ฉันนี่แหละคือซูเปอร์สตาร์ I’m really a superstar 1434 : คนชั่วต้องใช้คนชั่วจัดการ!
ที่โรงแรม
ในห้อง
เสียงเพลงอันสง่างามดังอวลในห้องขณะmujจางเย่นั่งอยู่บนโซฟาฮัมเพลงตามช้าๆ เขามีความสุขกับวันพักผ่อนที่ได้มาอย่างยากเย็นช่วงนี้จริงๆ ใช่แล้ว สำหรับจางเย่ นี่คือเวลาพัก นี่คือการลาพักร้อนเพราะเขาไม่ต้องทำอะไรเลย ทั้งไม่ต้องสนใจกับการปะทะและประท้วงที่นอกโรงแรมสักนิด
ทันใดแสงโคมก็สว่างขึ้น
เสียงน้ำไหลดังจากห้องน้ำ
ไฟฟ้ากลับมาแล้ว?
น้ำก็กลับมาแล้ว?
จางเย่หรี่ตาแล้วเงยหน้าขึ้นมองไปรอบๆ
ไม่นาน เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น
พอจางเย่เปิดประตู ก็เห็นประธานและผู้บริหารของโรงแรมยืนอยู่ด้านนอก เขาถามเสียงเรียบ “อ้อ พวกคุณมาทำอะไรกันน่ะ?”
ท่านประธาน “พวกเราแค่มาดู หลายวันนี้ในโรงแรมเกิดเรื่องมากมาย เราก็เลยไม่มีเวลาดูแลหลายอย่าง ทางเราก็เพิ่งทราบว่าไฟฟ้าและน้ำใช้โดนตัด”
จางเย่ยิ้ม “ไม่เป็นไร ผมคนนี้ยังปรับตัวได้ เกิดมาในครอบครัวสามัญ เรื่องแค่นี้ผมไม่คิดมาก ขอแค่มีที่นอนผมก็พอใจแล้ว”
เหล่าผู้บริหารกลอกตา
ท่านประธานกระแอม “ช่วงนี้ข้างนอกเสียงดังหน่อยนะครับ มีคนมาชุมนุมกันตลอดทุกวัน ถึงจะนอนได้ ผมก็เกรงว่าคุณหลับไม่สนิทนัก ใช่ไหมครับ?”
จางเย่พูดด้วยน้ำเสียงแปลกใจ “ก็ไม่นะครับ”
“หือ?”
จางเย่ “ผมว่าผมก็หลับสนิทดีนะ”
ท่านประธานและเหล่าผู้บริหารพูดไม่ออก
หลับสนิทไม่สนิท?
ยังจะหลับสนิทไม่สนิทอีกเรอะ?
แกหลับสนิท พวกเรานอนไม่หลับโว้ย!
ท่านประธานพูดอย่างเดือดดาล “อาจารย์จาง พวกเราพูดกันตรงๆ ไม่อ้อมค้อม คุณบอกมาเถอะว่าทำยังไงถึงจะยอมไป!”
จางเย่ตอบกลับเสียงเรียบ “ผมเคยบอกไปแล้ว ข้อเรียกร้องสองข้อ ผมไม่คิดจะพูดซ้ำหรอกนะ”
ท่านประธานสีหน้าไม่น่าดูนัก “ฉันรู้ว่าแกมีกาชาดหนุนหลัง พวกเราล่วงเกินทางนั้นไม่ได้ แต่ถ้าเรายอมปิดโรงแรม ก็ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะว่าได้เหมือนกัน”
จางเย่มอง “ก็เอาเลยสิ”
ท่านประธานไม่คิดว่าเขาจะพูดคำนี้ ถึงกับชะงักไป
จางเย่ “แต่หลังคุณตกแต่งแล้วเปิดให้บริการใหม่ก็บอกผมด้วย ผมชอบที่นี่ ผมว่าคงจะกลับมาพักอีกครั้ง กลับประเทศไปก็ไม่ค่อยมีอะไรทำเท่าไร ผมว่าผมจะมาพักสักหลายๆ วันเวลาว่าง อ้อ คุณมีบัตรสมาชิกไหม? พวกคุณมีส่วนลดให้ลูกค้าประจำนี่ ใช่ไหม?”
บัตรสมาชิก?
แม่งยังจะมาบัตรสมาชิก?
อยู่ที่นี่แล้วชอบงั้นเรอะ?
ไสหัวไป! รีบไปเลยนะ!
ท่านประธานเหงื่อแตกพลั่ก เขาคิดไม่ออกเลยว่าสิ่งที่จางเย่บอกมานั้นให้ผลอย่างไร มาพักปีละหลายครั้ง? ครั้งละหลายวัน? เราไม่มีห้องพอให้พังกันอีกหรอกนะ! ท่านประธานเกรงกลัวจนขวัญหายแล้วจริงๆ “เอาล่ะ ไม่ต้องพูดแล้ว พอเถอะ คุณร้ายกาจกว่าผม ผมยอมแล้ว ผมยอมแพ้ราบคาบ!”
จางเย่ “ข้อตกลงสองข้อล่ะ”
ประธานร้องไห้ “ผมทำ! รีบทำเลย!”
จางเย่ได้ยินประโยคนี้แล้วก็ต้องลอบบุ้ยปาก
เหอะ ทำไมยอมไวนักล่ะ?
ฉันยังไม่ทันได้ออกแรงเลยนะ?
จางเย่มาถึงที่นี่ แน่นอนว่าต้องจัดการเรื่องให้เรียบร้อย ก่อนนี้เขาร่างแผนจัดการโรงแรมนี้เป็นสิบ แต่เพิ่งใช้ไปแค่แผนเดียวเท่านั้น ทางโรงแรมก็ยอมศิโรราบซะแล้ว จางเย่ยังไม่สะใจเลยสักนิด!
……
อีกด้านหนึ่ง
ที่ประเทศจีน
ทั้งเรื่องโรงแรมอาซาคุสะเป็นข่าวอยู่ในช่วงนี้ ความวุ่นวายที่ญี่ปุ่น รวมถึงข่าวล่าสุดของจางเย่ต่างทำให้ทางบ้านเห็นเป็นเรื่องขำขัน
“โรงแรมอาซาคุสะโดนถล่มอีกแล้ว!”
“เร็วเข้า มาดูสิ มีภาพของสภาพล่าสุดของโรงแรมอาซาคุสะด้วยล่ะ!”
“โดนทาสีใหม่อีกแล้วเหรอ? สวยจริงๆ!”
“โดนไปกี่รอบแล้วนะวันนี้?”
“สามแล้ว!”
“พรืด ขำเป็นบ้า!”
“พวกนั้นซวยจริงๆ!”
“ฮ่าๆๆ จางแหยสุดยอดเป็นบ้า!”
“ระบายความโกรธได้สุดยอดจริงๆ!”
“ใช่ จางจอมตอกหน้าร้ายกาจชะมัด!”
“จางเย่ยังอยู่ที่นั่นเหรอ?”
“แน่นอน หมอนั่นยังอยู่สิ”
“เห็นว่าทางนั้นตัดไฟตัดน้ำแล้วนะ”
“ไอ้หยา หลายวันนี้นี่แม่งโคตรขำเลย!”
“ใช่ จางเย่ดุดันจริงๆ!”
“อ๊ะ มีข่าวแล้ว!”
“ข่าวอะไร?”
“ไปดูสิ ฉายบนทีวีอยู่แน่ะ!”
“เชี่ย ช่องข่าวซีซีทีวีออกอากาศสดเลยนะ!”
……
บนทีวี
โรงแรมอาซาคุสะจัดงานแถลงข่าวแล้ว
สื่อและนักข่าวในเอเชียต่างมาเข้าร่วม กลายเป็นเหตุการณ์วุ่นวายใหญ่โต มองเห็นชัดเจนว่ายังมีนักข่าวอีกจำนวนมากที่ยังเข้าห้องประชุมไม่ได้ ขณะที่บางส่วนเข้ามาแล้วแต่กลับไม่มีที่นั่ง จำเป็นต้องตั้งกล้องและยืนตรงทางเดิน เมื่อประธานโรงแรมปรากฏตัว นักข่าวจำนวนมากก็ยื่นกล้องและไมค์ไปที่เขาทันที!
ท่านประธานนั่งลงบนเวที
หลังเงียบไปครู่ เขาก็แถลงออกมาสามข้อ
หนึ่ง โรงแรมอาซาคุสะจะปิดทำการเป็นเวลาสามเดือนนับจากนี้
สอง โรงแรมอาซาคุสะจะเอาสื่อสิ่งพิมพ์ที่เกิดปัญหาในขณะนี้ออกเป็นการถาวร
สาม โรงแรมอาซาคุสะขอโทษประเทศจีน เกาหลี และที่อื่นๆ ในทวีปเอเชีย
หลังพูดจบ
ประธานโรงแรมและผู้บริหารก็ลุกขึ้นยืน
โค้งตัวลงต่ำต่อหน้ากล้อง
การแถลงข่าวจบแล้ว
อารมณ์อันยินดีเบ่งบานทั่วทวีปเอเชีย
……
ที่จีน
“ขอโทษแล้ว!”
“รีบดูข่าวเร็ว! ในที่สุดพวกนั้นก็ขอโทษแล้ว!”
“เอาวารสารตัวปัญหานั่นออกแล้วด้วย!”
“ถือว่าเรื่องจบแล้วสินะ!”
“จางแหยทำได้ดีมาก!”
“เชี่ย จางเย่แก้ปัญหาได้เท่มากจริงๆ!”
“โคตรเท่เลย! รักเขาแทบตายแล้ว! ฉันไม่เคยตามดาราคนไหนมาก่อน แต่ต่อไปนี้ฉันจะตามจางเย่ ฉันไม่เคยชอบดาราคนไหนมากขนาดนี้มาก่อนเลย!”
“ฉันเองก็ต้องขอโทษจางเย่ด้วย ตอนรู้ว่าเขาเช็กอินที่อาซาคุสะ ฉันก็เข้าใจเขาผิดเหมือนกัน ฉันควรจะนึกได้อยู่แล้ว อาจารย์จางเคยทำเราผิดหวังเมื่อไหร่กัน?”
“อาจารย์จางทำได้ยอดเยี่ยมมาก!”
“ฉันตื่นเต้นจริงๆ รอบนี้ไม่มีที่ติเลย!”
“เชี่ย เรื่องบีบพวกมันให้จำนนยังไงก็ต้องพึ่งจางเย่จริงๆ ตอนเกิดเรื่อง มีคนด่าโรงแรมอาซาคุสะตั้งมาก แม้แต่ดาราจีนและเกาหลียังแสดงท่าทีเรียกความสนใจเพื่อประณามทางโรงแรม แต่สุดท้ายทางโรงแรมก็ไม่สนใจ เรื่องก็ยังค้างคาอยู่อย่างนั้น มีใครทำอะไรได้บ้าง? แต่ดูอาจารย์จางสิ เขาลงมือได้จริงๆ! เรื่องแบบนี้ก็มีแต่เขานี่แหละที่ทำได้!”
“ต้องดูแลอาจารย์จางนะ กว่าประเทศเราจะมีดาราแบบนี้นี่ไม่ง่ายจริงๆ!”
……
ขณะเดียวกทัน
ทางเกาหลีก็ชมเชยเขา หลายวันก่อนคนเกาหลีออกมาด่าเขาร่วมกับญี่ปุ่น แต่หลายวันนี้ ทางจีนและเกาหลีกลับจับมือกันต่อต้านศัตรูร่วมกันใหม่!
“วันนี้ไม่ด่าจางเย่!”
“ใช่ วันนี้ไม่ด่าเขา ต่อให้ด่า ก็จะรอถึงพรุ่งนี้ค่อยด่า!”
“เรื่องนี้จัดการเสร็จลงได้ก็เพราะหมอนี่นี่แหละ!”
“เรื่องนี้จัดการได้ดีมาก!”
“ภาษิตจีนว่าคนชั่วต้องใช้คนชั่วจัดการ จางเย่อาจจะชั่ว แต่เมื่อมีคนอย่างโรงแรมอาซาคุสะ เราก็ยังต้องพึ่งตัวร้ายอย่างจางเย่ให้ลงมือ! นี่คือนักเลงโตของวงการบันเทิงเอเชีย! จอมปีศาจที่หมื่นปีจะมีสักคนเป็นฉายาที่เหมาะกับเขาจริงๆ!”
……
วันนี้
ทั้งจีน เกาหลี และประเทศอื่นๆ ในทวีปเอเชียต่างชมเชยจางเย่!
ชื่อของจางเย่ในระดับทวีปยิ่งโด่งดังจนเหมือนกับฟ้าที่ผ่าข้างหู!
Comments