เฉินเถียนดังแล้ว

มายากลก็ดังแล้ว

แม้แต่คนในวงการมายากลเองก็ยังตะลึงไม่หยุด

“น้ำแอปเปิลหายไปได้ไง?”

“เหรียญล่ะ?”

“หลอกสายตาเหรอ?”

“หรือว่าเหรียญเป็นแค่ของตกแต่ง?”

“ใช้วิธีอะไรน่ะ?”

“เดาไม่ออกเลย”

“แล้วเรื่องแก้วล่ะ? ทำยังไงกันน่ะ?”

“มีใครเห็นไหมว่าทำยังไง?”

“ทิ้งช่วงสั้นไป ไม่มีทางวิเคราะห์ได้เลย!”

“ฉันดูออกอันหนึ่ง แต่อันอื่นยังเดาไม่ออก ต้องเอาไปเล่นรีเพลย์ช้าๆ ถึงจะวิเคราะห์ได้ทีละนิด”

“เฉินเถียนเองนับว่าเป็นยอดฝีมือของวงการนี้แล้ว จัดการกลได้ดีมาก แต่ว่าถึงอย่างนั้นก็เถอะ ทำไมไม่เคยรู้มาก่อนว่าเฉินเถียนมีฝีมือระดับนี้นะ?”

“นั่นสิ ทำไมจู่ๆ เขาก็มีทักษะระดับนี้ได้ล่ะ?”

“เล่นกลแล้วยังมีแทรกอารมณ์ขันอีก ไม่ใช่สไตล์เขาเลย”

“หรือจะเป็นไอเดียของจางเย่?”

“ได้ยินมาว่าอย่างนั้นเหมือนกัน กลนี้เป็นจางเย่ออกแบบ”

“แต่เขาเป็นคนนอกวงการนะ คิดออกมาได้ยังไงน่ะ?”

“จะไปรู้เรอะ!”

กลชุดนี้มีชื่อว่า ‘พันเปลี่ยนหมื่นแปลง’ ที่แม้แต่คนในวงการยังตื่นตะลึง คนธรรมดาเองยิ่งไม่ต้องพูดถึง ใครๆ ก็รู้ว่ามายากลความจริงแล้วเป็นแค่ภาพลวงตา ไม่มีสิ่งที่เรียกกว่าการเคลื่อนย้ายพริบตาหรือพลังเหนือธรรมชาติอะไรตั้งแต่แรก แต่ว่ากลนี้มีเคล็ดลับอยู่ตรงไหน พวกเขากลับมองไม่ออก!

ดังนั้นจึงต้องตะลึง!

ดังนั้นจึงต้องชมเชย!

ในเน็ตถูกหัวข้อของกลนี้ยึดครองไปแล้ว!

……

ที่บริษัทเทียนซี

โฆษณาน้ำผลไม้นั้นพวกเขาเป็นสปอนเซอร์ให้เอง

พอนึกถึงเรื่องราวก่อนหน้านี้ บริษัทน้ำสะอาดเทียนซีและน้ำแร่เหรินเจียนั้นเป็นคู่แข่งกันโดยตรง ศึกโฆษณาสะท้านสะเทือนฟ้าดินของจางเย่กับหลี่เสี่ยวเสี่ยวยังประทับไว้ในใจไม่ลืม เรียกได้ว่าเทียนซีนั้นเป็นศัตรูกับจางเย่เพราะเขากำราบอีกฝ่ายลงได้ แต่เพราะเช่นนี้ เทียนซีจึงทราบว่าคนคนนี้เก่งกาจแค่ไหน ในวงการธุรกิจไม่มีมิตรแท้ศัตรูถาวร พวกเขาจึงเข้ามาร่วมประมูลสปอนเซอร์ของรายการคืนส่งปีด้วยเช่นกัน ถึงกับระบุว่าต้องการให้จางเย่ออกแบบวิธีการโฆษณาให้ ซึ่งดูไปแล้ว นี่เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดจริงๆ!

“ยิงโฆษณาแล้ว!”

“ตำแหน่งดีมาก!”

“ถึงจะมีแค่ฉากเดียว คำโปรยประโยคเดียวก็เยี่ยมสุดๆ ไปเลย!”

“ใช่ ทุกคนพูดถึงแบรนด์เราหมดแล้ว ทุกครั้งที่คุยกันเรื่องกลนี้เลย!”

“เงินก้อนนี้ คุ้มค่าจริงๆ!”

……

บนเวทีคืนส่งปี

รายการยังคำทำการแสดงออกมาอย่างต่อเนื่อง

……

มาถึงการแสดงกายกรรม

นี่เป็นโชว์การแสดงกายกรรมที่ได้รับความนิยมสูงที่สุดในประวัติศาสตร์การทำรายการคืนส่งปีของโลกของจางเย่ ทั้งความยาก ชุด และการยอมรับจากประชาชนล้วนแต่เจิดจรัสงดงาม จางเย่ทุ่มเทเต็มที่เพื่อหาทางติดต่อกับคณะกายกรรมหลายกลุ่ม กว่าจะนำการแสดงนี้ออกมาในโลกใบนี้ได้

เหล่าผู้ชมล้วนตื่นตาตื่นใจมาก

“เอาอีก!”

“คราวนี้เป็นกายกรรมล่ะ!”

“ว้าว!”

“เยี่ยม!”

“ยอดไปเลย!”

“ตื่นตามาก!”

“นักแสดงร้ายกาจจริงๆ!”

“ท่าแบบนี้ก็เล่นได้ด้วยเหรอ?”

“สุดยอด!”

“กายกรรมนี้โคตรสุดยอดจริงๆ!”

……

ในห้องอัด

บรรดากลุ่มผู้ชม

มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ได้สนใจกับการแสดงใดเท่าไร เธอชื่อจ้าวเข่อ เป็นภรรยาของเกาซีเลี่ยง ทายาทของศิลปะพระแต่งนาง หลังจากชมการแสดงบนเวที ฟังเสียงเชียร์และปรบมือรอบๆ ตัวแล้วเธอก็ยังไม่สนใจ เพราะในขณะนี้ เธอกำลังเป็นกังวลที่สามีเธอกำลังจะขึ้นเวที แล้วเธอยังจะสนใจชมการแสดงอื่นได้อย่างไร?

ว่ากันตามตรง นี่เป็นครั้งแรกที่จ้าวเข่อได้นั่งชมการแสดงของสามีในที่นั่งของผู้ชม หลายปีมานี้ เธอต้องติดตามสามีไปแสดง เพราะเธอเป็นผู้จัดการของเขาด้วย แต่ไม่เคยได้นั่งในที่นั่งผู้ชมมาก่อน เพราะเกรงว่าจะได้ยินคนรอบข้างว่าร้ายสามี เธอโมโหที่สุดก็ตอนได้ยินคนวิจารณ์สามีนั่นเอง ดังนั้นทางที่ดีก็อย่าไปฟังเลย เพียงแค่รออยู่หลังเวทีให้เขาแสดงจบก็พอ แต่วันนี้กลับแตกต่างออกไป เธอมานั่งตรงแถวหน้าสุดเพื่อให้กำลังใจสามีของตนเอง เธอไม่คิดจะหลบซ่อนอีก!

เหล่าเกา!

ไม่ต้องตื่นเต้นนะ!

เธอทำได้!

เธอไม่เป็นไรหรอก!

ให้พวกเขาได้เห็นความพยายามตลอดยี่สิบปีของเธอ!

ให้พวกเขาได้เห็นว่าอะไรคือศิลปะพระแต่งนางที่แท้จริง!

……

บนเวที รายการแสดงกายกรรมจบแล้ว

จากนั้นตัวแสดงจึงขึ้นเวที รายการต่อไปเริ่มต้นขึ้น

บนจอเขียนตัวอักษรไว้อย่างชัดเจน

‘กุ้ยเฟยเมามายใหม่’

เนื้อร้อง : จางเย่

ทำนอง : จางเย่

ท่าเต้น : จางเย่

ผู้แสดง : เกาซีเลี่ยง

……

มาแล้ว

มาแล้ว!

ชั่วขณะนั้น ใจของจ้าวเข่อแทบกระดอนพุ่งออกมาจากอก เธอรู้สึกได้ว่าเส้นเลือดบริเวณลำคอเต้นตึกตัก สิ่งเดียวที่เธอกังวลคือผู้ชมจะไม่ยอมรับการแสดงนี้ ไม่ให้ความสำคัญกับสามีของเธอ เธอหันหน้ามองไปรอบๆ ดูผู้ชมที่ยังคุยกันเรื่องการแสดงชุดก่อน ในหัวของเธอมีแต่เสียงอ้อนวอน

ได้โปรดเถอะทุกคน!

นี่คือความพยายามที่เหล่าเกาทุ่มเทมาทั้งชีวิต!

ช่วยดูแล้วยอมรับเขาด้วยเถอะ!

ช่วงฟังเขาอย่างจริงจังด้วยเถอะ!

พริบตานั้นแสงสีบนเวทีพลันเปลี่ยนไป!

ดนตรีดังขึ้น แสงไฟเปลี่ยนแปร!

ที่ทำให้ทุกคนตื่นเต้นที่สุดคือแท่นกลางเวทีที่ค่อยๆ เลื่อนขึ้น บนแท่นนั้นเป็นบุคคลในชุดสตรี เสื้อคลุมแดงตัวใหญ่รายล้อมด้วยบรรดานักเต้น!

“ว้าว!”

“สวยมาก”

“ผู้หญิงคนนี้คือใครน่ะ?”

“ไม่รู้สิ”

“ฉันก็ไม่รู้จัก”

ผู้ชมต่างคุยกันเรื่องการแสดง

แต่เมื่อดนตรีดังขึ้น เกาซีเลี่ยงขยับแขนเสื้อยาวแล้วเปล่งเสียงขับร้องออกมา ผู้ชมทั้งในห้องส่งและทางบ้านก็ต้องตะลึงงันแล้ว!

รักแค้นห่างเพียงชั่วพริบตา

ยกจอกเมรัยชูจันทรา น้ำใจข้าเทียมนภา

รักแค้นไกลสุดตา

ถามท่านยามใดจึงเสน่หา

หอจวี๋ฮวาสะท้อนเงาจันทร์จ้า

ใจข้าร้าวรานถึงเพียงไหน

เมามายในอ้อมอกจอมไผท

ฝันหวนกลับไปยุคต้าถัง

ระบำแขนเสื้อสุดงดงาม!

ใบหน้าที่สะสวยชวนตะลึง!

น้ำเสียงที่อ่อนโยนชวนลุ่มหลง!

ทุกคนมองแล้วก็ต้องตะลึงงัน!

……

มีคนจำเขาได้น้อยมาก

คนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าเกาซีเลี่ยงเป็นใครด้วยซ้ำ

ในโลกออนไลน์

“สวย!”

“สวยโคตร!”

“ผู้หญิงคนนี้ทำไมไม่เคยเห็นหน้าเลยล่ะ?”

“นั่นผู้ชายต่างหาก”

“เมนต์บนไปไกลๆ เลย!”

“ฮ่าๆ ผู้ชายบ้านนายสวยขนาดนี้เลยเรอะ? ร้องเพลงก็ติดสำเนียงผู้หญิงนี่นะ?”

“เป็นผู้ชายจริงๆ ชื่อเกาซีเลี่ยง ไปเสิร์ชดูสิ”

“อะไรนะ?”

“เชี่ย ฉันเจอแล้ว!”

“แม่งผู้ชายจริงๆ ด้วย!”

“สวรรค์!”

“ผู้ชาย?”

“พระเจ้า! อะไรกัน?”

“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้!”

“เชี่ย ผู้ชายจริงด้วย งั้นในโลกนี้ยังมีใครกล้าบอกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงอีกเนี่ย?”

“นี่ นี่เรียกว่าการแสดงอะไรนะ?”

“เห็นว่าเรียกว่าพระแต่งนาง!”

“พระแต่งนาง? น่าประทับใจจริงๆ!”

“แสดงได้เหมือนจริงมาก!”

“เชี่ยเอ๊ย! สุดมาก! สุดมากจริงๆ!”

“นั่นสิ เขามีความสามารถจริงๆ! ถ้าไม่ฝึกมาสิบยี่สิบปีต้องทำไม่ได้แน่! การเคลื่อนไหว ท่วงท่า น้ำเสียง ทุกอย่างลอกเลียนได้สมบูรณ์แบบมาก!”

“วันนี้ได้พบเจอเทพแล้ว!”

……

ที่สำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง

นักข่าวหลายคนต้องอ้าปากค้าง

……

ที่บ้านยายของจางเย่

ทุกคนแทบไม่อยากเชื่อสายตา

……

ที่บ้านคุณอู๋

ทั้งครอบครัวล้วนจ้องตาแทบถลน

……

ในห้องส่ง

จ้าวเข่อเองก็ตะลึงงันเช่นกัน เธอคิดว่าจะมีเสียงก่นด่าและเคลือบแคลง แต่กลับไม่ได้ยินแม้แต่น้อย!

ทุกคนล้วนชมเชย

“พระแต่งนางเหรอ?”

“ไม่ใช่การแต่งหญิงธรรมดาสินะ!”

“เป็นศิลปะแขนงหนึ่งใช่ไหม?”

“แน่นอน!”

“ถ้านี่ไม่ใช่ศิลปะ ก็ไม่มีอันไหนเรียกว่าศิลปะได้แล้ว!”

“สวยเกินไปแล้ว จากหัวจรดเท้าพูดได้คำเดียว – สวย!”

เสียงปรบมือดังลั่น!

คำชมเชยท่วมท้น!

ผู้ชมบางส่วนถึงกับโบกไม้โบกมือร้องลั่น!

พอได้ยินเสียงอันกึกก้องเหล่านี้ข้างหู จ้าวเข่อจ้องมองสามีบนเวที จากนั้นก็ยิ้มออกมา ขณะที่แย้มยิ้ม น้ำตาก็ค่อยๆ หยดหล่นจากหางตาอย่างควบคุมไม่ได้!

เหล่าเกา!

ได้ยินไหม?

ได้ยินรึเปล่า?

นั่นเสียงปรบมือของคุณนะ!

นั่นเสียงเชียร์คุณนะ!

พระแต่งนางคืออะไร?

ก่อนหน้านี้ไม่มีใครรู้จัก

ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีคนเข้าใจ

ทั้งดูแคลน

หยามหยัน

สายตาอันแปลกประหลาด

ล้วนคือสิ่งที่ทุกคนมองมาในอดีต

ดังนั้น จ้าวเข่อจึงขอบคุณจางเย่อย่างยิ่ง เพราะว่าวันนี้ จางเย่ได้ต้านทานแรงกดดันทั้งมวล แล้วยืนยันส่งศิลปะแขนงนี้ให้ได้ขึ้นเวที เพราะว่าวันนี้ จางเย่ได้กู้คืนชื่อเสียงของศิลปะการแสดงพระแต่งนางให้แล้ว!

ไม่ใช่แค่การแต่งหญิง!

แต่นี่คือศิลปะ!

คือศิลปะที่แท้จริง!

========================================

1. 《新贵妃醉酒》李玉刚 https://www.youtube.com/watch?v=fQj3FBQe958