ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I’m really a superstar 1376
ในงานเลี้ยง
บรรยากาศในงานเริ่มร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ต่อมาก็มีของประมูลอีกสามชิ้น เป็นของดาราสาวชาวญี่ปุ่นหนึ่งชิ้น เฉินกวงหนึ่งชิ้น และดาวดังนักฟุตบอลชาวเกาหลีอีกหนึ่ง แต่ราคาซื้อขายสุดท้ายก็ยังไม่มีใครสูงไปกว่าวงสปริงการ์เด็น
เวลานี้สินค้าประมูลของลีอันซูก็ออกมาแล้ว
แต่ในงานไม่มีสิ่งของปรากฏให้เห็น
พิธีกรแนะนำอยู่เป็นเวลานาน ด้านล่างเวทีจึงเริ่มชูป้ายแล้ว
“สี่หมื่น!”
“หกหมื่น!”
“แปดหมื่น!”
ตอนนี้สูงกว่าราคาสูงสุดจากประเทศจีนแล้ว!
เอมี่ตะลึง “เขาประมูลอะไรอ่ะ?”
ล่ามสาวที่มาพร้อมกับทีมดาราจากจีนพูดว่า “ลีอันซูประมูลบทเรียนกีตาร์เบื้องต้นของเขา และเขาจะไปสอนกีตาร์ด้วยตนเอง”
จางเย่ “แค่นี้น่ะเหรอ?”
เสี่ยวตงหัวเราะ “ลีอันซูขาดทุนแล้วล่ะ”
ต้าฉีเศร้าใจ “ถูกแซงไปแล้ว”
เอมี่ “ขอให้ลีอันซูเป็นติวเตอร์สอนถึงที่บ้านได้ สามารถเอาไปอวดได้ตลอดชีวิต ก็คุ้มที่จะสู้อยู่นะ”
จางเย่ส่ายหัวและหัวเราะ ก่อนก้มหน้ากินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยต่อ
เสี่ยวตง “อาจารย์จาง”
จางเย่ตอบแบบไม่เงยหน้า “มีอะไร? กินข้าวอยู่ไง”
เสี่ยวตง “ฉันขอพูดหน่อย อาจารย์จาง”
จางเย่ “ว่ามา”
เสี่ยวตง “เหมือนว่าที่คุณกำลังกินอยู่นั่นมันสเต๊กของฉันนะคะ?”
จางเย่ตกใจ “คุณไม่กินไม่ใช่เหรอ?”
เสี่ยวตง “…”
หลี่เสี่ยวเสียน “พรูด!”
ในที่สุดก็เคาะราคาสูงถึงเก้าหมื่นห้าพันดอลลาร์ นับเป็นเงินจีนถึงหลายแสนหยวน ผู้ประมูลได้เป็นคู่ของพ่อและลูกสาวชาวเกาหลี ดูเหมือนผู้หญิงคนนั้นน่าจะเป็นแฟนตัวยงของลีอันซู หลังจากได้รับของขวัญชิ้นนี้จากพ่อทำให้เธอมีความสุขมาก
ทีมดาราจากเกาหลีเป็นอันดับหนึ่งชั่วคราว!
ดาราเกาหลีสามสี่คนทางด้านนั้นปรบมือให้ทันที!
“เยี่ยม!”
“อันซูฮยอง!”
“ทำได้เยี่ยมมากค่ะ!”
ลีอันซูก็ยิ้มแย้มเต็มใบหน้าเช่นกัน
วันนี้เป็นถิ่นของพวกเขาทีมดาราเกาหลี แน่นอนว่าอันดับหนึ่งไม่อาจมอบให้กับคนอื่นได้
ในที่สุดก็ถึงคราวของจางเย่ ไม่รู้ว่าทางผู้จัดงานจงใจหรือว่าบังเอิญ สิ่งของสำหรับประมูลของจางเย่จึงมาต่อท้ายลีอันซูพอดี ต้าหงเผาถูกนำออกมาแล้ว พิธีกรบนเวทีกำลังถือโน้ตบุ๊ก แนะนำที่มาของใบชาอย่างชัดถ้อยชัดคำ
กล้องก็แพลนมาทางจางเย่อย่างฉับพลัน
เอมี่รีบเตือนเขาทันที
เสี่ยวตงก็วุ่นอยู่กับการเอาเท้าเตะเขาข้างใต้โต๊ะ ให้เขาใส่ใจภาพลักษณ์
แต่พวกเขากลับไม่คิดว่า หมอนี่ที่ไม่กี่วินาทีก่อนยังจับมีดและส้อมจิ้มตรงนั้นตรงนี้กิน พริบตาก็เปลี่ยนมานั่งตัวตรงอย่างสง่า มีดและส้อมถูกวางไว้บนโต๊ะ มุมปากถูกเช็ดจนสะอาด ทั้งยังหันไปยิ้มให้กล้อง ราวกับว่าเขาติดตามการประมูลอย่างจริงจังมาตั้งแต่แรก
เสี่ยวตง “…”
ต้าฉี “…”
เฉินกวง “…”
ทุกคนต่างตะลึงจนตาค้าง!
ยอดฝีมือ!
การตอบสนองของนายแม่งเร็วเกินไปไหม!
หากไม่เห็นด้วยตาตัวเอง พวกเขาไม่มีทางเชื่อแน่นอน พวกเขาเข้าใจแล้วว่าทำไมจางเย่จึงกล้ากินและดื่มอย่างเต็มที่ทั้งที่ถ่ายทอดสดไปทั่วเอเชียอยู่ ที่แท้เขาเตรียมพร้อมไว้หมดแล้วนี่เอง!
การประมูลใบชาเริ่มต้นขึ้น
นักธุรกิจญี่ปุ่นและเกาหลีสนใจอย่างมาก
“ห้าพัน”
“หนึ่งหมื่น”
“ฉันให้สามหมื่น”
“ผมให้สามหมื่นสองพัน”
เมื่อราคาขึ้นถึงสามหมื่น นักธุรกิจญี่ปุ่นและเกาหลีหลายคนต่างส่ายหัวและวางป้ายลง ไม่เข้าร่วมต่อ พวกเขารู้สึกว่ามันมากเกินไปแล้ว
ห้ากรัมเองนะ!
ชาแค่หนึ่งกา ทั้งยังเป็นกาเล็กอีก!
ขนาดเครื่องเพชรยังราคาไม่แพงเท่านี้เลย!
แต่นักธุรกิจชาวจีนเหล่านั้นกลับรู้ถึงคุณค่าของต้าหงเผาเป็นอย่างดี ชาอันดับหนึ่งตลอดกาลที่มีชื่อเสียงมายาวนาน หากเป็นการประมูลซื้อขายด้านนอก พวกเขาอาจจะไม่กล้าจะซื้อ เพราะไม่มีใครรู้ว่าเป็นของจริงหรือปลอม แต่วันนี้พวกเขากล้าและวางใจมาก เพราะคนที่เอามาประมูลคือจางเย่ ต้าหงเผาต้นแม่ที่มีไม้กี่ต้นในโลกล้วนอยู่ในความครอบครองของจางเย่ ถ้าคนอื่นเอาออกมาอาจจะเป็นของปลอม แต่มีแค่จางเย่ที่เป็นไปไม่ได้ ในเมื่อได้ดื่มชาอันดับหนึ่งตลอดกาล ทั้งยังสามารถบริจาคเพื่อการกุศล ทำไมถึงจะไม่ทำล่ะ?
ซีอีโอซุนหันไปด้านข้าง “เถ้าแก่เฉียนไม่ประมูลเหรอครับ?”
คนที่รวยที่สุดของจีนเฉียนไห่เทาพูดยิ้มๆ “ผมคงไม่เข้าร่วมแล้วล่ะ”
ประธานฉือหัวเราะ “เหล่าเฉียน คุณชอบดื่มชามากไม่ใช่เหรอ?”
เฉียนไห่เทา “ฮ่าๆ เพราะผมเคยดื่มแล้วน่ะ ปีนั้นอาจารย์จางมอบใบชาให้ผู้อำนวยการสถานีบีทีวี ผมเลยหน้าด้านไปขอชิมกาหนึ่ง”
ประธานฉือถาม “ชาเป็นยังไงบ้าง?”
เฉียนไห่เทาชื่นชม “สมกับเป็นชาอันดับหนึ่งตลอดกาล”
ประธานฉือตบเข่าฉาด แล้วชูป้ายขึ้น “สี่หมื่น!”
ในที่สุดใบชาถูกขายให้นักธุรกิจชาวจีนในราคาสี่หมื่นดอลลาร์
กลุ่มชาวต่างชาติที่ดูอยู่ต่างช็อกไปแล้ว ใบชาห้ากรัม สี่หมื่นดอลลาร์? พวกนายบ้าไปแล้วเหรอ? ไม่รู้จะเอาเงินไปไว้ไหนแล้วหรือไง? ต้องขนาดนี้เลยเหรอ?
ต้าหงเผาประมูลได้ในราคาที่สูงมาก สร้างสถิติใหม่ในการประมูลใบชาทีเดียว
แต่สี่หมื่นดอลลาร์ก็ยังไม่เข้าใกล้สามอันดับแรกของงานสักนิด เทียบกับราคาประมูลบทเรียนกีตาร์ของลีอันซูแล้ว ต่างกันอย่างยิ่ง ตอนนี้ทีมดาราเกาหลียังเป็นอันดับหนึ่ง
ลีอันซูเหล่ตามองทางจางเย่อย่างแสดงความเหนือกว่า
จางเย่กลับไม่ได้สนใจเขา เริ่มกินข้าวอีกครั้ง
การประมูลดำเนินต่อไป
การแข่งขันเริ่มรุนแรงขึ้นทุกที
สินค้าประมูลของเจี่ยงฮั่นเวยถูกนำออกมาแล้ว เป็นถ้วยรางวัลชุบทองที่เขาได้รับจากรางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยมแห่งเอเชีย มีคุณค่าและมีความหมายอย่างยิ่ง
เสี่ยวตงตกใจ “ลุงเจียง คุณทุ่มสุดตัวเลยเหรอคะ?”
เอมี่ “ไอ้หยา นี่มันก็มากเกินไปแล้ว!”
เจี่ยงฮั่นเวยหัวเราะฮาๆ “ไม่ใช่เพื่อให้พวกเราดาราจากจีนเป็นผู้นำในครั้งนี้หรอกเหรอ? ต้องยอมขาดทุนแล้วล่ะ”
จางเย่ถามอย่างเฉยเมย “ถ้วยรางวัลถ้วยเดียวเรียกขาดทุนเหรอ?”
เจี่ยงฮั่นเวยกลอกตา “ดีกว่าใบชาห้ากรัมของคุณแล้วกัน”
จางเย่กะพริบตา “ใบชาของผมมันเป็นของธรรมดาหรือไง?”
เจี่ยงฮั่นเวยฮึ่มฮั่ม “ถ้วยรางวัลของผมก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน”
ทั้งสองเคยสู้กันมากก่อนแล้ว เสี่ยวตงเห็นเข้ารีบไกล่เกลี่ยทันที “ไอ้หยา ลุงเจียง อาจารย์จาง พวกคุณอย่าทะเลาะกันเลย นี่มันสถานการณ์ไหน เวลาไหนกันคะมันเป็นเวลาที่ทีมดาราจีนของเราต้องรวมกันเป็นหนึ่งเดียวนะ เราต้องรวมตัวกันเพื่อสู้กับศัตรูสิ”
จางหย่วนฉีและฉีเหม่ยหลันที่อยู่โต๊ะด้านข้างก็มองมาเช่นกัน
ในตอนต้นของการประมูล นักธุรกิจชาวเอเชียหลายคนต่างยื้อแย่งกันประมูลถ้วยรางวัล
แปดหมื่น!
หนึ่งแสน!
หนึ่งแสนสองหมื่น!
ทีมดาราจีนกลับขึ้นมาเป็นอันดับหนึ่งแล้ว!
“เยี่ยม!”
“สวยงามมาก!”
“ท่านลุงเจียงจงเจริญ!”
“น่ากลัวจริง!”
พวกเขาต่างชื่นชมและเฉลิมฉลอง!
แต่ต่อมา ดาราชายจากญี่ปุ่นก็เคลื่อนไหวครั้งใหญ่เช่นกัน เขาถูกประมูลกีตาร์ไฟฟ้าที่ใช้มาตลอดหลายปีได้ในราคาสูงถึงหนึ่งแสนสามหมื่นดอลลาร์ ในฐานะสมาชิกวงดนตรี นักร้องญี่ปุ่นที่มีชื่อเสียงแม้แต่กีตาร์ที่ใช้ในช่วงปีแรกๆ ก็ยังไม่ค่อยอยากขายออกไป ชัดเจนว่าครั้งนี้ที่เอาออกมาก็เพื่อต่อสู้แย่งชิงอันดับหนึ่ง ทีมดาราญี่ปุ่นก็หมายมั่นอยากได้ซีนเช่นกัน!
ทีมดาราญี่ปุ่น
“เยี่ยม!”
“โยชิดะคุง!”
“ต้องอย่างนี้สิ!”
ทุกคนทำสัญลักษณ์สรรเสริญ
นายมาฉันไป!
โชคชะตาไร้ความแน่นอน!
จีนญี่ปุ่นและเกาหลีต่างระวังกันและกัน ในงานตอนนี้เต็มไปด้วยกลิ่นดินปืน แม้ใบหน้ายังคงประดับด้วยรอยยิ้ม แต่ในใจกลับดุเดือดยิ่ง!
มีเพียงจางเย่ที่ทำตัวราวกับอยู่วงนอก ไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก หมอนี่มีความรักชาติถึงขีดสุด แต่ความสำนักในเกียรติกลับร่อยหรอ อันดับหนึ่งอันดับสองอะไรกัน ก็แค่การประมูลการกุศลเท่านั้น จะต้องแข่งไปทำไม?
……
ที่ประเทศจีน
ในอินเทอร์เน็ต
“เสี่ยวตงร้ายกาจมาก!”
“เหล่าเจียงก็ทุ่มสุดตัวแล้ว!”
“ไอ้หยา ถูกคนอื่นแซงไปอีกแล้ว!”
“รีบเอากลับมาเร็ว!”
“มีแต่จางเย่ที่ไม่ลงทุนอะไรเลย! เขาทำอะไรอยู่เนี่ย?”
“ใช่แล้ว ไอ้หมอนี่ไม่ทำอะไรเลย ต้าหงเผาต้นแม่ทั้งหมดก็อยู่ที่เขาคนเดียว เขากลับดีนัก เอาใบชาออกมาแค่ห้ากรัม? นายให้อาหารแมวอยู่เหรอไงวะ!”
“น่าโมโหจริงๆ!”
“จางเย่ขี้เหนียวเกินไปแล้ว!”
“ถ้านายเอาออกมาสักครึ่งชั่งหนึ่งชั่ง ใครจะสู้กับนายได้กัน? ผู้นำอันดับหนึ่งของการประมูลครั้งนี้ต้องเป็นทีมดาราจากจีนเราแน่นอน! ไม่พ้นมือไปหรอก!”
“ฮ่าๆๆ ยังจะเอาหนึ่งชั่งอีก? อาจารย์จางเป็นคนขี้งกมากขนาดไหน เอาออกมาแค่สิบกรัมก็คือการเอาชีวิตเขาแล้ว!”
Comments