที่ครอบครองทวีปเทียนหลัวในยุคโบราณนี้น่ากลัวเพียงใด ตราบใดที่พวกเขาได้รับโอกาสก็จะเหมือนปลาคาร์พกระโจนผ่านประตูมังกร สร้างชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วทั้งทวีปเทียนหลัว

มู่เฉินหันไปมองสมาชิกจากพันธมิตรภูมิภาคทางเหนือ ตอนนี้ทุกคนกำลังน้ำลายหกกับภาพขุมทรัพย์ขนาดใหญ่ ท่าทางกระตื้อรือร้นเหมือนจะรอกันไม่ไหวแล้ว

“ทุกคนถ้าต้องการหาสมบัติกันเองก็ไปได้เลย ถ้าเจอกับอันตรายก็ขอความช่วยเหลือได้”

มู่เฉินยิ้ม คนกลุ่มนี้รวมตัวกันแบบหลวมๆ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องตัวติดกันตลอดเวลา หากทำเช่นนั้นไม่เพียงแต่ทุกคนจะไม่ชอบใจ แต่ยังลำบากหากพบสมบัติอีกด้วย

ดังนั้นจึงเป็นการดีที่สุดที่จะแยกกันชั่วคราวและคอยติดต่อกันไว้เท่านั้นเอง

เมื่อจอมยุทธ์ภูมิภาคทางเหนือที่คันไม้คันมือมานานได้ยิน ความสุขก็ปรากฏบนหน้าและพยักหน้ารับทราบ

มู่เฉินยิ้มก่อนจะเตือนต่อว่า “แม้จะมีสมบัติมากมายในวังโบราณแต่สถานที่แห่งนี้ยังคงมีคลื่นพลังหนาแน่น มิหนำซ้ำบางจุดยังมีคลื่นหลิงเลือนรางซ่อนอยู่ ดังนั้นจงระวังอย่าไปกระตุ้นค่ายกลจนทิ้งชีวิตไป”

ทุกคนพยักหน้าขอบคุณแล้วพุ่งตัวออกไป

“หากไม่มีคนกลุ่มนี้ห้อยตามกันไป ทุกอย่างก็สะดวกขึ้นสำหรับเรา” มุมปากของจิ่วโยวยกขึ้นเมื่อมองกลุ่มคนจากไป ในบรรดาจอมยุทธ์เหล่านี้นอกจากเฉวียนหมิง คนที่เหลือคงช่วยอะไรไม่ได้หากพบกับศัตรูที่แข็งแกร่งแต่ยังเป็นภาระอีกด้วย แต่ในตอนแรกก็ไม่สามารถปฏิเสธที่จะพาพวกเขา เพราะเบื้องหลังของพวกเขามีจอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนของภูมิภาคทางเหนือสนับสนุน มิฉะนั้นนี่เพียงอาณาเขตกงเวทสวรรค์แห่งเดียวคงไม่สามารถข่มขั้วอำนาจชั้นนำในทวีปเทียนหลัวได้

มู่เฉินยิ้ม นี่คือเหตุผลที่เขาให้ทุกคนแยกออกจากกลุ่มไป มีสหายสองคนข้างๆ ก็พอแล้ว

“แล้วเราจะทำยังไงต่อ?” หลินจิ้งถามเสียงตื่นเต้น เห็นได้ชัดว่านางพร้อมที่จะลุยแล้ว

มู่เฉินมองออกไปครุ่นคิดครู่หนึ่ง “วังสวรรค์บรรพกาลกว้างใหญ่ไพศาล นอกจากนี้ในตอนนั้นที่จู่ๆ หายไปทั้งขั้วอำนาจก็เป็นเรื่องแปลกพิสดาร ดังนั้นเราต้องระมัดระวังหน่อย…”

“ตามการคาดการณ์ของข้าชั้นแรกน่าจะเป็นตำหนักทั้งเก้า ถัดจากนั้นก็เป็นเป้าหมายหนึ่งของเราทะเลสาบสวรรค์!”

วังสวรรค์บรรพกาลแบ่งออกเป็นสิบตำหนักและเจ็ดหอ โดยที่นี่ควรเป็นพื้นที่ของตำหนักทั้งเก้าแห่ง

เมื่อได้ยินคำว่าทะเลสาบสวรรค์ ดวงตาของหลินจิ้งก็เปล่งประกายระยิบระยับ “ไม่รู้ว่าตอนนี้ทะเลสาบสวรรค์ของวังสรรค์บรรพกาลยังมีประสิทธิภาพพิเศษเหมือนอดีตหรือไม่?”

“เจ้ารู้ด้วยเหรอ?” มู่เฉินรู้สึกประหลาดใจแต่แวบเดียวก็เข้าใจได้ทันทีว่า ด้วยบิดาของนางความลับของวังสวรรค์บรรพกาลไม่มีทางที่หลินจิ้งไม่รู้

หลินจิ้งพยักหน้าพลางตอบ “ครั้งหนึ่งข้าเคยได้ยินท่านพ่อพูดเรื่องนี้ จักรพรรดิฟ้าเป็นหนึ่งในเหตุผลที่วังสวรรค์บรรพกาลเป็นเจ้าเหนือหัวของทวีปเทียนหลัว แต่ทะเลสาบสวรรค์ก็เป็นอีกหนึ่งในเหตุผลเช่นกัน ในเวลานั้นจุดประสงค์ของอัจฉริยะมากมายที่มาร่วมกับที่นี่ก็คือการได้ทำพิธีชำระล้างในทะเลสาบ”

“ว่ากันว่าการชำระล้างในทะเลสาบสวรรค์สามารถเปลี่ยนร่างกายผู้ฝึกและปรับแต่งคลื่นหลิงในเวลาเดียวกัน มากจนสามารถกล่อมเกลาร่างเทห์สวรรค์จนยกขึ้นอีกระดับ”

“มีข่าวลือกันว่าเคยมีจอมยุทธ์ขุมพลังจื้อจุนขั้นเก้าระยะเต็มได้บรรลุเข้าสู่ระดับตี้จื้อจุนตอนทำพิธีชำระด้วย”

สายตาของจิ่วโยวสั่นไหว ตัวนางเข้าใกล้ระดับตี้จื้อจุนแล้ว นางรู้ว่ายากแค่ไหนที่จะทำลายห่วงนี้ได้ จอมยุทธ์ขุมพลังจื้อจุนขั้นเก้านับไม่ถ้วนในใต้หล้านี้ล้มเหลว ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพัฒนาการนี้ยากเพียงใด

บางทีข่าวลือที่หลินจิ้งพูดอาจจะเกินจริงไปบ้าง แต่ก็พิสูจน์ให้เห็นถึงความหัศจรรย์ของทะเลสาบสวรรค์แล้ว

มู่เฉินยิ้มบาง “แต่ไม่ใช่ทุกคนที่มีคุณสมบัติที่จะรับพิธีชำระล้าง ตามกฎศิษย์ต้องได้รับความเห็นชอบจากเก้าตำหนักและรับป้ายมาเท่านั้นถึงสามารถเข้าสู่ทะเลสาบสวรรค์ได้”

“แม้ว่าวังสวรรค์บรรพกาลจะเกิดการเปลี่ยนแปลงมากในปัจจุบัน แต่ข้าเชื่อว่ากฎยังคงอยู่เหมือนกับประตูมังกรทะยานสวรรค์ ดังนั้นเราจึงจำเป็นต้องค้นหาตำหนักทั้งเก้าก่อน ดูสิว่าสามารถได้รับป้ายมาหรือไม่?”

จิ่วโยวพยักหน้า ด้วยจำนวนจอมยุทธ์หัวกะทิมากมายที่เข้ามา ทั้งหมดก็น่าจะมุ่งสู่ทะเลสาบสวรรค์ ในเมื่ออุปสงค์มากกว่าอุปทาน ทุกคนก็ต้องเร่งรีบให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

มู่เฉินก็คิดเรื่องนี้เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่พูดมากโบกมือเป็นสัญญาณทันที “ไปเถอะ เราควรไปได้แล้ว”

มู่เฉินเงยหน้าขึ้นมองฟ้าดินกว้างใหญ่ ก่อนที่จะกลายเป็นร่างแสงมุ่งหน้าไปยังเกาะหินลอยแห่งหนึ่ง

จิ่วโยวและหลินจิ้งติดตามไปอย่างใกล้ชิดที่เบื้องหลัง เปิดฉากการผจญภัยในวังสวรรค์บรรพกาล

ทั้งสามไม่ได้เก็บเกี่ยวใดๆ ในเกาะหินแห่งแรก เนื่องจากอาคารทั้งหลายกลายเป็นซากปรักหักพัง แม้ว่าจะพบอาวุธโบราณบางอย่าง แต่ก็ซีดจางจนกำลังจะแตกหัก

แต่เมื่อพิจารณาจากสภาพแวดล้อมบนเกาะ มู่เฉินก็เดาได้ว่าต้องเกิดการสู้รบสะเทือนฟ้าดินขึ้นที่นี่

การค้นหาครั้งแรกล้มเหลว แต่ทั้งสามคนก็ไม่ได้ผิดหวังอะไร ยังคงมุ่งหน้าสำรวจไปรอบๆ

ขณะที่พวกเขาสำรวจเข้าไปลึกขึ้น มู่เฉินก็พบบางอย่างที่ทำให้ปวดหัว เกาะหินลอยเหล่านี้มีบางส่วนถูกล้อมรอบด้วยค่ายกล แม้ว่าค่ายกลจะไม่ได้ทรงพลังเกินไป แต่ก็สามารถปิดกั้นการมองเห็นของพวกเขาได้ เว้นแต่พวกเขาจะทำลายค่ายกล ไม่เช่นนั้นก็ไม่อาจรู้ได้ว่าด้านในเกาะเป็นอย่างไร

ทว่ามีเกาะหินลอยเคว้งคว้างในวังโบราณนับพันนับหมื่น หากพวกเขาต้องทำลายค่ายกลและสำรวจทีละเกาะ จะเสียเวลาไปนานเท่าไร?

ทั้งสามรู้สึกจนใจกับเรื่องนี้ แต่ก็ต้องทำลายค่ายกลและตรวจสอบไปทีละเกาะเท่านั้น ทว่าโชคดีที่ความช่วยไม่ได้อยู่ไม่นาน ในที่สุดพวกเขาก็ได้รับการเก็บเกี่ยวบนเกาะหินแห่งหนึ่งที่ไม่โดดเด่น

มู่เฉินพบม้วนคัมภีร์หยกข้างซากกระดูกโครงหนึ่ง ซึ่งในม้วนคัมภีร์หยกไม่ได้บันทึกทักษะพิเศษอะไรไว้ แต่เป็นแผนที่ธรรมดา

ทว่าในสายตาของเขาแผนที่นี่คือขุมทรัพย์

นั่นเป็นเพราะแผนที่นี้แสดงถึงการแบ่งพื้นที่เป็นสัดส่วนของวังสวรรค์บรรพกาล โดยมีจุดที่ตั้งของเก้าตำหนักและห้าหอ

ด้วยสิ่งนี้พวกเขาสามารถละเกาะหินที่ไม่สำคัญตรงไปยังตำหนักทั้งเก้าได้เลย

“มู่เฉิน เจ้าเจ๋งมาก!” หลินจิ้งกระโดดตัวลอย เกาะหินว่างเปล่าก่อนหน้าทำให้นางรู้สึกหดหู่ใจ

มู่เฉินยิ้มกว้างกวาดสายตามองแผนที่จากนั้นก็มองไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ “ตามแผนที่นี้ ตำหนักสายลมตั้งอยู่ในทิศทางนั้น เราไปสำรวจกันเถอะ”

ตำหนักสายลมเป็นหนึ่งในเก้าตำหนักที่มีผู้ดูแลเป็นจอมยุทธ์ขุมพลังตี้จื้อจุนขั้นต้น ดังนั้นจะต้องมีสมบัติแท้จริงให้คว้าแน่นอน

“ไป!”

สายตาของมู่เฉินลุกโชน กลายเป็นร่างแสงทะยานออกไปในทิศทางที่ระบุไว้ในแผนที่โดยไม่ลังเลใดๆ

ภายใต้แผนที่ระบุสถานที่ชัดเจน พวกมู่เฉินใช้เวลาเพียงสิบกว่านาทีก่อนที่จะหยุดตัวลง เกาะหินธรรมดาปรากฏต่อหน้าพวกเขา

ทว่าไม่มีใครคิดว่าเกาะที่ดูธรรมดาแห่งนี้จะเป็นหนึ่งในเก้าตำหนัก—ตำหนักสายลม!