ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I’m really a superstar 1382
ในอินเทอร์เน็ตระเบิดแล้ว!
ประชาชนญี่ปุ่นตะลึง!
ประชาชนเกาหลีช็อก!
ประชาชนจีนโง่งม!
ผู้คนทั่วทั้งเอเชียเซ่อซ่าไปแล้ว!
“เท่าไร?”
“เขาบอกว่าเท่าไรนะ?”
“หนึ่งร้อยล้านเหรอ? ดอลลาร์?”
“นั่นมันตั้งหกเจ็ดร้อยล้านหยวนเลยนะ?”
“เชี่ยแม่ง! มันต้องขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ถึงจะเป็นผลงานชิ้นเอกสมัยโบราณ หรือผลงานต้นฉบับการเขียนตัวอักษรที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ยังถือว่ามากเกินไป ไม่เคยมีการประมูลครั้งไหนสูงเท่านี้มาก่อน! ‘หลานถิงซวี่’ นับเป็นอะไรได้? เพิ่งเขียนมันออกมาวันนี้เองนะ! ไม่มีการตกตะกอนทางประวัติศาสตร์ด้วยซ้ำ! ร้อยล้านดอลลาร์? ล้อกันเล่นหรือเปล่า? ผลงานของจางเย่ชิ้นนี้ คู่ควรกับราคานี้จริงๆ เหรอ? พระเจ้า!”
“ตัวอักษรของอาจารย์อู๋ยังไม่ได้ราคานี้เลยนะ!”
“อะไรเรียกว่าไม่ได้ราคานี้? มันห่างไกลกันฟ้ากับดินเลยต่างหาก!”
“อืม ผลงานการเขียนที่แพงที่สุดของอาจารย์อู๋ยังประมูลได้แค่แปดล้านหยวนเอง! ห่างจากเจ็ดร้อยล้านหยวนเกือบร้อยเท่าเชียวนะ!”
“เชี่ย ร้อยเท่า?”
“จริงด้วย!”
“มิยาโมโตะเซ็นเซก็ห่างไกลลิบเลย! ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันแล้ว!”
“นักเขียนตัวอักษรสมัยใหม่ รวมทั้งอาจารย์ที่มีชีวิตและอาจารย์ผู้ล่วงลับทั้งหมด ก็ไม่เคยได้ราคานี้ นี่มันยิ่งกว่าราคาสูงทะลุฟ้า แต่สูงไปถึงจักรวาลแล้ว!”
“จางเย่สุดยอดไปเลย!”
“สั่นสะเทือนทั้งเอเชีย!”
“หมอนี่มันร้ายกาจมาก!”
“ครั้งนี้ตอกหน้าได้เหี้ยมโหดสุดๆ! เล่นซะหน้าบวมช้ำไปเลย!”
“อาจารย์มิยาโมโตะน้ำตาคลอเบ้าแล้ว!”
“อาจารย์มิยาโมโตะตกใจจนฉี่ราดแน่!”
“ใช่สิ ใครแม่งจะเคยเห็นผลงานการเขียนอักษรที่ราคาสูงขนาดนี้?”
……
ที่บ้านคุณยายจางเย่
ทุกคนล้วนตกตะลึงกันหมด
“กรี๊ดดดด!”
“หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์!”
“ดังแล้ว!”
“พี่ชายเราจะดังอีกครั้งแล้ว!”
……
ที่บ้านจางเสีย
ลูกสาวเธอตกใจตาค้าง
จางเสียก็ตะลึงอ้าปากค้าง!
ลูกสาว “แม่คะ เมื่อก่อนอาจารย์จางเคยส่งภาพเขียนอักษรให้แม่ด้วยใช่ไหม?”
จางเสียชะงัก “เหมือนจะใช่นะ แม่เคยขอเขา”
ลูกสาวเธอรู้สึกตื่นเต้นขึ้นทันที รีบร้อนตะโกนว่า “อยู่ไหนคะ? วางไว้ที่ไหน?”
“ลูกจะทำอะไรน่ะ?” จางเสียถาม
ลูกสาวเธอตอบกลับทันที “หนูจะไปเอาออกมาไงคะ!”
……
บ้านคุณอู๋
“ฉางเหอ”
“อ่า”
“ทำไมตัวอักษรของเย่น้อยถึงมีคุณค่ามากขนาดนี้ล่ะ!”
“ฉันจะไปรู้ได้ไงล่ะ!”
……
ที่บ้านเหยาเจี้ยนไฉ
เหยาเจี้ยนไฉพลันพูดขึ้น “ตัวอักษรที่จางเอ้อร์เคยให้ผมไว้ล่ะ?”
ภรรยาเขาสะดุ้ง “ฉันเก็บไว้ในกล่อง ทำไมเหรอ?”
“ในกล่องเหรอ?” เหยาเจี้ยนไฉโมโห “เธอนี่มันไม่รู้จักคุณค่าเลย! ถ้ามันขาดหรือยับขึ้นมาจะทำยังไง!”
เหยามี่ก็ร้อนใจ “แม่คะ รีบไปเอาออกมาเถอะค่ะ! รีบไปเอาออกมาเร็วเข้า! นี่จะเป็นมรดกตกทอดของครอบครัวเรานับจากนี้! เร็วๆ เลยค่ะ!”
ทั้งสามคนรีบไปค้นตู้รื้อกล่องทันที!
……
โลกภายนอกต่างโกลาหลแล้ว!
ทุกคนต่างตกตะลึงกับราคาผลงานเขียนอักษรของจางเย่ที่สูงทะลุฟ้า!
ผู้คนในวงการการเขียนตัวอักษรของเอเชียต่างรีบค้นหาบันทึกการประมูลในประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา จากนั้นก็ต้องตกใจเมื่อพบว่า บทกวี ‘หลานถิงซวี่’ นี่คือประวัติการณ์!
หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์!
สถิติการประมูลสูงสุดของการเขียนตัวอักษรระดับเอเชีย!
และคือราคาสูงสุดในการประมูลของการเขียนอักษรระดับโลก!
หนึ่งเดียวเท่านั้น!
‘หลานถิงซวี่’ ได้กลายเป็นผลงานการเขียนตัวอักษรที่ราคาแพงที่สุดในโลก อีกทั้งผลงานการเขียนตัวอักษรนี้ไม่ได้เขียนโดยอาจารย์อู๋ และไม่ได้มาจากอาจารย์มิยาโมโตะ แต่มาจากดาราในวงการบันเทิงคนหนึ่ง สตาร์คิงของประเทศจีน ผู้มีอิทธิพลระดับ A ของเอเชียคนหนึ่งเท่านั้น!
ช่วงเวลานี้จะถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์!
ในขณะนี้ผลงานการเขียนตัวอักษรของจางเย่ถูกยกขึ้นสู่หิ้งบูชา!
แทบจะในเวลาเดียวกัน เวทีการค้ารายใหญ่ทั่วเอเชียก็เดือดพล่าน เพราะถูกข่าวการซื้อขายในครั้งนี้ปั่นป่วนไปทุกหนแห่ง!
แพลตฟอร์มการซื้อขายงานเขียนตัวอักษรและภาพวาดของญี่ปุ่น
“รับซื้อผลงานการเขียนอักษรของจางเย่!”
“ใครมีผลงานการเขียนอักษรของจางเย่ไหม? รับซื้อในราคาสูง!”
“หากมีผลงานการเขียนอักษรของจางเย่ สามารถกำหนดราคาได้ตามความพอใจ ตกลงกันได้!”
ฟอรั่มแห่งหนึ่งในเกาหลี
“รับซื้อราคาสูง!”
“ตามหาตัวอักษรของจางเย่ ด่วนด่วนด่วน!”
และโดยเฉพาะในประเทศจีน
“ฉันจำได้ว่าจางเย่มีผลงานเยอะมากเลยนะ?”
“ใช่แล้ว เหยียนเหมยก็มีแผ่นหนึ่ง!”
“ใช่ เธอเคยขอจางเย่ตอนไปสัมภาษณ์เขานี่นา!”
“ยังมีใครอีก?”
ตอนนั้นเองเหยียนเหมยก็โพสต์บทกลอนที่จางเย่เคยให้เธอลงบนเวยป๋อ
มีคนจำนวนมากตะโกนอยู่ในช่องคอมเมนต์
เถ้าแก่บริษัทขายของเล่นคนหนึ่ง “อาจารย์เหยียน ขายไหมครับ?”
ประธานอุตสาหกรรมด้านการโรงแรมแห่งหนึ่ง “เหล่าเหยียน เสนอราคามาเลย!”
“หนึ่งล้านหยวน!”
“ผมให้สามล้าน!”
“ห้าล้าน ขายไหมครับ?”
แม้ว่านี่จะไม่ใช่ผลงาน ‘ตัวบรรจงกึ่งหวัด’ ที่จางเย่เพิ่งเขียนในงานประมูลการกุศล แต่กลับได้รับการเสนอราคาที่สูงมาก นักธุรกิจและลูกนักการเมืองที่ร่ำรวยหลายคนต่างควานหา!
เหยียนเหมยพิธีกรสาวของ CCTV ก็ตกใจอย่างมาก เชี่ย แพงขนาดนี้เลยเหรอ? เธอรีบลบข้อความในเวยป๋ออย่างรวดเร็ว และโพสต์ข้อความต่อว่า “แค่อยากโชว์เฉยๆ ค่ะ ไม่ขาย”
จางเย่โด่งดังแล้ว!
ตัวอักษรของเขาก็ดังไปด้วยเช่นกัน!
พริบตาเดียวก็ถูกดันขึ้นฟ้าไปแล้ว!
แม้แต่ในเว็บไซต์ช้อปปิ้งออนไลน์ ลายเซ็นของจางเย่ก็ถูกเสนอราคาด้วย!
“มีคนอยากได้ลายเซ็นของจางเย่ไหม?”
“ต้องการเท่าไร?”
“หนึ่งแสน!”
“หา? ลายเซ็นเดียวราคาหนึ่งแสนเลยเหรอ?”
“นี่คือตัวอักษรของจางเย่เชียวนะ!”
ทุกคนต่างหมดคำพูด!
“พรูด!”
“บ้า พวกแม่งบ้าไปแล้ว!”
“ตอนนี้หนึ่งตัวอักษรของหมอนี่มีค่าหนึ่งพันทองคำแล้ว!”
“ไอ้หยา ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ ฉันจะไปนอนเฝ้าหน้าประตูของจางเย่ทุกวันเพื่อขอลายเซ็นเขาให้ได้!”
……
ณ กรุงโซล
ภายในงานประมูลการกุศล
เถ้าแก่หานพูดด้วยความอิจฉา “เหล่าเฉียน ยินดีด้วยนะ”
เฉียนไห่เทาผู้ร่ำรวยที่สุดของจีนหัวเราะเสียงดัง “ขอบคุณ”
เถ้าแก่ซุนกลอกตา “มีเวลาผมจะไปศึกษาที่บ้านคุณ คุณอย่าห้ามไม่ให้ผมดูล่ะ”
เฉียนไห่เทา “ฮ่าๆ ยินดี ยินดี”
ชัดเจนว่าเฉียนไห่เทาเองก็ตื่นเต้นมาก เขาชอบตัวอักษรแผ่นนี้จริงๆ ชอบจนเข้ากระดูก ดังนั้นจะเสียเงินเท่าไรเขาก็ยินยอม เพราะอย่างไรก็ไม่ได้ขาดเงิน ทว่านี่คือสมบัติของชาติ แม้ตอนนี้ยังไม่ใช่ว่ แต่อีกหลายปีต้องใช่อย่างแน่นอน! ดังนั้นไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อาจปล่อยบทกวี ‘หลานถิงซวี่’ แผ่นนี้ตกอยู่ในมือชาวต่างชาติได้เด็ดขาด!
นักธุรกิจญี่ปุ่นมีสีหน้าเสียดายอย่างมาก!
นักธุรกิจเกาหลีใต้ก็แสนเสียใจ!
พวกเขาพลาด ‘หลานถิงซวี่’ ไปต่อหน้าต่อตา!
ทางด้านหนึ่ง
ทีมดาราจากประเทศจีน
เอมี่เย้าแหย่จางเย่ “ท่านปู่จาง เทพจริงๆ! ท่านช่างเทพสุดๆ ไปเลย!”
ต้าฉีก็ยอมจำนน “ที่แท้การเขียนอักษรของคุณก็ร้ายกาจถึงขนาดนี้!”
หลี่เสี่ยวเสียน “ราคาสูงมาก นี่มันราคาสูงทะลุฟ้าจริงๆ!”
เสี่ยวตง “ดูสิ อาจารย์จางตาแดงเลย เขาคงไม่คิดว่าตัวอักษรจะประมูลได้ราคานี้แน่ๆ”
เอมี่ “ใช่แล้วใช่แล้ว อาจารย์จางตื่นเต้นมากเลยล่ะสิ ในที่สุดการเขียนตัวอักษรของเขาก็ได้รับการยอมรับจากทั่วโลกแล้ว! เป็นใครจะไม่ตื่นเต้นล่ะ?”
ตื่นเต้น?
ได้รับการยอมรับ?
จางเย่หลั่งน้ำตาออกมาอย่างฉับพลัน!
ฉันแม่งตื่นเต้นที่ไหน!
ฉันแม่งอยากได้รับการยอมรับที่ไหนกัน!
ที่ไอ้บ้านี่ตาแดงเป็นเพราะเหตุผลพวกนี้เสียเมื่อไร เขาเสียดายเงินต่างหาก!
หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์!
หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์เชียวนะ!
เชี่ยแม่งเอ๊ย!
ถ้าฉันรู้ว่าฉันสามารถขายได้เงินเยอะขนาดนี้ ฉันแอบเขียนมันที่บ้านแล้วเอาไปประมูลเองไม่ดีกว่าเหรอ! ฉัน ฉันจะมาเสแสร้งทำเรื่องไร้สาระอยู่ตรงนี้ทำไมกัน!
Comments